4.10.14

Αισθησιακές και πνευματικές χαρές



Του Μόσχου Εμμ.Λαγκουβάρδου

Γιατί αγαπάμε περισσότερο τις αισθησιακές χαρές και όχι τις πνευματικές που είναι ανώτερες και διαρκούν, ενώ οι αισθησιακές δεν διαρκούν παρά μόνο λίγες στιγμές, όσο διαρκεί η αίσθηση που προκαλεί τη χαρά μας;

Είναι πραγματική η διάκριση σε πνευματική χαρά και σε αισθησιακή ή μήπως κι οι πνευματικές χαρές δεν είναι παρά αισθησιακές που έχουν και λίγο πνεύμα, για να είναι πιο γλυκές, όπως οι κουραμπιέδες που τους πασπαλίζουν με άχνη ζάχαρης;
Κουραμπιέδες με μόνο τη σάρκα τους δεν υπάρχουν. Υπάρχουν μόνο κουραμπιέδες με περισσότερο ή με λιγότερη άχνη.

Θα μου πείτε η μουσική δεν είναι πνευματική χαρά; Ή η αισθητική απόλαυση από την ανάγνωση ενός ποιήματος ή από τη θέα ενός τοπίου δεν είναι πνευματική; Μήπως όμως και στις χαρές αυτές δεν χαίρονται κι οι αισθήσεις π.χ. της ακοής ή της όρασης;

Μετέχουν λοιπόν κι οι αισθήσεις. Άρα η βαρεμάρα στις πνευματικές χαρές μπορεί να είναι απ΄ τις αισθήσεις και όχι απ’ το πνεύμα. Στους κουραμπιέδες π.χ. είναι βέβαιο ότι η ανοστιά δεν είναι οπωσδήποτε από την άχνη. Το ίδιο και στην πνευματική χαρά, αν είναι βαρετή δεν φταίει το πνεύμα, αλλά η αίσθηση που μετέχει.

Όταν η γυναίκα του Φαραώ πρόβαλε την αισθησιακή της ομορφιά για να κάνει το Μωυσή να την ερωτευθεί, ο Μωϋσής της είπε, πως υπάρχουν πνευματικές χαρές ανώτερες απ΄ τη δική της αισθησιακή χαρά, που εκείνη δεν τις ξέρει.

Δεν υπάρχουν σχόλια: