Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου
"Εγώ που έχτισα την Αλικαρνασσό,
μέσα σε δύο μέρες
δεν υπάρχω."
(Επίγραμμα στον τάφο του Σαρδανάπαλου
τελευταίου βασιλιά της Ασσυρίας)
Η προσωπική μας στάση στη ζωή και στον κόσμο απορρέει απ' τη φιλοσοφίας μας, από αυτό που πιστεύουμε, ότι είναι η ζωή και ο κόσμος. Ο κόσμος είναι δημιούργημα του Θεού, ενός Σοφού, Πανάγαθου και Παντοδύναμου Όντος ή δεν είναι δημιούργημα του Θεού και ο άνθρωπος δεν λογοδοτεί πουθενά, ακόμα κι όταν καταστρέφει τη γη; Τί είναι ο άνθρωπος; Έχει ελπίδα να επιβιώσει μετά θάνατον ή όχι; Η σκέψη πώς ο θάνατος είναι οριστική και αμετάκλητη εξαφάνιση μας γεμίζει απελπισία. Μόνο το παράδειγμα του Σωκράτη δασώζει ένα κατάλοιπο προσωπικής ελευθερίας και αξιοπρέπειας της ανθρώπινης ύπαρξης. Τι είναι ο Ιησούς; Είναι ο Θεάνθρωπος ή η πίστη αναρίθμητων ψυχών σ' Αυτόν είναι μάταιη;
Τι είναι η ζωή; Τίνος είναι η ζωή του ανθρώπου; Ανήκει η ζωή του ανθρώπου στο Θεό ή ανήκει στον ίδιο τον άνθρωπο; Μόνοι μας γεννηθήκαμε; Εμείς δώσαμε τη ζωή στον εαυτό μας; Ο άνθρωπος, ισχυρίζονται οι εξελικτικιστές, δεν είναι θεϊκή δημιουργία, αλλά φυσική. Δεν είναι η «φυσική δημιουργία» του Θεού; Δεν ανήκει η ζωή μας στο Θεό; Δεν τη δεχόμαστε με ευγνωμοσύνη, ευχαριστώντας για το καθετί; Είναι αυτά ερωτήματα, στα οποία αξίζει να δώσουμε μια απάντηση ιδίως όλοι εμείς που βρισκόμαστε στην ηλικία της αρτηριοσκλήρυνσης και της χάρη σ' αυτήν απελευθέρωσης από τη σκλαβιά των ενστίκτων; Η στάση μας γενικά απέναντι στα μυστήρια του κόσμου, της ζωής, του ανθρώπου και ιδίως στο μυστήριο του Θεού, δεν μπορεί να είναι άλλη εκτός από την πίστη και τον αγνωστικισμό. Μπορείς να πεις για το Θεό «Πιστεύω ότι υπάρχει» ή «Δεν ξέρω». Δεν μπορείς να πεις «Ξέρω ότι δεν υπάρχει». Το ανθρώπινο είδος από τότε που υπάρχει, λαμβάνει γνώση του φαινομένου του θανάτου. Όλοι ανεξαιρέτως οι άνθρωποι πεθαίνουμε.
Οι φιλόσοφοι κι αυτοί που τους αρέσει να ζουν φιλοσοφημένα, προσπαθούν να διατηρούν αδιάλειπτη μνήμα θανάτου. Επινοούν διαφόρους μεθόδους για να μην ξεχνούν το θάνατο. Η μνήμη θανάτου είναι ο σοφός διδάσκαλος για τις ματαιότητες της γης.
Ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Καίσαρ, είχε μάθει στον ψιττακό του (παπαγάλο), να επαναλαμβάνει: Καίσαρ, μέμνησο θνητός ει» - «Καίσαρ, να θυμάσαι ότι θα πεθάνεις». Πώς ο άνθρωπος δε «μαθαίνει» να μην επιθυμεί την επιβίωση; Όταν κάτι δε χρησιμοποιείται, ατροφεί. Αν η προσαρμογή ισχύει και για τη συμπεριφορά, διερωτάται κανείς πώς ο άνθρωπος δεν προσαρμόστηκε στον αδυσώπητο νόμο του θανάτου; Πώς αναζωπυρώνεται μέσα σε κάθε άνθρωπο ο πόθος της επιβίωσης, ενώ η ανθρωπότητα εμπλουτίζεται αδιαλείπτως με την εμπειρία του θανάτου; Η πνευματική ουσία, το πρόσωπο του ανθρώπου, επιβιώνει πέραν του θανάτου. Αυτό πιστεύουμε κι αυτό συμπεραίνουμε από διάφορες ενδείξεις. Ακόμα και η θεωρία της εξελίξεως συνάδει προς την πίστη μας αυτή.
Κατά τη συνθετική θεωρία της εξελίξεως, η οποία γίνεται σήμερα δεκτή από την Επιστήμη, ο πόθος της επιβίωσης δεν θα υπήρχε, θα είχε ατροφήσει και εξαφανισθεί, αν ο άνθρωπος δε «γνώριζε» ενδόμυχα, πώς η ζωή επιβιώνει μετά θάνατον. Αυτός είναι ο λόγος που η λαχτάρα για τη ζωή δεν εξαλείφεται, αλλά παραμένει βαθιά ριζωμένη μέσα μας. «Δε θα ήθελα», λέει ο Γκαίτε, «να στερηθώ την ευτυχία που μου δίνει η πίστη σε μια μελλοντική ζωή, και μάλιστα θα έλεγα μαζί με το Λαυρέντιο των Μεδίκων, ότι εκείνοι που δεν ελπίζουν σε μια άλλη ζωή είναι ήδη νεκροί σ' αυτήν. Η σκέψη του θανάτου με αφήνει σε πλήρη γαλήνη, διότι πιστεύω ακλόνητα ότι το πνεύμα μας έχει μια ουσία απολύτως άφθαρτη. Εξακολουθεί να υφίσταται από αιωνιότητα σε αιωνιότητα. Μοιάζει με τον ήλιο που αφανίζεται μόνο από τα θνητά μας μάτια. Στην πραγματικότητα δεν αφανίζεται, γιατί εξακολουθεί να ακτινοβολεί.» (Μάξ, Σέλλερ, Θάνατος και μετά θάνατον ζωή, μετάφραση Κ. Παπαγιώργη, Εκδ. Καστανιώτη).
(ΣΤΟ ΜΕΣΟΝ ΤΗΣ ΣΤΙΓΜΗΣ,Εκδόσεις των Φίλων,ISBN 960-289_071-1)
Λέξει-Κλειδιά:
Θάνατος-Σαρδανάπαλος-Σωκράτης-ΙΗΣΟΥΣ-Θεάνθρωπος-Εξελικτιστές- Θεϊκή δημιουργία- μνήμη θανάτου- Καίσαρας - Γκαίτε - Λαυρέντιος των Μεδίκων - Μαξ Σέλλερ)
10 σχόλια:
ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ ΠΟΥ ΠΑΜΕ ΜΕΤΑ ΠΩΣ ΖΟΥΜΕ ΕΚΕΙ ,ΣΕ ΤΙ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ;ΜΕ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙ ΠΟΛΥ ΑΥΤΟ-
Δεν νομίζω ότι θα σε ικανοποιούσε οποιαδήποτε απάντηση διανοητικής φύσεως. Η γνώση αυτή είναι μυστική (από ενέργεια εις ενέργεια και από δύναμη εις δύναμη). Γνωρίζουν μόνον εκείνοι που έχουν αυτές τις εμπειρίες.
Ο συνηθισμένος άνθρωπος όπως εγώ δεν γνωρίζω ούτε τον έσω άνθρωπο, γιατί για να τον γνωρίσεις πρέπει να ελευθερωθείς από τα πάθη, να υποστείς την κάθαρση και μετά.
Αυτό σημαίνουν τα λόγια του ύμνου, είδομεν το φως το αληθινόν, ελάβομεν πνεύμα επουράνιον, εύρομεν πίστιν αληθινήν αδιαίρετον Τριάδα προσκυνούντες. Αύτη γαρ ημάς έσωσεν.
Δεν είναι συνηθισμένη γνώση. Είναι αγάπη. Όσο περισσότερο αγαπάς τον Ιησού, τόσο περισσότερο το Άγιο Πνεύμα του σε φωτίζει.
Τί αξία έχει να ξέρεις τί είναι ηρεμία από τα λεξικά, ενώ δεν την ένιωσες ποτέ; Ή τί είναι η αγάπη το ή ο έσω άνθρωπος και η αιώνια ζωή;
Η αληθινή ζωή είναι αιώνια και τη βιώνουμε από εδώ. Αύτη είναι η αιώνια ζωή , ίνα γινώσκωσι σε τον μόνον αληθινόν Θεόν και ον απέστειλας Ιησούν Χριστόν.
Ο Θεός είναι αγάπη όχι μόνο για τους φίλους αλλά και τους εχθρούς.
Αν έχουμε αυτή την αγάπη έχουμε το Θεό μέσα μας.
Αν δεν την έχουμε αυτή την αγάπη και αγαπάμε τους φίλους μας και μισούμε τους εχθρούς δεν έχουμε το Θεό μέσα μας, ούτε την αιώνια ζωή που χαρίζει σ΄ αυτούς που είναι παιδιά του Θεού και κληρονόμοι της αιώνιας ζωής. Αυτό σημαίνει παιδιά του Θεού.
Όταν το Ντοσστογιέφσκι του χάρισαν τη ζωή, η πρώτη σκέψη που ήρθε στο νου του ήταν μια μεγάλη απορία, που δεν μπορούσε να πιστέψει. Δεν μπορούσε να πιστέψει γιατί δεν αγαπάει όλους τους ανθρώπους.
Ο Ντοστογιέφσκι με αυτήν την εμπειρία είπε, πως Κόλαση είναι να μην αγαπάς.
Συγνώμην για την φλυαρία μου.
Ο απλός άνθρωπος λέει, μία κακία μένει και σε κρατάει δέσμιο στην αρχέγονη, γήϊνη κατάσταση.
ΟΙ δυο σίγουροι τρόποι να αρρωστήσει κανείς και να πέσει στα χέρια των γιατρών είναι πρώτον η απώθηση και δεύτερον η κατάκριση. Και τα δυο είναι απουσία συγχώρησης και αγάπης.
Αν δεν έχουμε την αγάπη του Θεού μέσα μας, πνευματικά είμαστε νεκροί. Η απομάκρυνσή μας απ΄ το Θεό είναι ο πνευματικός θάνατος.
Ο άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος λέει,
ο αγαπών τον Θεόν εν αυτώ εστί.
ΔΗΛΑΔΗ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΑΓΑΠΟΥΣΑΜΕ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ;ΤΟΤΕ ΓΙΑΤΙ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑΜΕ ΝΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΘΟΥΜΕ;ΤΟ ΙΔΙΟ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ ΕΧΘΡΟΙ ΜΑΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ;ΑΝ ΜΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΚΑΝΑΝ ΤΟΥΣ ΑΓΑΠΟΥΣΑΜΕ ΣΗΜΕΡΑ ΘΑ ΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΑΝ ΥΠΟΔΟΥΛΩΜΕΝΟΙ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ.ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙΣ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΟΥ ΣΟΥ ΚΑΝΕΙ ΚΑΚΟ ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΕΣΑΙ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΚΕΙΝΟΝ,ΑΠΟΡΩ;
Η αγάπη, λέει ο Μπόρις Παστερνάκ, είναι βαρύς σταυρός.
Αν δεν έχεις δοκιμάσει αγάπη για τους εχθρούς δεν ξέρεις τίποτε για το Θεό, λέει κάποιος άγιος.
Και δεν ξέρεις τίποτε για τον πατέρα και για τον λαό που λέει, πως όποιο δάχτυλο να κόψεις πονάει το ίδιο.
Η αγάπη είναι ως πατέρας προς τέκνα.
Ο Θεός δεν δημιούργησε το κακό. Το κακό δεν υπάρχει στη φύση του ανθρώπου. Η ανθρώπινη φύση είναι μία σε πολλά πρόσωπα. Δεν μισείς τον άνθρωπο, αλλά τις πράξεις του κακού, που είναι επιπρόσθετες και για τις οποίες είμαστε υπεύθυνοι όλοι όσοι μετέχουμε στην ανθρώπινη φύση.
Τα πάντα,η Γη και πάντα τα εν αυτή, αυτό το σώμα και αυτή η ψυχή, αλλά και το είναι άνθρωπος, κατά χάριν έχει.(Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος).
Αυτός που αγαπάει το Θεό, έχει το Θεό μέσα του (του ιδίου).
Στην ποινική επιστήμη η άμυνα αίρει το ένοχον, το άδικον και το αξιόποινον της πράξεως.
Με τους Τούρκους και με τους Γερμανούς βρεθήκαμε σε άμυνα.
ΌΠως και να ¨χει δεν μισούμε κανέναν γιατί το μίσος μας βλάφτει περισσότερο κι από όσο μας βλάφτουν οι Τούρκοι και οι Γερμανοί.
Η ζωή δεν είναι για ευχαρίστηση. Κάνουμε λάθος να μαθαίνουμε τα παιδιά μας, ότι η ζωή είναι για την απολαύσεις.
Η αγάπη δεν είναι συναίσθημα.
Μου αρέσεις σε θέλω. Δεν μου αρέ΄σεις γιατί βρήκα άλλον καλύτερον σε απορρίπτω. Αυτή είναι η συναισθηματική αγάπη των γυναικών.
Και των ανδρών χωρίς ανδρεία.
Γι¨ αυτό η ανδρεία είναι μεγάλη αρετή. Ακόμα και στο πιο φριχτό πεπρωμένο να βρεθούμε έχει πάει εκεί πριν από μας ο Ιησούς.
Αυτό κατάλαβα όταν ήμουν νέος στο ΑΧΕΠΑ και κινδύνευα να πέσω στην απόγνωση.
Αυτό σημαίνει και ο στίχος του
του Δαβίδ, οι φίλοι μου και οι πλησίον μακρόθεν έστησαν. Αν δεν αγαπάς το Θεό, θα βρεθείς το κενό.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη κόλαση από την απουσία του Θεού.
Η Εκπαίδευση δυστυχώς δε διδάσκει την ανδρεία. Ο Ενήλικος υποτιμάται ο γέρος εξευτελίζεται. Το ρυθμό της ζωής τον δίνει η επαναστατημένη γυναίκα και το παιδί, που κι οι δυο γίνονται εύκολα όργανα του Εχθρού.
Ο Σατανάς χρησιμοποιεί τον κακό άνθρωπο, τη γυναίκα και το παιδί.
Η γυναίκα είναι ισότιμη με τον άντρα όταν έχει αντρεία ψυχή. Υπάρχουν γυναίκες με αντρείες ψυχές που βοηθούν τον άντρα όχι στη φιληδονία του αλλά στο πνεύμα του Θεού.
Το πνεύμα του Θεού το παίρνει ο άντρας από την Εκκλησία και η γυναίκα από τον άντρα. Αυτή είναι η σειρά. Μη δίνεις στη γυναίκα την ψυχή σου να καβαλήσει τη δύναμή σου. Μη δως γυναικί την ψυχήν σου επιβήναι επί την δύναμίν σου.
Δεν είδες πως φερόταν στους αιχμαλώτους οι σωστοί άνθρωποι.
(υπήρξαν και παλιάνθρωποι
Ο Θεός κατέβηκε στη Γη για τους
αμαρτωλούς.
KATAΛΑΒΑ ΚΑΠΩΣ ΚΑΙ ΣΥΓΝΩΜΗ ΙΑ ΤΙΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑΑΥΤΟ ΑΛΛΑ ΜΕ ΒΟΗΘΑΤΕ ΕΝ ΜΕΡΕΙ...ΔΗΛΑΔΗ ΟΧΙ ΤΕΛΕΙΩΤΙΚΑ...ΜΟΥ ΑΡΕΣΟΥΝ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ,ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΒΡΕ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΝΑ ΒΛΕΠΩ ΤΗΝ ΚΑΚΙΑ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΜΙΣΩ ΜΟΝΟ ΑΥΤΗ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΜΙΣΗΣΩ ΚΑΙ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟΝ ΚΑΚΟΤΡΟΠΟ.ΚΛΕΙΝΟΝΤΑΣ ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΚΑΙ ΠΑΛΙ!!!
όσχος Εμμ. Λαγκουβάρδος said...
Στη μετάνοια μισούμε κι εμείς οι ίδιοι την κακία μας και τότε γινόμαστε αγαπητοί απ΄ το Θεό κι απ΄τους ανθρώπους.
Λένε, πως όταν ένας αμαρτωλός μετανοεί, γίνεται μεγάλη χαρά στον ουρανό.
Ο εγωισμός μας εμποδίζει να μετανοήσουμε. Χρειαζόμαστε διαρκή μετάνοια.
Ο ταπεινός άνθρωπος βρίσκεται σε διαρκή μετάνοια.
Γι' αυτό ησυχάζουμε όταν βρισκόμαστε κοντά στους μοναχούς. Οι μοναχοί δεν αφήνουν ούτε στιγμή από τα μάτια τους το κακό μέσα στην καρδιά τους.
Από το πρωί αρχίζει αυτή η δουλειά να χτυπούν το φίδι στο κεφάλι, όχι στην ουρά.
Ασκούνται στην προσοχή και στην προσευχή. Προσοχή είναι να ξέρεις που βρίσκεσαι και τι κάνεις.
Μια παρομοίωση για την προσευχή του μοναχού, που είναι μέρος της νηπτικής ζωής είναι να έχουν το νου τους μέσα στην καρδιά τους, μήπως εισέλθη κάποιος πονηρός λογισμός, όπως όταν μπήκε ένα φίδι μέσα στο δωμάτιό σου. Δεν φεύγει ποτέ η προσοχή σου από αυτό.
Σκέψου να υπάρχει μια οχιά μέσα στο δωμάτιό σου κι να μη σε νοιάζει που είναι.
Θα δώσουμε λόγο για κάθε μάταιο λόγο μέσα στην καρδιά μας, λέει η Γραφή. Για κάθε "αργό ρήμα",, όπως λέει κατά λέξη
ΚΑΤΑΛΑΒΑ..ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΠΑΤΕ ΙΑ ΤΑ ΦΙΔΙΑ ΤΩΡΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑ.ΠΩ ΠΩ ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ.ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ!!!Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΣΑΣ ΤΟ ΑΝΤΑΠΟΔΩΣΕΙ
Δημοσίευση σχολίου