Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
Πολλοί είναι ευχαριστημένοι με αυτήν την ανταγωνιστική κοινωνία. Οπωσδήποτε βρίσκουν σ΄ αυτήν πολλά πλεονεκτήματα. Μα εγώ τον ανταγωνισμό όχι μόνο τον φοβάμαι, αλλά και τον βδελύσσεται η ψυχή μου. Νομίζω ότι ο ανταγωνισμός είναι η υπερηφάνεια που έδιωξε τον άνθρωπο απ΄ τον παράδεισο. Ούτε το πνεύμα του Θεού ,ούτε η γαλήνη του Ιησού εισέρχονται ποτέ εκεί όπου ο άνθρωπος ανταγωνίζεται τους άλλους ή και τον ίδιο τον εαυτό του μέχρις εσχάτων.Μακριά από μένα λοιπόν ο ανταγωνισμός. Άλλωστε κι αυτός όπως και τα άλλα πάθη του ανθρώπου ηρεμούν όταν έρχεται το γήρας και οι δυνάμεις του σώματος κάμπτονται.
Μήπως ακολουθούμε λάθος δρόμο; Μήπως στα πρώτα χρόνια της ζωής μας δίχως να το αντιληφθούμε μπαίνουμε σ΄ ένα λαβύρινθο, και σε όλη την υπόλοιπη ζωή μας προσπαθούμε να βγούμε από αυτόν, το λαβύρινθο του ανταγωνισμού; Οι κοινωνίες είναι σφόδρα ανταγωνιστικές. Ακόμα και η ίδια η οικογένεια! Αλλά το συμφέρον του ανθρώπου είναι η ειρήνη, η δικαιοσύνη και η χαρά εν πνεύματι αγίω. Ο Κύριος είπε, ότι εχθροί του ανθρώπου είναι οι οικιακοί αυτού.
Ο χώρος στον οποίο ο ανταγωνισμός είναι άγριος είναι ο χώρος των επαγγελμάτων. Δεν υπάρχει επαγγελματίας ο οποίος αργά ή γρήγορα δεν θα διαπιστώσει πως το επάγγελμά του υπήρξε ψυχοφθόρο. Οι αρχαίοι τη φθορά του ανταγωνισμού στο χώρο των επαγγελμάτων την θεωρούσαν ύβρη. Ύβρις ήταν η πράξη η οποία προσέβαλε το θείο και τιμωρούνταν με αιώνια καταδίκη στον Άδη. Η ύβρις του ανταγωνισμού στο επάγγελμα τιμωρούνταν με το μαρτύριο του Σισύφου.
Ο Κύριος απέτρεπε τον ανταγωνισμό ακόμα και όταν έχει στόχο τη βασιλεία των Ουρανών. Το που μπορεί να οδηγήσει τον άνθρωπο η τύφλωση του ανταγωνισμού το δείχνει η απίστευτη συμπεριφορά του αγαπημένου μαθητή του Ιησού Ιωάννη και του αδελφού του Ιακώβου.Ενώ ο Κύριος οδηγούνταν στο Πάθος, εκείνοι σκέφτονταν ποιος θα έχει τα πρωτεία!
Στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, κεφάλαιο 18 διαβάζουμε τα εξής:"Τω καιρώ εκείνω,προσήλθον τω Ιησού οι μαθηταί αυτού λέγοντες. Τίς άρα μείζων εστίν εν τη βασιλεία των ουρανών; Και προσκαλεσάμενος ο Ιησούς παιδίον έστησεν αυτό εν μέσω αυτών και είπεν. Αμήν λέγω υμίν, εάν μη στραφήτε και γένησθε ως τα παιδία, ου μη εισέλθητε εις την βασιλείαν των ουρανών. Όστις ουν ταπεινώσει εαυτόν ως το παιδίον τούτο, ουτος εστίν ο μείζων εν τη βασιλεία των ουρανών. Και ος εάν δέξηται παιδίον τοιούτον εν επί τω ονόματί μου , εμέ δέχεται."
Μήπως δεν είναι ο ανταγωνισμός η εξουθένωση του μικρού, του φτωχού και του ανήμπορου; Να γιατί ο Μαμωνάς (το χρήμα της αδικίας) μισεί τον Ιησού και τη Διδασκαλία Του. Γιατί υπερασπίζεται τον μικρό, τον φτωχό και τον ανήμπορο.
Κλείνουμε το μικρό αυτό σημείωμα με μια αναγκαία υπόμνηση όσον αφορά τί κερδίζουν αυτοί που έχουν την επιθυμία να εξουσιάζουν τους άλλους. Παραθέτουμε μια παράγραφο από το βιβλίο του Γέροντος Σωφρoνίου: Ο Γέρων Σωφρόνιος στο βιβλίο του Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΖΩΗ ΜΟΥ γράφει:"Εκείνοι που κατέχονται από δυνατή επιθυμία για να αποκτήσουν δύναμη, αμαυρώνουν την εικόνα του Θεού μέσα τους.Το φως της αληθινής ζωής τους εγκαταλείπει, αφήνοντας ένα τρομερό κενό, μια απελπιστική ανία. Η ζωή χάνει κάθε νόημα."
(Αρχιμανδρίτου Σωφρονίου Η ζωή Του ζωή μου, Εκδόσεις Π.Πουρναρά, Θεσσαλονίκη, σ.98).
3 σχόλια:
Τα πάντα είναι ανταγωνισμός. Η επικοινωνία είναι ανταγωνισμός. Δεν μιλάμε πλέον, αλλά ανταγωνιζόμαστε τον άλλον. Η αλήθεια αντικαταστήθηκε από την «καλλίτερη ατάκα».
Μάλλον υπάρχει ένας πιο ταιριαστός ορισμός για τον ανταγωνισμό. Ας πούμε ότι είναι ένα επίπεδο (level) πιο πάνω (higher).
Battle!
Δεν διαλεγόμαστε, αλλά κάνουμε battle, ποιος θα βγάλει τον άλλον nock out. Αυτό γίνεται και στη βουλή. Δεν προσπαθούν οι πολιτικοί να βρουν την αλήθεια, αλλά ο ένας να βγάλει nock out τον άλλον. Η καλλίτερη διαφημιστική καμπάνια (προπαγάνδα) βγάζει την κυβέρνηση.
Σε ένα battle όλα επιτρέπονται. Δεν υπάρχουν κανόνες.
Μία φορά όταν ήμουν φοιτητής Γραφιστικής στη Γερμανία, μιλώντας με μία κοπέλα της ανέφερα πόσο πολύ σίχαίνομαι το «γλύψιμο» (στους καθηγητές κυρίως) και εκείνη μου απάντησε «δεν έχω τίποτα εναντίον του γλυψίματος αν αυτό μου φέρει το επιθυμητο αποτέλεσμα).
Οι προσωπικές σχέσεις, οι φιλίες, τα μέλη μίας οικογένειας, δεν συνυπαρχουν ειρηνικά και αγαπητικά μεταξύ τους αλλά βρίσκονται σε ένα διαρκές battle.
H ψυχαγωγία, η διασκέδαση είναι ένα διαρκές battle.
Ποιος θα ντυθεί καλλίτερα, ποιος θα χορέψει καλλίτερα, ποιος είναι πιο όμορφος, ποιος μαγειρεύει καλλίτερα.
Η τηλεόραση μεταδίδει διαρκώς «ψυχαγωγικές εκπομπές» τύπου battle. Ο καλλίτερος chef, ο καλλίτερος χορευτής, τραγουδιστής, μοντέλο, ηθοποιός κτλ.
Στις κοινωνίες του δυτικού lifestyl οι άνθρωποι ζουν υπό ένα καθεστώς battle.
Το αποτέλεσμα αυτής της λογικής του battle το βλέπει κανείς στα πρόσωπά τους. Το πρόσωπο των ανθρώπων αλλάζει, γίνεται πολεμικό, το βλέμμα θρασύ, το ύφος αλλαζονικό, τα λόγια δηλητήριο. Όλα αυτά θεωρώ πως είναι φόβος. ο Φόβος και ο τρόμος της απόρριψης, της περιθωριοποίησης, ο άγχος της ήττας, σε περίπτωση που φανεί μία αδυναμία.
Αυτός ήταν ο κύριος λόγος που έφυγα από τη Γερμανία, επειδή αυτό το lifestyl ήταν κάτι τελείως ξένο και αποκρουστικό για μένα. Δε θα μπορούσα ποτέ να αποδεχθώ έναν τρόπο ζωής όπου τα πάντα είναι ένα battle. Δε μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου να μη μπορεί να αγαπήσει. Να μη μπορεί να δοθεί ελεύθερα στον σύντροφό του. Να μη μπορεί να κεράσει το φίλο του χωρίς αυτός να παρεξηγηθεί.
Το ίδιο lifestyl του battle προσπαθεί η νέα εποχή να εφαρμόσει και στην Ελλάδα, κυρίως στις αστικές περιοχές. Ευτυχώς ακόμη σκοντάφτει σε μερικά πράγματα. Στην πίστη, στην κουλτούρα, στη γλώσσα μας.
Κάποιος έιχε γράψει ότι η ξένη μουσική, όταν αντιγράφεται στα ελληνικά, γραντζουνάει τα αυτιά.
Κυριάκο
πέρα για πέρα αληθινά αυτά που περιγράφεις.
Αυτό το κακό χάλι συμβαίνει σήμερα.
Μια κόλαση μαύρη δηλαδή.
Υπάρχουν όμως και ευλογημένες εξαιρέσεις. Ακόμα και στο Μόναχο βρήκα!
;-)
Πραγματικά οδυνηρές εμπειρίες, ευγενικέ Κυριάκο, τις οποίες ορθά επισημαίνει, χωρίς να απελπίζεται, η φίλη μας Σαλογραία.
Ο Γέρων Σωφρόνιος στο βιβλίο του Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΖΩΗ ΜΟΥ γράφει:"Εκείνοι που κατέχονται από δυνατή επιθυμία για να αποκτήσουν δύναμη, αμαυρώνουν την εικόνα του Θεού μέσα τους.Το φως της αληθινής ζωής τους εγκαταλείπει, αφήνοντας ένα τρομερό κενό, μια απελπιστική ανία. Η ζωή χάνει κάθε νόημα."
(Αρχιμανδρίτου Σωφρονίου Η ζωή Του ζωή μου, Εκδόσεις Π.Πουρναρά, Θεσσαλονίκη, σ.98).
Δημοσίευση σχολίου