Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Στο πατρικό μας σπίτι η μητέρα μου μας έμαθε να βάζουμε τάξη στα πράγματά μας, να διπλώνουμε τις κουβέρτες μας και τα κορίτσια τα έμαθε επί πλέον να βοηθούν στην καθαριότητα και γενικά στη νοικοκυροσύνη, για να μπορούν να έχουν και τά δικά τους σπίτια καθαρά και νοικοκυρεμένα.
Όταν λέω μας έμαθε, εννοώ ότι αν δεν κάναμε τις δουλειές αυτές κάθε μέρα, δε γινόταν. Η μητέρα μας ήταν καλή, μας αγαπούσε, γινόταν θυσία για μας , άλλο ήταν και αυστηρή. Εγώ την έτρεμα, όταν άκουγα τη φωνή της να με καλεί από τα παιχνίδια. Της έκανα παράπονα. Όταν σ’ ακούω να με φωνάζεις, της είπα μια φορά, νιώθω έναν πόνο να διαπερνάει το στομάχι μου.
Τώρα φοβάμαι, πως άλλαξαν τα πράγματα. Τώρα προέχει η ευκολία, το να μην κουράζονται τα παιδιά. Γιατί να βάλουν οι νέοι τάξη στο δωμάτιό τους, γιατί να διπλώσουν τις κουβέρτες τους, γιατί να βάλουν το κάθε πράγμα στη θέση του; Το μυαλό τους είναι έξω στο δρόμο. Το δωμάτιο είναι μόνο για να κοιμούνται. Καμιά αίσθηση ομορφιάς.
Σκέφτομαι, καλά είναι τώρα, που τους τραβάει έξω ο δρόμος και γυρίζουν το βράδυ στο δωμάτιο μόνο για τον ύπνο. Όταν ο δρόμος έξω θα τους κουράσει και δε θα βρίσκουν χαρά, να είναι όλη την ώρα έξω, πώς θα μείνουν μέσα στο δωμάτιό τους;
Κάποτε ήρθε ένας Αμερικάνος συγγραφέας στο νησί όπου υπηρετούσα και γνωριστήκαμε. Κουβεντιάζοντας για τη ζωή στο νησί, του είπα ότι έπληττα ιδίως τους χειμερινούς μήνες, που δεν είχε καθόλου κίνηση και οι νησιώτες κοιμούνταν με τις κότες. Να βάζεις τάξη, στο δωμάτιό σου, με συμβούλεψε, για να μην πλήττεις. Το πρώτο πράγμα που μαθαίνεις για την εσωτερική ζωή, είπε, είναι να διπλώνεις τις κουβέρτες και να στρώνεις το κρεβάτι σου.
moschoblog.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου