«Εγώ είμαι η οδός και η αλήθεια και η ζωή»
Ιωάν. 14,6
Στην «Ελευθερία», στο φύλλο της 25ης Μαρτίου ε.έ., στην σελίδα «Ματιές στον Κόσμο», υπάρχουν τα εξής τρία δημοσιεύματα στη σειρά:
Πρώτον : Ημέρα μνήμης για τα θύματα των Νατοϊκων επιθέσεων , «Μαύρη επέτειος» στη Σερβία». «Ευχαριστώ» του Χασίμ Θάτσι (πρωθυπουργού του Κοσόβου) «για τους βομβαρδισμούς».
Δεύτερον: Στροφή 180 μοιρών έκανε η Γαλλία. Αποζημιώσεις για θύματα πυρηνικών δοκιμών. Το Γαλλικό κράτος αρνούνταν επί χρόνια να παραδεχθεί ότι υπήρχε η παραμικρή σχέση ανάμεσα στις δοκιμές πυρηνικών όπλων και στην εμφάνιση λευχαιμίας και άλλων μορφών καρκίνου.
Τρίτον: Συμφωνία για κυβέρνηση συνασπισμού στο Ισραήλ με την υπόσχεση ότι θα σεβαστεί τις συμφωνίες που έχουν υπογραφεί στο παρελθόν μεταξύ Παλαιστινίων και Ισραήλ.
Να είναι κανείς ειλικρινής και να μην απωθεί τίποτα , που σημαίνει να μην υποκρίνεται, είναι χωρίς αμφιβολία η μόνη έντιμη στάση. Είναι έντιμη η στάση αυτή στα τρία παραδείγματα που ενδεικτικώς αναφέραμε; Το συμπέρασμα που βγαίνει για τον αναγνώστη, από μια γρήγορη ματιά στα δημοσιεύματα αυτά, που όμοιά τους γεμίζουν τις στήλες των εφημερίδων κάθε μέρα, νομίζω είναι κάπως έτσι:
Για τα πολιτικά και τα οικονομικά συμφέροντα ο άνθρωπος ούτε σκέφτεται ,ούτε νιώθει σαν άνθρωπος. Αυτό δείχνει η στάση του πρωθυπουργού του Κοσόβου. Ο απλός άνθρωπος σκέφτεται με θλίψη, αλίμονο στα αθώα θύματα!.
Στη Γαλλία , εν γνώσει τους προκαλούσαν καρκίνο σε αθώα θύματα με τις πυρηνικές δοκιμές επί χρόνια. Αλίμονο!
Στο Ισραήλ, τέλος, από τη συμφωνία των κομμάτων να κάνουν κυβέρνηση συνασπισμού, συνάγεται ότι οι τελευταίες πολεμικές επιχειρήσεις κατά των Παλαιστινίων , έγιναν κατά παράβαση των συμφωνιών με τους Παλαιστινίους. Επίσης αλίμονο, στα αθώα θύματα!
Αν έτσι σκέφτονται και νιώθουν οι πολιτικοί, έμεινε τίποτε ανθρώπινο μέσα τους ; Αν έτσι σκεφτόμαστε , πολίτες και πολιτικοί, δεν χρειάζεται πολύ μυαλό για να καταλάβουμε ότι δε σκεφτόμαστε σωστά
Ο δρόμος του Χριστού είναι εντελώς αντίθετος απ΄ τον μοιρολατρικό αυτό δρόμο. Είναι δρόμος αγωνιστικός, με στόχο την ελευθερία, που κερδίζεται μόνο με τη θυσία του αθώου. Το νόημα της θεληματικής θυσίας του αθώου δε γίνεται αντιληπτό με νοητική προσπάθεια, γιατί δεν είναι ψιλή γνώση, αλλά βίωμα. Το νόημα της θεληματικής θυσίας του αθώου, το βιώνουμε όταν είμαστε ειλικρινείς, όταν δεν απωθούμε τίποτα (δεν είμαστε υποκριτές), και το σπουδαιότερο, όταν αγαπάμε τους εχθρούς μας σαν τον εαυτό μας.
Η θεληματική θυσία του αθώου είναι το τίμημα που καταβάλουμε για να διατηρήσουμε την ανθρωπιά μας , για να έρθει και να κατοικήσει μέσα μας η χάρη του Θεού, η ειρήνη και η δικαιοσύνη , ο ίδιος ο αναστημένος Κύριος, με όλη τη χαρά και τη δόξα Του. Μεγάλα πνεύματα, χριστιανοί προ Χριστού, σαν τον μέγα ποιητή της αρχαιότητας, τον Πίνδαρο, είδαν με τα μάτια της ψυχής τους τη δόξα αυτή και την ύμνησαν. Όταν το φως του Θεού έρθει στον άνθρωπο, γράφει ο Πίνδαρος στον όγδοο ύμνο του στον Αριστομένη, νικητή στην πάλη, το πρόσωπο του λάμπει. Παραθέτω αυτούσιους τους στίχους, γιατί μπορούν εύκολα να γίνουν κατανοητοί απ΄ τον σημερινό Έλληνα: «…σκιάς όναρ / άνθρωπος. Αλλ’ όταν αί- / γλα διόσδοτος έλθη, / λαμπρόν φέγγος έπεστιν αν- / δρών και μείλιχος αιών.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου