Μεταξύ λήθης και εγρήγορσης υπάρχει η εξής διαφορά, ότι η λήθη είναι ελκυστική, ενώ η εγρήγορση δεν είναι . Τί μπορούμε , άραγε, να προσθέσουμε , για να γίνει η εγρήγορση ελκυστική;
Ένας εργάτης σε
κάποιο μοναστήρι, βλέποντας τους μοναχούς
να μην εργάζονται και να προσεύχονται μόνο και να ψάλλουν τους είπε «εσείς όλο
προσευχές και ψαλμωδίες ,κι εγώ δουλειά, δουλειά, δουλειά» «Μπορείς , αν θέλεις,
να προσεύχεσαι κι εσύ» , του είπαν, αλλά
εκείνος δε δέχθηκε. Τί να προσθέσουμε
άραγε στην εγρήγορση, ώστε χωρίς να πάψει να είναι εγρήγορση, να είναι
ελκυστική;
Η Παράδοση της Ορθοδοξίας είναι παράδοση της εγρήγορσης. Φαίνεται ότι αυτό που
μπορεί να κάνει ελκυστική την εγρήγορση
είναι η αγάπη του Ιησού. Να αγαπάμε πάνω από όλα τον Ιησού, για να είναι
καλότυχοι αυτοί που θυμούνται και όχι αυτοί που λησμονάνε.
Όταν έχουμε
επίγνωση ότι είμαστε χλιαροί στην αγάπη μας, αυτό πρέπει να μας πονάει, για να
μη μένουμε χλιαροί, αλλά να ζητάμε να μας δώσει ο Θεός δύναμη για να αγαπάμε με
όλη μας την καρδιά τον Ιησού.
Γιατί να μη θέλω την ώρα αυτή να είμαι σε εγρήγορση;
Μήπως πρόκειται να κάνω κάτι που δε θέλω να το δει κανείς; Όχι. Γιατί να μην
αφιερώσω το χρόνο αυτόν), γιατί να μην αφιερώσω το χρόνο μου αυτόν στον Ιησού; (ο χρόνος είναι αγάπη).
Μήπως είναι από συνήθεια να μη θέλω να είμαι σε
εγρήγορση, να είμαι δηλαδή σε θέση, να βλέπω κάθε στιγμή τον εαυτό μου, όπως
είναι; Μήπως δεν είναι ευχάριστο για
μένα, να βλέπω τον εαυτό μου όπως είναι; Γιατί δε δίνω το χρόνο αυτόν (την
αγάπη αυτή) στον εαυτό μου; Για το πονηρό, αποκλείεται. Μήπως για τις
αναμνήσεις του πονηρού; Αν είναι από τις
αναμνήσεις, αυτό σημαίνει πως είτε κάνουμε
κάτι, είτε ενθυμούμαστε κάτι, είναι
το ίδιο για την ψυχή.
Αυτό, λοιπόν, που χαλάει την εγρήγορση είναι η
απώθηση και η κατάκριση. Γι’ αυτό ο γιατρός έλεγε, αν θέλετε ν’ αρρωστήσετε ,
να απωθείτε και να κατακρίνετε. Ευλογείτε και μην καταράσθε, λέει ο Κύριος. Ότι
ο χρόνος είναι αγάπη φαίνεται από το πόσο χρόνο είμαστε διατεθειμένοι να
αφιερώσουμε σ’ αυτό που αγαπάμε. Εγώ π.χ. αγαπάω τη Φύση. Θα μπορούσα να
αφιερώσω όλο το χρόνο μου σ’ αυτήν. Πράγματι επί μερικές δεκαετίες αφιέρωνα το
χρόνο μου περιπλανώμενος στα βουνά και στους κάμπους. Όταν κρατούσα
συντροφιά τη μητέρα μου, με έδιωχνε, γιατί αφαιρούσα το χρόνο μου, δηλαδή την
αγάπη μου, από τα παιδιά μου. «Πήγαινε
να τα δεις», μού ‘λεγε.
Για να αγαπάμε
περισσότερο την εγρήγορση να αγαπάμε με όλη τη δύναμη της ψυχής μας , τον
Ιησού. Πώς αγαπάμε περισσότερο τον Ιησού; Αγαπάμε περισσότερο
τον Ιησού κάνοντας πράξη αυτά τα λόγια του Ψαλμού: 'Ένεκά σου θανατούμεθα όλη
την ημέρα. Ελογίσθημεν ως πρόβατα σφαγής"
Τί σημαίνουν αυτά τα λόγια; Νομίζω σημαίνουν ότι έχουμε διαρκώς στο νου μας
τί αρέσει στο Χριστό. Σ΄αυτό που δεν είναι θεάρεστο λέμε, "αυτό έχει
πεθάνει για μένα κι εγώ έχω πεθάνει γι΄αυτό.
Το παρακάτω ωραιότατο τροπάριο της Εκκλησίας εκφράζει όλο τον πόνο του Αδάμ για την απώλεια της εγρήγορσης, με την οποία είχε διαρκή μνήμη του Θεού και του εαυτού. Παραθέτω τους στίχους αυτούς του τροπαρίου: «Οίμοι , ο Αδάμ, εν θρήνω κέκραγεν, ότι όφις και γυνή, θεϊκής παρρησίας με έξωσαν.» Θρηνούσε ο Αδάμ, διότι έχασε την εγρήγορση με την οποία είχε διαρκή αίσθηση της παρουσίας του Θεού. Καταλαβαίνω τον Αδάμ υπήρχε λόγος να θρηνεί. Δεν καταλαβαίνω όμως πώς πρέπει και εμείς χωρίς λόγο, να στερούμαστε την εγρήγορση, μόνο και μόνο από απλή συνήθεια;
Οι στίχοι που παραθέτουμε εδώ από τον 43ο
ψαλμό, περιγράφουν την κατάσταση, στην οποία περιέρχονται αυτοί που χάνουν, όπως
ο Αδάμ, την παρρησία του Θεού: «ότι εταπείνωσας
ημάς εν τόπω κακώσεως, και επεκάλυψεν ημάς σκιά θανάτου. Ει επελαθώμεθα του
ονόματος του Θεού ημών και ει
διεπετάαμεν χαίρας ημών προς Θεόν αλλότριον; Ότι ένεκά σου θανατούμεθα όλην την
ημέραν. Ελογισθημεν ως πρόβατα σφαγής.Εξηγέρθητι , ίνα τι υπνοίς, Κύριε; Ανάστηθι
και μη απώση εις τέλος Ίνατι το πρόσωπόν σου αποστρέφεις; Επλανθάνη της πτωχείας
ημών και της θλίψεως ημών; Ότι εταπεινώθη εις χουν η ψυχή ημών, εκολλήθη εις γην η γαστήρ ημών.
Ανάστα , Κϋριε, βοήθησον ημίν και λύτρωσαι ημάς ένεκεν του ονοματός σου.|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου