12.11.09

Να γράφεις χαμογελώντας

Μ.Ε.Λαγκουβάρδου


Να γράφεις χαμογελώντας. "Ιλαρόν δότην αγαπά ο Θεός". Να γράφεις χαμογελώντας, ή βαδίζοντας ή όρθιος στο πόδι θα πει να γράφεις με ενθουσιασμό. Τα πιο πολλά από τα κείμενα αυτά είναι γραμμένα με ενθουσιασμό και δημοσιευμένα γρήγορα-γρήγορα πριν περάσει ο ενθουσιασμός. Δεν είναι κείμενα γραμμένα με τη συνταγή του παλιού ράφτη "δύο μέτρα, μία κόψε". Αν άφηνα να περάσει ο ενθουσιασμός πριν τα γράψω και πριν τα δημοσιεύσω δεν θα τα έγραφα κι αν τα έγραφα δεν θα τα δημοσίευα ποτέ. Σ' αυτό το είδος του γραψίματος δεν ισχύει το ρητό των αρχαίων "δεύτερες σκέψεις κρείττονες".Να γράφεις με ενθουσιασμό είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να γράψεις δοκίμιο. Αν γράφεις δοκίμιο χωρίς ενθουσιασμό αυτό που γράφεις είναι περισσότερο επιστημονική μελέτη παρά δοκίμιο.

Το γράψιμο αυτό του δοκιμίου το περιγράφει πολύ καλά ο Ντίνος Χριστιανόπουλος στο δοκίμιό του με τίτλο "τί είναι δοκίμιο". Ήθελε να γράψει ένα δοκίμιο νομίζω για το "ρεμπέτικο". Συγκέντρωσε μπροστά του, καθώς λέει ο ίδιος, όλα τα σχετικά βοηθήματα που διέθετε και έγραψε ένα κείμενο που δεν του άρεσε καθόλου. Έμοιαζε περισσότερο με επιστημονική μελέτη παρά με δοκίμιο. Άφησε στην μπάντα τα βοηθήματα και έγραψε απλά αυτά που είχε στη σκέψη του και στην καρδιά του.

"Δίδαξε το στόμα σου" λέει αββάς Ποιμήν " να λέγη εκείνα όπου έχει η καρδιά σου". Για μένα ισχύει επίσης αυτό που λέει κάποιος Άγγλος συγγραφέας, δεν θυμάμαι το όνομά του: «Καμιά σκέψη δεν είναι άξια να τη σκέφτεσαι, αν δεν είναι σκέψη του Θεού. Καμιά αναπνοή δεν είναι άξια χωρίς να ευχαριστείς Αυτόν που μας χάρισε την αληθινή αναπνοή». Τα λόγια αυτά μιλούν για τον ενθουσιασμό όχι μόνο στή σκέψη, αλλά ακόμα και στην αναπνοή. Είναι αυτό που λέει ο Απόστολος Παύλος "Δει εν παντί ευχαριστείν" (Πρέπει να έχουμε πνεύμα ευχαριστίας δηλαδή ενθουσιασμό στο λόγο, στα έργα ή στη σκέψη). Ο Κύριος δεν θέλει την μεμψιμοιρία του πονηρού δούλου, που έκρυψε το τάλαντό του στη γη.

Θα μου πείτε γιατί να γράφει κανείς δοκίμιο που θέλει ενθουσιασμό και να μην γράφει κείμενα που είναι πιο κοντά στη μελέτη παρά στο δοκίμιο; Η αντίρρηση είναι σωστή: Αυτός που είναι επιστήμων ή είναι ειδικός και πρέπει να γράψει επιστημονική μελέτη, ας γράψει, διαφορετικά αν αυτό που γράφεις θέλεις να φτάσει στην καρδιά του άλλου, πρέπει να γράψεις από την καρδιά σου. «Μόνο αυτό που λέγεται με αγάπη θα ακουστεί».

«Δεν καιγόταν η καρδιά μας, την ώρα που μας μιλούσε!» είπαν οι μαθητές του Ιησού που δεν Tον αντιλήφθηκαν όταν τους μιλούσε στο δρόμο προς Εμμαούς. Τόσο μεγάλη ήταν η επίδραση των λόγων του Ιησού. «Ουδέποτε μίλησε άνθρωπος, όπως αυτός ο άνθρωπος» έλεγαν οι όχλοι που άκουγαν τον Ιησού να τους μιλάει. Ο Απόστολος Πέτρος ωμολόγησε τον Κύριο ως Χριστό, Υιό του Θεού με αυτά τα λόγια: «Ρήματα ζωής αιωνίου έχεις».

4 σχόλια:

zoro είπε...

αχ αυτός ο ενθουσιασμός. δηλαδή εν θεός. μέσα στο θεό ή όπως αρέσκομαι να πιστεύω η ουσία του θεού. τίποτα χωρίς αυτόν δεν έχει αξια, και δυστυχώς σιγά σιγά ton απεμπολούμε καθώς μεγαλώνουμε εκτος από αυτούς που παραμένουν Πίτερ Παν

Ανώνυμος είπε...

Who knows where to download XRumer 5.0 Palladium?
Help, please. All recommend this program to effectively advertise on the Internet, this is the best program!

Μόσχος Λαγκουβάρδος είπε...

Αγαπητέ zoro,

Ένα καλό παράδειγμα, ίσως το καλύτερο παράδειγμα για τη ζωή μας το δίνει η μουσική. Πως εισάγει τα διάφορα θέματα, με τι ωραίο τρόπο διατυπώνονται οι αντιθέσεις, οι αναλογίες, οι διαφορές. Τρελλαίνεσαι. Υπάρχουν μεγαλοφυϊες στη σύνδεση των θεμάτων. Ο ΜΠετόβεν π.χ. λένε ότι είναι αξεπέραστος στον μοναδικό τρόπο που συνδέει τα διάφορα μουσικά θέματα στα έργα του.

Στην αντίθεση ή στη διαφωνία στη ζωή μπορεί να παραδειγματιστούμε απ΄ τη μουσική.

Έγραψα τον μικρό αυτόν πρόλογο γιατί θέλω αν μου επιτρέπεται να πω μια κάπως διαφορετική γνώμη για το θέμα που έθιξε με το σχολιό του ο αγαπητός Ζορό.

Θέλω να πω ότι ο ενθουσιασμός δεν έχει καμιά σχέση με την ευχαρίστηση που νιώθει ένας ήρωας του Ντίσνεϋ. Δεν είναι σαν την "όμορφη" μουσική που σου χαϊδεύει απλώς τα αυτιά. Που δεν μπαίνει βαθιά στην ψυχή σου να την συνταράξει, να την μεταμορφώσει και να την ανεβάσει ψηλά,να δημιουργήσει όπως λέμε "ψυχική ανάταση".
Μετά την ψυχική ανάταση κανένας δεν είναι ίδιος όπως πριν
Αυτή η ευχαρίστηση δεν έχει μέσα της πόνο, όπως έχει η ομορφιά. Η αληθινή ομορφιά μοιάζει με την νοσταλγία. Είναι η νοσταλγία του Χαμένου Παραδείσου. Η ψυχή θυμάται και πονάει όπως στην νοσταλγία. Για μένα η ομορφιά με κάνει να κλαίω χωρίς να ξέρω αν είναι από χαρά ή από λύπη ή κι απο τα δύο μαζί.

Μετά την αισθητική απόλαυση (την ψυχικη ανάταση) κανένας δεν είναι ίδιος όπως πριν.
Δεν λέω ότι ο ενθουσιασμός στο γράψιμο μπορεί να συγκριθεί με τη μουσική. Αυτό θα ήταν ύβρις για τη μουσική.
Δεν είναι όμως και η απλή ευχαρίστηση κάποιου που γράφει κάτι μόνο και μόνο γιατί ακούγεται καλά.
Η ερμηνεία της λέξης "ενθουσιασμός" είναι θαρρώ σωστή γιατί είτε ο Θεός μέσα μας είτε εμείς μέσα στο Θεό, είναι οι ίδιες ανθρωποπαθείς (σχηματικές) εκφράσεις που λένε μόνο πως νιώθουμε εμείς όχι πως είναι έτσι.

Στο όρος Θαβώρ οι μαθητές είδαν τη Μεταμόρφωση του Σωτήρος "καθώς ηδύναντο".

Ευχαριστώ και σας αγαπητέ Anonymus! Στο Ευαγγέλιο υπάρχει για σας ένα μήνυμα, με τα λόγια του Κυρίου!

zoro είπε...

Αγαπητέ Μόσχο,
δεν κατάλαβα γιατί κάνετε αντιπαράθεση του ενθουσιασμού με τη ευχαρίστηση. ναι, ίσως μια απλή χαρά που νιώθουμε να μην έχει όλα εκείνα τα ψυχικά γνωρίσματα του ενθουσιασμού, αλλα δεν μπορώ να σκεφτώ το ένα χωρίς το άλλο. ακόμα και όλοι οι καλλιτέχνες οπωσ ειναη και οι μουσικοί δεν μπορώ να μην σκεφτώ ότι δεν ήταν ο ενθουσιασμός που τους έκανε και κάνει να συνθέτουν και να γραφουν ζωγραφίζουν ή ότι άλλο. αυτός ο ενθουσιασμός είναι που αποτυπώνεται στις δημιουργίες τους και μας δίνει εμάς τη χαρά. μάλλον αυτό το τελευταίο εννοούσατε, ότι ο δημιουργός έχει τον ενθουσιασμό και την χαρά μαζί ενώ αυτός που βιώνει τη δημιουργία μονο τη χαρά. για αυτό κάπου διάβασα μια προτροπή "σταματήστε για λίγο να είστε καταναλωτές και γίνετε δημιουργοί". μάλλον αυτό το τελευταίο είναι και ο στόχος του ανθρώπου, δηλαδή να φτάσει στη θέωση γινόμενος ένα με τον δημιουργό!