Μόσχος Λαγκουβάρδος, Μη φοβάσαι!

Μη φοβάσαι!
Μ. Ε. Λαγκουβάρδου

Ένιωσα το φόβο από μικρό παιδί. Ίσως ήταν το πρώτο συναίσθημα που ένιωσα στη ζωή μου, γιατί γεννήθηκα μέσα στον πόλεμο, στα Ελληνο-βουλγαρικά σύνορα, εκεί που γίνονταν μάχες και βομβαρδισμοί. Ένιωθα φόβο, πριν ακόμα ξέρω τί είναι αυτό που φοβάμαι. Αργότερα κατάλαβα ,ότι αυτός ο φόβος, ήταν φόβος του θανάτου.
Τώρα εξηνταπέντε χρόνια μετά, ακόμα ψάχνω να βρω , τί είναι ο φόβος αυτός , τί είναι ο ψυχικός πόνος, και γιατί νιώθω τόσο έντονα τα αισθήματα αυτά, τα οποία έχω επικεντρώσει κυρίως, στο φόβο του θανάτου. Ζητείτε και ευρήσετε , λέει το Ευαγγέλιο. Και πράγματι υπάρχουν απαντήσεις, αρκεί να προσέξει κανείς, τόσο στα βιβλία που διαβάζει, όσο και στα περιστατικά της ζωής.
Τελευταία, πριν δυο χρόνια, ήμουν μόνος με τον πατέρα μου Χρήστο, στο θάλαμο του νοσοκομείου, μια μέρα πριν το θάνατό του. Ήταν ήρεμος. Δεν ένιωθε πια εκείνη τη φοβερή αγωνία, που του έκοβε την αναπνοή. Στο θάλαμο υπήρχε ησυχία. «Μόσχο, θα πεθάνω», είπε, και μου έκαναν εντύπωση η ήρεμη και καθαρή φωνή του, γιατί τις τελευταίες μέρες δε μιλούσε καθαρά, λόγω της δύσπνοιας. «Μη φοβάσαι, δεν θα πεθάνεις. Πεθαίνει ο Χριστός, γι΄ αυτούς που πιστεύουν σ΄ Αυτόν», του είπα. Έψαξε και βρήκε το χέρι μου, στο κρεβάτι και μου το έσφιξε. Αυτή ήταν η τελευταία επικοινωνία μας.
Λένε ότι ο θάνατος είναι όπως η ζωή. Όπως ζει κανείς, έτσι και πεθαίνει. Ή με αυτό που ζει κανείς με αυτό και πεθαίνει. Μάχαιραν έδωσες , μάχαιρα θα λάβεις. Οι σφαίρες μπορεί να κάνουν και ολόκληρη ζωή ψάχνοντας να βρουν το δολοφόνο. Τον Εφιάλτη, τον περίμεναν οι Σπαρτιάτες δέκα χρόνια στο βουνό, για να τον τιμωρήσουν για την προδοσία του.
Όλα αυτά όμως δεν είναι καθόλου παρήγορα. Παρήγορο είναι αυτό που είπε ο Κύριος. «Υπάρχουν μερικοί από αυτούς που βρίσκονται εδώ, που δεν θα γευθούν το θάνατο». Το ερώτημα είναι , υπάρχουν τώρα άνθρωποι ,που δεν θα γευθούν την πίκρα του θανάτου; Που ο θάνατος είναι γι’ αυτούς, όπως ανοίγεις μια πόρτα και βγαίνεις απ΄ την ψεύτικη ζωή στην αληθινή;
Ο Σωκράτης βεβαίωσε τους αρχαίους δικαστές , που τον καταδίκασαν σε θάνατο, ότι βρίσκεται σε καλύτερη μοίρα από αυτούς, γιατί πηγαίνει σε ένα καλύτερο τόπο. Ο Σωκράτης είναι ένας χριστιανός προ Χριστού. Μετά το Χριστό και ο απλός πιστός , αν έχει τη χάρη του Θεού μέσα του, δεν θα νιώσει την πίκρα του θανάτου.
Πολύ χάρηκα όταν ο Αλέκος μου περιέγραψε με πόση ηρεμία πέθανε ο πατέρας του. Ο Αλέκος είναι γιατρός το επάγγελμα και παρακολουθούσε την κατάσταση της υγείας του πατέρα του, τις τελευταίες μέρες της ζωής του. Μια μέρα ο Αλέκος ήταν στενοχωρημένος, γιατί ο πατέρας του δεν ήταν καλά. Ο πατέρας του το πρόσεξε και του είπε: «Μη φοβάσαι, δεν θα πεθάνω. Μόνο οι χαζοί πεθαίνουν Δυο φορές πήγα στρατιώτης , στην Μικρά Ασία. Δέκα χρόνια έκανα εκεί και έζησα .»
Χαίρομαι, επίσης ,όταν διαβάζω τη βιογραφία του υπέροχου ανθρώπου και δημιουργού Φράνκο Τζεφιρέλι,(το όνομά του βγαίνει από την Ελληνική λέξη «ζέφυρος»), που αρχίζει με αυτά τα λόγια: « Τρεις φορές έχω βρεθεί κοντά στο θάνατο – δυο φορές από εκτελεστικό απόσπασμα και μια φορά σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα- γι’ αυτό δεν είναι καθόλου περίεργο το ότι έχω μια ακράδαντη πίστη στο Θεό και μια ιδιαίτερη αδυναμία στην ιδέα του πεπρωμένου. Παρ’ όλες τις αντίθετες αποδείξεις δεν καταφέρνω να πιστέψω ότι μια μέρα θα πεθάνω: σαν τον περισσότερο κόσμο επιμένω στην πιθανότητα μιας ακαθόριστης αθανασίας. Γι’ αυτό και η ιδέα να γράψω τη ζωή μου, σαν να ήταν κάτι τελειωμένο και ολοκληρωμένο εξακολουθεί να μου φαίνεται κάπως γελοία.» ( Η Αυτοβιογραφία του Φράνκο Τζεφιρέλι, Εκδόσεις Αστάρτη).
Το Ευαγγέλιο είναι αυτά τα καλά νέα, ότι όσοι πιστεύουν στο Χριστό , δεν θα γευθούν το θάνατο. Ο μεγάλος συνθέτης Γκαμπριέλ Φωρέ, που συνέθεσε το ωραιότερο ίσως ρέκβιεμ (νεκρώσιμη ακολουθία), που έχει γραφτεί ποτέ, λέει πως δεν υπάρχει πιο ευτυχισμένη εμπειρία από αυτήν του θανάτου. Εννοείται, πως δεν είναι δυστυχώς για όλους ευτυχισμένη εμπειρία, αλλά μόνο γι’ αυτούς που απέκτησαν , με τη χάρη του Θεού, την εσωτερική τους ειρήνη, ύστερα από ριζική μετάνοια , ειλικρινή εξομολόγηση και συμμετοχή στη μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας.