Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Ο άνθρωπος είναι μυστήριο που υπερβαίνει την ανθρώπινη λογική και διασπά τους κανόνες της. Μυστήριο άλλωστε είναι και ο κόσμος στον οποίο ζούμε. Δεν είναι ένας κόσμος αλλά τρεις κόσμοι, που δεν είναι ούτε αποκλειστικά ένας ούτε αποκλειστικά τρεις.
Ο άνθρωπος είναι ον που μετέχει στον κόσμο ή αλλιώς γίνεται ένα με το πνεύμα του κόσμου (μέθεξη). Ο κόσμος του ανθρώπου είναι υλικός, ψυχικός και πνευματικός. Όσο ζούμε χαιρόμαστε να μετέχουμε στον κόσμο και ακόμα περισσότερο χαιρόμαστε να γίνεται το πνεύμα μας ένα με το πνεύμα του κόσμου. Αγωνιζόμαστε να αφαιρούμε τα εμπόδια, ώστε να μετέχουμε ελεύθερα στον κόσμο. Αν τα εμπόδια είναι αξεπέραστα, μαραζώνουμε και πεθαίνουμε από τη λύπη μας. Χωρίς αγάπη δεν γίνεται, λέει η λαϊκή παροιμία.
Στην αρχή χαιρόμαστε τα υλικά πράγματα ( υλικός κόσμο) και με την προσδοκία της μετοχής μας στα υλικά πράγματα (ψυχικός κόσμος) π.χ. χαιρόμαστε με την προσδοκία της Κυριακής , να φάμε το γλύκισμα που μας αρέσει.
Κατόπιν χαιρόμαστε με την επαφή μας σον πνευματικό κόσμο. Αυτός υπάρχει παντού και στον υλικό και στον ψυχικό κόσμο. Δεν ξεχωρίζουν οι τρεις κόσμοι. Δεν υπάρχουν στεγανά μεταξύ τους και ο ένας εισχωρεί στους άλλους. Όπου βρίσκεται ο ένας βρίσκονται κι οι δύο άλλοι.
Στον πνευματικό κόσμο χαιρόμαστε όταν το πνεύμα μας γίνεται ένα με το πνεύμα του Ωραίου ή με το πνεύμα του Καλού ή με το πνεύμα του Αληθινού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου