Η πνευματική αγάπη είναι εφικτή!

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Η πνευματική αγάπη είναι εφικτή. Αυτό είναι το μήνυμα της ταινίας « Passionates friends (ελληνικός τίτλος «Tο φθινόπωρο μιας αγάπης ») , του Ντέϊβιντ Λην με την Αν Τόντ και τον Τρέβορν Χάουαρντ. Η ταινία έχει θέμα τον πνευματικό γάμο: ο γάμος είναι στέρεος μόνον όταν είναι πνευματικός και στηρίζεται στην πραγματικότητα και όχι στον συναισθηματισμό.

       Η ταινία «The passionates friends» διαπραγματεύεται ένα πολύ σοβαρό θέμα, αν και εκ πρώτης όψεως δεν είναι εμφανής η σπουδαιότητά του. Το θέμα είναι το ερώτημα, αν μπορεί να υπάρξει πνευματική αγάπη, «αγάπη χωρίς αγκαλιές», όπως λέει χαρακτηριστικά ή ηρωίδα του έργου.

        Η ιδέα της ταινίας για το σώμα και την σωματική αγάπη είναι ότι από μόνο του το σώμα και γενικά η μυϊκή δύναμη, είναι αξιολύπητη. Η ταινία γυρίστηκε το 1945, όταν οι πληγές που προκάλεσε ο πόλεμος είναι ακόμα ανοιχτές και γι΄ αυτό αναφέρεται στους Γερμανούς: « Κοίταξε τους Γερμανούς, πόσο λυπημένοι είναι. Είναι επειδή η μυϊκή δύναμη είναι αξιολύπητη».

        Το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγει η ταινία είναι ότι το να κατακτήσει κανείς το σώμα δεν είναι τίποτα μπροστά στο να κατακτήσει την καρδιά. Είναι σημαντικό το ερώτημα και η απάντηση σ’ αυτό για τον πιστό χριστιανό. Αν η πνευματική αγάπη είναι ανέφικτη, όπως φαίνεται να πιστεύει σχεδόν στο σύνολό του ο δυτικός κόσμος, το ίδιο είναι ανέφικτη και η ζωή της πίστεως στο Χριστό.        Η πίστη ελευθερώνει τον άνθρωπο από την λαγνεία και τα άλλα σαρκικά πάθη.

Τα πάντα είναι ενέργεια του Αγίου Πνεύματος. Η ζωή δεν ανήκει στα πάθη. Τα πάθη φθείρουν και καταστρέφουν τη ζωή και μας οδηγούν στο θάνατο πριν την ώρα μας. Χωρίς την πίστη στο Χριστό δεν μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα ελευθερωθούμε ποτέ από αυτά. Η κόλαση είναι να μην μπορούμε να αγαπήσουμε πνευματικά, λέει ο Ντοστογιέφσκι και με το νόημα αυτό θα καταλάβουμε και την άλλη σημαντική αλήθεια που διατυπώνει ο ίδιος, ότι «η Ομορφιά θα σώσει τον κόσμο»!

       Στην ταινία, η ηρωίδα είναι βέβαιη ότι υπάρχει αγάπη «χωρίς αγκαλιές», όπως λέει και αρνείται να παντρευτεί τον άντρα με τον οποίο συνδέεται με συναισθηματική αγάπη, και παίρνει αυτόν, για τον οποίο τρέφει αισθήματα φιλίας , εκτίμησης και αμοιβαίας εμπιστοσύνης . Θέλει να ανήκει στον εαυτό της, όπως και ο άντρας της θέλει να ανήκει στον εαυτό του και να μην είναι ο ένας κτήμα του άλλου, ώστε να δεσμεύεται υπέρμετρα η ελευθερία τους, χωρίς βέβαια να γίνεται κατάχρηση.

      Στην πνευματική αγάπη και τον πνευματικό γάμο η ειλικρίνεια προς τον εαυτό μας και προς τον άλλον είναι στοιχείο ουσιαστικό και χωρίς αυτή δεν γίνεται. Την αλήθεια αυτή ο σκηνοθέτης της ταινίας την παρουσιάζει με τον πιο δραματικό τρόπο, στο τέλος της ταινίας, με την απόπειρα αυτοκτονίας της ηρωίδας του έργου: η ηρωίδα του έργου αποπειράται να αυτοκτονήσει, όταν συλλαμβάνει τον εαυτό της να είναι ανειλικρινής στη σχέση της με τον σύζυγό της.