Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Θέλουμε να βοηθήσουμε στην πλάνη τους, αυτούς που θέλουν να βοηθηθούν. Αυτούς που δεν θέλουν δεν μπορεί κανείς να τους βοηθήσει με τίποτε. Περνούν καλά με την πλάνη τους και δεν θέλουν να χάσουν την καλοπέραση.
Όλοι θεραπεύονται εκτός από αυτούς που περνάνε καλά. Το μεγαλύτερο όπλο που διαθέτει το πονηρό πνεύμα είναι η υλική ευμάρεια.
Έπρεπε να το καταλάβουμε γιατί όλοι μας τάζουν υλική ευημερία και κανένας, μα κανένας δεν μιλάει για πνευματική ευημερία. Κι όμως έπρεπε να ξέρουμε όλοι καλά, ότι αυτός που σου παίρνει τώρα το πνεύμα, αύριο θα σου πάρει το ψωμί.
Έχουμε το πνεύμα να μας υπερασπίζεται από τους εκμεταλλευτές. Όταν το πνεύμα τους προσκυνάει, ποιός θα υπερασπιστεί τα δικαιώματά σου;
2 σχόλια:
Γιατί αποστατεί ο άνθρωπος από τον Θεό; Όσο ζούμε στην ευημερία και την αφθονία, έχουμε την ψευδαίσθηση της αυτάρκειας και της αφθαρσίας. Δεν νιώθουμε την ανάγκη να ελπίσουμε ή να πιστέψουμε σε κάποιον Άλλο: «Έφαγεν Ιακώβ και ενεπλήσθη, και απελάκτισεν ο ηγαπημένος, ελιπάνθη, επαχύνθη, επλατύνθη, και εγκατέλιπε Θεόν τον ποιήσαντα αυτόν, και απέστη από Θεού σωτήρος αυτού» [Ωδή Μωυσέως, Δευτερονόμιο. λβ΄ 1-43]. Με άλλα λόγια, η ψευδαίσθηση της αφθονίας οδηγεί σ’ αυτό που ο Δαβίδ ονομάζει αφροσύνη: ‘Είπεν άφρων εν καρδία αυτού: ουκ έστι Θεός’ [Ψ. 13], κάτι που μπορεί να μη λέμε με λόγια, αλλά να δείχνουμε με τη συμπεριφορά και τα έργα μας. Γι’ αυτό και ο ιερός Χρυσόστομος, σχολιάζοντας το Δευτερονόμιο, γράφει ότι ο Θεός προβάλλει στους Ισραηλίτες την απειλή της τιμωρίας ως αντίβαρο για την αδιαφορία που θα έδειχναν λόγω της ‘ευπραγίας’ [= καλοπέρασης] που θα είχαν στη γη Χαναάν.
Το σχόλιό σας είναι μια πειστική απάντηση για την σχέση με το Θεό από ανάγκη. Αγαπάμε το Θεό και από θαυμασμό. Γιατί αποστατούμε απ' το Θεό, όσοι αγαπάμε το Θεό από θαυμασμό π.χ. ; Νομίζω η αποστασία έχει να κάνει με έλλειμμα ταπείνωσης. Δεν αποστατεί αυτός που είναι ταπεινός εκτός αν ο πειρασμός είναι μεγαλύτερος από την αγάπη μας.
Δημοσίευση σχολίου