Του Μόσχου Λαγκουβάρδουκ
Ένα παιδάκι βλέπει τα κόκκινα μήλα στο μανάβη και τα χαίρεται. Αυτό είναι πράξη.Ο πατέρας του, γονατίζει σιμά του και του λέει, "αυτά τα λένε μήλα".
Αυτό που του λέει ο πατέρας δεν είναι πράξη, είναι θεωρία. Δεν είναι η απόλαυση της ομορφιάς των κόκκινων μήλων. Ευτυχώς ακόμα το παιδάκι δεν κάνει την σύγχυση που κάνει ο μπαμπάς του ανάμεσα σ' αυτό που είναι και σ' αυτό που σκέφτεται γι΄αυτό που είναι.
Την άλλη φορά που το παιδάκι θα πάει στο μανάβη με τον μπαμπά του και θα ξαναδεί τα κόκκινα μήλα, δυστυχώς δεν θα τα χαρεί, γιατί θα θυμάται ή θα προσπαθήσει να θυμηθεί πώς τα λένε. Το πνεύμα του παιδιού με την ηλίθια παρέμβαση του πατέρα του, έχασε το δρόμο του.
Όταν αυτό επαναληφθεί και σε άλλα πράγματα και όχι μόνο στα κόκκινα μήλα, το παιδί δεν θα έχει πια την αίσθηση των πραγμάτων, αλλά τη θεωρία για τα πράγματα. Θα αντικαταστήσει τα βιώματα με την γνώσεις του.
Όταν θα τον ενοχλεί κάποιο βίωμα, όπως την κυρία την ενοχλεί το βίωμα με την πεθερά της, αντί να αλλάξει την ζωή της, θα αλλάξει ίσως την θεωρία της, αλλά η ζωή θα παραμένει η ίδια , με νέα συσκευασία!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου