Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου
Αγαπητή φίλη Ε.,
Από τότε που έσβησα απ΄ το λεξιλόγιό μου τις λέξεις ΠΟΤΕ ΠΙΑ
ο θάνατος είναι ύπνος κι ο ύπνος είναι θάνατος.
Ο Εχθρός του ανθρώπου στη βιασύνη του να φθείρει την κορωνίδα
της δημιουργίας του Θεού τον άνθρωπο.
Φέρνει στο νου εικόνες τις οποίες συνδέει με το ΠΟΤΕ ΠΙΑ,
για να μας φθείρει. Παράδειγμα. Έρχεται στο νου μου η εικόνα
ενός μικρού μαγαζιού ξηρών καρπών. Λέω ΠΟΤΕ ΠΙΑ δεν θα
πάρω δαμάσκηνα για τη μητέρα μου και θλίβομαι κατάκαρδα!
Το αντίδοτο είναι στις εικόνες αυτές του Εχθρού η Προσευχή,
Κύριε Ιησού Χριστέ Υιέ του Θεού ανάπαυσον την ψυχή της
δούλης σου.
Έτσι χωρίς να το θέλει ο Εχθρός γίνεται υπηρέτης του ανθρώπου.
Μας βοηθάει νά έχουμε τη ζωντανή ανάμνηση της Προσευχής.
Μόλις την ξεχνάμε, μας φέρνει ο γελοίος την εικόνα, για να
αρπάξουμε ξανά το όπλο της προσευχής και για να μην είμαστε
αμελείς.
H λύπη, αν δεν την δεχθείς με εποικοδομητικό τρόπο, δηλαδή
με την προσευχή και τη δεχθείς παθητικά, σε φθείρει.
Σήμερα έκανα την πρωινή μου βόλτα με τους ψαλμούς στο χέρι μου.
Τους άνοιξα στην τύχη και διάβασα τον πρώτο στίχο. Είναι αυτός:
" Αντί του αγαπάν με ενδιέβαλόν με, εγώ δε προσευχόμην."
Η μητέρα μου όπως και η μητέρα της μας προετοίμασε για τη
λύπη του χωρισμού, να τη δεχθούμε εποικοδομητικά. Δυο χρόνια#
μας γύμναζε όχι χωρίς οδύνη και κόπο, κατάκοιτη, κινώντας μόνο
το δεξί της χέρι.
Εύχομαι ο Κύριος να αναπαύει τις ψυχές των αγαπημένων σου.
Η προμάμμη μου έχασε οχτώ δικούς της μαζί. Έξη θυγατέρες, ένα
γιο και τον άντρα της και έμεινε μόνη με τη γιαγιά μου Βασιλική.
Και συμβούλευε τη γιαγιά μου: Να μη δώσουμε δικαίωμα στον κόσμο.
Τέτοια στωϊκή αξιοπρέπεια έδειχναν οι άνθρωποι κάποτε, για να αρέσουν
στο Θεό.
Τον Αμέθυστο πρέπει να τον ευγνωμονώ. Με απάλλαξε απ΄ την
νοητική περιέργεια να επισκέπτομαι διάφορα ιστολόγια. Τί δουλειά
είχα εκεί;
ΔΕν υπάρχει καλό που κάνεις σε κάποιον και δε θαρθεί και σε σένα.
Άρα, θα νιώσει κι αυτός το καλό που μου έκανε.
Και δεν υπάρχει κακό που κάνουμε σε κάποιον, που δεν το κάνουμε
και στον Ιησού. Πιστεύω ότι ζήτησε συγνώμην από τον Κύριο και την
έχει λάβη ήδη. Ας είναι καλά.
Με αγάπη
Μόσχος
1-14 Ιουνίου 2010, Αγίου Μάρτυρος Ιουστίνου του Φιλοσόφου
4 σχόλια:
H λύπη, αν δεν την δεχθείς με εποικοδομητικό τρόπο, δηλαδή
με την προσευχή και τη δεχθείς παθητικά, σε φθείρει.
........................
Απόλυτα αληθινό.
Σας ευχαριστώ
Ε.
Αγαπημένε μου κ. Λαγκουβάρδε
Ο άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιάνινωφ, γράφει ότι δεν πρέπει να δίνουμε συμβουλή σε άνθρωπο που ΔΕΝ μας τη ζήτησε, ή σε άνθρωπο που ΔΕΝ είναι κάτω απο την ημετέρα πνευματική καθοδήγηση και εξουσία.
Για τούτο,δεν θα σας συμβουλέψω τίποτα, είναι άτοπο να συμβουλεύουμε και μεγαλύτερους, με μάθανε όταν ήμουνα μικρή αδυνατούλα και χαζή.
Θα σας θυμίσω μόνο ότι ο άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς, δυο φορές έγινε αντικείμενο απόπειρας δολοφονίας.
Τη δεύτερη φορά, του έριξε ο συλλειτουργός ιερέας δηλητήριο αρσενικό(!) στο Αγιο Ποτήριο, την ώρα της κατάλυσης!!!
Σώθηκε απο ΜΕΓΑ θαύμα.
Παρόλα αυτά, όσο ζούσε ΔΕΝ άνοιξε το στόμα του, να κατηγορήσει ΑΝΘΡΩΠΟ για ΤΙΠΟΤΑ.
Μόνο όταν τον ρωτούσαν ποιος έφταιγε για τη δυστυχία στις ανθρώπινες σχέσεις, απαντούσε κοφτά:
-Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ!
ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΧΘΡΟΣ, σεβαστἐ μου...
Σας εύχομαι υ π ο μ ο ν ή και θεραπεία ψυχής από το Α λ γ ο ς.
Να εύχεσθε και για μας τους πάνυ κεγχριαίους...
...
Πώς μπορώ να έχω διαφορετική γνώμη;
Έτσι πιστεύω κι εγώ. Κανείς δε γλίτωσε από τα εμπόδια και τις δοκιμασίες του Εχθρού.
Άλγος, αν εννοείς τη δυσκολία με το φίλο μας, για την οποία δεν είμαι άμοιρος ευθυνών - έχασε την υπομονή του ο άνθρωπος μαζί μου - δεν υπάρχει.
Θα αντιγράψω τους στίχους ενός σπιρίτσιουαλ για να τους χαρείς.
Είναι ένα απλό τραγουδάκι που το αγαπώ, γιατί έτσι είναι αν στηριζόμαστε στον Κύριο, κουβαλάει Εκείνος το φορτίο μας.
Όπως ο Σίμων που κουβάλησε για Κείνον το σταυρό.
Μια ωραία ευχή που μου είπε κάποιος καλός άνθρωπος στο ξενοδοχείο "Στάφυλος" στη Σκόπελο, για να τον θυμάμαι είναι αυτή: "Νά ¨χεις τον δικό σου Σίμωνα΅. Είχε και την εικόνα του Σίμωνα του Κυρηναίου.
Να οι στίχοι του σπιριτσιουαλ που θυμίζουν τον άγιο Σίμωνα τον Κυρηναίο που κουβάλησε το Σταυρό του Κυρίου:
" Δεν ξέρουμε το μέλλον
Όχι, όχι,, όχι,
Δεν ξέρουμε το κάθε εμπόδιο
Μα πρέπει να βαδίζουμε με πίστη
Να προοδεύουμε συνεχώς
Νά χουμε οδηγό τον Ιησού
Αυτός θα κουβαλήσει το φορτίο μας.
Είθε να μην ξεχνάμε ότι ο Κύριος
θα κουβαλήσει το φορτίο μας. Να μην μας απολείπει ποτέ η επίγνωση αυτή.
Θυμάμαι τα λόγια του ιερέα που κοινώνησε κάποιο αγαπημένο μου πρόσωπο: "Κοινώνησε με επίγνωση΅, είπε.
Κύριε Λαγκουβάρδε
σας ευχαριστώ...
Η επίγνωση είναι έδαφος μετανοίας και αναπνοή σωτηρίας.
Μήπως μπορείτε αυτό το spiritual να μου το δώσετε ως διεύθυνση στο youtube?
Δημοσίευση σχολίου