Ο υπάλληλος του τραίνου εκφωνεί το όνομα του κάθε σταθμού με δυνατή, κοφτή, διαπεραστική φωνή που μοιάζει με απειλή! "Α-ΔΕ-ΝΤΡΟ (παύση) Η- Ε-ΠΙ-ΒΙ-ΒΑ-ΣΗ (παύση) ΑΠ-ΤΗ- ΔΕ-ΞΙ-Α-ΠΛΕΥ-ΡΑ"!
Φοβάμαι για την ανυπεράσπιστη ακοή μου τόσο πολύ , που δεν προσέχω το όνομα του σταθμού.
"Που είμαστε" ρωτάω δυο νεαρές κοπέλες δίπλα μου. Μου κάνουν νεύμα ότι δεν ξέρουν. ¨"Εκφωνεί τόσο δυνατά ο υπάλληλος τους σταθμούς που απ΄ το ξάφνιασμα δεν συγκρατείς το όνομα του σταθμού."!
"Πού θες να πας;" με ρωτάει κάποιος γύφτο΄ς που κάθεται στο πίσω κάθισμα. "Θέλεις να πας στη Θεσσαλονίκη." "Ναι, στη Θεσαλονίκη". "Μην ακούς τίποτα. Βάλε βαμπάκι στ΄ αυτιά σου. Εκεί που θα σταματήσει το τραίνο, εκεί θα κατεβείς".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου