Του Μόσχου Εμμ. ΛαγκουβάρδουΜια φορά κινδύνεψε κάποιος να πνιγεί στον Αλιάκμονα. Κάποιος άγνωστος έπεσε στο επικίνδυνο (γεμάτο ρουφήχτρες) ποτάμι και τον γλίτωσε. Από τότε κι άλλες φορές κινδύνεψε και σαν από θαύμα σώθηκε.
Με αυτές τις εμπειρίες και με τις αμέτρητες ευεργεσίες του Θεού η ζωή του και το ζωντανό αίσθημά του τον βεβαιώνει ότι η αγάπη και η στοργή του Θεού περιβάλλει τους ανθρώπους. Δεν φοβάται όπως πριν. Δέχεται με χαρά και αγαλλίαση τα λόγια του Κυρίου: «Και οι τρίχες της κεφαλής σας είναι μετρημένες. Γιατί είστε δειλοί,»
Θα μπορούσε κανείς με κριτική διάθεση να αναρωτηθεί: "ο άνθρωπος αυτός γλίτωσε, άλλοι όμως δε γλίτωσαν. Δεν περιβάλλει όλους τους ανθρώπους με αγάπη και στοργή ο Θεός;"
Μια τέτοια αντίρρηση μόνον από αυτόν που σκέφτεται επιστημονικά και προσπαθεί να πλησιάσει το Θεό με επιστημονικό τρόπο ,δηλαδή με την ανάλυση και τη στατιστική, θα μπορούσε να προβληθεί. Ποτέ δεν θα σκεφθεί κανείς έτσι, εκτός αν με τον κριτικό του νου και με τον τρόπο της ζωής του εμποδίζει τη χάρη του Θεού να τον επισκεφθεί. "Το Άγιο Πνεύμα όπου θέλει πνέει". Αλλά ο επιστημονικός νους με την ανάλυση και τη στατιστική στερείται λίγο λίγο την ικανότητα να κατανοήσει το Άγιο Πνεύμα".
Η εμπειρία αξίζει γι' αυτόν τον ίδιο που τη ζει και γι΄ αυτούς που έχουν τις ίδιες εμπειρίες και καμιά απόδειξη δεν μπορεί να την κάμψει και να την διαψεύσει. Λόγος αναιρεί άλλον λόγο, αλλά τη ζωή ποιος θα την αναιρέσει;
Μετέχουμε στις εμπειρίες των άλλων με τα αισθήματά μας και όχι με τη λογική. Είναι όπως στην Τέχνη όπου αξίζει η μέθεξη και όχι η επιστημονική προσέγγιση και ο κριτικός νους. Τα βιώματα είναι μοναδικά και δεν χρησιμεύουν ως ακλόνητα στατιστικά δεδομένα, γιατί δεν είναι πανομοιότυπα. Αν αυτό το μάθημα που το ξέρουν οι απλοί και οι αγράμματοι, το διδάσκονταν οι επιστήμονες στο πανεπιστήμιο, θα γλίτωναν τη μοναξιά, την αποξένωση, την πίκρα και την κατάθλιψη. "Τοιχείον χαλκούν ανάμεσα στο Θεό και στον άνθρωπο" (Όσιος Νείλος).
"Η Ορθοδοξία είναι εμπειρική. Εμείς αφήνουμε το Θεό να επέμβει. Οι ξένοι έχουν τον άνθρωπο". Ο καλύτερος τρόπος για να πιστέψουμε στην ύπαρξη του Θεού και στην πρόνοιά Του (ο Θεός περιβάλλει με αγάπη και στοργή τον άνθρωπο) , είναι να αγαπούμε και να θαυμάζουμε κάποιον που πιστεύει. Τότε χωρίς λόγια, χωρίς επιστημονικές αναλύσεις, χωρίς αποδείξεις ή πίστη γίνεται κτήμα μας αναφαίρετο και σαν αυτόν που βρήκε σ΄ ένα κτήμα θησαυρό και πούλησε τα πάντα και το αγόρασε έτσι θα νιώθουμε κι εμείς , όταν αποκτήσουμε την εσωτερική μας ειρήνη, γιατί τότε κατέχουμε το ύψιστο νόημα και τον έσχατο σκοπό της ζωής μας. Τότε κάθε τραγωδία υποχωρεί και χίλιοι άνθρωποι γύρω σου σώζονται. Αυτό εννοεί ο άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ, ο άγιος της χαράς, όταν λέει
«απόκτησε την εσωτερική σου ειρήνη και χίλιοι άνθρωποι γύρω σου θα σωθούν.
Στην κινηματογραφική ταινία του Τσάρλι Κάουφμαν « Η αιώνια λιακάδα του καθαρού μυαλού» ακούγεται στο τέλος αυτό το τραγούδι: «Όλοι μαθαίνουν κάποτε/ Ο κόσμος ξεχνάει / κι ο κόσμος ξέχασε/ Αιώνια λιακάδα του Άσπιλου Πνεύματος! Κάθε προσευχή δεκτή / και ευχή παραιτημένη./ Πόσο ευτυχισμένος είναι ο αθώος!»
8 σχόλια:
''Η ΑΙΩΝΙΑ ΛΙΑΚΑΔΑ ΠΟΤΕ ΠΡΩΤΟΠΑΙΧΤΗΚΕ ΚΑΙ ΠΟΙΟΙ ΗΘΟΠΟΙΟΙ ΕΛΑΒΑΝ ΜΕΡΟΣ;
ΚΑΛΗΜΕΡΑ!
Σκηνοθέτης δΜισέλ Γκόντρυ
Σενάριο, Τσάρλι Κάουφμαν
Ηθοποιοί Κέϊν Γουίνστελ, Τζιμ Κάρεϋ
Παραγωγή 2004
Πρώτη προβολή 2006
Αυτά απ΄ το διαδίκτυο.
Είμαι κι εγώ φίλος του κινηματογράφου όπως κι εσύ.
Δεν κατέχω πολλά πράγματα
από την τέχνη του κινηματογράφου.
Γράφω για κάποιες ταινές που μου άρεσαν
όπως θα έγραφε ένας μέσος αναγνώστης ή όπως θα μιλουσάν δυο φίλοι μετά την προβολή.
Χαίρομαι γιατί σ΄ ενδιαφέρει
ο κινηματογράφος.
Η επικοινωνία στηρίζεται σε
πνευματική συγγένεια πιο πολύ.
Αυτά ως μια μικρή απολογία για
τις ελλείψεις του κειμένου.
Έχουν και οι μπλόγκερς το αστείο μέρος της δουλειάς τους, όταν ανακαλύπτουν ότι κάποιοι τύποι τους κάνουν "πλάκες". Έτσι γελούν με το πάθημά τους.
Καλό είναι αυτό, για να μην υπερηφανεύονται.
Η πλάκα ξεκινάει από την βασική αρχή που ισχύει σχεδόν παντού, ότι κανείς δεν λέει όχι, όταν του ζητήσουν να κάνει αυτό που θέλει.
Περίπου στην ίδια αρχή στηρίζονται κι εκείνοι που πηγαίνουν και τρώνε τζάμπα στα ξένα μνημόσυνα.
Μια φορά ήταν να μιλήσει κάποιος πολιτικός, γνωστός για το αλαζονικό ύφος του, που σου έδινε την εντύπωση, ότι δε δεχόταν από κανέναν υποδείξεις.
Ένας έξυπνος και πλακατζής τεχνικός,τον έκανε τον αλαζόνα πολιτικό μαι μαριονέτα στα χέρια του, λέγοντάς του πότε να σταθεί εδώ και πότε εκεί.
"Εδώ σταθείτε, κύριε πρόεδρε. Όχι, όχι, εκεί είναι καλύτερα.."
Και ο πρόεδρος υπάκουε στις εντολές του πλακατζή, γιατί ήθελε να κάνει όσο το δυνατόν καλύτερε εντύπωση η ομιλία του.
Γέλασα κι εγώ με τον εαυτό μου κάνοντας τον ειδικό στον κινηματογράφο ενώ δεν είμαι, για το χατήρι του απαιτητικού φίλου.
Τί στην ευχή, οδηγό του κινηματογράφου θα γράψεις άκοπα , αγαπητέ φίλε.
Το καλύτερο γέλιο είναι να γελάς με τον εαυτό σου.
ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΤΑΛΕΝΤΑ ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΑΝ ΨΑΞΟΥΜΕ ΠΙΟ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ.ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ Ο ΤΡΟΠΟΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗΣ!ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΔΕΝ ΕΧΩ ΔΕΙ ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑΝ ΚΡΙΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΝΑ ΘΕΤΕΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΙΔΕΑ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ ΣΕ ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΜΕ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΕΣ ΕΝΝΟΙΕΣ.ΕΧΕΤΕ ΔΕΙ ΕΣΕΙΣ ΚΑΝΕΝΑΝ;ΟΛΟΙ ΟΙ ΚΡΙΤΙΚΟΙ ΚΡΙΝΟΥΝ ΜΟΝΟΝ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ.ΕΔΩ ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΝΟΗΜΑΤΑ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΑ!ΜΑΘΑΙΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΣΚΕΠΤΕΤΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟΝ ΟΡΙΖΟΝΤΙΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΘΕΤΑ..ΣΥΝΕΠΩΣ ΓΕΛΑΤΕ ΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΝΕΤΕ,ΕΓΩ ΟΜΩΣ ΕΚΤΙΜΩ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΣΑΣ ΓΙΑΤΙ ΒΟΗΘΟΥΜΑΙ ΔΙΠΛΑ..ΝΟΜΙΖΩ ΟΧΙ ΜΟΝΟΝ ΕΓΩ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΟΛΛΟΙ ΦΙΛΟΙ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ.
Πώς μπορείτε να έχετε τόση ειρήνη; Ξέρω κάποιον που έσωσε τη ζωή του ευχόμενος υπέρ αυτών που τον πλήγωναν! "εύχεσθε υπέρ αλλήλων ίνα ιαθείτε...καλώς ποιείτε τους καταρωμένους υμάς.."
Έφτασε να πιστεύει πως αυτός που τον πλήγωνε τον γιάτρευε. Του έδινε το καλύτερο γιατρικό, την προσευχή υπέρ των εχθρών.
Κάποιος άγιος είπε, πως αυτός που δεν ξέρει από αγάπη του εχθρού, δεν ξέρει τίποτε για το Θεό.
Άλλωστε ο χειρότερος εχθρός μας είναι ο εαυτός μας.
Προσευχόμενοι υπέρ των εχθρών προσευχόμαστε και για τον χειρότερο από όλους, τον εαυτό μας.
ΌΠως μου διηγιόταν ο φίλος μου, δεν έκανε και τίποτε σπουδαίο.
απλώς όταν επέστρεφε στο σπίτι του πληγωμένος από το άδικο φέρσιμο κάποιου, γονάτιζε και προσευχόταν υπέρ αυτού: "Κύριε, όση λύπη μου έδωσε ο άνθρωπος αυτός, τόση χαρά να του δώσεις‘, Αμήν.
Αυτή η μικρή ευχή είχε τη δύναμη να θεραπεύει την πληγή αμέσως. Ο φίλος μου ξεχνούσε τί του έκαναν και απολάμβανε ό,τι του πρόσφερε ο Θεός, το φαγητό του, τον ύπνο του, την ειρήνη στην ψυχή του.
Ο ίδιος αυτός φίλος είχε ανακαλύψει "τυχαία" τη δύναμη της ευλογίας.
Έμενε κάποτε σ΄ ένα γιαπί και φοβόταν τις νύχτες. Tις μέρες γύριζε έξω και μόνο τiς νύχτες εξουθενωμένος από την κούραση πήγαινε για ύπνο. Το σπίτι είναι μόνο για ύπνο, έλεγε για να παρηγορηθεί.Hotel my home!).
Κάποια νύχτα τη στιγμή που ετοιμαζόταν να ανοίξει την πόρτα στο γιαπί του, του ήρθε η ιδέα να το ευλογήσει. Έκανε το σημείο του σταυρού προς την πόρτα και είπε:
"Σπίτι του Ν. να είσαι ευλογημένο".
Την ίδια στιγμή το γιαπί που τον τρόμαζε απέκτησε μια απερίγραπτη γλυκύτητα σαν κάτι πολύ αγαπημένο, που δεν μπορείς να αντισταθείς στην έλξη του.
Περιττό να σου πω, ότι ο φίλος μου δεν ήθελε να βγει απ΄ το σπίτι του έξω. Η γλυκύτητα αυτή παρέμεινε μέχρι που ο φίλος μου έφυγε με λύπη του απ΄ τη φωλιά του.
Πήγε σε ένα συνηθισμένο διαμέρισμα όπου δεν τον πείραζε πια ο χώρος του, αλλά κάποιος άλλος εχθρός ακόμα χειρότερος, ο εγωισμός του, που πληγωνόταν με το παραμικρό.
Για τον πληγωμένο εγωϊσμό του ο φίλος μου δέχτηκε την ευλογία της ευχής υπέρ του άλλου.
Μακάρι να προσφέρουν κάτι τα κείμενα αυτά.
Δεν είναι μόνο ο κόπος να γράφεις, είναι και ο φόβος μήπως γράφεις για προβολή και για ματαιοδοξία.
Δεν γράφω ανώνυμα γιατί πιστεύω ότι ο λόγος πρέπει να έχει συνάφεια με τον συγκεκριμένο άνθρωπο. Δεν μου αρέσει το αόριστο, το ένας κάποιος, το εδώ ήταν ένας άνθρωπος και εκεί ένας τόπος.
Η ζωή συνδέεται με τον τόπο, το χρόνο και τα πρόσωπα. Η πίστη μας είναι πίστη στο ιστορικό πρόσωπο του Ιησού, όχι σε μια κάποια γενική ιδέα.
EΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ!ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΣΑΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΗΤΑΝ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΩΡΑ..ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΟ ΝΑ ΔΙΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΤΟΥ!ΝΑΙ!ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΔΟΚΙΜΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΠΡΟΤΑΣΗ!
Δημοσίευση σχολίου