«Πόσο διαφέρει ο άνθρωπος από το πρόβατο;»

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Έχετε σκεφτεί, πώς εκφράζετε τον εαυτό σας; Ή πιστεύετε πως δεν εκφράζετε τον εαυτό σας; Εξαρτάται από αυτό που πιστεύετε για την παρουσία σας σ’ αυτόν τον κόσμο. Αν πιστεύετε ότι η παρουσία μας εδώ εκπληρώνει το σχέδιο που έχει ο Θεός για μας, θα ενδιαφέρεστε και για το πώς εκφράζετε τον εαυτό σας. Αν δεν πιστεύετε ότι η παρουσία μας σ’ αυτόν τον κόσμο σημαίνει κάτι βαθύτερο πέρα από ένα τυχαίο συμβάν, δεν θα σας ενδιαφέρει , φυσικά, να γνωρίσετε πώς εκφράζετε τον εαυτό σας.

        Η έκφραση του εαυτού μας συνδέεται με την πίστη ότι η ζωή μας έχει νόημα και ότι είμαστε εδώ για να εκπληρώσουμε το σχέδιο που έχει για μας ο Θεός, που μας έφερε από την ανυπαρξία στην ύπαρξη. Αν δεν πιστεύουμε στο Θεό και στο νόημα της ζωής μας, ουσιαστικά επειγόμαστε εις θάνατον, όπως λέει η νεκρώσιμη ακολουθία, ότι οι νεκροί επείγονται εις θάνατον, βιάζονται να μπουν στην ανυπαρξία. Ο άθεος υπαρξισμός πρεσβεύει αυτό ακριβώς , ότι ο άνθρωπος είναι ένα «ον προς θάνατον» (Χάϊντεγκεν).

       Στη θρησκεία του βουδισμού προσεύχονται να μην υπάρξουν. Εκεί βέβαια , στην Ανατολή, έχουν το φόβο μήπως καταπέσουν σε χειρότερες μορφές υπάρξεως στον ζωϊκό κόσμο ακόμα και στον κόσμο των ορυκτών. Γι΄αυτό επιθυμούν διακαώς την ανυπαρξία, όσο το νωρίτερα γίνεται. Η ζωή δεν είναι χάρη και πρέπει να τελειώνει κανείς μια ώρα αρχήτερα!

       Αν πιστεύουμε ότι δεν βρεθήκαμε εδώ στην τύχη, δεν είμαστε συμβάντα, αλλά εκπληρώνουμε κάποια αποστολή, θα εκφράζουμε τα διαπιστευτήρια της αποστολής μας. Όπως συμβαίνει με κάθε απεσταλμένο. Πράγματι είτε με επίγνωση είτε χωρίς επίγνωση εκφράζουμε τον εαυτό μας και οι άλλοι συντονίζονται μαζί μας ή όχι. Δεν χρειάζεται να ζυγίζουμε και να μετράμε τους άλλους, για να επικοινωνήσουμε μαζί τους. Ούτε χρησιμοποιούμε αποδείξεις και λογικά επιχειρήματα για να εκτιμήσουμε τους άλλους. Γνωρίζουμε ο ένας τον άλλον με τους τρόπους που εκφράζομε τον εαυτό μας.

       Τον παλιό καιρό όταν κάποιος έπεφτε σε σφάλμα, λυπόταν το πρόσωπό του γιατί ήθελε να έχει το μέτωπό του καθαρό. Με τι πρόσωπο, θα αντικρύσω τον κόσμο, σκεφτόταν. Πράγμα που σημαίνει τι πρόσωπο θα δείξω στον κόσμο, νοιαζόταν δηλαδή για την έκφραση του εαυτού του. Άρα η έκφραση του εαυτού, για τους παλιούς ήταν συνειδητή και θεωρούνταν αναγκαία. Η απουσία έκφρασης του εαυτού ισοδυναμούσε με θάνατο. «Να ανοίξει η γη, να με καταπιεί», έλεγαν όταν έπεφταν σε σφάλμα.

      ‘Όταν άρχιζα τα πρώτα βήματά μου στη λογοτεχνία, χωρίς να έχω συνειδητοποιήσει ακόμα το νόημα, να εκφράζεις τον εαυτό σου μέσα από το γράψιμο, ανησυχούσα μήπως δεν είχα ταλέντο και μάταια προσπαθούσα να γράψω κάτι καλό. Ο γερο δάσκαλός μου στην λογοτεχνία, με παρηγορούσε, λέγοντας πως εκφράζουμε τον εαυτό μας, όχι μόνο με το γράψιμο αλλά με το καθετί. Και μόνο έλεγε, που περνάς από το δρόμο, εκφράζεις τον εαυτό σου κι αν έχεις μέσα σου κάτι καλό, θα το δεχθούν οι άλλοι είτε με επίγνωση είτε χωρίς. Όλα επάνω μας εκφράζουν την παρουσία μας, το πρόσωπο, τα μάτια, η φωνή, οι κινήσεις, το περπάτημα, οι σκέψεις μας, τα συναισθήματά μας, όλα μεταβιβάζονται στους άλλους.

    Ρώτησαν τον Ιησού, αν επιτρέπεται από το νόμο να γίνονται θεραπείες το Σάββατο, να βρουν αφορμή, να τον κατηγορήσουν. Ο Ιησους τους είπε; Ποιος από σας, αν έχει ένα πρόβατο και το Σάββατο πέσει σ’ ένα λάκκο, δε θα το πιάσει να το βγάλει έξω; Ένας άνθρωπος είναι πολύ ανώτερος από ένα πρόβατο. «Πόσο ουν διαφέρει άνθρωπος προβάτου;