Να φυλάς τον κήπο. Να κρατάς τ΄ άγρια ζώα μακριά

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

"Συ , Κύριε, φυλάξαις ημάς και διατηρήσαις ημάς."

Ψαλμός ια'

Να φυλάς τον κήπο. Να κρατάς τ΄ άγρια ζώα μακριά σημαίνει να ξέρεις πως σε προσεταιρίζεται το κακό και να το αποφεύγεις. "Αποστυγούντες το πονηρόν και κολλώμενοι τω αγαθώ" (να αποστρέφεστε το κακό και να ακολουθείτε το καλό) ,όπως γράφει ο Απόστολος Παύλος στην επιστολή του στους Ρωμαίους. Όλοι άνθρωποι εκ φύσεως αγαπούν το καλό και μισούν το κακό . Κανένας με τη θέλησή του δεν προτιμάει εν γνώσει του τη χειρότερη ποιότητα ενός πράγματος όταν μπορεί να αποκτήσει την καλύτερη.

Αυτό που μισώ, αυτό πράττω, γράφει σε κάποια άλλη επιστολή του. Υπάρχει μέσα μας μια θέληση που αντιστρατεύεται το πνεύμα μας, μια θέληση που θαρρείς είναι γραμμένη στα μέλη μας. Στη θέληση αυτή στοχεύει το κακό, ο νόμος της αμαρτίας. Ο Απόστολος Παύλος παρομοιάζει τη θέληση αυτή με ένα πτώμα, που κουβαλάμε μαζί μας. Την ονομάζει πτώμα ίσως γιατί δεν έχει ζωή. Είναι σαν ένα πρωτογονικό απολίθωμα.

Ο Ντοστογιέφσκι διακρίνει τους σημερινούς ανθρώπους σε δυο κατηγορίες, στους αγγελικούς και στους δαιμονικούς. Το διακριτικό γνώρισμα των αγγελικών ανθρώπων είναι η ταπείνωση και ειρήνη. Είναι πράοι και ταπεινοί, όπως ο Κύριος Ιησούς είναι πράος και έχει ταπεινή καρδιά. Πράος ειμί και ταπεινός τη καρδία. Ο δαιμονικοί είναι περήφανοι και ταραγμένοι. Ο περήφανος άνθρωπος προσβάλλεται και ταράσσεται με το παραμικρό.

Στη θεραπεία του δαιμονισμένου των Γεργησηνών το Ευαγγέλιο περιγράφει έναν άνθρωπο, που είχε καταληφθεί από ένα πλήθος δαιμόνων. Στην εποχή μας οι δαίμονες άλλαξαν όνομα, αλλά η φύση τους παραμένει η ίδια. Το χαρακτηριστικό τους είναι η δέσμευση της ελευθερίας των ανθρώπων. Οι δαίμονες ονομάζονται τώρα ψυχικές και πνευματικές καταστάσεις που δρουν αυτόνομα και δεσμεύουν την ελευθερία του ανθρώπου που έμπλεξε μαζί τους. Ό,τι δρα μέσα μας αυτόνομα, δηλαδή ανεξάρτητα από τη θέλησή μας, και εμποδίζει την ελευθερία μας είναι δαιμονικό.

Το Ευαγγέλιο του Λουκά, κεφ. η΄, γράφει για τον δαιμονισμένο: " Τω καιρώ εκείνω, ελθόντι του Ιησού εις την χώραν των Γαδαρηνών, υπήντησεν αυτώ ανήρ τις εκ της πόλεως, ος είχε δαιμόνια εκ χρόνων ικανών, και ιμάτιον ουκ ενεδιδύσκετο και εν οικία ουκ έμενεν, αλλ¨ εν τοις μνήμασιν. (....) Πολλοίς γαρ χρόνοις (το ακάθαρτο πνεύμα) συνηρπάκει αυτόν, και εδεσμείτο αλύσεσι και πέδαις φυλασσόμενος, και διαρήσσων τα δεσμά ηλαύνετο υπό του δαίμονος εις τας ερήμους."

(Ο Ιησούς κατέπλευσε στη χώρα των Γαδαρηνών. Όταν βγήκε στην ξηρά τον συνάντησε κάποιος άντρας από την πόλη, που είχε μέσα του δαιμόνια από πολύ καιρό. Ρούχα δεν ντυνόταν ούτε έμενε σε σπίτι, αλλά ζούσε στα μνήματα. (...) Από πολλά χρόνια τον είχε στην εξουσία του το ακάθαρτο πνεύμα και για να τον σγυκρατήσουν τον έδεναν με αλυσίδες και του έβαζαν στα πόδια σιδερένεια δεσμά. Εκείνος όμως έσπαζε τα δεσμά και το δαιμόνιο τον οδηγούσε στις ερημιές.).

Ο Ιησούς αφού θεράπευσε τον δαιμονισμένον, τον έστειλε στο σπίτι του λέγοντας "υπόστρεφε εις τον οίκον σου , και διηγού όσα εποίησέ σοι ο Θεός." "Και απήλθεν", γράφει ο Ευαγγελιστής Λουκάς, "καθ΄ όλην την πόλιν κηρύσσων όσα εποίησεν αυτών ο Ιησούς."

Στις προκλήσεις της σύγχρονης ζωής που μοιάζει με τη ζωή του δαιμονισμένου, απαντούμε με την ευγνωμοσύνη προς το Θεό για τις μύριες ευεργεσίες Του. Τα λόγια του Ιησού προς τον δαιμονισμένο, γύρισε στο σπίτι σου και διηγού τις ευεργεσίες που που σου έκαμε ο Θεός, απευθύνονται και στον καθένα από μας.

Δε μπαίνει κανείς στον παράδεισο χωρίς να το θέλει. Αν έμπαινε αγγαρεία θα μετέτρεπε τον παράδεισό του σε κόλαση. Στον παράδεισο δεν υπάρχει μιμητική επιθυμία και ειδικότερα επιθυμία για σαρκική ηδονή, για φαγητό, για χρήματα, για δόξα. Δεν υπάρχει υπερηφάνεια, θυμός ή μίσος για τους εχθρούς. Αν δεν θέλει κανείς να εγκαταλείψει τα πάθη του, ο παράδεισός του θα γίνει γι΄ αυτόν η χειρότερη κόλαση.

_________________________________________

ΜΙΚΡΟΣ ΟΔΗΓΟΣ ΒΙΒΛΙΩΝ

Πνευματικός Καθρέφτης: Ένα μικρό σε μέγεθος, αλλά μεγάλο σε περιεχόμενο χριστιανικό βιβλίο, στο οποίο περιγράφεται ο σκληρός αγώνας του ανθρώπου για τη σωτηρία της ψυχής του. Πώς από την κατάσταση των παθών οδηγείται ο χριστιανός με την πίστη, την προσευχή, την εξομολόγηση στην καθαρότητα της καρδίας. Είναι μια ανάπτυξη του έκτου μακαρισμού "Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία, ότι αυτοί τον Θεόν όψονται." Το βιβλίο εκδίδεται υπό των Ζηλωτών Αγιορειτών Πατέρων του Αγίου Όρους.