12.9.12

Δόξα σοι ο Θεός!

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

        Στο ιστολόγιο "Με παρρησία" διάβασα τα εξής παραινετικά  προς τους νέους λόγια του σεβ. Μητροπολίτου Μεσογαίας Νικολάου, :  "Είναι πολύ καλύτερο να διεκδικείς τη ζωή σου, παρά να την κληρονομείς! ". Ο σεβασμιώτατος ενθαρρύνει τους νέους να κάνουν τη δική τους επανάσταση και να διεκδικήσουν τη ζωή τους, χωρίς να λησμονήσουν και το παρελθόν. 

      Φοβάμαι ότι τα λόγια αυτά έχουν κάποια ασάφεια, και πρέπει να διευκρινιστούν. Το κληρονομείν απορρέει από τη γέννηση. Η γέννηση διακρίνεται από κάθε άλλο τρόπο μεταβίβασης, από το γεγονός ότι διατηρεί όλα τα γνωρίσματα του μεταβιβάζοντος. 

      Αυτός είναι ο λόγος, πιστεύω, που η Εκκλησία ενθαρρύνει την σχέση της πατρότητας, όσον αφορά, την μετάδοση της διδασκαλίας. Αυτός ήταν ο τρόπος και των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων: "ώσπερ πατήρ προς τέκνα". Η Εκκλησία μας δεν ονομάζει τους επισκόπους και τους  ιερείς διδασκάλους, αλλά πατέρες. Και ο ίδιος ο σεβασμιώτατος ομιλεί προς τους νέους ώσπερ πατήρ προς τέκνα και όχι ως διδάσκαλος! 

     Γιατί είναι πολύ καλύτερο να διεκδικείς τη ζωή σου από το να την κληρονομείς; Δεν είναι καλύτερος τρόπος μετάδοσης της ζωής ο ειρηνικός τρόπος του Ιησού και είναι καλύτερος τρόπος μετάδοσης η επανάσταση ή η διεκδίκηση μέσω των δικαστηρίων; 

    Ο λαός μας ντρέπεται όταν αναγκάζεται να συρθεί στις πόρτες των δικαστηρίων της διεκδίκησης. Ούτε ένας άνθρωπος του λαού δεν πηγαίνει στο δικαστήριο, χωρίς να ντραπεί που πηγαίνει στις πόρτες αυτές! Ως προς την επαναστατική διεκδίκηση της  είναι γνωστό σε όλους ότι τη βία την πληρώνουν τα θύματα.

     Δεν είναι σώνει και καλά παθητική η στάση του κληρονόμου. Από τους ασθενείς που θεράπευσε ο Κύριος μόνο ένας, ο παράλυτος, έπασχε από ψυχική παραλυσία, την οποία θεράπευσε ο Ιησούς πριν θεραπεύσει και τη σωματική του παράλυση.

    Στο Ευαγγέλιο η κληρονομία και οι κληρονόμοι, όπου αναφέρονται, δεν αναφέρονται με απαξίωση, όπως οι αναφέρονται οι υποκριτές και εκείνοι που μετατρέπουν τον ναό του Θεού σε οίκον εμπορίου.

Προφανώς η μείωση του κληρονομείν έναντι του διεκδικείν γίνεται από μέρους του Σεβασμιωτάτου, για να τονιστεί η ενεργητική στάση των νέων, οι οποίοι ενθαρρύνονται να είναι ενεργητικοί προς δόξαν Θεού. Είτε εσθίετε, είτε πίνετε, είτε ότι άλλο ποιείτε είς δόξαν Θεού ποιήτε.

    Μακάρι να ακούμε πιο συχνά   από τους νέους αυτό που δεν έλειπε ποτέ από τα χείλη των γονέων τους, το "δόξα σοι ο Θεός"! 

      

     
  
        

1 σχόλιο:

Μόσχος Λαγκουβάρδος είπε...

Πόσο μεγάλη αξία έχει το πνεύμα της κληρονομίας στην Ορθοδοξία φαίνεται από την μνεία που κάνει γι΄ αυτό η Αγία Γραφή. Πάνω από είκοσι φορές μνημονεύει η Καινή Διαθήκη την κληρονομία και τους κληρονόμους, το ίδιο κι η Παλαιά Διαθήκη.

Απόδειξη ότι η στάση του λαού του Θεού όσον αφορά τη σωτηρία του είναι ο ύμνος που ψάλλεται στις δοξολογίες και στην εορτή του Ύψωση του Τιμίου Σταυρού

Σώσον, Κύριε, τον λαόν σου και ευλόγησον την κληρονομίαν Σου.

Κληρονομία είναι ο λαός που έχει τα γνωρίσματα του Θεού, από την πνευματική του γέννηση, το βάπτισμα.