Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Ο Μωυσής, αν δεν κάνω λάθος, ονομάζεται "ο βλέπων τον Θεόν" (ο Θεόπτης).
Για τον Μωυσή η μεγαλύτερη χαρά ήταν να βλέπει. Μήπως είναι και για μας το ίδιο; Βέβαια η όραση στην προκειμένη περιπτωση δεν είναι η φυσική όραση, αλλά η πνευματική όραση, η οποία είναι πιο ουσιαστική από την φυσική. Εμείς έχουμε τώρα πνευματική όραση; Ένα είδος πνευματικής όρασης είναι η επίγνωση και η κατανόηση, όταν γνωρίζουμε κι όταν κατανοούμε την ουσία των πραγμάτων, δηλαδή αυτό που μένει. Τί μένει π.χ. από έναν άνθρωπο; Ποιά είναι η ουσία του ανθρώπου;
Όταν λέμε αυτό που μένει εννοούμε αυτό που μένει κι όταν ο άνθρωπος πεθαίνει ή όταν ο κόσμος αυτός καταστραφεί, όπως λέει η Γραφή. Η μορφή του ανθρώπου οπωσδήποτε μένει. Αλλιώς πώς θα γνωρίζει και θα γνωρίζεται μετά τον θάνατο του σώματος; Με αυτήν την έννοια το βλέπειν είναι συνώνυμο με το δοξάζειν. Το ρήμα "δοξάζω" προέρχεται από το ρήμα "δοκώ", που σημαίνει "θεωρώ", δηλαδή βλέπω με τα πνευματικά μου μάτια. Κι ο τύπος του ανθρώπου που αγαπάει την "θεωρία" με την έννοια του βλέπω με τα πνευματικά μου μάτια, κατανοώ, ονομάζεται "θεωρητικός" τύπος, σε διάκριση με τον "ηθικό" ή πρακτικό τύπο, ο οποίος ενδιαφέρεται για το ήθος, για τα έργα, για την δραστηριότητα γενικά.
Για τον Μωυσή η μεγαλύτερη χαρά της ζωής του ήταν να βλέπει με την πνευματική του όραση. Ο Θεός τιμώρησε τον Μωύσή με το να μην του επιτρέψει να μπει στη Γη της Επαγγελίας, γιατί επάνω στο θυμό του έσπασε τις πλάκες με τις Εντολές του Θεού, Ήταν όμως καλός ο Θεός με τον Μωυσή. Δεν τον επέτρεψε να μπει στη Γη της Επαγγελίας, αλλά τον άφησε να τη δει, πράγμα που για τον Μωυσή είναι σπουδαιότερο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου