10.6.10

Το "κάλπικο φέρσιμο"

Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου

"Ει γαρ ο αδελφός σου λυπείται, φησίν, ουκ έτι κατά αγάπην περιπατείς"
Απόστολος

Πάντοτε με απασχολούσε η ψεύτικη κατηγορία ακόμα κι αυτή που ήταν ολοφάνερα ψεύτικη.Δεν καταλάβαινα γιατί της έδινα σημασία, αφού ήταν ψεύτικη. Γιατί δεν διέκρινα το ψεύτικο απ΄ το αληθινό; Αν με πλήρωνε κάποιος με κάλπικο νόμισμα, θα το δεχόμουν ως αληθινό; Οπωσδήποτε όχι. Γιατί δεν φερόμουν με το κάλπικο φέρσιμο όπως με το κάλπικο νόμισμα, που το επιστρέφεις σ΄ αυτόν που σου το δίνει;

Κάποιοι το είχαν σαν παιχνίδι που το μάθαιναν από παιδιά, το να πληρώνουν κάποιον με το ίδιο νόμισμα. Δεν ήξερα γιατί δεν είχα την ικανότητα να κάνω το ίδιο. Έπαιρνα όλα τα πράγματα ως αληθινά. Έπρεπε να με βασανίσει κάτι πολύ για να δεχθώ ότι δεν είναι αληθινό. Διάβασα κάπου ότι η ευκολοπιστία είναι το ελάττωμα αυτών που αγαπούν την αλήθεια.
Ο σκοπός μου δεν είναι να αποδείξω ότι είμαι φιλαλήθης. Το θέμα μου είναι η απορία μου γιατί νιώθουμε πόνο από μια ψεύτικη προσβολή;

Αν παρόλο που διακρίνουμε το ψεύτικο από το αληθινό, το ψεύτικο μας λυπεί, ενώ δεν πρέπει να του δώσουμε σημασία, αυτό σημαίνει ότι κάτι άλλο μας λυπεί στις ψεύτικες κατηγορίες και στις ύβρεις. Μας λυπεί η έλλειψη αγάπης. Αν τα ίδια λόγια λέγονταν με αγάπη, δεν θα μας λυπούσαν. Θα μας έδιναν χαρά.

Στον εξηκοστό λόγο του με τίτλο περί του μη λυπείν τινά ο μοναχός Αντίοχος ο εκ Γαλατίας γράφει: "Ει ο αγαπών τον αδελφόν αυτού, τον Θεόν αγαπά, και ο μη αγαπών τον αδελφόν αυτού, ουδέ τον Θεόν αγαπά. Κατά τον Απόστολον Ιωάννην δήλον εστιν, ότι και ο λυπών τον αδελφόν αυτού, τον Θεόν λυπεί. Μη λυπείτε γαρ, φησι, το Πνεύμα το άγιον εν ω εσφραγίσθητε.

8 σχόλια:

zoro είπε...

φιλε μου το ίδιο είχα σκεφτεί κι εγώ όταν με ρώτησαν αν θα προσκυνούσα ποτε τον σατανά αν μεταμφιεζόταν σε άγγελο φωτός. και απάντησα "μα φυσικά, πως να ξέρω αν είναι ο σατανάς, εγώ βλέπω άγγελο μπροστά μου!"
έτσι και με το ψέμα, εφόσον δεν το γνωρίζω το εμπιστεύομαι. ίσως είναι μεγάλη ανελευθερία να είσαι διαρκώς σε μια αρνητικότητα και έλλειψη εμπιστοσύνης. ειδικά αυτή η έλλειψη εμπιστοσύνης που μας τροφοδοτούν καθημερινά οι "τρομολάγνοι" είναι μεγάλο βάσανο!

Μόσχος Εμμ.Λαγκουβάρδος είπε...

Σε ευχαριστώ για τα σχόλιά σου.
Αδελφός υπό αδελφού στηριζόμενος ως τείχος οχυρόν.

Αξίζει να ζεις στην διαρκή ανελευθερία, αρνητικότητα και έλλειψη εμπιστοσύνης;

Έτσι θλίβεται το Άγιον Πνεύμα.

Εάν ουν προσφέρεις το δώρον σου επί το θυσιαστήριον κακεί μνησθείς ότι έχει τι κατά σου ο αδελφός σου, άφες έμπροσθεν του θυσιαστηρίου το δώρον σου, και ύπαγε, πρώτον διαλλάγηθι τω αδελθώ σου, και τότε ελθών πρόσφερε το δώρον σου.

Ανώνυμος είπε...

Αγαπημένε μου κύριε Λαγκουβάρδε, εσύ πήγες να πεις μια ζεστή καλημέρα σε κείνον που σε έστειλε να κάνεις κάτι το ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟ;
Αν δεν πήγες ακόμα, ΝΑ ΠΑΣ.
ΟΦΕΙΛΕΤΕ ΥΜΕΙΣ ΟΙ ΔΥΝΑΤΟΙ ...ΤΑ ΑΣΘΕΝΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΔΥΝΑΤΩΝ ΒΑΣΤΑΖΕΙΝ ΚΑΙ ΜΗ ΕΑΥΤΟΙΣ ΑΡΕΣΚΕΙΝ...

Μια φορά σε ένα σχολείο, ένας μαθητής προέτρεψε τοιουτοτρόπως μια καθηγήτρια.
Ο Σύλλογος συνήλθε προκειμένου να τον αποβάλει και δυστυχώς δεν άκουσε φωνές ΕΛΕΟΥΣ που είπαν με ηρεμία:

-Ρε παιδιά!
Μα πώς κάνε έτσι;
Δεν την έβρισε τη γυναίκα!
ΜΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΗΣ ΕΙΠΕ ΝΑ ΚΑΝΕΙ!

Μόσχος Εμμ. Λαγκουβάρδος είπε...

Ένας μοναχός ρώτησε τον γέροντά του, πώς να φέρεται όταν τον επαινούν κι όταν τον υβρίζουν.
Ο γέροντας του είπε:
-Πήγαινε στους τάφους και παίνεψε τους νεκρούς.
Ο μοναχός έκαμε όπως του είπε ο γέροντας. Παίνεψε τους νεκρούς.
-Τί είπαν; ρώτησε ο γέροντας.
-Τίποτα, είπε ο μοναχός.
-Δεν είπαν τίποτα;
-Δεν είπαν τίποτα.

-Πήγαινε τώρα και βρίσε τους.
-Ο μοναχός πήγε και τους έβρισε.
-Τί είπαν; ρώτησε ο γέροντας.
-Δεν είπαν τίποτα, απάντησε ο μοναχός.

-Έτσι να κάνεις και σύ.

Στην Ορθοδοξία δεν ωραιοποιείται η πραγματικότητα.
Στην Αμερική μακιγιάρουν (!) τους νεκρούς.

Ο έπαινος είναι έπαινος και η βρισιά είναι βρισιά.
Οι Στωϊκοί λένε, μη δίνεις σημασία σ΄ αυτό που δεν είναι στο χέρι σου.

Πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που βρίζουν κι άνθρωποι που επαινούν.

Στα νοσοκομεία πολλοί περιγράφουν με λεπτομέρειες τα συμπτώματα και τις ασθένειες. Πηγαίνω πιο εκεί για να μην τους ακούω. Δεν μ' αρέσει να δέχομαι το ασυνείδητο του άλλου στη "μάπα".

Ο Κινέζος ποιητής του 6ου αιώνα Χαν Σαν, που ζούσε στο Κρύο Βουνό με τον μαθητή του Χσιεν Τε, όταν κάποτε δέχτηκε το ασυνείδητο κάποιων στη "μάπα" πήγε στην πηγή και ξέπλυνε τ' αυτιά του.
Εκείνη τη στιγμή πήγε ο Χσιεν Τε να ποτίσει την αγελάδα. Κι όταν έμαθε τί είχε συμβεί, δεν άφησε το ζώο να πιεί.

Ανώνυμος είπε...

ΚΎΡΙΕ ΛΑΓΚΟΥΒΆΡΔΕ!

ΜΑ ΠΟΥ ΤΙΣ ΒΡΙΣΚΕΙΣ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΑΠΙΣΤΕΥΤΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΕ ΤΙΣ ΓΕΛΑΔΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΛΥΜΕΝΑ ΑΥΤΙΑ;

ΘΑ ΣΕ ΕΡΩΤΕΥΤΕΙ ΚΑΜΙΑ ΓΡΑΙΑ ΚΑΙ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΝΤΡΑΒΑΛΑ!
;-)
ΛΟΙΠΟΝ...ΟΤΑΝ ΘΕΣ ...ΓΙΝΕΣΑΙ ΠΟΛΥ ΦΙΝΕΤΣΑΤΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ...ΚΑΙ ΟΜΩΣ...Ο ΦΙΛΟΣ

(έχω τη βεβαιότητα)

ΝΙΩΘΕΙ ΑΒΟΛΑ ΠΟΥ ΣΕ ΕΣΤΕΙΛΕ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟ ...ΕΥΧΑΡΙΣΤΟ ΠΑΡΑ ΤΗ ΘΕΛΗΣΗ ΣΟΥ Ή ΚΑΙ ΤΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΣΟΥ

(ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΓΥΡΩ ΣΤΑ 90 ΑΠΟ ΗΛΙΚΙΑ;)
:-)
ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΌΤΙ ΣΕ ΣΥΜΠΑΘΕΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΕΙΚΟΝΑ ΜΕ ΣΕΝΑ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ...
Λοιπόν...
ΟΦΕΙΛΕΤΕ ΥΜΕΙΣ ΟΙ Δ Υ Ν Α Τ Ο Ι, ΤΑ ΑΣΘΕΝΗΜΑΤΑ ΤΩΝ Α Δ Υ Ν Α Τ Ω Ν ΒΑΣΤΑΖΕΙΝ ΚΑΙ Μ Η ΕΑΥΤΟΙΣ ΑΡΕΣΚΕΙΝ...

ΜΑΚΑΡΙΟΝ ΤΟ ΔΙΔΟΝΑΙ Η ΛΑΜΒΑΝΕΙΝ...

ΚΑΙ Δ Ε Ν ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΝΑ ΜΑΣ ΖΗΤΗΣΕΙ Ο ΑΛΛΟΣ π ρ ώ τ ο ς , ΣΥΓΝΩΜΗ.

ΕΩΣ ΕΒΔΟΜΗΚΟΝΤΑΚΙΣ ΕΠΤΑ...τόνισε Ο ΚΥΡΙΟΣ...

ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΟΥ ΔΕΝ ΤΟΥ ΕΙΠΑΝ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΤΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟ...

ΤΟΥ ΚΑΤΑΣΠΑΡΑΞΑΝ ΤΗ ΣΑΡΚΑ ΣΑΝ ΑΓΡΙΑ ΘΗΡΙΑ ΟΙ θρησκευτικοί ταγοί ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΦΡΙΧΤΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΩΣΑΝ.

ΚΑΙ ΕΚΩΝ ΕΠΑΘΕΝ, ΗΜΙΝ ΥΠΟΛΙΜΠΆΝΩΝ ΥΠΟΓΡΑΜΜΟΝ, ΙΝΑ
Ε Π Α Κ Ο Λ Ο Υ Θ Η Σ Ω Μ Ε Ν
ΤΟΙΣ Ι Χ Ν Ε Σ Ι Ν ΑΥΤΟΥ.

Πάντα εν τιμή και αγάπη, η τρελή σας θαυμάστρια, σας εύχομαι μια υπέροχη μέρα!

Ανώνυμος είπε...

πού είναι το νεότερο σχόλιό μου;

Μόσχος Εμμ. Λαγκουβάρδος είπε...

Αγαπητή φίλη, σε ευχαριστώ.
Αν δεν συμφιλιωνόμουν αμέσως με τους εχθρούς μου δεν θα άντεχα τριάντα τρία χρόνια στο μεροκάματο του τρόμου. Δεν έχω τίποτε με τον Αμέθυστο. Απλώς μου έδωσε αφορμή να γράψω όπως πάντα για κάτι που δεν το ξέρω και δεν το καταλαβαίνω.
Το μυστικό να μη κρατώ κακία είναι απλό:προσεύχεσαι με ειλικρίνεια, με όλη τη δύναμη της ψυχής σου υπέρ αυτού που σε λύπησε και εύχεσαι αντί της λύπης τη χαρά γι΄ αυτόν.
Έτσι έχεις την ικανοποίηση ότι κάνεις αυτό που θέλει ο Ιησούς. Δεν το κάνεις εσύ, αλλά η η αγάπη σου για τον Ιησού. Ο γαρ ζυγός γλυκός και το φορτίο ελαφρύ γιατί δεν το φορτώνεσαι εσύ, αλλά η αγάπη σου για τον Ιησού.


Έτσι να κάνεις, λέει ο Απόστολος Παύλος και θα βάλεις καλάθι αναμμένα κάρβουνα στο κεφάλι αυτού που σε λύπησε. Ακριβέστερα, θα βάλει ο ίδιος καλάθι κάρβουνα πάνω στο κεφάλι του.

Δεν είμαι δυνατός. Το πρότυπο είναι δυνατό.
Δεν κρατάω κακία σε κανέναν. Αλίμονο. Έχω αδύνατη καρδιά.
Σήμερα πέθανε η μητέρα μου. Νιώθω το πικρό αίσθημα της ξενητείας.
Να ζητήσω συγνώμην, πράγματι γιατί αφού δεν μου άρεσε το διανοητικό πιγκ πογκ, γιατί το έπαιξα. Δεν θα το ξανακάνω.

Το ιστολόγιό μου το άνοιξα για να αποθηκεύω τα κείμενα που γράφω. Κάποια κυρία μου ζήτησε να επιτρέπω σχόλια και το έκανα. Ύστερα διάβαζα συγχρόνων διανοητών. Δεν θα το ξανακάνω.
Γράφω για τον εαυτό μου όχι από εγωισμό, αλλά για να βοηθήσω τον εαυτό μου. Είναι φανερό, ότι γράφω αυτό που δεν ξέρω. Αυτό που ξέρω μου είναι βαρετό.
Ίσως γι΄ αυτό ο Αμέθυστος με θεωρεί μεγαλομανή, γιατί γράφω για θέματα που δεν ξέρω. Γράφω για να μάθω, όχι γιατί θέλω να αποκτήσω δύναμη και δόξα. Σήμερα δεν έχουν σε υπόληψη αυτούς που γράφουν όπως εγώ. Έχουν σε υπόληψη αυτούς που θεωρητικολογούν. Αλλά εγώ δεν αγαπώ τη θεωρητικολογία. Μου αρέσει η ομορφιά στις κοινές στιγμές.


Ο Αμέθυστος ανακάλυψε σε μένα τον μεγαλομανή. Μεγαλομανής είναι αυτός που καταπιάνεται με θέματα ανώτερα απ΄ τις δυνάμεις του και που επιθυμεί με μανία τη δύναμη και τη δόξα.Τον ευχαριστώ. Μπορεί να είμαι και δεν το ξέρω. Ποιος ξέρει ακριβώς τον εαυτό του. Φοβόμουν ότι είμαι μόνο κρυπτο-εγωιστής.

Αλήθεια, πώς θεραπεύεται η μεγαλομανία; Νομίζω ότι θεραπεύεται με το να μην ασχολείται κανείς με θέματα που είναι υπεράνω των δυνάμεών του. Αυτό θα κάνω. Θα συνεχίσω αυτό το αγαπημένο μου εξομολογητικό, ανεκδοτολογικό γράψιμο, που αρέσει όχι μόνο σε μένα, αλλά και σε παιδιά, σε απλούς ανθρώπους, χωρικούς, εργάτες, τεχνίτες κ.α.
Όσο για τη δόξα και τη δύναμη, πώς πιστεύω όπως ο λαός , ότι ο ποιητής μετά θάνατον δοξάζεται. Γράφω γι΄ αυτούς που θάρθουν. Αυτοί ούτε κριτική κάνουν, ούτε επαινούν, ούτε υβρίζουν. Πώς να μην τους αγαπώ;

Όσο για την ύβρη Σαλογραία, θα σου το ξαναπώ, έχει σημασία μόνο ως απουσία ψυχής. Και στον Παράδεισο να σε στείλει κανείς, αν με αυτόν τον τρόπο σε κάνει να νιώσεις ότι απουσιάζει η ψυχή και ότι ο κόσμος είναι πράγματι, όπως φοβάσαι, άκαρδος, αυτή είναι η ζημιά.

Εσύ σώνει και καλά το πας σε πράγματα που έχουν πεθάνει για μένα κι εγώ έχω πεθάνει γι΄ αυτά.

Κύριος ποιμαίνει με...
Προορώμην τον Κύριόν μου ότι εκ δεξιών μου εστί , ίνα μη σαλευθώ.
Καληνύχτα.

Ανώνυμος είπε...

Κύριε Λαγκουβάρδε!
Ακόμα και μέσα στο πένθος σας είστε γλυκύς και αξιολάτρευτος.
Νομίζω ότι μπορώ να καταλάβω πώς αισθάνεστε.
Θα σας ανάψω ένα κεράκι.
Η μητέρα σας βρίσκεται τώρα στα Χέρια Εκείνου που τη δίδαξε την αγάπη που σας προσέφερε.
Συχώρεστε με αν σας πειράζω καμια φορά.
Το κάνω με σεβασμό έστω και αν δε φαίνεται.
Συνεχίστε να γράφετε.
Συνεχίστε να συγχωρείτε...
Σας ασπάζομαι εν Κυρίω