31.1.10

Ειρηνικά τα τέλη

Του Μόσχου Εμμ.Λαγκουβάρδου


Κάθε μέρα σε όλη τη γη , ολόκληρος ο πληθυσμός μιας μεγάλης πόλης, εγκαταλείπει τα πάντα κι ανεβαίνει στον ουρανό. Εγκαταλείπει τα πάντα και κανείς δε βλέπει το τέλος κανενός πράγματος. Μόλις τελειώνει ένα πράγμα, ήδη κάτι άλλο αρχίζει κι είναι όλα μετέωρα, σαν κανένα πράγμα να μην τελείωσε ποτέ. Το ίδιο και με τα αισθήματα και με τα δυο μεγαλύτερα από αυτά, το αίσθημα της ηδονής και το αίσθημα του φόβου.

Μέσα απ΄ το φόβο και την ηδονή, τα δυο αυτά αισθήματα, που μας σκάβουν βαθειά και μας συνταράζουν απ’ την πρώτη αρχή, από τότε που καταλαβαίνουμε τον εαυτό μας, μέσα απ΄ τα αισθήματα αυτά πορεύεται κάθε άνθρωπος.

Αναρωτιέμαι, αν είναι έτσι τα πράγματα , δεν είναι πολύ λίγη η προσοχή και το ενδιαφέρον που δίνεις στο νόημα της ζωής σου, σε σύγκριση με άλλα επουσιώδη πράγματα π.χ. με το ποδόσφαιρο ή την πολιτική;

Απευθύνομαι στους γέρους, γιατί ακόμα και γέροι και σοβαροί και βαθυστόχαστοι άνθρωποι ασχολούνται με τα επιφανειακά και τα συνηθισμένα πράγματα της καθημερινής ζωής; Αν δυο μεγάλες σελίδες γεμάτες με κηδείες και μνημόσυνα κάθε μέρα στην εφημερίδα, δεν είναι ικανές να συνετίσουν, τουλάχιστον εμάς τους γέρους, ώστε να αφήσουμε τη ματαιότητα και να καταθέσουμε την προσωπική μας μαρτυρία για τους νέους και γι΄ αυτούς που θάρθουν, τι θα μας συνετίσει και πότε;

Κρίμα! Οι νέοι μας στερούνται τη μαρτυρία των πατέρων τους, την οποία αποκτήσαμε με αίμα. Ξέρεις ποιο μήνυμα δίνουμε στους νέους με αυτή τη στάση μας; Ότι ήταν καλύτερο να μη γεννηθούμε. Οι Ινδιάνοι ονομάζουν την εποχή που οι άνθρωποι εύχονται να μην είχαν γεννηθεί «τα ίχνη του ανέμου» Ίχνη του ανέμου αφήνουμε ως πνευματικές υποθήκες στα παιδιά μας, αγαπητοί πατέρες και αδελφοί.

Οι Ινδιάνοι ονομάζουν κάθε εποχή με το στοιχείο που μπορεί να καταστρέψει τον κόσμο! Τις ονομάζουν «εποχές της φωτιάς» αν κινδυνεύει ο κόσμος απ΄ τη φωτιά ή «εποχές του ψύχους» αν κινδυνεύει ο κόσμος απ΄το ψύχος. Εποχές σαν τη δική μας οι Ινδιάνοι τις ονομάζουν «Ίχνη του ανέμου». Κάθε μέρα σε όλη τη γη, ολόκληρος ο πληθυσμός μιας μεγάλης πόλης εγκαταλείπει τα πάντα κι ανεβαίνει στον ουρανό.

Αν οι γέροι νεάζουμε γιατί φοβούμαστε να δούμε την πραγματικότητα, ποιο είναι το παράδειγμα που αφήνουμε στους νέους; Τι να σκεφθούν για το νόημα της ζωής οι νέοι που δεν έχουν δουλειά και που δεν μπορούν να κάνουν οικογένεια , γιατί οι σημερινές οικογένειες δεν μπορούν να παλαίψουν με τη φτώχεια;

« Έχασα τη δουλειά μου κι έχουμε ανάγκη ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης κι εγώ και η γυναίκα μου, γράφει κάποιος φτωχός άνθρωπος στην Αμερική.» Αν μόνο όταν έχεις νειάτα, υγεία ,χρήματα, ομορφιά, φήμη, κοινωνική θέση αξίζει να ζεις, τι νόημα έχει η ζωή για τις αμέτρητες χιλιάδες τους φτωχούς ανθρώπους , τους άνεργους, τους άρρωστους, τους γέρους ή αυτούς που βρίσκονται κοντά στο θάνατο;

Στο ερώτημα που βασανίζει όλους αυτούς τους ανθρώπους, ιδίως τους νέους, γιατί ζουν, ο σύγχρονος κόσμος που είναι ευχαριστημένος απ΄ τον εαυτό του, απαντάει με το ποδόσφαιρο και την πολιτική. Τι περιμένουμε λοιπόν, άλλο από βία και οργή. Πού θα ξεσπάσει η αγανάκτηση για την αδιαφορία μας προς τους άλλους;

Κι ένα ύστατο ερώτημα: Είσαι κοντά μου , Ιησού; Μια φορά εξέφρασα το παράπονο γιατί πολλοί, ακόμα και κληρικοί, οι οικουμενιστές π.χ. αποφεύγουν το όνομα του Ιησού και μιλούν για την αγάπη, για το πνεύμα, για το Χριστό, που υπάρχει μέσα σε κάθε άνθρωπο, ακόμα και σε κείνους που δεν ομολογούν ότι ο Ιησούς είναι ο Θεός.

Μια Ελληνική παροιμία λέει: «Απ΄ την πολλή αγάπη που σ΄ είχα σε ξέχασα και τ' όνομα.». Ένας φίλος μου, ένας απλός άνθρωπος που άκουσε , μου είπε: «Ο Θεός έχει μεγάλη υπομονή»!

5 σχόλια:

πηνελοπη είπε...

Ο Π.ιωσηφ σπηλαιοτης γραφει στο βιβλιο ''εκφρασις μοναχικης εμπειριας'' εκδοσης ιερας μονης φιλοθεου----''δεν μπορει να βρει ο ανθρωπος τον θεο αν πρωτα δεν βρει ο θεος τον ανθρωπο''---

Μόσχος Λαγκουβάρδος είπε...

Αγαπητή Πηνελόπη,

Σ' ευχαριστώ για τα σχολιά σου.
Όπως βλέπεις είναι τα μοναδικά.
Θέλω τά σχόλια. Με τα σχόλια νιώθεις ότι τα κείμενα που γράφεις
και πουτα στέλνεις στο άγνωστο, όπως τα μηνύματα μέσα στο μπουκάλι στη θάλασσα , βρήκαν ανταπόκριση.

Χαίρομαι γιατί τοποθετείς ως βάση και ως αρχή της πνευματικής ζωής την ταπείνωση σύμφωνα με τα λόγια του Κυρίου Ιησού "έλθετε προς με οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι καγώ αναπαύσω υμάς. Πράος ειμί και ταπεινός τη καρδία".
Το "πράος ειμί και ταπεινός τη καρδια σαν κατάληξη της Εντολής "έλθετε προς με" σημαίνει προς με μ πραότητα και με ταπείνωση. Σημαίνει να αφήσουμε τη μέριμνα που φέρνει την ανησυχία και την υπερηφάνεια που προκαλεί την ταράχή (ο υπερήφανος είναι πάντοτε ταραγμένος, γιατί προσβάλλεται με το πααμκρό) και να πάμε στον Κύριο δια της μετανοίας.
"Εύρον καγώ την οδόν (προς τον Κύριον) διά τη μετανοίας, το απολωλός πρόβατον εγώ ειμί, ανακαλεσόν με Σωτήρ και σώσον με).
Ο Κύριος Ιησούς μας καλεί να πάμε προς Αυτόν δίχως μέρινα και δίχως υπερηφάνεια.

Όλος αυτός ο μακρύς πρόλογος , ευγενική φίλη είναι μια εσαγωγή στην μικρή παράκληση που θα σου κάνω.
Κάποτε νομίζοντας ότι αυτό είναι το σωστό έγραψα χωρίς καθόλου τόνους ένα μικρό διήγημα με τίτλο "Το μπαούλο", που δημοσιεύτηκε σε μια μικρή ανθολογία των εκδόσεων "Κάλβος",
πιθανόν όχι για τη λογοτεχνική του αξία , αλλά για την απουσία των τόνων.
Αργότερα κατάλαβα ότι αυτό που έκανα δεν ήταν μια απλή παράλειψη ούτε ήταν μόνο η άγνοιά μου ότι τη γλώσσα πρέπει να την αγαπάμε και να σεβόμαστε τους κανόνες της. Το χειρότερο για μένα ήταν ότι έγινε από υπερηφάνεια.
Θα έχεις ίσως κάποιους λόγους να γράφεις έτσι.
Δεν μπορώ να σου δώσω μια εικόνα του πόσο πληγώνομαι από την έλλειψη αγάπης για τη γλώσσα.
Πέρσσότερο, γιατί η γλώσσα είναι κοινή σε όλους.
Φανασθείτε μια κοινή γυναίκα που δεν την αγαπούν και την κακομεταχειρίζονται.
Ξέρω πως όταν δείχνεις κάποιο λάθος
δείχνεις το δικό σου λάθος.
Σου ζητώ συγνώμην γι' αυτό το λάθος μου.
Με αγάπη Χριστού
Μόσχος

ΠΗΝΕΛΟΠΗ είπε...

Εχετε απολυτο δικαιο για τον τονισμο αλλα εχει χαλασει το πληκτρο το αναλογο. Αυτο θα γινει εν καιρω που θα αντικαταστησω το πληκτρολογιο.Επι του προκειμενου τωρα...εχετε εναν αλλο τροπο γραφης και μου φαινονται σωστα αυτα που γραφετε γιατι μεσα σε αυτα βαζετε παντα κατι μηνυματα που εχουν σχεση με την πιστη μας στον κυριο.Οπως ειναι και οι χαρακτηρες των ανθρωπων διαφορετικοι και ποικιλομορφοι ετσι και τα δειγματα γραφης τους ωστε να αποτελουμε ολοι ενα μικρο κομματακι του πασλ μπροστα στον θρονο του θεου.Πιστευω πως ειστε μορφωμενο ατομο που ψαχνει...κατι...κατι ουσιαστικο.Εγω ειμαι της μεσης εκπαιδευσης αλλα διαβαζω πολλα θρησκευτικα βιβλια και εχω αποψη ισως βαρετη για τους αλλους αλλα για μενα οχι.Τα δοκιμια σας επειδη εχουν μεσα και θεολογικο χαρακτηρα εχουν μια διαφορετικοτητα...Ε! λοιπον η διαφορετικοτητα αρεσει στον κυριο μας.Χαιρομαι γιατι ειστε αναζητητης της αληθειας του θεου!!!

Μόσχος Λαγκουβάρδος είπε...

Ωραίο σχόλιο. Μ΄ αρέσει η ποικιλομορφία και η εναντιομορφία.
Αυτή είναι ακόμα καλύτερη. Αν θες να δεις ένα αριστούργημα εναντιομορφίας δες την κινημαγραφική ταινία "Ο θρύλος του Φρουρίου του Σουράμ".
Ανυπομονώ πότε θ' αλλάξεις το πληκτρολόγιό σου.
Έχω τις δικές μου ενοχές που ενώ μισώ το "μονοτονικό" γράφω σ΄ αυτό.
Τώρα έχω και τη δική σου.
Πρέπει να δοκιμάσω να γράφω με τους τόνους και τα πνεύματα.
Οτιδήποτε γράφω, ακόμα κι όταν μου αρέσει νιώθω μια διάψευση γιατί γράφω δίχως τόνους και πνεύματα και δίχος προσοχή στη στίξη.
Αυτό που μισώ αυτό πράττω.

πηνελοπη είπε...

Ειμαι λατρης της Αρχαιας ελληνικης γλωσσας πραγματικα γιατι εχει μια ποιοτητα,εναν εξευγενισμο,μια μεγαλοπρεπεια,ενα πνευμα,ενα στοχασμο κατι...κατι το διαφορετικο .Βλεπω ακομη πως δεν θα μπορουσε να βρισει κανεις οταν χρησιμοποιει την αρχαια ελληνικη γλωσσα,ενω με την νεα ελληνικη δημιουργηθηκαν λεξεις ακαθαρτες που δεν δινουν τιποτα απο το λεγομενο γλωσσικο ηθος στον συνομιλητη.Ειμαι μητερα ενος παιδιου που παει στο γυμνασιο και ενω διδασκεται ο γιος μου την Αρχαια ελληνικη μου ειναι δυσκολο αλλα οχι ακατορθωτο να μαθω να γραφω σε αυτη τη διαλεκτο.Ευχαριστω παρα πολυ για το εργο που μου συστησατε και για την εναντιομορφια που ειπατε συμφωνω πολυ διοτι χρειαζεται και αυτο αφου η ανταλλαγη αποψεων με ταπεινωση βγαζει και αναλογα αποτελεσματα στοχαστικα.και ο γ.ιωσηφ ο σπηλαιοτης ελεγε ''αν δεν χτυπησει λυθος επι λυθου σπινθηρας δεν βγαινει'//////με εκτιμηση