31.8.18

Μια μικρή προσέγγιση στη νήψη

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Όταν πήγαν κάποιοι να πειράξουν έναν ασκητή στο κελί του, ο ασκητής τους είπε, "πάμε πρώτα να προσκυνήσουμε τον Δέσποτα Χριστό. Στο άκουσμα του ονόματος του Χριστού οι επισκέπτες εξαφανίστηκαν.

Για νά 'χουμε την ελπίδα μας στο Χριστό πρέπει να 'χουμε το Χριστό μέσα μας. Ή μάλλον, όταν έχουμε την ελπίδα μας στο Χριστό, έχουμε το Χριστό μέσα μας. Για τους ασκητές αυτό είναι το Α και το Ω , γιατί η άσκησή τους είναι εσωτερική, δηλαδή γίνεται μέσα, στα κατάβαθα της ύπαρξής τους. Αυτή είναι η Παράδοση της Ορθοδοξίας, η Νήψη, όπως λεγεται.

Ο "Χριστός μέσα μας, ή μάλλον η ελπίδα του Χριστού μέσα μας σημαίνει ότι δεν υπάρχουν στην "κατοικία" μας στοιχεία που αρνούνται το Χριστό. Οι Γεργεσηνοί αρνήθηκαν το Χριστός και ο Χριστός δεν επισκέφθηκε τη χώρα τους. "Τινάξτε τη σκόνη των υποδημάτων σας, όταν δεν σας δεχθούν" , είπε στους Μαθητές Του. Τί να σημαίνουν άραγε τα λόγια αυτά του Κυρίου. Ίσως να σημαίνουν, να μην πάρουν τίποτε από αυτούς που δεν τους δέχονται, να μην τους μιμηθούν.

Κάθε φορά που έρχεται μια εικόνα πειρασμού στο νου μας, κάθε φορά που δεχόμαστε κάποιον πειρασμό, πρέπει να τον δεχόμαστε ως πειρασμό:
α) να τη δούμε όπως είναι, β)να έχουμε αυτογνωσία, και γ) να διακρίνουμε τον εαυτό μας από τον πειρασμό, Να μην συγχέουμε τον εαυτό μας με τον πειρασμό. Αν θεωρούμε τον πειρασμό εαυτό μας ,είναι δύσκολο να τον πολεμήσουμε. Ο παγιδευμένος στο ποτό π.χ. δεν μπορεί να πει ότι το ποτό πέθανε γι' αυτόν, γιατί θα νομίζει ότι μαζί με το ποτό θα πεθάνει κι ο ίδιος. Έτσι αδυνατεί να πολεμήσει το πάθος του.

Δεν υπάρχουν σχόλια: