23.1.18

Η ΑΓΩΝΙΑ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Ο άνθρωπος που πιστεύει στο Θεό, αγαπάει το Θεό όπως γνωρίζει τον εαυτό του. Αν γνωρίζει τον εαυτό του από τις αμαρτίες του, αγαπάει το Θεό, ως πατέρα ελεήμονα. Ο Θεός γνωρίζει τις αμαρτίες του και θα τον ελεήσει, δεν θα τον απορρίψει, όπως ο πατέρας του ασώτου υιού δεν απόρριψε τον άσωτο υιό του, αλλά τον δέχθηκε με όλη του την αγάπη.

Ο άνθρωπος που πιστεύει στο Θεό ως αγάπη, γνωρίζει τον εαυτό του από την αγάπη του. Πιστεύουμε στο Θεό ότι είναι ο πατέρας μας, όπως μας δίδαξε ο Χριστός. Ο Χριστός είναι το θεμέλιο της ζωής μας. Πιστεύουμε στο έλεος του Ιησού Χριστού. Το έλεος του Ιησού Χριστού είναι το στήριγμά μας.

Πιστεύουμε στον Ιησού Χριστό αλλά και οι ίδιοι γνωρίζουμε ότι ο Θεός είναι ο πατέρας μας . επειδή γνωρίζουμε την αγάπη από τον εαυτό μας. Αγαπάμε και θέλουμε να κάνουμε στους άλλους το καλό που θέλουμε να κάνουν οι άλλοι σε μας. Άραγε πού αμαρτάνει θανάσιμα ο άνθρωπος που αγαπάει τους άλλους όπως αγαπάει τον εαυτό του; Αμαρτάνει όταν η αγάπη του δε βρίσκει ανταπόκριση.

Η πνευματική αγάπη της Ομορφιάς, όταν δεν βρίσκει ανταπόκριση μετατρέπεται σε σαρκική. Δεν αγαπάμε πνευματικά και μετατρέπουμε την πνευματική αγάπη σε αισθησιακή αγάπη. Το ίδιο συμβαίνει με την πνευματική αγάπη του εαυτού μας. Δεν πιστεύουμε στην πνευματική αγάπη του εαυτού μας και η πνευματική μας αγάπη που δεν έγινε πιστευτή μετατρέπεται σε αισθησιακή για να βεβαιωθεί ότι υπάρχει. Στην πνευματική αγάπη όταν γίνει αποδεκτή, δεν χρειάζεται η βεβαίωση των αισθήσεων ότι υπάρχει. Είναι η ιδια η πνευματική αγάπη βέβαιη για τον εαυτό της και δεν έχει ανάγκη να δοκιμάσει την εμπειρία της με το σώμα.

Ποια είναι πνευματική αγάπη της Ομορφιάς; Πνευματική αγάπη είναι η αγάπη της Ομορφιάς, που είναι βέβαιη για τον εαυτό της . Όταν η αγάπη αυτή παύει να είναι βέβαιη για τον εαυτό της, γιατί δεν βρήκε ανταπόκριση και χρειάζεται την βεβαίωση των αισθήσεων του σώματος για να γνωρίζει ότι υπάρχει, τότε αγαπάμε σαρκικά. Η αποδοχή της πνευματικής αγάπης είναι η βεβαίωση ότι υπάρχει κι η απόρριψη είναι η αμφιβολία της πνευματικής αγάπης ότι υπάρχει.

Δεν βρίσκουμε πού να ακουμπήσουμε την καρδιά μας στον αφιλόξενο κόσμο μας, δεν βρίσκουμε ανταπόκριση και γι΄ αυτό πέφτουμε στις αισθήσεις του σώματος για να βεβαιωθεί η αγάπη μας ότι υπάρχει, γιατί χωρίς αγάπη δε γίνεται. Κι αν η αγάπη μας δεν μπορεί να υπάρξει με το πνεύμα , καταφεύγει στη σάρκα και σωματοποιείται. Αγαπάμε υλιστικά γιατί δεν αγαπάμε πνευματικά. Ο Θεός που γνωρίζει τις αμαρτίες μας , δεν θα μας στερήσει το μέγα έλεός Του!

Δεν υπάρχουν σχόλια: