Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Το όνομα κανονικά είναι συνδεδεμένο με την αίσθηση της παρουσίας του ανθρώπου. Κάθε φορά που μνημονεύουμε το όνομα κάποιου γνωστού μας , πρέπει να νιώθουμε και την παρουσία του, αλλά αυτό δεν συμβαίνει.
Δεν συμβαίνει γιατί αφήσαμε το όνομά μας να μην έχει καμία έννοια και να είναι ένας απλός ήχος και μάλιστα χωρίς νόημα και αίσθημα. Κι ο ήχος μπορεί να εκφράσει ένα νόημα. Όπως όμως χρησιμοποιούμε τα ονόματα χωρίς αίσθημα, είναι επόμενο, να είναι για μας ένας .ήχος.
Δεν είναι το ίδιο , αν θυμηθείς τα λόγια της μητέρας σου, που σου τα ψιθύρισε με αγάπη. Μια παροιμία λέει "μόνο ό,τι λέγεται με αγάπη θ' ακουστεί". Τα λόγια αυτά μόλις τα προφέρεις είναι σίγουρο ότι θα νιώσεις την παρουσία της, πιο δυνατή, ,πιο καθαρή, πιο ζωντανή, από ότι θα την νιώσεις προφέροντας το όνομά της.
Σαν να το ήξερα αυτό πριν το συνειδητοποιήσω , όπως τώρα που πρόλαβα να ζητήσω απ΄ την μητέρα μου, όταν πλησίαζε το τέλος της , να μου πεί μια φράση που να συνδέεται με τα αγαπημένα μας πρόσωπα, τον παππού και την γιαγιά.
-Πες μου μια φράση τους χαρακτηριστική του παππού, είπα στην μητέρα μου.
-Κάποιος του είπε μια φορά για να τον πειράξει "μπαρμπα Αγγελάκη, είσαι φτωχός παρόλο που πήγες τρεις φορές στην Αμερική".
-Δεν είμαι του απάντησε . Φτωχός είναι ο διάβολος".
-Κι η γιαγιά;
-Η γιαγιά επαναλάμβανε πάντα τα λόγια "όλα με το καλό, παιδί μου. Όλα με το καλό.¨"
Τώρα όταν λέω "φτωχός είναι ο διάβολος" ή "όλα με το καλό" , νιώθω την παρουσία τους σαν να είναι κι οι δυο μπροστά μου και τους βλέπω καθαρά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου