Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Οι άρχοντες καταδυναστεύουν τα έθνη (Ματθ. 20:25). Ζωντανό παράδειγμα η καταδυνάστευση του Ελληνικού Έθνους.
Το Ελληνικό Έθνος ανέκαθεν είχε έλλειμα ηγεσίας, με λίγες σπάνιες εξαιρέσεις, όταν στα χέρια αξίων Κυβερνητών το Έθνος μας μεγαλούργησε. Το Έθνος μας , στην εποχή μας, παραπαίει σαν ακυβέρνητο πλοίο στην τρικυμία.
Γιατί το λέμε αυτό; Διότι άξιος Κυβερνήτης, από την αρχή θα συνειδητοποιούσε τον εξ ανατολών κίνδυνο και θα τον είχε εξουδετερώσει. Θα αντιλαμβανόταν ότι το όπλο των Τούρκων ανέκαθεν είναι η κούραση της Ελλάδος.
Η κούραση είναι πολεμική μέθοδος της Τουρκίας. Δεν είναι προκλήσεις , όπως ονομάζεται από τους δικούς μας , η τακτική να κουράζεις τον εχθρό, μέχρι να τον καταστήσεις ανίκανο να αμυνθεί.
29.6.20
Ο ΒΛΕΠΩΝ (Ε)
Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Ιδού αφίεται υμίν ο οίκος υμών έρημος
Ματθ.23:38
Όταν έγραφα τον τίτλο στο άρθρο αυτό, σκεφτόμουν πως μερικοί φίλοι, θα πουν, «μπα, ο Μόσχος κατέχει και τα ιατρικά θέματα;» Αλλά δεν είναι «ο βλέπων», αυτός που βλέπει τα πράγματα που είναι μπροστά στα μάτια του.
Αξίζει να ξέρεις, ποιος είναι «ο βλέπων», και τί είναι αυτό που βλέπει. Ποια είναι η πνευματική όραση με την οποία βλέπουμε τον εαυτό μας. Στην πνευματική όραση αναφέρεται το Ευαγγέλιο όταν λέει «το πνεύμα του Θεού εξετάζει καρδίας και νεφρούς», βλέπει δηλαδή αυτά που ο άνθρωπος κρύβει στην καρδιά του απ΄ τους άλλους κι απ΄ τον ίδιο τον εαυτό του
Η ορθόδοξη Παράδοση, στην πράξη , είναι ακριβώς αυτό: η δυνατότητα να βλέπουμε συνεχώς την αμαρτία μας. Δεν προβάλουμε την σκιερή εικόνα της αμαρτίας μας στους άλλους για να τους κατακρίνουμε. Πράγματι απαιτεί να έχουμε θάρρος για να βλέπουμε συνεχώς την αμαρτία. Ως προς αυτό έχουμε ανάγκη από κάποιον να μας ενθαρρύνει με την αγάπη του και με την αποδοχή του όπως είμαστε. Δυστυχώς, δεν βρίσκεται εύκολα αυτός που θα μας αγαπήσει με αυτόν τον τρόπο. Ο χριστιανός όμως έχει το Χριστό και σ΄ αυτόν βλέπει το πρόσωπο που τον αγαπάει και τον δέχεται όπως είναι. Ακόμα και στο πιο αδυσώπητο πεπρωμένο, ο Χριστός βρίσκεται εκεί για μας, και μας δίνει θάρρος και έγκυρες ελπίδες.
Όταν ,νεαρός φοιτητής, νοσηλευόμουν στο ΑΧΕΠΑ και ανησυχούσα υπερβολικά , λόγω της υπερευαισθησίας μου, ένας στίχος του Δαβίδ με παρηγορούσε και μου αποκάλυπτε το νόημα να ζεις. Ο στίχος λέει, «οι φίλοι μου και οι πλησίον μακρόθεν έστησαν». Όταν ο άρρωστος νιώθει ότι κανείς , ούτε οι δικοί του, δεν μπορούν να τον βοηθήσουν, τότε νιώθει την παρουσία του Ιησού, να τον ενθαρρύνει. Δεν είναι μόνος κι αβοήθητος, αν έχει πίστη.
Η πνευματική όραση είναι η ουσία του Ορθόδοξου δρόμου. Μαθαίνουμε να προσέχουμε κάθε στιγμή να μην γεννιούνται στην καρδιά μας μάταιες επιθυμίες. Η αυτογνωσία είναι η προϋπόθεση για να διακρίνουμε το αληθινό νόημα των πραγμάτων . Γνωρίζουμε ποιος είναι ο σκοπός που ζούμε και ποια είναι τα μέσα για να πραγματοποιήσουμε το σκοπό μας. Αυτή είναι η νηπτική Παράδοση του ελληνικού λαού. Και ενώ ακόμα κι ο αγράμματος γνωρίζει τα μύχια της καρδιάς, η επιστήμη αγνοεί την καρδιά, ως ψυχο-πνευματικό κέντρο του ανθρώπου!
Η νηπτική παράδοση διεκόπη βίαια υπό την επίδραση του δυτικού Διαφωτισμού και αξίζει να δούμε για ποιο σκοπό διεκόπη. Ο κόσμος παραδόθηκε στον στείρο ωφελιμισμό και την χρησιμοθηρία. Πρέπει να πούμε όμως εδώ, ότι στο δυτικό κόσμο, φωτεινά πνεύματα , εξακολουθούν να τηρούν την ορθόδοξη Παράδοση. Όλος αυτός ο κόσμος, πριν το σχίσμα ήταν ορθόδοξος. Παραθέτουμε μια σκέψη από το βιβλίο του Γάλλου Ζ.Π.Βουαγιέ με τίτλο «Αναφορά για την κατάσταση των ψευδαισθήσεων σχετικά με την αρχή του κόσμου». (Βουαγιέ στα γαλλικά θα πει αυτός που βλέπει συνέχεια ή κάτι τέτοιο):
«Σε κάθε κοινωνία, η κύρια ασχολία των ανθρώπων είναι να επικοινωνούν (...) Η συγκεκριμένη βάση που πάνω της υψώνονται όλα όσα υπάρχουν στην κοινωνία είναι η επικοινωνία....» Ως επικοινωνία ο Βουαγιέ εννοεί την σύμπνοια των ανθρώπων, η οποία υπάρχει όταν τα πράγματα δεν έχουν αποξενωθεί από το αληθινό τους νόημα. Ο εχθρός της επικοινωνίας είναι η αλλοτρίωση και την αλλοτρίωση χρησιμοποιούν αυτοί που επιδιώκουν να διαιρούν τον κόσμο, σύμφωνα με την αρχή του «διαίρει και βασίλευε».
«Οι άνθρωποι για να είναι ικανοί να ζήσουν ως άνθρωποι και όχι απλά σαν ζώα, πρέπει ακριβώς να είναι ικανοί – και αυτή η ικανότητα αμφισβητείται στους μισθωτούς σκλάβους, στους υποταγμένους, στους φτωχούς όλων των εποχών – να χρησιμοποιήσουν τις ζωτικές ανάγκες τους, την ικανοποίηση των αναγκών τροφής, δίψας, κατοικίας, ενδυμασίας για σκοπούς επικοινωνίας, σαν υλικό για επικοινωνία.»
Οι κυβερνήσεις ,τώρα, αμφισβητούν την ικανότητα να ζούμε ως άνθρωποι και όχι απλά σαν ζώα . Αυτό κάνουν στην πραγματικότητα όταν βάζουν εμπόδια στην παράδοση του ελληνικού λαού , με αποτέλεσμα ο σημερινός άνθρωπος να μένει αβοήθητος , στις αναπόφευκτες συγκρούσεις του με τη συνείδησή του που τον αρρωσταίνουν. Οι κυβερνήσεις όταν αγνοούν ή περιφρονούν ή και εμποδίζουν την ορθόδοξη παράδοση , αγνοούν , περιφρονούν και παραβιάζουν το ανθρώπινο δικαίωμα της ελευθερίας. Δεν είναι βέβαια η καθαρή καρδιά ή η προσευχή ή οι σχέσεις μεταξύ μας ,ο σκοπός της ζωής. Όλα αυτά είναι μέσα για την πραγματοποίηση του σκοπού , που είναι η ελευθερία την οποία μας χαρίζει η κοινωνία με το Θεό, το μόνο Ον που είναι ελεύθερο από την καταπίεση των αναγκών. Ενωμένος με το Θεό βιώνει και ο άνθρωπος την ελευθερία από την καταπίεση. Αυτός που έχει σύμπνοια με το Θεό, γίνεται ένα πνεύμα με το πνεύμα του Θεού. Αντιθέτως αυτός που δεν αναζητεί την ελευθερία του στην ένωσή του με το Θεό, θα πει, ότι ελευθερία, υπό τις παρούσες συνθήκες, δεν υπάρχει.
Πράγματι κανείς δεν είναι ελεύθερος με τις δικές του δυνάμεις. Ελεύθερος είναι μόνον αυτός που έχει κοινωνία με το Θεό, που είναι ενωμένος με το Θεό, ως μέλος της Εκκλησίας Του. Ο σκοπός που ζούμε είναι η κοινωνία του Θεού, δηλαδή το να είμαστε ένα πνεύμα με το πνεύμα του Θεού. Η θεία κοινωνία είναι πράγματι η αρχή του κόσμου.
Η εποχή μας έχει ανάγκη από ανθρώπους που έχουν το θάρρος να βλέπουν συνεχώς την αμαρτία και την ανομία τους. Βλέποντας τον εαυτό μας όπως είναι , δεν προβάλλουμε την αμαρτία και την ανομία μας στους άλλους και δεν τους κατακρίνουμε. Αν όμως απωθούμε και κατακρίνουμε , δεν θα αποφύγουμε την ασθένεια.
Ο Δαβίδ, στον 50ό ψαλμό, τον λεγόμενο ψαλμό της μετανοίας, περιγράφει τον τύπο του ανθρώπου ο οποίος βλέπει την αμαρτία του και πιστεύει ότι ο Θεός τον αγαπάει όπως είναι. Ελέησόν με, ικετεύει ο Δαβίδ, διότι γνωρίζω την ανομία μου και η αμαρτία μου είναι μπροστά μου και την βλέπω διαρκώς.
moschoblog.blogspot.com
Ιδού αφίεται υμίν ο οίκος υμών έρημος
Ματθ.23:38
Όταν έγραφα τον τίτλο στο άρθρο αυτό, σκεφτόμουν πως μερικοί φίλοι, θα πουν, «μπα, ο Μόσχος κατέχει και τα ιατρικά θέματα;» Αλλά δεν είναι «ο βλέπων», αυτός που βλέπει τα πράγματα που είναι μπροστά στα μάτια του.
Αξίζει να ξέρεις, ποιος είναι «ο βλέπων», και τί είναι αυτό που βλέπει. Ποια είναι η πνευματική όραση με την οποία βλέπουμε τον εαυτό μας. Στην πνευματική όραση αναφέρεται το Ευαγγέλιο όταν λέει «το πνεύμα του Θεού εξετάζει καρδίας και νεφρούς», βλέπει δηλαδή αυτά που ο άνθρωπος κρύβει στην καρδιά του απ΄ τους άλλους κι απ΄ τον ίδιο τον εαυτό του
Η ορθόδοξη Παράδοση, στην πράξη , είναι ακριβώς αυτό: η δυνατότητα να βλέπουμε συνεχώς την αμαρτία μας. Δεν προβάλουμε την σκιερή εικόνα της αμαρτίας μας στους άλλους για να τους κατακρίνουμε. Πράγματι απαιτεί να έχουμε θάρρος για να βλέπουμε συνεχώς την αμαρτία. Ως προς αυτό έχουμε ανάγκη από κάποιον να μας ενθαρρύνει με την αγάπη του και με την αποδοχή του όπως είμαστε. Δυστυχώς, δεν βρίσκεται εύκολα αυτός που θα μας αγαπήσει με αυτόν τον τρόπο. Ο χριστιανός όμως έχει το Χριστό και σ΄ αυτόν βλέπει το πρόσωπο που τον αγαπάει και τον δέχεται όπως είναι. Ακόμα και στο πιο αδυσώπητο πεπρωμένο, ο Χριστός βρίσκεται εκεί για μας, και μας δίνει θάρρος και έγκυρες ελπίδες.
Όταν ,νεαρός φοιτητής, νοσηλευόμουν στο ΑΧΕΠΑ και ανησυχούσα υπερβολικά , λόγω της υπερευαισθησίας μου, ένας στίχος του Δαβίδ με παρηγορούσε και μου αποκάλυπτε το νόημα να ζεις. Ο στίχος λέει, «οι φίλοι μου και οι πλησίον μακρόθεν έστησαν». Όταν ο άρρωστος νιώθει ότι κανείς , ούτε οι δικοί του, δεν μπορούν να τον βοηθήσουν, τότε νιώθει την παρουσία του Ιησού, να τον ενθαρρύνει. Δεν είναι μόνος κι αβοήθητος, αν έχει πίστη.
Η πνευματική όραση είναι η ουσία του Ορθόδοξου δρόμου. Μαθαίνουμε να προσέχουμε κάθε στιγμή να μην γεννιούνται στην καρδιά μας μάταιες επιθυμίες. Η αυτογνωσία είναι η προϋπόθεση για να διακρίνουμε το αληθινό νόημα των πραγμάτων . Γνωρίζουμε ποιος είναι ο σκοπός που ζούμε και ποια είναι τα μέσα για να πραγματοποιήσουμε το σκοπό μας. Αυτή είναι η νηπτική Παράδοση του ελληνικού λαού. Και ενώ ακόμα κι ο αγράμματος γνωρίζει τα μύχια της καρδιάς, η επιστήμη αγνοεί την καρδιά, ως ψυχο-πνευματικό κέντρο του ανθρώπου!
Η νηπτική παράδοση διεκόπη βίαια υπό την επίδραση του δυτικού Διαφωτισμού και αξίζει να δούμε για ποιο σκοπό διεκόπη. Ο κόσμος παραδόθηκε στον στείρο ωφελιμισμό και την χρησιμοθηρία. Πρέπει να πούμε όμως εδώ, ότι στο δυτικό κόσμο, φωτεινά πνεύματα , εξακολουθούν να τηρούν την ορθόδοξη Παράδοση. Όλος αυτός ο κόσμος, πριν το σχίσμα ήταν ορθόδοξος. Παραθέτουμε μια σκέψη από το βιβλίο του Γάλλου Ζ.Π.Βουαγιέ με τίτλο «Αναφορά για την κατάσταση των ψευδαισθήσεων σχετικά με την αρχή του κόσμου». (Βουαγιέ στα γαλλικά θα πει αυτός που βλέπει συνέχεια ή κάτι τέτοιο):
«Σε κάθε κοινωνία, η κύρια ασχολία των ανθρώπων είναι να επικοινωνούν (...) Η συγκεκριμένη βάση που πάνω της υψώνονται όλα όσα υπάρχουν στην κοινωνία είναι η επικοινωνία....» Ως επικοινωνία ο Βουαγιέ εννοεί την σύμπνοια των ανθρώπων, η οποία υπάρχει όταν τα πράγματα δεν έχουν αποξενωθεί από το αληθινό τους νόημα. Ο εχθρός της επικοινωνίας είναι η αλλοτρίωση και την αλλοτρίωση χρησιμοποιούν αυτοί που επιδιώκουν να διαιρούν τον κόσμο, σύμφωνα με την αρχή του «διαίρει και βασίλευε».
«Οι άνθρωποι για να είναι ικανοί να ζήσουν ως άνθρωποι και όχι απλά σαν ζώα, πρέπει ακριβώς να είναι ικανοί – και αυτή η ικανότητα αμφισβητείται στους μισθωτούς σκλάβους, στους υποταγμένους, στους φτωχούς όλων των εποχών – να χρησιμοποιήσουν τις ζωτικές ανάγκες τους, την ικανοποίηση των αναγκών τροφής, δίψας, κατοικίας, ενδυμασίας για σκοπούς επικοινωνίας, σαν υλικό για επικοινωνία.»
Οι κυβερνήσεις ,τώρα, αμφισβητούν την ικανότητα να ζούμε ως άνθρωποι και όχι απλά σαν ζώα . Αυτό κάνουν στην πραγματικότητα όταν βάζουν εμπόδια στην παράδοση του ελληνικού λαού , με αποτέλεσμα ο σημερινός άνθρωπος να μένει αβοήθητος , στις αναπόφευκτες συγκρούσεις του με τη συνείδησή του που τον αρρωσταίνουν. Οι κυβερνήσεις όταν αγνοούν ή περιφρονούν ή και εμποδίζουν την ορθόδοξη παράδοση , αγνοούν , περιφρονούν και παραβιάζουν το ανθρώπινο δικαίωμα της ελευθερίας. Δεν είναι βέβαια η καθαρή καρδιά ή η προσευχή ή οι σχέσεις μεταξύ μας ,ο σκοπός της ζωής. Όλα αυτά είναι μέσα για την πραγματοποίηση του σκοπού , που είναι η ελευθερία την οποία μας χαρίζει η κοινωνία με το Θεό, το μόνο Ον που είναι ελεύθερο από την καταπίεση των αναγκών. Ενωμένος με το Θεό βιώνει και ο άνθρωπος την ελευθερία από την καταπίεση. Αυτός που έχει σύμπνοια με το Θεό, γίνεται ένα πνεύμα με το πνεύμα του Θεού. Αντιθέτως αυτός που δεν αναζητεί την ελευθερία του στην ένωσή του με το Θεό, θα πει, ότι ελευθερία, υπό τις παρούσες συνθήκες, δεν υπάρχει.
Πράγματι κανείς δεν είναι ελεύθερος με τις δικές του δυνάμεις. Ελεύθερος είναι μόνον αυτός που έχει κοινωνία με το Θεό, που είναι ενωμένος με το Θεό, ως μέλος της Εκκλησίας Του. Ο σκοπός που ζούμε είναι η κοινωνία του Θεού, δηλαδή το να είμαστε ένα πνεύμα με το πνεύμα του Θεού. Η θεία κοινωνία είναι πράγματι η αρχή του κόσμου.
Η εποχή μας έχει ανάγκη από ανθρώπους που έχουν το θάρρος να βλέπουν συνεχώς την αμαρτία και την ανομία τους. Βλέποντας τον εαυτό μας όπως είναι , δεν προβάλλουμε την αμαρτία και την ανομία μας στους άλλους και δεν τους κατακρίνουμε. Αν όμως απωθούμε και κατακρίνουμε , δεν θα αποφύγουμε την ασθένεια.
Ο Δαβίδ, στον 50ό ψαλμό, τον λεγόμενο ψαλμό της μετανοίας, περιγράφει τον τύπο του ανθρώπου ο οποίος βλέπει την αμαρτία του και πιστεύει ότι ο Θεός τον αγαπάει όπως είναι. Ελέησόν με, ικετεύει ο Δαβίδ, διότι γνωρίζω την ανομία μου και η αμαρτία μου είναι μπροστά μου και την βλέπω διαρκώς.
moschoblog.blogspot.com
27.6.20
Τεχνητοί λιμοί, λοιμοί, επιδρομαί αλλοφύλων
του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Με το φόβο ως μέσον πολιτικής χειραγώγησης οι άρχοντες καταδυναστεύουν τους λαούς. Ακόμα και τεχνητές, μαζικές συμφορές όπως λιμοί, λοιμοί, επιδρομαί αλλοφύλων κ.ά. χρησιμοποιούνται για να επιβληθεί με το φόβο η εξουσία τους. Τεχνητός λοιμός πιθανόν να είναι η πανδημία της γρίπης στην εποχή μας και η πείνα που απειλεί την ανθρωπότητα, εξαιτίας του ότι εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο έχασαν την εργασία τους.
Τεχνητό λιμό θα είχαμε και στη χώρα μας, όταν οι τράπεζες έπαψαν να χορηγούν δάνεια, για ένα περιορισμένο, ευτυχώς , χρονικό διάστημα. Αν το μέτρο αυτό δεν ήταν προσωρινό και διαρκούσε περισσότερο, οι Έλληνες θα πεθαίναμε από την πείνα, όχι από έλλειψη αγαθών, όπως συμβαίνει σε κάποια θεομηνία, αλλά από έλλειψη ρευστού. Θα πεθαίναμε από έλλειψη ρευστού, παρά την επάρκεια αγαθών. Το ότι θα πέθαινε ο κόσμος, δεν το υπολόγιζε κανείς.
Για να μη μπορεί να πλήξει ποτέ τον αμερικανικό λαό η συμφορά του τεχνητού λιμού, το Αμερικανικό Σύνταγμα ορίζει, να έχει το κράτος το εκδοτικό προνόμιο, χάριν της δικαιοσύνης και της ειρήνης του λαού, και όχι οι ιδιώτες, χάριν του κέρδους. Αλλά το άρθρο αυτό του Συντάγματος δεν εφαρμόστηκε ποτέ. Το αμερικανικό κράτος δανείζεται από τις τράπεζες και πληρώνει τόκο για να αγοράσει από αυτές το νόμισμα, ενώ θα μπορούσε να το εκδίδει το ίδιο και να τηρείται και η διάταξη του Συντάγματος.
Κι όμως οι τεχνητοί λιμοί δεν πλήττουν μόνο τις φτωχές χώρες της Αφρικής. Εκεί λιμοί δεν είναι μόνο οι τεχνητοί. Εκεί οι λιμοί οφείλονται σε φυσικά αίτια, εξαιτίας θεομηνιών ή ασθενειών που πλήττουν τις χώρες αυτές. Μεγάλος τεχνητός λιμός έπληξε την πλουσιότερη χώρα του κόσμου, τις ΗΠΑ, το 1930, όχι από έλλειψη αγαθών. Υπερ-περίσσευμα αγαθών υπήρχε στις ΗΠΑ, το 1930, αλλά ο κόσμος πέθαινε από την πείνα , εξαιτίας της τεχνητής έλλειψης ρευστού!
Εκατομμύρια φτωχών Αμερικανών πολιτών έχασαν τη ζωή τους από τον τεχνητό λιμό, εξαιτίας της τεχνητής έλλειψης ρευστού, επειδή οι τράπεζες, δεν χορηγούσαν δάνεια και δεν υπήρχε ρευστό για να κινηθεί η οικονομία. Οι ίδιες ιδιωτικές τράπεζες χορήγησαν δάνεια για τον πόλεμο, με τα οποία κατασκευάστηκαν, τα όπλα του Β’Π.Π.
Τεχνητός λιμός απειλούσε μια επαρχία στην αρχαία Ιαπωνία, Σχετικό είναι το θέμα της ιαπωνικής κινηματογραφικής ταινίας Επιστάτης Σάνσο, του Κένζι Μιζογκούτσι. Ο αυτοκράτορας απειλούσε να στείλει το στρατό του, να αρπάξει το ρύζι των χωρικών από τα σπίτια τους, για να κάνει πόλεμο εναντίον του αδελφού του, που διεκδικούσε το θρόνο του. Χωρίς το ρύζι τους οι χωρικοί θα πέθαιναν από πείνα. Ο «Επιστάτης Σάνσο» που ήταν ο διοικητής της επαρχίας, δεν υπάκουσε στον αυτοκράτορα και θυσίασε την προσωπική του ζωή για να αποφευχθεί ο τεχνητός λιμός.. Ο αυτοκράτορας τον έστειλε εξορία και η γυναίκα του και τα παιδιά του πουλήθηκαν ως δούλοι. .
Παραθέτω εδώ μερικές γραμμές από το σχετικό δοκίμιό μου για τον δίκαιο επιστάτη της ταινίας. «Η αρετή ενός ανθρώπου δεν είναι ιδιωτική υπόθεση. Όταν ένας άνθρωπος ενεργεί έτσι ώστε να ανεβάζει την ιδιότητα του ανθρώπου, την ανθρωπιά, η ενέργειά του αυτή ενώ είναι προσωπική κάνει κάθε άνθρωπο να χαίρεται σαν να είναι δική του η πράξη του άλλου.
Το ίδιο κι η αμαρτία δεν είναι ιδιωτική υπόθεση. Κάθε άνθρωπος θίγεται από την υποτίμηση της ιδιότητας του ανθρώπου.
Ακόμα και ένας άνθρωπος αν δεν γνωρίζει τον εαυτό του εμποδίζει ολόκληρη την ανθρωπότητα να γνωρίζει τον εαυτό της ως σύνολο. Φαίνεται σαν μια θεωρητική σκέψη ενώ δεν είναι. Είναι η πραγματικότητα. Αν έναν άνθρωπο αδικούμε, όλους τους ανθρώπους τους αδικούμε.
Όλοι έχουμε καθήκον να εμποδίσουμε τον εκφαυλισμό, την ηθική διαφθορά.»
Οι άρχοντες καταδυναστεύουν τους λαούς. Μαζικές συμφορές πλήττουν την ανθρωπότητα και κανείς δεν γνωρίζει την αληθινή αιτία. . Ο Τύπος είναι καθοδηγούμενος και δεν λέει την αλήθεια. Κανείς πια δεν κάνει μνεία των υπόγειων δοκιμών των πυρηνικών όπλων και των συνέπειών τους. Οι πλούσιες χώρες δεν υπογράφουν συμφωνία ειρήνης και μη επιθέσεως. Η δημοκρατία δεν λειτουργεί. Οι άρχοντες ανέκαθεν καταδυναστεύουν τους λαούς,
Larissanet
Με το φόβο ως μέσον πολιτικής χειραγώγησης οι άρχοντες καταδυναστεύουν τους λαούς. Ακόμα και τεχνητές, μαζικές συμφορές όπως λιμοί, λοιμοί, επιδρομαί αλλοφύλων κ.ά. χρησιμοποιούνται για να επιβληθεί με το φόβο η εξουσία τους. Τεχνητός λοιμός πιθανόν να είναι η πανδημία της γρίπης στην εποχή μας και η πείνα που απειλεί την ανθρωπότητα, εξαιτίας του ότι εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο έχασαν την εργασία τους.
Τεχνητό λιμό θα είχαμε και στη χώρα μας, όταν οι τράπεζες έπαψαν να χορηγούν δάνεια, για ένα περιορισμένο, ευτυχώς , χρονικό διάστημα. Αν το μέτρο αυτό δεν ήταν προσωρινό και διαρκούσε περισσότερο, οι Έλληνες θα πεθαίναμε από την πείνα, όχι από έλλειψη αγαθών, όπως συμβαίνει σε κάποια θεομηνία, αλλά από έλλειψη ρευστού. Θα πεθαίναμε από έλλειψη ρευστού, παρά την επάρκεια αγαθών. Το ότι θα πέθαινε ο κόσμος, δεν το υπολόγιζε κανείς.
Για να μη μπορεί να πλήξει ποτέ τον αμερικανικό λαό η συμφορά του τεχνητού λιμού, το Αμερικανικό Σύνταγμα ορίζει, να έχει το κράτος το εκδοτικό προνόμιο, χάριν της δικαιοσύνης και της ειρήνης του λαού, και όχι οι ιδιώτες, χάριν του κέρδους. Αλλά το άρθρο αυτό του Συντάγματος δεν εφαρμόστηκε ποτέ. Το αμερικανικό κράτος δανείζεται από τις τράπεζες και πληρώνει τόκο για να αγοράσει από αυτές το νόμισμα, ενώ θα μπορούσε να το εκδίδει το ίδιο και να τηρείται και η διάταξη του Συντάγματος.
Κι όμως οι τεχνητοί λιμοί δεν πλήττουν μόνο τις φτωχές χώρες της Αφρικής. Εκεί λιμοί δεν είναι μόνο οι τεχνητοί. Εκεί οι λιμοί οφείλονται σε φυσικά αίτια, εξαιτίας θεομηνιών ή ασθενειών που πλήττουν τις χώρες αυτές. Μεγάλος τεχνητός λιμός έπληξε την πλουσιότερη χώρα του κόσμου, τις ΗΠΑ, το 1930, όχι από έλλειψη αγαθών. Υπερ-περίσσευμα αγαθών υπήρχε στις ΗΠΑ, το 1930, αλλά ο κόσμος πέθαινε από την πείνα , εξαιτίας της τεχνητής έλλειψης ρευστού!
Εκατομμύρια φτωχών Αμερικανών πολιτών έχασαν τη ζωή τους από τον τεχνητό λιμό, εξαιτίας της τεχνητής έλλειψης ρευστού, επειδή οι τράπεζες, δεν χορηγούσαν δάνεια και δεν υπήρχε ρευστό για να κινηθεί η οικονομία. Οι ίδιες ιδιωτικές τράπεζες χορήγησαν δάνεια για τον πόλεμο, με τα οποία κατασκευάστηκαν, τα όπλα του Β’Π.Π.
Τεχνητός λιμός απειλούσε μια επαρχία στην αρχαία Ιαπωνία, Σχετικό είναι το θέμα της ιαπωνικής κινηματογραφικής ταινίας Επιστάτης Σάνσο, του Κένζι Μιζογκούτσι. Ο αυτοκράτορας απειλούσε να στείλει το στρατό του, να αρπάξει το ρύζι των χωρικών από τα σπίτια τους, για να κάνει πόλεμο εναντίον του αδελφού του, που διεκδικούσε το θρόνο του. Χωρίς το ρύζι τους οι χωρικοί θα πέθαιναν από πείνα. Ο «Επιστάτης Σάνσο» που ήταν ο διοικητής της επαρχίας, δεν υπάκουσε στον αυτοκράτορα και θυσίασε την προσωπική του ζωή για να αποφευχθεί ο τεχνητός λιμός.. Ο αυτοκράτορας τον έστειλε εξορία και η γυναίκα του και τα παιδιά του πουλήθηκαν ως δούλοι. .
Παραθέτω εδώ μερικές γραμμές από το σχετικό δοκίμιό μου για τον δίκαιο επιστάτη της ταινίας. «Η αρετή ενός ανθρώπου δεν είναι ιδιωτική υπόθεση. Όταν ένας άνθρωπος ενεργεί έτσι ώστε να ανεβάζει την ιδιότητα του ανθρώπου, την ανθρωπιά, η ενέργειά του αυτή ενώ είναι προσωπική κάνει κάθε άνθρωπο να χαίρεται σαν να είναι δική του η πράξη του άλλου.
Το ίδιο κι η αμαρτία δεν είναι ιδιωτική υπόθεση. Κάθε άνθρωπος θίγεται από την υποτίμηση της ιδιότητας του ανθρώπου.
Ακόμα και ένας άνθρωπος αν δεν γνωρίζει τον εαυτό του εμποδίζει ολόκληρη την ανθρωπότητα να γνωρίζει τον εαυτό της ως σύνολο. Φαίνεται σαν μια θεωρητική σκέψη ενώ δεν είναι. Είναι η πραγματικότητα. Αν έναν άνθρωπο αδικούμε, όλους τους ανθρώπους τους αδικούμε.
Όλοι έχουμε καθήκον να εμποδίσουμε τον εκφαυλισμό, την ηθική διαφθορά.»
Οι άρχοντες καταδυναστεύουν τους λαούς. Μαζικές συμφορές πλήττουν την ανθρωπότητα και κανείς δεν γνωρίζει την αληθινή αιτία. . Ο Τύπος είναι καθοδηγούμενος και δεν λέει την αλήθεια. Κανείς πια δεν κάνει μνεία των υπόγειων δοκιμών των πυρηνικών όπλων και των συνέπειών τους. Οι πλούσιες χώρες δεν υπογράφουν συμφωνία ειρήνης και μη επιθέσεως. Η δημοκρατία δεν λειτουργεί. Οι άρχοντες ανέκαθεν καταδυναστεύουν τους λαούς,
Larissanet
21.6.20
Εορτές και εορτασμοί
Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Η λέξη «εορτάζω» προέρχεται από το ομηρικό ρήμα «αρετάω» που σημαίνει ασκώ τις αρετές. Εννοείται ότι η παγκοσμιοποίηση μάλλον αρνείται κάθε ομοιότητα με τα ιερά και τα άγια.Η παγκοσμιοποίηση γι' αυτό το λόγο ονομάζει τις "εορτές" της "ημέρες", "ημέρα του πατέρα" "ημέρα της μητέρας" κ.ά.Ούτε εορτάζει ποτέ ούτε εορτές διαθέτει. Ως προς την ιδιότητα της παγκοσμιότητος,επειδή παγκόσμιο είναι κάτι που ισχύει σε όλο τον κόσμο, η καταχρηστικώς λεγόμενη παγκοσμιοποίηση δεν έχει την έννοια ότι ισχύει αναγκαστικώς παντού.
Στη χώρα μας π.χ. η παγκοσμιοποίηση δεν είναι υποχρεωτική όπως είναι όλα τα έθιμα, εκεί όπου ισχύουν και μάλιστα με τόση δύναμη, ώστε να είναι υπεράνω των νόμων. Σε περίπτωση σύγκρουσης εθίμου και νόμου, σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία του πολιτισμένου κόσμου, υπερισχύει το έθιμο. Το έθιμο καταργεί νόμον, ενώ ο νόμος δεν καταργεί το έθιμο.
Τα δικαστήρια ερμηνεύουν τους νόμους σύμφωνα με τον πολιτισμό του λαού και όχι κόντρα στον πολιτισμό του, εννοείται στις χώρες, που έχουν πολιτισμό. Διατάξεις του νόμου, οι οποίες προσκρούουν στην ισχύ εθίμου, κηρύσσονται από τα δικαστήρια, ως αντισυνταγματικές και γι’ αυτό είναι άκυρες και δεν ισχύουν πουθενά.
Ποιες χώρες έχουν πολιτισμό, είναι ερευνητέο. Οπωσδήποτε δεν πρέπει να θεωρείται πολιτισμένη κάθε χώρα, επειδή διαθέτει τεχνικό πολιτισμό και κατασκευάζει μεταξύ των άλλων, όπλα ολοκληρωτικής καταστροφής, ατομικά, πυρηνικά, όπλα χημικού και βιολογικού πολέμου.
Η επιστήμη, η τεχνολογία, και το εμπόριο συνεργάζονται στην κατασκευή και στο εμπόριο, τέτοιων καταστροφικών όπλων και μάλιστα στηρίζεται και ολόκληρη η οικονομία στην κατασκευή και στο εμπόριό τους. Και το ακόμα χειρότερο, τα κράτη αυτά, εμποδίζουν την ειρήνη, για να υπάρχει πάντα ζήτηση των όπλων, εξαιτίας του φόβου, που προκαλούν. Αυτός είναι και ο σπουδαιότερος λόγος, που τα κράτη αρνούνται να υπογράψουν συνθήκη ειρήνης και αφοπλισμού, κόντρα στην έννοια και στην ουσία του πολιτισμού.
Ο πολιτισμός ονομάζεται με αυτό το όνομα από την πόλι, τον χώρο, δηλαδή, όπου οι άνθρωποι συγκεντρώνονται με σκοπό, να συνεργαστούν για το κοινό καλό. Πώς είναι δυνατόν να είναι πολιτισμός, η επιστήμη, τη τεχνολογία και το εμπόριο των όπλων μαζικής καταστροφής να είναι η βάση της οικονομίας ενός κράτους, κι αυτό να έχει την αξίωση, να θεωρείται από την παγκόσμια κοινότητα, πολιτισμένο.
Η λέξη «εορτάζω» προέρχεται από το ομηρικό ρήμα «αρετάω» που σημαίνει ασκώ τις αρετές. Εννοείται ότι η παγκοσμιοποίηση μάλλον αρνείται κάθε ομοιότητα με τα ιερά και τα άγια.Η παγκοσμιοποίηση γι' αυτό το λόγο ονομάζει τις "εορτές" της "ημέρες", "ημέρα του πατέρα" "ημέρα της μητέρας" κ.ά.Ούτε εορτάζει ποτέ ούτε εορτές διαθέτει. Ως προς την ιδιότητα της παγκοσμιότητος,επειδή παγκόσμιο είναι κάτι που ισχύει σε όλο τον κόσμο, η καταχρηστικώς λεγόμενη παγκοσμιοποίηση δεν έχει την έννοια ότι ισχύει αναγκαστικώς παντού.
Στη χώρα μας π.χ. η παγκοσμιοποίηση δεν είναι υποχρεωτική όπως είναι όλα τα έθιμα, εκεί όπου ισχύουν και μάλιστα με τόση δύναμη, ώστε να είναι υπεράνω των νόμων. Σε περίπτωση σύγκρουσης εθίμου και νόμου, σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία του πολιτισμένου κόσμου, υπερισχύει το έθιμο. Το έθιμο καταργεί νόμον, ενώ ο νόμος δεν καταργεί το έθιμο.
Τα δικαστήρια ερμηνεύουν τους νόμους σύμφωνα με τον πολιτισμό του λαού και όχι κόντρα στον πολιτισμό του, εννοείται στις χώρες, που έχουν πολιτισμό. Διατάξεις του νόμου, οι οποίες προσκρούουν στην ισχύ εθίμου, κηρύσσονται από τα δικαστήρια, ως αντισυνταγματικές και γι’ αυτό είναι άκυρες και δεν ισχύουν πουθενά.
Ποιες χώρες έχουν πολιτισμό, είναι ερευνητέο. Οπωσδήποτε δεν πρέπει να θεωρείται πολιτισμένη κάθε χώρα, επειδή διαθέτει τεχνικό πολιτισμό και κατασκευάζει μεταξύ των άλλων, όπλα ολοκληρωτικής καταστροφής, ατομικά, πυρηνικά, όπλα χημικού και βιολογικού πολέμου.
Η επιστήμη, η τεχνολογία, και το εμπόριο συνεργάζονται στην κατασκευή και στο εμπόριο, τέτοιων καταστροφικών όπλων και μάλιστα στηρίζεται και ολόκληρη η οικονομία στην κατασκευή και στο εμπόριό τους. Και το ακόμα χειρότερο, τα κράτη αυτά, εμποδίζουν την ειρήνη, για να υπάρχει πάντα ζήτηση των όπλων, εξαιτίας του φόβου, που προκαλούν. Αυτός είναι και ο σπουδαιότερος λόγος, που τα κράτη αρνούνται να υπογράψουν συνθήκη ειρήνης και αφοπλισμού, κόντρα στην έννοια και στην ουσία του πολιτισμού.
Ο πολιτισμός ονομάζεται με αυτό το όνομα από την πόλι, τον χώρο, δηλαδή, όπου οι άνθρωποι συγκεντρώνονται με σκοπό, να συνεργαστούν για το κοινό καλό. Πώς είναι δυνατόν να είναι πολιτισμός, η επιστήμη, τη τεχνολογία και το εμπόριο των όπλων μαζικής καταστροφής να είναι η βάση της οικονομίας ενός κράτους, κι αυτό να έχει την αξίωση, να θεωρείται από την παγκόσμια κοινότητα, πολιτισμένο.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)