30.4.17

Εμπειρίες του Ωραίου

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Μια φορά χρειάστηκε να μείνω το καλοκαίρι ,μερικές μέρες σε κάποιο ξενοδοχείο, στη Θεσσαλονίκη. Τα απογεύματα έβλεπα απέναντι , δυο ηλικιωμένες γυναίκες να κάθονται στο μπαλκόνι τους, πάντα στην ίδια θέση. Λυπόμουν που τις έβλεπα να μένουν μόνες σε ένα παλιό εγκαταλειμμένο κτίριο. Πάντοτε νιώθω λύπη με ό,τι μου θυμίζει εγκατάλειψη.

Δεν φανταζόμουν πως ένα τέτοιο θλιβερό θέαμα, θα έφτανε στο τέλος να μου δίνει χαρά και κουράγιο. Δεν ξέρω ακριβώς πώς έγινε αυτή η αλλαγή μέσα μου. Η στάση μου άλλαξε σιγά σιγά απέναντι στην παρουσία των δύο αυτών γυναικών. Στο τέλος ένιωθα χαρά, αντί λύπη, όταν τις έβλεπα. Τις παρατηρούσα με προσοχή. Μου άρεσε που ήταν κομψά ντυμένες, που τα μαλλιά τους ήταν χτενισμένα. Οι κινήσεις τους αβίαστες, ήσυχες, απαλές. Δίχως νευρικότητα ή ανυπομονησία! Το πιο αξιοπρόσεχτο ήταν που σου έδιναν την εντύπωση ότι είχαν συμφιλιωθεί με τον εαυτό τους και αποδεχθεί την ζωή τους.

Χάρις σ' αυτές τις δυο ηλικιωμένες γυναίκες κατάλαβα ίσως το πιο ουσιαστικό γνώρισμα του ωραίου. Δεν είναι μια απλή ευχαρίστηση που νιώθουμε όταν κοιτάζουμε το ωραίο. Για μένα το ωραίο είναι κάτι πιο ουσιαστικό. Το ωραίο παρουσιάζει μπροστά μας μια καινούρια δυνατότητα ζωής και ανυψώνει την ποιότητά μας ως ανθρώπων! ¨Στην ομορφιά ανακαλύπτουμε την ικανότητά μας για μια ζωή που είναι κάτι περισσότερο από "παροδική και υλική". (Ουίλλιαμ Μπλέηκ)

Ότι το ωραίο έχει τη δύναμη να μεταμορφώνει ένα πράγμα ή μια κατάσταση σε μια άλλη ανώτερης ποιότητας, είναι γεγονός. Έχω ένα τέτοιο παράδειγμα με μια ωραία κωφάλαλη, που αναγκάζεται να επαιτεί για να ζει. Με τους επαίτες νιώθω κατ’ αρχήν συμπάθεια. Δεν με ενοχλεί καθόλου η σκέψη ότι μπορεί να είναι κατ’ επάγγελμα επαίτες. Οι επαίτες μας θυμίζουν ότι μπορεί κανείς να ζει με την βοήθεια των άλλων. Τρομάζω στη σκέψη ότι μπορεί να ζω σε έναν κόσμο, στον οποίο κανένας δεν χρειάζεται κανέναν.

Η γυναίκα αυτή μ’ έκαμε να νιώσω , ότι δεν είναι το πιο σημαντικό γι αυτήν η μικρή βοήθεια που της δίνω, αλλά η ευκαιρία για επικοινωνία. Όταν δεν έχω να της δώσω κάτι, δεν νιώθω άσχημα, γιατί το χαμόγελό της παραμένει αυθόρμητο και ωραίο.

Η μεταμόρφωση του πάρε – δώσε ενός επαίτη , σε άμεση πνευματική επικοινωνία δύο φίλων είναι μια εμπειρία του ωραίου. Το ωραίο σ’ αυτήν την ιστορία είναι ότι μια πεζή κατάσταση , δίνει τα στοιχεία του ωραίου, που είναι η ελπίδα για μια ζωή ποιοτικά ανώτερη.


Εμπειρία  της ομορφιάς είναι επίσης το θάμπος. Όταν κοιτάζουμε ένα πολύ όμορφο πράγμα ή πρόσωπο, ποτέ δεν το βλέπουμε καθαρά. Δεν μπορούμε να το δούμε. Το φως του μας θαμπώνει.Ένα παράδειγμα είναι το ηλιοβασίλεμα . Δεν μπορούμε να δούμε τίποτε. Ούτε γη ούτε θάλασσα ούτε ορίζοντας , όλα έχουν χωνευτεί μέσα στο χρυσό φως που μας θαμπώνει. Ίσως σ' αυτό το θάμπωμα οφείλεται το γεγονός, πως ένα όμορφο γυναικείο σώμα, δεν είναι ποτέ αισθησιακό. Ο αισθησιασμός υποχωρεί μπροστά στην ωραιότητα. Το ότι οι αισθήσεις του σώματος καταστέλλονται μπροστά στο πνεύμα, είναι απόδειξη ότι το πνεύμα υπερτερεί του σώματος.

Και μια εμπειρία του ωραίου , από τα αρχαία χρόνια είναι η εμπειρία του Αρχιμήδη. O Aρχιμήδης , ο αρχαίος σοφός γνωρίζει το Χριστό, πριν την ενσάρκωση, ως σπερματικό Λόγο, όπως γνωρίζουν τον Χριστό οι προφήτες και προφητεύουν την έλευσή Του. Ο Αρχιμήδης έζησε δύο αιώνες περίπου πριν το Χριστό και προφητεύει το Χριστό και την διδασκαλία του, όπως φαίνεται από την εμπειρία του για το ωραίο. Είναι ένας προφήτης του Χριστού, πριν ακόμα ακουστεί από τα χείλη του Ιησού το «όστις θέλει οπίσω μου ελθείν».

Τα στοιχεία του ωραίου του Χριστού στη διδασκαλία Του, η ειρήνη και η ελευθερία από το βάρος του καταναγκασμού, ακολουθεί ο Αρχιμήδης τόσο στη ζωή του , όσο και στον θάνατό του. Αυτό είναι το βαθύτερο νόημα των λόγων του «μη μου τους κύκλους τάραττε» και «δος μοι πα στω και ταν γαν κινάσω». 

Ο Αρχιμήδης επιδίωκε την ησυχία και πίστευε ότι ο άνθρωπος για να αποκτήσει την εσωτερική του ειρήνη, πρέπει να βάλει ως θεμέλιο της ζωής του το μοναδικό πνευματικό θεμέλιο που υπάρχει και που είναι για τον Αρχιμήδη, όπως και για όλους τους αρχαίους σοφούς, ο σπερματικός Λόγος, πριν την Ενσάρκωσή Του, ο Ιησούς Χριστός.


28.4.17

ΕΙΝΑΙ Η ΑΓΝΟΙΑ ΑΠΟΔΕΙΞΗ;

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Μπορεί άραγε να χρησιμοποιήσει κάποιος την άγνοιά του ως απόδειξη ή ως επιχείρημα, για να πει, αφού δεν γνωρίζω κάτι, άρα δεν υπάρχει.Δεν είναι ανοησία να ισχυρίζεται κανείς ότι επειδή δεν γνωρίζει κάτι, αυτό το κάτι δεν υπάρχει.
Ακόμα κι οι άθεοι δεν ισχυρίζονται ότι δεν υπάρχει Θεός, επειδή δεν γνωρίζουν ότι υπάρχει. Ισχυρίζονται απλώς ότι δεν υπάρχει επιστημονική απόδειξη της ύπαρξης του Θεού. 'Αλλωστε η επιστήμη χρησιμοποιεί την ανάλυση και την στατιστική. Είναι ο Θεός, όπως εννοούμε το Θεό, αντικείμενο επιδεκτικό αναλύσεως και στατιστικής; Οπωσδήποτε όχι. Συνεπώς το ότι επικαλούνται πολλοί την επιστήμη δείχνει ότι είναι παντελώς αδαείς. 

Οι άθεοι  ισχυρίζονται απλώς ότι δεν υπάρχουν μηχανήματα και δεν είναι δυνατόν να γίνουν πειράματα με αντικείμενο το Θεό. Κι αυτή είναι η αλήθεια. Συνεπώς είναι ανοησία το να ισχυριστεί  κανείς,  ότι αφού δεν υπάρχει απόδειξη για την ύπαρξη του Θεού, άρα ο Θεός δεν υπάρχει.

Ένας μεγάλος σύγχρονος αστροφυσικός, δήλωσε κάποτε , πώς το μεγαλύτερο πρόβλημα της γνώσης είναι γιατί υπάρχει κάτι, αντί τίποτα! Ούτε σε αυτό το απλό πράγμα δεν μπορεί να απαντήσει η επιστήμη με τις μεθόδους της της ανάλυσης και της στατιστικής. Πόσο μάλλον αδύνατο είναι για την επιστήμη να βεβαιώσει με την ανάλυση και την στατιστική ότι ο Θεός δεν υπάρχει. Αν το έπραττε αυτό απλώς θα βεβαίωνε την αδυναμία της να γνωρίσει το Θεό, που ευτυχώς αμέτρητο πλήθος επιστημόνων γνωρίζουν και πιστεύουν στην ύπαρξή Του. 

27.4.17

ΤΟ ΚΟΙΤΑΓΜΑ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Μια φορά ένας θείος μου, καθηγητής της Θεολογίας και αυστηρός χριστιανός , με προξένευε κάποια γνωστή του κοπέλα. Συναντηθήκαμε στο δρόμο οι τρεις μας, χαιρετιστήκαμε κι όταν η κοπέλα έφευγε, μου λέει ο θείος μου, ,κοίταξέ την κι από πίσω.
Όταν το θυμάμαι γελάω, γιατί δεν περίμενα από έναν τόσο σοβαρό άνθρωπο και αυστηρό χριστιανό, να προσέχει τόσο πολύ τις γυναίκες. Η δική του γυναίκα πρέπει να ήταν καμιά εικοσαριά χρόνια, μικρότερη από αυτόν.

Αλλά και η Γραφή δεν αφήνει απαρατήρητη την ομορφιά τόσο της γυναίκας, όσο και του άντρα. Όταν μιλάει για τον Ιωσήφ, αναφέρεται σε διάφορα ιστορικά γύρω απ' την ζωή του και δεν κάνει νύξη καθόλου για το πως ήταν από την άποψη της εμφάνισης, ο Ιωσήφ. Δεν τον περιγράφει καθόλου. Αλλά όταν φτάνει η στιγμή να παντρευτεί ο Ιωσήφ, η Γραφή λέει μόνο λίγα λόγια, ο Ιωσήφ, λέει, ήταν ωραίος "τω κάλλει", ήταν δηλαδή ωραίος στο κάλλος.

'Ενας άλλος γνωστός μου, προσεκτικός κι αυτός, εξήταζε ένα πράγμα από όλες του τις πλευρές, ώσπου ν' αποφασίσει να το πάρει. Για να αγοράσει αυτοκίνητο, ρωτούσε για τις διάφορες μάρκες, εφτά χρόνια. Θα μου πείτε για να πάρει γυναίκα, πόσα χρόνια ρωτούσε. Δεν έχει σημασία πάντως πήρε κάποια.

Συμβαίνει σε μερικούς, να σκέφτονται πολύ πριν αποφασίσουν, αλλά όταν αποφασίζουν δεν σκέφτονται καθόλου. Ξέρω κάποιον, που αποφάσισε να παντρευτεί μόλις είδε την γυναίκα του. Είναι η περίπτωση του φιλέλληνα ήρωα της Ελληνικής Επαναστάσεως του 1821, Γάλλου ποιητή Φρειδερίκου Μιστράλ, που αναφώνησε " Αν είναι να πεθάνει κανείς για την Ελλάδα θεία η δάφνη, μια φορά κανείς πεθαίνει. "

Ο πατέρας μου, φλογερός Κρητικός, είδε την μητέρα μου , όταν ήταν δώδεκα χρονών και είπε στον πατέρα της ότι την θέλει για γυναίκα του. Μα είναι ακόμα παιδί , είπε ο παππούς μου. Θα περιμένω να μεγαλώσει, είπε και έφυγε για να επιστρέψει μετά από οχτώ χρόνια και να την πάρει, αν και οι γονείς του στην Κρήτη, ήθελαν να παντρευτεί Κρητικιά. Ο πατέρας μου μάζεψε τους συγγενείς, ανέβηκε επάνω σ' ένα τραπέζι, έβγαλε το περίστροφο και είπε "ή μου δίνετε την ευχή σας ή τινάζω τα μυαλά μου στον αέρα." Και φυσικά του έδωσαν την ευχή τους.

26.4.17

Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΕΝΔΥΜΑΣΙΑΣ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Η ενδυμασία είναι τέχνη και εκφράζει ακριβώς αυτό που εκφράζει η τέχνη, σκέψεις και αισθήματα, και προκαλεί , όπως η μουσική προκαλεί σ' αυτόν που την χαίρεται, ψυχική ανάταση. Είναι τυχερή υ γυναίκα που ξέρει να επιλέγει το ντύσιμο που της πηγαίνει γιατί ταιριάζει στο χαρακτήρα της και σ' αυτό που θέλει να εκφράσει προς τους άλλους.

 Το σπουδαιότερο είναι η αγάπη της για το ωραίο και η σημασία που δίνει την επιμέλεια και στην φροντίδα της για την εμφάνισή της. Αυτό οπωσδήποτε φανερώνει και εσωτερική δύναμη, απόδειξη πως όταν νιώθουμε ηττοπάθεια και αδυναμία, το πρώτο που παραμελούμε είναι η εμφάνισή μας.

Φυσικά δεν πρέπει να δίνει κανείς την εντύπωση ότι υποφέρει από το άγχος για την εμφάνισή του. Το αντίθετο, συμβαίνει όταν το ρούχο που φοράμε μας πηγαίνει. Γι΄ αυτό νιώθουμε σιγουριά, δύναμη, ευδιαθεσία και αγάπη για τον εαυτό μας και ίσως αγάπη και για τους άλλους, ιδίως γι' αυτούς που μας θαυμάζουν. 

Όσο για μένα που πιστεύω ότι η μόνη ελπίδα να επιβιώσουμε είναι να αγαπήσουμε το ωραίο στον Ιησού πρώτα κι ύστερα στη ζωή μας. Ποτέ δεν είναι αργά να μελετήσετε σε βάθος την σημασία της αισθητικής στην καθημερινή ζωή. Η νέα σειρά ομιλιών στην Κωλέτη 5, θα είναι αφιερωμένη στο Ωραίο και στην αισθητική. Ετοιμαστείτε να ρθείτε, αν ενδιαφέρεστε όχι μόνο για την εξωτερική εμφάνιση, αλλά και για τον εσωτερικό άνθρωπο, ιδίως γι΄ αυτόν.

Συμπέρασμα: από το είδος της ενδυμασίας μπορεί να δει κανείς και το είδος της σκέψης αυτού που την κατασκευάζει κι αυτού που την φοράει. Ο γυμνός δεν ξεχωρίζει από νήπιο. Είναι εκπληκτική η ομοιότητα του γυμνού και του νηπίου, που απορεί κανείς πως το γυμνό ενός μεγαλόσωμου ενήλικου μοιάζει με το γυμνό ενός νηπίου.

Με τη σύγχρονη ακαλαίσθητη γυναικεία ενδυμασία αναρωτιέται κανείς σε τί οφείλονται οι τόσο κακές σκέψεις των σχεδιαστών ενδυμάτων για τη γυναίκα.
moschoblog.blogspot.com

25.4.17

Ο ουρανός και η γη θα παρέλθουν και μόνο η Διδασκαλία του Χριστού θα μείνει

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Λέει η Γραφή, αυτός ο κόσμος θα καταστραφεί. Τί εννοεί; Είναι η Γραφή ένα βιβλίο φυσικής και γράφει για τα φυσικά φαινόμενα ή είναι ένα βιβλίο πνευματικό; Φυσικά το δεύτερο. Άρα τα λόγια αυτά δεν μιλούν για την γη και τον ουρανό, αλλά για τον άνθρωπο και τη ζωή του στη γη.

Λέει και κάτι άλλο, που αποκλείει την κατά γράμμα ερμηνεία. Λέει, αυτός ο κόσμος θα καταστραφεί και μόνο η Διδασκαλία του Ιησού Χριστού θα μείνει. Δηλαδή ο κόσμος θα καταστραφεί αλλά η Διδασκαλία του Χριστού θα μείνει δηλαδή θα εφαρμοστεί.

Λέει επί λέξει "έως αν παρέλθη ο ουρανός και η γη ιώτα εν ή μια κεραία ου μη παρέλθη από του νόμου έως αν πάντα γένηται. Δηλαδή ο ουρανός και η γη θα παρέλθη, αλλά η Διδασκαλία του Χριστού θα εφαρμοστεί., αυτό σημαίνουν τα λόγια, "πάντα γένηται" (τα πάντα θα γίνουν).

23.4.17

Η προσευχή υπέρ των εχθρών

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Εχθρούς εννοούμε αυτούς που έχουν οποιαδήποτε σχέση με την λύπη και τον πόνο που νιώθουμε εξαιτίας τους και που με τίποτε δεν μπορούμε να τον θεραπεύσουμε αλλιώς, παρά μόνο με την προσευχή υπέρ αυτών, σύμφωνα με την Εντολή του Ευαγγελίου «εύχεσθε υπέρ αλλήλων, ίνα ιαθήτε» (να προσεύχεσθε ο ένας για τον άλλον, για να θεραπευθείτε από τις αρρώστιες σας).

Σύμφωνα με την νηπτική μας παράδοση η ενδεδειγμένη προσευχή υπέρ των εχθρών είναι η νοερά προσευχή ή αλλιώς «ευχή», που κάνουμε αδιαλείπτως μέσα στην καρδιά μας για τον εαυτό μας και για τους άλλους, ακόμα και για τους εχθρούς και ζητάμε από τον Ιησού Χριστό να μας ελεήσει. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, στην νοερά προσευχή υπέρ των εχθρών ζητάμε από τον Ιησού, να ανταποδίδει στους εχθρούς μας, αντί της λύπης, ειρήνη και χαρά.

Η προσευχή αυτή είναι η καθιερωμένη νοερά προσευχή «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού έλέησόν με» προσαρμοσμένη ως προς το αίτημα, διότι δεν ζητάμε έλεος για εμάς, αλλά για τους εχθρούς μας. Η προσευχή αυτή υπέρ των εχθρών, την οποία επαναλαμβάνουμε νοερά μέσα μας, αδιαλείπτως, είναι «Κύριε Ιησού Χριστέ,Υιέ του Θεού, ελέησον τους εχθρούς μας». Η επιθυμία μας είναι το έλεος του Θεού προς τους εχθρούς μας, να δίδεται αντί της λύπης και του πόνου, τον οποίο νιώθουμε εξαιτίας των εχθρών μας. Αντί της λύπης και του πόνου, τον οποίο νιώθουμε εξαιτίας τους, ο Ιησούς να δίδει προς αυτούς το έλεός Του.

Αν δεν μπορούμε παρά να θυμούμαστε τους εχθρούς μας και να νιώθουμε λύπη και πόνο στην θύμησή τους, ας προσευχόμαστε νοερά υπέρ αυτών, παρακαλώντας τον Θεό να τους δίδει ειρήνη και χαρά. Το ότι η θύμησή τους μας προξενεί λύπη και πόνο, σημαίνει ότι χρωστάμε σ’ αυτούς αγάπη, αφού σε κάθε άνθρωπο δεν πρέπει να χρωστάμε τίποτε άλλο, παρά μόνο αγάπη, γιατί οι άνθρωποι είμαστε όντα που αισθάνονται τον πόνο. Μόνον, αν βλέπουμε σε κάθε άνθρωπο τον πόνο που ως αισθανόμενο μπορεί να νιώσει, θα μπορέσουμε να προσευχηθούμε γι’ αυτόν, ακόμα κι όταν τον νιώθουμε ως εχθρό μας, διότι έχουμε την εμπειρία του δικού μας πόνου. Μέσα απ΄ τον πόνο, θα ευλογήσουμε την ζωή.

Να θηαυρίζουμε θησαυρούς πνευματικούς για να μην πονάμε

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Να μην κάνετε θησαυρούς στη γη, που μπορούν να σας τους πάρουν. Να κάνετε θησαυρούς πνευματικούς, που να μην μπορούν να σας τους πάρουν, για να μην πονάτε.

Τα λόγια αυτά του Ιησού για μένα είναι το πιο σημαντικό μήνυμα. Νήπιο ακόμα έζησα την τραυματική εμπειρία του να σου παίρνουν αυτό που αγαπάς. Έχασα τον πατέρα μου όταν ήμουν τριών ετών. Έκτοτε, σε όλη μου τη ζωή επαναλαμβάνεται η ίδια εμπειρία, με διαφορετικές μορφές και σε διαφορετική ένταση , η εμπειρία του να μου παίρνουν αυτό που αγαπώ ή αυτό που απλώς μου αρέσει.

Δεν υπάρχει καμία άλλη θεραπεία σ’ αυτό το παιδικό τραύμα, εκτός από την πνευματικότητα. Ίσως γι’ αυτό από παιδί ακόμα προσπαθώ να δώσω στη ζωή μου μεγαλύτερη αξία στις πνευματικές χαρές και στις πνευματικές σχέσεις, παρά στις υλικές, χωρίς να το καταφέρνω πάντα.

Όταν απέφευγα το κρέας, γιατί είχα ορκιστεί να μην ξαναφάω από λύπη για τα ζώα, αυτό που με συγκρατούσε περισσότερο ήταν η πνευματική στάση απέναντι στην κρεοφαγία και όχι τα θέματα υγείας ή οτιδήποτε άλλο.

Είναι δύσκολο όμως σε ένα κόσμο , στον οποίο επικρατεί ο υλισμός, να δημιουργείς πνευματικές σχέσεις. Μάταια αναζητάμε το ωραίο στον αισθητικά έρημο κόσμο μας. Πόσο πίκρα έχουν τα λόγια αυτά του Ράϊνερ Μαρία Ρίλκε, «μου έχετε τα πράγματα σκοτώσει».

22.4.17

Η ζωή ως δώρο του Αγίου Πνεύματος

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

-Τί σημαίνει ότι η ζωή μας είναι δώρο του Αγίου Πνεύματος  και πρέπει  να το δεχόμαστε, αν θέλουμε να έχουμε ζωή;
-Σημαίνει ότι η ζωή μας είναι χάρη του Αγίου Πνεύματος. Κι αν στερηθούμε τη χάρη της ζωής, δεν έχουμε ζωή.
-Γιατί στερούμαστε τη χάρη της ζωής;
-Γιατί δεν την δεχόμαστε. Η χάρη κρούει την πόρτα μας. Αν της ανοίγουμε εισέρχεται και μένει μαζί μας.  Σ' αυτούς που δέχονται τη χάρη της ζωής  θα τους δοθεί χάρη , σ' αυτούς που δεν την δέχονται , θα στερηθούν και τη χάρη που έχουν.  Αντικατάστησε τη λέξη "χάρη" με τη λέξη "ζωή". Αυτοί που θέλουν να ζήσουν θα τους δοθεί ζωή , Αυτοί που δεν θέλουν να ζήσουν, θα χάσουν και τη ζωή που έχουν.
-Πώς εκφράζουμε την θέλησή μας να ζήσουμε και πώς τη θέληση να μην ζήσουμε;
-Εκφράζουμε τη θέλησή μας συνειδητά και ασυνείδητα.
-Πώς εκφράζουμε ασυνείδητα τη θέλησή μας να μην ζήσουμε;
-Ακολουθώντας αυτοκαταστροφικούς δρόμους στέλνουμε το ασυνείδητο μήνυμα να μην ζήσουμε.
-Τί σημαίνει ότι κάθε στιγμή προσθέτουμε ζωή ή θάνατο;
-Νομίζω ότι εννοεί τα συνειδητά ή ασυνείδητα μηνύματα που εκφράζουν την θέλησή μας να ζήσουμε ή τη θέλησή μας να μην ζήσουμε.
Στον Προφήτη του ο Χαλίμ Χιμπράν γράφει για κάποιον γέρο ασκητή, που πήγε στην πόλη και συνάντησε μια ωραία και ελεύθερη γυναίκα που τον προσκάλεσε να ζήσουν μαζί. Ο γερο- ασκητής της απάντησε , πως δεν ήταν ακόμα η ώρα τους. Όταν ύστερα από χρόνια, ο γερο- ασκητής ξαναπήγε στην πόλη συνάντησε ξανά την ίδια γυναίκα που όμως ήταν άρρωστη και κρυβόταν απ' τους ανθρώπους. Ο γερο-ασκητής την πλησίασε και της είπε, "έλα κόρη μου, τώρα είναι η ώρα για μας τους δυο".
-Γιατί ήταν η ώρα τους;
-Γιατί κι οι δυο ζητούσαν το ίδιο πράγμα, τη  χάρη του Αγίου Πνεύματος .

20.4.17

Η κατάρα του νόμου κι η ελευθερία του πνεύματος

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Όταν δεν γίνεται αλλιώς, λέμε, τί να κάνουμε, να τα βάλουμε με το Θεό; Έτσι θέλει ο Θεός έτσι γίνεται. Ταυτίζουμε την θέλησή μας με την θέληση του Θεού και μένουμε ελεύθεροι.

Έτσι έκανε κάποιος που τον έκλεισαν στη φυλακή. Για να διατηρήσει την ελευθερία του πνεύματος, μετέτρεψε τους κανόνες της φυλακής σε δικούς του κανόνες και μάλιστα αυστηρότερους και δεν υπάκουε πια στη θέληση της φυλακής , αλλά στην θέληση τη δική του.

Το ίδιο λέει ο Σωκράτης στους πολίτες για να είναι ελεύθεροι από τον καταναγκασμό των νόμων της πολιτείας, να βάζουν δικούς τους περιορισμούς και να υπακούνε σ' αυτούς και όχι στους νόμους της πολιτείας. Η δημοκρατία είπε, δεν λειτουργεί, ,αν δεν αυτοπεριοριζόσαστε.

Το Ευαγγέλιο ονομάζει την υπακοή μας στο Νόμο, κατάρα, την οποία ξεπλήρωσε με το Τίμιο Αίμα Του ο Κύριος και Θεός μας Ιησούς Χριστός και μας ελευθέρωσε από αυτήν.

19.4.17

Ο ΕΡΩΤΑΣ ΚΑΙ Η ΓΥΝΑΙΚΑ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Λένε ότι η γυναίκα αγαπάει το πνεύμα. Αυτό δίδασκε κι η αρχαία πυθαγόρεια φιλόσοφος και δασκάλα του Σωκράτη, Διοτίμα. Η Διοτίμα έλεγε πως η γυναίκα αγαπάει τα όμορφα πράγματα και το πιο όμορφο από όλα είναι η σοφία.

Κι η σημερινή γυναίκα φαίνεται να πιστεύει το ίδιο πράγμα που πίστευε κι η Διοτίμα. Η σημερινή γυναίκα έχει έμφυτη την ευγνωμοσύνη προς αυτόν που εκτιμάει την ομορφιά της και την εκφράζει με κάθε τρόπο. Αντίθετα η αχαριστία για την γυναίκα δεν είναι έμφυτη. Όπου υπάρχει οφείλεται σε λανθασμένη αγωγή ή σε συνήθεια.

Όλοι οι άνθρωποι εκ φύσεως αγαπούν το ωραίο, δίδασκε η Διοτίμα. Θεωρούσε δεν την αγάπη του ωραίου, ότι έχει θεραπευτική δύναμη και αποτρέπει το κακό. Σε μια περίπτωση η αγάπη του ωραίου εμπόδισε την εμφάνιση της χολέρας επί δέκα χρόνια.

Το ουσιαστικό γνώρισμα του ωραίου

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Μια φορά χρειάστηκε να μείνω το καλοκαίρι ,μερικές μέρες σε κάποιο ξενοδοχείο, στη Θεσσαλονίκη. Τα απογεύματα έβλεπα απέναντι , δυο ηλικιωμένες γυναίκες να κάθονται στο μπαλκόνι τους, πάντα στην ίδια θέση. Λυπόμουν που τις έβλεπα να μένουν μόνες σε ένα παλιό εγκαταλειμμένο κτίριο. Πάντοτε νιώθω λύπη με ό,τι μου θυμίζει εγκατάλειψη.

Δεν φανταζόμουν πως ένα τέτοιο θλιβερό θέαμα, θα έφτανε στο τέλος να μου δίνει χαρά και κουράγιο. Δεν ξέρω ακριβώς πώς έγινε αυτή η αλλαγή μέσα μου. Η στάση μου άλλαξε σιγά σιγά απέναντι στην παρουσία των δύο αυτών γυναικών. Στο τέλος ένιωθα χαρά, αντί λύπη, όταν τις έβλεπα. Τις παρατηρούσα με προσοχή. Μου άρεσε που ήταν κομψά ντυμένες, που τα μαλλιά τους ήταν χτενισμένα. Οι κινήσεις τους αβίαστες, ήσυχες, απαλές. Δίχως νευρικότητα ή ανυπομονησία! Το πιο αξιοπρόσεχτο ήταν που σου έδιναν την εντύπωση ότι είχαν συμφιλιωθεί με τον εαυτό τους και αποδεχθεί την ζωή τους.

Χάρις σ' αυτές τις δυο ηλικιωμένες γυναίκες κατάλαβα ίσως το πιο ουσιαστικό γνώρισμα του ωραίου. Δεν είναι μια απλή ευχαρίστηση που νιώθουμε όταν κοιτάζουμε το ωραίο. Για μένα το ωραίο είναι κάτι πιο ουσιαστικό. Το ωραίο παρουσιάζει μπροστά μας μια καινούρια δυνατότητα ζωής και ανυψώνει την ποιότητά μας ως ανθρώπων!
¨Στην ομορφιά ανακαλύπτουμε την ικανότητά μας για μια ζωή που είναι κάτι περισσότερο από "παροδική και υλική". (Ουίλλιαμ Μπλέηκ)

18.4.17

Η αυτονομία του χρήματος

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Το χρήμα ζητάει την αυτονομία για τον εαυτό του, αλλά όχι και την αυτονομία για ό,τι εξαρτάται από αυτό. Είναι όπως το τζίνι στο μύθο του Αλαντίν με το λυχνάρι. Έτσι και το χρήμα, θέλει να είναι ανεξέλεγκτο για να είναι τα πάντα υποταγμένα σ' αυτό, ακόμα και η ζωή του ανθρώπου.

Θα σου δίνω τη δύναμη να αποκτάς ό,τι θέλεις, σου λέει ο δαίμονας του χρήματος, αλλά δεν πρέπει να πάψεις ποτέ να αποκτάς. Ούτε στιγμή. Ούτε για να απολαύσεις τα αποκτήματά σου.

Η λέξη πολιτισμός βγαίνει από την λέξη πόλις και πόλις σημαίνει ο τόπος όπου συγκεντρωνόμαστε για να κάνουμε το αγαθό προς πάντας. Υπάρχει πολιτισμός χωρίς την διάθεση να είμαστε ενωμένοι για να πράττουμε το αγαθό προς πάντας;.

17.4.17

Χριστός Ανέστη

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Αν χαιρετώ με οποιοδήποτε άλλον χαιρετισμό εκτός του Χριστός Ανέστη, αυτόν τον καιρό που όρισε η Εκκλησία, μειώνω την σημασία που έχει η Ανάσταση του Χριστού σε μένα.
Άρα όλον αυτόν τον καιρό θα κόψω την "Καλημέρα" από αυτούς που τους λες "Χριστός Ανέστη" κι απαντούν "κουκιά σπέρνω". Αυτοί δεν ντρέπονται που παραγνωρίζουν την αξία της Ανάστασης του Χριστού, εγώ γιατί να ντραπώ να τους κόψω την "Καλημέρα";
Αν τους πειράξει πως του κόβω την ¨καλημέρα", θα τους πω ότι κι εμένα με πειράζει να λέω "καλημέρα" τον καιρό που η Εκκλησία και η Παράδοση ορίζει, να λέω Χριστός Ανέστη.

Ο Δαβίδ στον πρώτο στίχο του πρώτου ψαλμού του, αναφέρεται σ' αυτό ακριβώς, στην σημασία που έχει να μην συμπορεύεσαι με ασεβείς. " Μακάριος ανήρ ος ουκ επορεύθη εν βουλή ασεβών".

Ο Σωκράτης χαιρετούσε μόνο όποιους έκρινε ότι έχουν ουσία, αυτούς που δεν είχαν ουσία κι ασχολούνταν με αυτά που παρέρχονται , δεν τους χαιρετούσε, όχι από υπερηφάνεια, αλλά για να τους κάνει να σοβαρευτούν και να μην περνούν όλη τους τη ζωή σαν κακομαθημένα παιδιά.

14.4.17

Πιστεύω στην Ανάσταση του Ιησού Χριστού

  του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου,

Από τα παιδικά μου χρόνια ένιωθα αγάπη και θαυμασμό για τα ωραία πράγματα γύρω μου. Τα αισθήματα αυτά έπαψα να τα νιώθω, όταν στα φοιτητικά μου χρόνια κλονίστηκε η πίστη μου στο Θεό και έπεσα στην μαύρη απελπισία και στην απόγνωση. Τα χρόνια αυτά που δεν θέλω να τα θυμάμαι φοβόμουν για τη ζωή μου γιατί αρρωστούσα τη μια αρρώστια μετά την άλλη.
Την εποχή αυτή διάβαζα βιβλία που με δηλητηρίασαν με τον σκεπτικισμό και την απιστία των συγγραφέων τους. Όλα τα εφόδια της ζωής μου που μου έδωσε η οικογένεια, το σχολείο και η Εκκλησία τα έχασα. Δεν υπήρχε τίποτε να με στηρίξει. Πέρασαν πολλά χρόνια οδύνης ώσπου να επιστρέψω στην Εκκλησία και να νιώσω για τον Ιησού στον υπέρτατο βαθμό τα αισθήματα της αγάπης και του θαυμασμού που ένιωθα πριν για τα ωραία πράγματα γύρω μου .

Η αγάπη του ωραίου στο πρόσωπο του Ιησού ήταν πιο δυνατή από την απελπισία και την απόγνωση. Ποτέ δεν ξανάνιωσα έτσι ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής μου. Τα αγαπημένα μου αναγνώσματα είναι ο λόγος του Θεού και τα έργα των αγίων Πατέρων της Εκκλησίας. Το θρησκευτικό βίωμα ανακαλεί στη μνήμη μου το αισθητικό βίωμα και το αντίθετο. Πιστεύω στην Ανάσταση γιατί είναι ωραίο που ο Χριστός ανέστη!

Τα συναισθήματα της ψυχής για την ωραιότητα του Θεού περιγράφει ο Σολομών στο Άσμα Ασμάτων. Ποτέ δεν πέρασε απ' το μυαλό μου ούτε μια στιγμή ότι δεν υπάρχει το ωραίο. Ποτέ δεν πήρα στα σοβαρά οτιδήποτε αμφισβητεί την ύπαρξη του ωραίου και της αισθητικής απόλαυσης. Μπορώ να πω ότι θα λυπόμουν τον εαυτό μου αν δεν μπορούσα να δω το ωραίο στο Θεό και στη δημιουργία και ενδιαφερόμουν περισσότερο για οτιδήποτε άλλο π.χ. για το χρήσιμο ή ακόμα και για το αληθινό. Τι είδους αληθινό ή χρήσιμο θα με ενδιέφερε, αν με άφηνε αδιάφορο το ωραίο και σε τι θα με χρησίμευε, αν δεν μπορούσα να χαρώ την ομορφιά;

Αυτός είναι ο λόγος ίσως που δυσκολεύομαι να ζω μέσα σε ένα κόσμο που το πρωταρχικό του ενδιαφέρον είναι η χρησιμότητα και η ωφελιμότητα των πραγμάτων και λιγότερο ή καθόλου η ομορφιά τους. Κάποτε δεν πρέπει να ήταν έτσι. Μου κάνει εντύπωση ότι οι Έλληνες όταν θέλουμε να πούμε ότι ένα πράγμα είναι απαράδεκτο για μας, λέμε ότι «αυτό δεν είναι ωραίο». Αυτό δείχνει ότι υπερισχύει το κριτήριο για το ωραίο από τα άλλα . κριτήρια. Δεν λέμε «αυτό δεν είναι χρήσιμο» ή «αυτό δεν είναι αληθινό». Λέμε μόνο «αυτό δεν είναι ωραίο», που σημαίνει ότι οτιδήποτε μπορούμε να το δεχθούμε εκτός από αυτό που δεν είναι ωραίο.

Ο λαός μας έχει αναπτυγμένο αισθητικό κριτήριο. Κανείς δεν έφτασε τους Έλληνες στην καλλιτεχνική δημιουργία τόσο στον λόγιο πολιτισμό τους όσο και στον λαϊκό! Οι Έλληνες συνέδεσαν την ωραιότητα με την ιερότητα. Η αγάπη για το ωραίο στηρίζει την πίστη του χριστιανού στην Ανάσταση, ως μια υπέρτατη κατανόηση.

Πιστεύω στην Ανάσταση του Ιησού. Τα πανέμορφα λόγια του με βεβαιώνουν για τη θεότητά Του. Αν δεν αναστήθηκε ο Ιησούς ούτε η διδασκαλία Του είναι αληθινή. Μα εγώ ξέρω με όλη μου την καρδιά ότι τα λόγια Του είναι αληθινά. Το αίσθημά μου που με βεβαιώνει ότι υπάρχει το ωραίο με βεβαιώνει επίσης ότι ο Χριστός αναστήθηκε εκ νεκρών.

«Μακάριοι οι μη ιδόντες και πιστεύσαντες». Με αυτά τα λόγια ο Κύριος ύψωσε την πίστη του Χριστιανισμού στο επίπεδο της υπέρτατης ευτυχίας! «Αν δεν ιδώ δεν πιστεύω». Τα λόγια αυτά του Θωμά επαναλαμβάνουν και σήμερα πολλοί που δεν πιστεύουν στην Ανάσταση του Χριστού ούτε ενδιαφέρονται γι' αυτήν. Ο χριστιανός όμως δεν είναι αδιάφορος για την πίστη του. «Πως θα το ξέρω, αν πιστεύω αληθινά», αναρωτιέται.

Κατ' αρχήν ο χριστιανός ξέρει ότι η διδασκαλία του Χριστού είναι αληθινή. Κι αφού είναι αληθινό το φως είναι αληθινή και η πηγή του φωτός! Ο χριστιανός δεν στηρίζει τον εαυτό του στο ότι μπορεί και σκέφτεται και αισθάνεται. Σκέψεις και αισθήσεις έχουν και τα ζώα. Ο ορθόδοξος χριστιανός στηρίζει τον εαυτό του στο ότι «Ζη Κύριος». Οι χριστιανοί ξέρουμε ότι ο Κύριος ανασταινόμενος υπάρχει μέσα μας από το γεγονός ότι αγαπάμε, όπως είπε, ο ένας τον άλλον.
Διαβάστηκε 898 φορές
Κατηγορία Μ. Λαγκουβάρδος

Ποιός είναι ο αποτιμητής;

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

     Αποτιμώ θα πει καθορίζω την υλική αξία ενός πράγματος ή την σπουδαιότητα και την σημασία ενός πνευματικού αγαθού. Η χαρά ως πνευματικό αγαθό εξαρτάται από την αποτίμηση αυτών που μας δίνουν χαρά η λύπη. Οπωσδήποτε υπάρχουν καλές και κακές αποτιμήσεις όπως υπάρχουν και καλοί και κακοί αποτιμητές.
      Ποιος είναι ο αποτιμητής μας , αυτός που μας λέει τί αξίζει ένα πράγμα, για να χαρούμε πολύ ή λίγο ή για να λυπηθούμε; Αν είναι κάποιος μίζερος τύπος, κάποιος στενής αντιλήψεως , που τα βλέπει όλα μαύρα και τίποτε δεν τον ευχαριστεί, δεν πρέπει να τον αλλάξουμε και να βρούμε κάποιον άλλον; Έγώ θα ‘θελα ο αποτιμητής μου να είναι σαν ένα μικρό παιδί που χαίρεται με το παραμικρό.
      Μήπως τα λόγια του Κυρίου Ιησού , αν δεν γίνεται όπως τα μικρά παιδιά, δεν θα εισέλθητε στη βασιλεία του Θεού, έχουν σχέση με τον αποτιμητή; Νομίζω ότι τα παιδιά με την αθωότητά τους αποτιμούν τα πράγματα χωρίς ιδιοτέλεια και χαίρονται με το παραμικρό. Ο Απόστολος Παύλος γράφει στην επιστολή του προς τους Κορινθίους,  κανείς δεν μπορεί να βάλει θεμέλιο άλλο, από αυτό που υπάρχει και που είναι ο Ιησούς Χριστός.
     Τα μικρά παιδιά έχουν αποτιμητή τους γονείς τους. Όταν πέσει ένα μικρό παιδί δεν κλαίει αμέσως, αλλά κοιτάζει την αντίδραση του πατέρα ή της μητέρας για να ξέρει αν αξίζει να κλάψει για την πτώση του ή δεν αξίζει. Εμείς μήπως δεν έχουμε ούτε την σύνεση των παιδιών και κλαίμε αμέσως χωρίς να εξετάζουμε , αν αξίζει να κλαίμε ή δεν αξίζει.
    Αυτός είναι ο λόγος που λέμε, ότι η χαρά και η λύπη είναι επιλογή. Επιλέγουμε να είμαστε χαρούμενοι ή λυπημένοι. Το βράδυ πριν κοιμηθούμε ας κάνουμε μια αυτοεξέταση να δούμε σε πόσα πράγματα επιλέξαμε την χαρά και σε πόσα την λύπη. Έτσι θα ξέρουμε αν είμαστε πρόσχαροι ή  είμαστε περισσότερο επιρρεπείς στη λύπη και πρέπει ν’ αλλάξουμε αποτιμητή.
     Κάπως έτσι κάνουν κι οι ποιητές για να ξέρουν αν αξίζει το ποίημά τους ή όχι. Αν οι περισσότεροι στίχοι είναι καλοί το ποίημα είναι καλό. Αν οι περισσότεροι στίχοι είναι κακοί, το ποίημα δεν είναι καλό.

ΕΚΦΡΑΣΤΙΚΟΤΗΤΑ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Χωρίς αμφιβολία, η γυναίκα είναι πιο εκφραστική απ΄ τον άνττρα.
Αυτό πιθανόν να οφείλεται στο ότι η γυναίκα διαθέτει πλουσιότερο συναισθηματικό κόσμο, και άνετα εκφράζεται μέσω των συναισθημάτων της. Ενώ ο άντρας που στηρίζεται πιο πολύ στην λογική υστερεί σε εκφραστικότητα.

Γυναίκες και άντρες όμως στην ελληνική ζωή, η οποία διακρίνεται για την θεατρικότητά της δεν περνούν απαρατήρητοι όπου κι αν βρεθούν.Τίποτε δεν περνάει απαρατήρητο . Πάντα κάποιο μάτι κοιτάζει αυτούς που περνούν στο δρόμο. Δεν είναι τυχαίο που στον τόπο μας γεννήθηκε το θέατρο.

ΟΙ γυναίκες , ιδίως , όταν βγαίνουν έξω, είναι πανέτοιμες να δώσουν μια παράσταση στο δρόμο. Δίνουν διάφορες παραστάσεις και οτιδήποτε κάνουν, ακόμα και η παραμικρή κίνηση έχει το νόημά της. Από αυτήν την άποψη όλες οι γυναίκες είναι ηθοποιοί, δηλαδή συμβάλλουν στη δημιουργία του ήθους της κοινωνικής ζωής. Ηθοποιός, από την άποψη αυτή, σημαίνει φως.

Δεν είναι μόνο βέβαιο, αν η εκφραστικότητά τους είναι με επίγνωση ή όχι. Για κείνες πάντως που έχουν επίγνωση, κάθε έξοδος μοιάζει με προετοιμασία για το θέατρο. 'Αλλωστε η προετοιμασία μιας γυναίκας για την έξοδο από το σπίτι δεν διαφέρει από την προετοιμασία μιας ηθοποιού για να βγει στη θεατρική σκηνή.

11.4.17

Ουρανός και γη

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Λένε πως ο κόσμος είναι όπως είμαστε. Δηλαδή η ζωή μας δίνει αυτό που χρειαζόμαστε για να γνωρίσουμε τον εαυτό μας και να θεραπεύσουμε τα πάθη του. Οι δυσκολίες δεν είναι ατυχίες. Είναι το υλικό τη ζωής και ο τρόπος που το δεχόμαστε δείχνει πόσο ώριμοι είμαστε πνευματικά.

Μια άλλη παροιμία λέει, "τί ρίχνει ο ουρανός και τα βουνά δεν το δέχονται". Οι γεωργοί καλλιεργούν τη γη, για να δεχθεί τα δημιουργικά σπέρματα του ουρανού. Ο ουρανός είναι σύμβολο του δημιουργικού πνεύματος του Θεού.
Αν δεν αντιλαμβανόμαστε την ύπαρξη του ουρανού ούτε τον εαυτό μας γνωρίζουμε ούτε την ψυχή μας καλλιεργούμε. Άνθρωπος αγράμματος (δίχως εσωτερική καλλιέργεια) ξύλο απελέκητο, λέει ο λαός μας. Γράμματα , φυσικά, δεν εννοεί τις επαγγελματικές γνώσεις, αλλά την καλλιέργεια της ψυχής.

9.4.17

Ποια είναι η αιτία των οικογενειακών καυγάδων τις χρονιάρες μέρες;

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Ποια είναι η αιτία που ο κόσμος καυγαδίζει στις γιορτές; Γιατί τις χρονιάρες μέρες σαν αυτές του Πάσχα πολλοί έχουν όρεξη για καυγά. Δεν θα είναι ίσως υπερβολή , αν πούμε, ότι σχεδόν δεν υπάρχει οικογένεια, που να μην καυγαδίσει τις μέρες αυτές. Ποιό πράγμα ανοίγει την όρεξη για καυγά;

Είναι πολλές οι αφορμές για καυγά, αλλά η αιτία είναι σχεδόν σε όλους τους καυγάδες η ίδια: το γεγονός ότι τις ημέρες της σχόλης όλοι έρχονται σε άμεση επαφή με το ασυνείδητό τους και προσπαθούν να αποφύγουν την συνάντηση μαζί του με διάφορους τρόπους.


Το ασυνείδητο του ανθρώπου μοιάζει με την σουπιά, που όταν κινδυνεύει να αποκαλυφθεί η θέση της, "αμολάει" μελάνη για να θολώσει τα νερά και να παραμείνει στο σκοτάδι. Το μελάνι που σκεπάζει την σουπιά του ασυνειδήτου είναι η φασαρία και η ταραχή, την οποία εξασφαλίζει δημιουργώντας σχεδόν πάντα εκ του μηδενός οικογενειακούς καυγάδες.

6.4.17

ΤΟ ΚΡΙΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Στις προσωπικές σχέσεις δεν έχει σημασία ποιός έχει δίκιο και ποιος έχει άδικο. Το δίκιο και το άδικο είναι για τις περιουσιακές διαφορές. Στις προσωπικές σχέσεις σημασία έχει ποιός αγαπάει και ποιός δεν αγαπάει.

Όταν εγκατέλειψε κάποιος την γυναίκα του, η γυναίκα του ζητώντας έλεος, του είπε, "έχεις δίκιο, αλλά εσύ δεν αγαπάς".
Τα λάθη στον τομέα της αγάπης και στον τομέα της υπομονής, δεν διορθώνονται με λιγότερη αγάπη, με λιγότερη υπομονή. Τα λάθη στον τομέα της αγάπης και στον τομέα της υπομονής, διορθώνονται με περισσότερη αγάπη, με περισσότερη υπομονή, λέει ο ποιητής.

Η Γραφή λέει, αν έχεις λόγο να χωρίσεις την γυναίκα σου, να την ρωτήσεις, αν θέλει να ζει μαζί σου. Αν θέλει να ζει μαζί σου, να την κρατήσεις.

Έτσι λέει η Γραφή. Ο κόσμος σκέφτεται διαφορετικά. Η σοφία της Γραφής κρατάει χιλιάδες χρόνια. Η σοφία του κόσμου είναι χθεσινή, που σήμερα είναι έτσι κι αύριο είναι αλλιώς. Διάλεξε και πάρε

5.4.17

Η χαρά του ωραίου είναι άμεση

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

        Η χαρά του ωραίου είναι άμεση, όσο διαρκεί η θέα του ωραίου. Μια χαρούμενη εμπειρία είναι χαρούμενη γι’ αυτό που είναι, όχι για τις χαρούμενες προσδοκίες που δημιουργεί.  
      Ανάλογα με την αισθητική καλλιέργεια και με το αισθητικό κριτήριο που διαθέτουμε, χαιρόμαστε τις ευχάριστες εμπειρίες γι΄ αυτές τις ίδιες . Αν δεν διαθέτουμε αισθητική καλλιέργεια και αισθητικό κριτήριο, δεν χαιρόμαστε τις ίδιες τις εμπειρίες γι΄ αυτό που είναι, αλλά  για τα επακόλουθα των εμπειριών αυτών. 
      Π.χ.  αγοράζω ένα λαχείο, και  χαίρομαι  για την προσδοκία να κερδίσει. Κερδίζει το λαχείο και χαίρομαι για την προσδοκία να κάνω ένα ωραίο ταξίδι με τα χρήματα του λαχείου. Πάω στο ταξίδι, και χαίρομαι για την προσδοκία να κάνω μια ενδιαφέρουσα γνωριμία. Κάνω την ενδιαφέρουσα γνωριμία, και  χαίρομαι  γι΄ αυτό που περιμένω από την ενδιαφέρουσα γνωριμία. 
     Έτσι τα πράγματα παραπέμπουν το ένα στο άλλο,  ώσπου συνειδητοποιούμε ότι η ζωή μας γέλασε και αναφωνούμε μαζί με τον ποιητή « Αχ, πού  'σαι νιότη πού  ΄δειχνες πως θα γινόμουν άλλος.»

4.4.17

Ο θάνατος του Σωκράτη

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Αν δεν υπήρχαν μερικοί μαθητές, όπως ο Κρίτων που ήθελαν και να φυγαδεύσουν  τον δάσκαλό τους, για να τον γλιτώσουν , οι Αθηναίοι δεν θα είχαν λόγο να θέλουν το θάνατο του Σωκράτη. Δεν τους ενδιέφεραν τα "καινά δαιμόνια" του Σωκράτη, μια που δεν τα καταλάβαινε κανείς, εκτός από τον στενό κύκλο των μαθητών του

 Είναι παράδοξο, αλλά φαίνεται ότι είναι αλήθεια ότι ο Σωκράτης πέθανε από την αγάπη του στη δικαιοσύνη της χάρης όχι του φόβου και του καταναγκασμού και από την αγάπη των μαθητών του προς το πρόσωπό του.

Είναι πραγματικά ένας προ Χριστού μάρτυρας του Χριστού. Για τους Αθηναίους που πίστευαν στην δικαιοσύνη του νόμου, δηλαδή στη δικαιοσύνη από το φόβο της τιμωρίας, ο Σωκράτης που πίστευε στη δικαιοσύνη γιατί είναι ωραίο να είσαι δίκαιος όχι επειδή φοβάσαι, αλλά επειδή πιστεύεις στη δικαιοσύνη της χάρης και όχι του νόμου. Ο Σωκράτης υπήρξε σκάνδαλο για τους Αθηναίους, όπως ο Ιησούς υπήρξε σκάνδαλο για τους Εβραίους.

Με την δικαιοσύνη όχι με το φόβο της τιμωρίας, αλλά επειδή είναι ωραίο, ο νομοθέτης ελέγχεται και δεν μπορεί να είναι τύραννος, γιατί δεν είναι ωραίο να είσαι τύραννος. Ούτε ο νόμος μπορεί να είναι εναντίον του ανθρώπου, όπως στους Ρωμαίους, που δικαιολογούσαν κάθε σκληρότητα, επειδή ειναι νόμος. Ντούρα λεξ σεντ λεξ, σκληρός ο νόμος, αλλά είναι νόμος, τί να κάνουμε; Όχι, τί να κάνουμε. Να μην δεχόμαστε τους νόμους που περιφρονούν την αξία της ζωής και την αξία του ανθρώπου.

Τα λόγια αυτά του Αποστόλου Παύλου στην επιστολή του προς τους Ρωμαίους ταιριάζουν στην περίπτωση του Σωκράτη:" έθνη τα μη διώκοντα δικαιοσύνην κατέλαβε δικαιοσύνην, δικαιοσύνην δε την εκ πίστεως. Ισραήλ δε διώκων νόμον δικαιοσύνης εις νόμον δικαιοσύνης ουκ έφθασε. διατί; ότι ουκ εκ πίστεως, αλλ' ως εξ έργων νόμου. προσέκοψαν γαρ τω λίθω του προσκόμματος. καθώς γέγραπται, ιδού τίθημι εν Σιων λίθον προσκόμματος και πέτραν σκανδάλου (Ιησούς) και πας ο πιστεύων επ΄ αυτώ ου καταισχυνθήσεται." (Ρωμ. 9:30-33)

(Οι άλλοι λαοί, οι ειδωλολάτρες, που δεν ζητούσαν δικαιοσύνη (εκ πίστεως)βρήκαν δικαιοσύνη (εκ πίστεως). Αντίθετα ο Ισραήλ που επιδίωκε την δικαιοσύνη με τον καταναγκασμό του νόμου, δεν μπόρεσε να βρει την δικαιοσύνη του νόμου. Γιατί; Επειδή θέλησε να το πετύχει όχι με την πίστη, αλλά με τα έργα του νόμου. Έτσι σκόνταψαν στον λίθο του προσκόμματος, όπως το είχε πει η Γραφή: Ιδού τοποθετώ στη Σιών έναν λίθο για πρόσκομμα, μια πέτρα για πτώση. Όποιος όμως πιστεύει σ'αυτόν,(στον Ιησού) , δεν θα ντροπιαστεί.)

3.4.17

Πνευματική φτώχεια !

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Στο χωριό μου ο κόσμος ήξερε την φτώχεια, την ζούσε, τόσο την φτώχεια σε υλικά αποκτήματα , όσο και την πνευματική φτώχεια.
Ο αγράμματος κόσμος, που ήξερε λίγα γράμματα, που τους δίδαξε η Εκκλησία και το δημοτικό σχολείο μπορούσε να διακρίνει ποιος έχει θεμέλιο στη ζωή του και ποιος είναι σαν καράβι ακυβέρνητο.
Αν ο λαός αυτός δεν το ήξερε, δεν θα έκανε την παροιμία "αυτουνού του λείπει μάνα, δεν του λείπει λανγκιόλι", ούτε θα την καταλάβαινε. Που σημαίνει σε κατά λέξη μετάφραση, αυτουνού του λείπει ολόκληρο το ύφασμα, δεν του λείπει ένα κομμάτι του υφάσματος.
Το νόημα της παροιμίας (μεταφοράς) αυτής είναι ότι υπάρχουν άνθρωποι που νομίζουν ότι ζουν στην τύχη, ότι δεν έχει νόημα η ζωή τους, δεν έχουν θεμέλιο το μόνο που υπάρχει, τον Ιησού Χριστό. Δεν πιστεύουν στο αρχέτυπο του ανθρώπου. Η ύπαρξή τους είναι ένας συρφετός συμβεβηκότων . Ένα συνονθύλευμα από επιπρόσθετα, χωρίς βάση, χωρίς μάνα, που κανείς δεν ξέρει πώς φάνηκαν. Αυτός στην πραγματικότητα δεν έχει όνομα, έχει αριθμό. Αν τον ρωτήσεις ποιος είναι,δεν ξέρει.
Αν ζούσε ο Σωκράτης σήμερα θα έλεγε για τον σημερινό ανερμάτιστο, αντιφατικό, καταπτοημένο άνθρωπο, "εν οίδα ότι ουδέν οίδα".
Θα καταλάβουμε τα λόγια του Σωκράτη "εν οίδα ότι ουδέν οίδα", ( ένα γνωρίζω, ότι τίποτα δεν γνωρίζω), αν δώσουμε στο ρήμα ¨γνωρίζω" την σημασία ή μάλλον τις σημασίες που έδινε ο Σωκράτης σ' αυτό.
Ο Σωκράτης χρησιμοποιούσε το ρήμα "γνωρίζω" όχι μόνο με την σημασία που δίνουμε εμείς σ' αυτό, αλλά και με την σημασία του "ενδιαφέρομαι". Όταν έλεγε "εν οίδα ότι ουδέν οίδα", εννοούσε ότι ένα πράγμα ξέρει, ότι δεν τον ενδιαφέρει τίποτα από αυτά που ενδιαφέρουν τον κόσμο.





2.4.17

Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Η Γραφή λέει πως ο κόσμος θα καταστραφεί και μόνο η Διδασκαλία του Ιησού θα μείνει. Αυτό αναδεικνύει την μοναδική αξία της Προσευχής του Ιησού. Ότι το μόνο που θα μείνει για πάντα δικό μας είναι η Προσευχή του Ιησού. Κι αυτή όχι ως ποιότητα. Διότι η ποιότητα είναι της Θείας Χάρης. Δική μας είναι η ποσότητα. Από μας εξαρτάται το να προσευχόμαστε πόσο προσευχόμαστε, αν είναι δυνατόν χωρίς διακοπή, αδιαλείπτως. Αν η προσευχή μας είναι καθαρή από αλλότριους λογισμούς ή όχι είναι έργον της Θείας Χάριτος.

Μ' αρέσει να παρομοιάζω την Προσευχή του Ιησού, το Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού ελέησόν με τον αμαρτωλό ή απλώς Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με τον αμαρτωλό, με το "παλιορουκόπι" το γεωργικό εργαλείο με το οποίο οι γεωργοί στο χωριό μου, κόβουν τις βατσινιές, τα "παλιούρια", και καθαρίζουν τον τόπο για την καλλιέργεια. Έτσι καθαρίζουμε κι εμείς την καρδιά μας με την Προσευχή του Ιησού, για να έλθει η Χάρη του Θεού μέσα μας.

Είναι λάθος να διακόπτουμε την Προσευχή του Ιησού όταν αμαρτάνουμε. Η Προσευχή δεν είναι βραβείο για τους καθαρούς (ουδείς αναμάρτητος). Γι' αυτό οι άγιοι Πατέρες από την πείρα τους, είδαν ότι με την αμαρτία διακόπτεται και η προσευχή και πρόσθεσαν την στα λόγια της προσευχής και την επίγνωση ότι προσεύχονται ως αμαρτωλοί όπως ο Τελώνης της Παραβολής και όχι φαρισαϊκώς.