Η Γερόντισα Χριστονύμφη εκοιμήθη. Ο Θεός να αναπαύει την ψυχήν της.
Η οσιακή μορφή της θα μείνει για πάντα ζωντανή μέσα στην ψυχή μας.
Η Γερόντισα Χριστονύμφη δεν θα είναι πια εκεί ψηλά στο βουνό,
στο μοναστήρι, που διάλεξε να ζει σαν ένας φύλακας άγγελος του οίκου του Θεού. Η Γερόντισσα εφάρμοσε στη ζωή της τα λόγια του ψαλμού: “Εξελεξάμην παραρριπτείσθαι εν τω οίκω του Θεού μου μάλλον, ή οικείν με εν σκηνώμασιν αμαρτωλών.” (Θα προτιμούσα να φυλάγω τον οίκο του Θεού μου, παρά
να κατοικώ στα σκηνώματα και στα ανάκτορα των αμαρτωλών).
Ήταν πάντα εκεί σαν άγγελος φύλακας, περιμένοντας τον καθένα από μας
ως να ήταν ο μοναδικός προσκυνητής, τόση αγάπη είχε για τον πονεμένο
άνθρωπο που επισκεπτόταν το μοναστήρι με πόθο, για να αναπαύσει την
ψυχή του.
Η αγαπημένη παρουσία της Γερόντισσας , με το ιλαρό πρόσωπο, το φωτεινό
χαμόγελο, τα ενθαρρυντικά λόγια του Θεού στο στόμα της και τους ψαλμούς
που με την τεράστια μνήμη τους ήξερε απέξω, για να έχει πάντα πρόσφορο
κάποιο στίχο με τον οποίο θα ξεδιψούσε τη διψασμένη ψυχή μας.
Λόγο Θεού, λόγια αγνά, χρυσάφι περασμένο εφτά φορές απ΄ το καμίνι.
Γράφουμε τα λόγια αυτά σαν μια ελάχιστη ευγνωμοσύνη για την αγάπη της.
Κάθε φορά που πηγαίναμε ταπεινοί προσκυνητές στην Ιερά Μονή, κουρασμένοι
από τη ζωή στον κόσμο, η ψυχή μας αναπαυόταν. Φεύγαμε γεμάτοι θαυμασμό!
Πώς μια γυναίκα μένει μόνη στο βουνό! Τι ανδρεία ψυχή είναι αυτή, που με τη φοβερή αρρώστια της μπορούσε να μένει μόνη στο βουνό. Χωρίς τη
συντροφιά άλλου ανθρώπου. Μόνη στην απαράκλητη έρημο! Αυτό ήταν για μας ένα αληθινό θαύμα! Όπως ήταν θαύμα πώς είχε πάντοτε την καλή διάθεση να μας δεχθεί!
Πώς δεν έδειχνε ποτέ κουρασμένη και με τί κουράγιο άκουγε τον πόνο
των άλλων, συμμετέχοντας στα βάσανα του κόσμου και βάζοντας τα δικά της
σε δεύτερη μοίρα!
Η Γερόντισσα Χριστονύμφη είχε πάντοτε την αίσθηση της παρουσίας του
Κυρίου Ιησού. Η αίσθηση της παρουσίας του Κυρίου την στήριζε. Προορώμην τον Κύριόν μου ότι εκ δεξιών μου εστί ίνα μη σαλευθώ.
Ο Γέρων Προφύριος είχε πει στα πνευματικά του τέκνα να μη λυπούνται
όταν φύγει από κοντά τους. Όταν φύγω, είπε, θα είμαι πιο κοντά σας από
όσο είμαι τώρα. Τα λόγια αυτά μας παρηγορούν τώρα που η Γερόντισσα
Χριστονύμφη δεν θα είναι επάνω στο βουνό, μόνη, να μας περιμένει.
Θα είναι πιο κοντά μας από πριν. Θα είναι μέσα στην καρδιά μας. Εκεί
θα βλέπουμε την μορφή της και θα ακούμε τα λόγια της να εύχονται για
μας και για όλο τον κόσμο. Θα προσεύχεται για μας στον Κύριο με
την παρρησία που της δίδει η αγία της ζωή.
Γερόντισσα Χριστονύμφη, αναπαύου εν ειρήνη και εύχου υπέρ ημών!
Μ.Ε.Λαγκουβάρδος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου