Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Έχω άδικο να πιστεύω ότι η πιο μεγάλη χαρά στη ζωή είναι η χαρά να βλέπεις και να σε βλέπουν αγαπημένα σου πρόσωπα ; Η ανθρωπότητα ολόκληρη, από την μακραίωνη πείρα της αυτό πιστεύει. Ονομάζει το ύψιστο αγαθό που μπορεί να συλλάβει ο νους του ανθρώπου "Θεό", από το ρήμα "θεώμαι", (βλέπω). Στον Ορθόδοξο Δρόμο το ανώτερο πνευματικό στάδιο είναι η "Θέα του Ακτίστου Φωτός"!
Μ΄αρέσει ο στίχος του Σολωμού, από τον Πόρφυρα, "άστραψε φως και γνώρισε ο νιος τον εαυτό του". Η πνευματική γνώση είναι φως, δηλαδή "θέα". Το φώς υπάρχει μόνο γι' αυτούς που έχουν ανοιχτά και άγρυπνα τα μάτια της ψυχής τους.
Όταν ο Γκαίτε πέθαινε, είπε "Φως, περισσότερο φως". Βέβαια αυτοί που δεν καταλάβαιναν το νόημα των λόγων αυτών του Γκαίτε, ίσως άναψαν περισσότερες λάμπες, νομίζοντας ότι ο μεγάλος ποιητής εννοεί το φυσικό φως. Αλλά ο Γκαίτε εννοούσε φως τη ζωή του και με τον τελευταίο αναστεναγμό του εξέφρασε την επιθυμία του να ζήσει περισσότερο. Περισσότερο φως, εννοούσε περισσότερη πνευματική ζωή.
Στην καθημερινή ζωή το να μην βλέπουμε και να μην μας βλέπει κάποιο αγαπημένο μας πρόσωπο, αυτό ισοδυναμεί με εξαφάνιση. Πού χάθηκες; Πού εξαφανίστηκες; λέμε σ' αυτόν που επιθυμούμε να τον βλέπουμε και δεν μπορούμε. Σκεφθείτε το. Το βλέπειν είναι πνευματική ζωή. Το μεγαλύτερο ίσως μήνυμα του Ευαγγελίου είναι αυτό. "ΑΓΡΥΠΝΕΙΤΕ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣΘΕ". 'Ενας άλλος στίχος του Σολωμού που μ' αρέσει είναι αυτός: "Πάντα ανοιχτά, πάντα άγρυπνα τα μάτια της ψυχής μου".
Η γιαγιά μου η Κωντσταντίνα εξαρτούσε όλη της τη ζωή από την όραση. Συνέδεε την όραση με το ενδιαφέρον για τη ζωή. "Άμα τα κλείσω" έλεγε "κάντε ό,τι θέλετε". Εμάς , οι πολιτικοί τώρα, μας έχουν κλείσει τα μάτια. Κάνουν ό,τι θέλουν και λογαριασμό δε δίνουν!
Δείτε στο πορτραίτο τα μάτια του Γκαίτε. Με τί ζωηρό ενδιαφέρον κοιτάζουν. Να μια καλή απόδειξη για όσα ισχυρίζομαι στο μικρό μου δοκίμιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου