13.10.08

Μόσχος Ε. .Λαγκουβάρδος, Σβησμένα μάτια

Σβησμένα μάτια

«Βασίλεψες αστέρι μου/ βασίλεψε όλ’ η πλάση/
Ο ήλιος κουβάρι ολόμαυρο/ το φέγγος του έχει μάσει».
Γιάννης Ρίτσος

Μήπως θα γίνουμε όλοι ζωντανοί νεκροί; Γιατί κρύβεσαι πίσω απ΄ τα σκούρα ματογυάλια σου, σαν τον τυφλό που δεν έχει το φως του, σαν τους μυστικούς πράκτορες της Λατινικής Αμερικής και σαν τους φονιάδες και τους εγκληματίες; Τα μάτια σου δεν βλέπουν μόνο, όπως πίσω από κουρτίνες και γυναικωνίτες; Τα μάτια σου φωτίζουν αυτό που κοιτάζουν. Τα μάτια σου αντανακλούν το φως του πνεύματος.
«Όταν έρθει η ώρα μου θα χωθώ σαν τον τυφλοπόντικα στη γη.» Αυτή ήταν η ιδέα που είχε ο Νίκος Καζαντζάκη για το θάνατο, όταν έγραφε την «Ασκητική» του. Μήπως ο σημερινός άνθρωπος πεθαίνει πριν να έρθει η ώρα του; Μήπως χώνεται γρήγορα γρήγορα στο λαγούμι του, για να μην ξέρει κανείς αν υπάρχει ή αν υπήρξε ποτέ; Το ίδιο νόημα δεν έχει και η επιθυμία αυτών που δεν θέλουν τον ταφή για το σώμα τους και τον τάφο, αλλά τη φωτιά, για να γίνει το σώμα τους στάχτη και σκόνη και να σκορπιστεί, για να μην ξαναυπάρξει. Αχ, εποχή δίχως το θάρρος του υπάρχειν! Οι άνθρωποι κι η ζωή τους ίχνη του ανέμου. Εποχή του φόβου για τη ζωή. Να ξυπνάς το πρωί και να λες με απελπισία: «Αχ, ακόμα μια μέρα ζωής»!
Γιατί σβήνεις το φως των ματιών σου; Βασίλεψες σαν το νεκρό του «τάφου» του Γιάννη Ρίτσου και σαν τον πεθαμένο ταυρομάχο του Λόρκα. «Κανείς δε θα θελήσει να κοιτάξει στα μάτια σου, γιατί έχεις πεθάνει για πάντα, σαν τους νεκρούς που λησμονιούνται σε ένα σωρό από σκυλιά σβησμένα». Η ψυχή σου είναι απούσα!
Δε βγαίνεις πια στο δρόμο να χαρείς. «Ποιος θα με δει να χαρεί και ποιον θα κοιτάξω στα μάτια για να χαρώ;» Παλιά μόνο αυτοί που σήκωναν το βάρος κάποιας μεγάλης ενοχής, οι κατάδικοι κι οι θανατοποινίτες ,χαμήλωναν τα μάτια τους και δεν ήθελαν να τους δει κανείς, ούτε να δούνε κανένα.
Ποια ενοχή σε βαραίνει φίλε και σβήνεις το φως των ματιών σου; Τα μάτια σου είναι η έκφραση της ψυχής σου; Δε νιώθεις την ανάγκη να έρθεις σε επαφή με μια άλλη ψυχή; Μόνο η σωματική επαφή απομένει για σένα; Τόσο είσαι απελπισμένος, ώστε πιστεύεις ότι μόνο η διατροφή και η αναπαραγωγή αξίζει;

«Ρεθεμνιώτικα Νέα»

Δεν υπάρχουν σχόλια: