Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Αν δεν έχεις οδυνηρές αναμνήσεις κι αν δεν έρχονται στο μυαλό σου ποτέ "μαύρες σκέψεις", δεν νομίζω ότι σε ενδιαφέρουν τα όσα γράφουμε εδώ, ευγενικέ αναγνώστη. Η κεντρική ιδέα που αναπτύσσουμε εν συντομία στο παρόν δοκίμιο είναι η "εκλεπτυσμένη συνείδηση". Τί σημαίνει "εκλεπτυσμένη συνείδηση" και πώς μπορούμε να την αποκτήσουμε, αυτό είναι το θέμα μας.
Η "εκλεπτυσμένη συνείδηση" έχει να κάνει με τις οδυνηρές αναμνήσεις και με τις "μαύρες σκέψεις". Είναι ενδιαφέρον να ξέρουμε, αν μπορούμε και πώς να ελευθερωθούμε απ΄ τις οδυνηρές αναμνήσεις μας.
Στην προσπάθειά μας να μάθουμε αν θεραπεύονται και πως οι οδυνηρές αναμνήσεις με έκπληξη διαπιστώσαμε πως οι οι απλοί άνθρωποι, χωρίς να έχουν διαβάσει ποτέ τον Φρόϊντ, ακολουθώντας το παράδειγμα των προγόνων τους πηγαίνουν στην εκκλησία και ειρηνεύουν με τον εαυτό τους, χωρίς να διακατέχονται από υπερηφάνεια και εγωισμό.
Όσα διαδραματίζονται στην εκκλησία είναι αποτύπωση των γεγονότων που σημαδεύουν την πορεία της ανθρώπινης ψυχής προς τη σωτηρία της από τα πάθη, τις οδύνες και τα βάσανα. Δεν είναι απλές θεωρίες ή κηρύγματα, αλλά είναι σαν ένα δράμα στο οποίο συμμετέχουν όλοι και μέσα απ΄ τις συμβολικές πράξεις του γνωρίζουν στην πράξη την αλήθεια του Ευαγγελίου, η οποία τους θεραπεύει σιγά σιγά απ΄ τις οδυνηρές αναμνήσεις και τους προστατεύει απ΄ το ασυνείδητό τους.
Ακόμα κι ο πιο απλός πιστός γνωρίζει στην πράξη αυτό που δυσκολεύεται κανείς να καταλάβει μέσα απ΄ τα βιβλία, γνωρίζει τα εξής δύο πράγματα για την θεραπεία των αναμνήσεων: Πρώτον ότι η πίστη στον Ιησού προστατεύει τον άνθρωπο απ΄ το ασυνείδητό του και δεν τον αφήνει να κλονιστεί και δεύτερον ότι οι οδυνηρές αναμνήσεις τους ανθρώπου, ενώ ουδέποτε εξαλείφονται εντελώς, ωστόσο μπορούν να θεραπευτούν ώστε να μην μας πληγώνουν. Τις θυμούμαστε αλλά χωρίς οδύνη.
Κάποτε στην εκκλησία του παλιού νεκροταφείου έκανα την εξής ερώτηση σε μια γριά γυναίκα που έστεκε στο διπλανό στασίδι, πώς μπορούμε να θεραπεύσουμε τις άσχημες εμπειρίες; Είναι άραγε καλός ο τρόπος να αποφεύγουμε με κάθε τρόπο να τις θυμόμαστε; Ο Θεός φωτίζει το νου μας, είπε η γυναίκα, κι αλλάζουμε τον τρόπο που τις βλέπουμε" Αλλάζουμε τον τρόπο που τις βλέπουμε. Τις βλέπουμε δηλαδή με το πνεύμα της διδασκαλίας του Χριστού, σύμφωνα με την οποία αγαπάμε ακόμα και τους εχθρούς μας κι αυτούς που μας στενοχωρούν.
"Εκλεπτυσμένη συνείδηση" αποκτάμε όταν γνωρίζομε τον Ιησού και αναθεωρούμε τις αναμνήσεις μας υπό το πνεύμα της διδασκαλίας Του. Ακόμα κι οι πιο οδυνηρές αναμνήσεις μας δεν μας πληγώνουν όταν τις βλέπουμε με τα μάτια του ελέους και της συγχώρησης του Ιησού. Αυτό σημαίνουν τα λόγια "δε ζω εγώ, ζη μέσα μου ο Χριστός".
Στην αναθεώρηση των αναμνήσεων συμβάλλει η εξομολόγηση και η ψυχανάλυση του Φρόϊντ. Η κύρια διαφορά μεταξύ τους είναι ότι στην εξομολόγηση γίνεται σεβαστός ο άνθρωπος κι η ελευθερία του, γι΄ αυτό και απαιτείται η ενεργητική συμμετοχή του, ενώ στην ψυχανάλυση ο άνθρωπος περιέρχεται σε μια πλήρη παθητική (υπνωτιστική) κατάσταση και υποβάλλεται σε μια διαδικασία που μοιάζει με πλύση στομάχου!
moschoblog.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου