Η κάρτα του διαλυμένου πολίτη

Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάδου

"Αγάς ήρθε γρόσια θέλει.
Κι άλλος ήρθε κι άλλα θέλει."
Ελληνική Παροιμία


Την εποχή της διάλυσης, σαν αυτή που ζούμε, επόμενο είναι να ρθει και η κάρτα του διαλυμένου πολίτη. Η νέα εποχή ή παγκοσμιοποίηση ή τεχνητή οικονομική φρίκη διαλύει όχι μόνο μαγαζιά, αλλά και ανθρώπους, οικογένειες, κοινωνίες, λαούς, έθνη.

Η κάρτα του διαλυμένου πολίτη δεν είναι παρά το χαράτσι της πόρνης της μεγάλης, δηλαδή της ανεξέλεγκτης αγοράς.Το λεγόμενο χάραγμα δεν είναι παρά το χαράτσωμα, στην κοινή διάλεκτο.

Στα χρόνια που ο Άγιος Ιωάννης ο Ευαγγελιστής έγραφε την Αποκάλυψη, στην οποία μιλάει για το χάραγμα του αντιχρίστου και για τις συνέπειές του, "χάραγμα" λεγόταν η αμοιβή για την επίσκεψη (βίζιτα) σε μια πόρνη.

Το χάραγμα του αντιχρίστου κάθε εποχής είναι το ίδιο και οι συνέπειές του επίσης. Κανένας δεν ξέρει πόσοι αντίχριστοι ακόμα θα ρθούν, γιατί κανένας δεν ξέρει πότε θα ρθει το τέλος του χρόνου, η συντέλεια του κόσμου και η Δευτέρα Παρουσία του Ιησού.

Χαραγμένοι στο μέτωπο και στο δεξί χέρι υπήρχαν πάντα και θα υπάρχουν.
Το χάραγμά τους είναι πνευματικό και μπορεί κανείς να το δει με την πνευματική του όραση. Αυτό δεν σημαίνει ότι η κάρτα και το χάραγμα με τις νέες τεχνικές είναι μόνο τυπικό και δεν έχει ουσιαστική αξία.

Έχει ουσιαστική αξία. Την ίδια ουσιαστική αξία που έχει το όνομα. Ο Οδυσσέας όταν ήταν αιχμάλωτος του Κϋκλωπα, γένους βαρβάρων, δεν είχε όνομα. Με λένε κανένα, έλεγε. "ούτι με κικλήσκουσι". "Ούτι", δηλαδή μηδέν. Σκέψου τώρα που θα μας δώσουν αριθμούς με τις κάρτες να σε λένε "μηδέν". Θα ρωτάς τον εαυτό σου, ποιος είσαι και θα λες, είμαι ο κανένας, είμαι μηδέν.

Στους Κύκλωπες, όπως στους σύγχρονους βαρβάρους με την κάρτα τους, το όνομα δεν είχε αξία, γιατί δεν είχαν ιδέα για τον πνευματικό άνθρωπο. Έβλεπαν τον άνθρωπο όπως τα ζώα, σαν σάρκα που μπορείς να τη μετράς με τους αριθμούς.

Ξέρω κάποιον που στη δουλειά του δεν τον φωνάζουν με το όνομά του, αλλά με τον αριθμό "πενήντα". Παρακαλείται ο "πενήντα", ο "πενήντα" να προσέλθει στη ρεσεψιόν. Όπως έκαναν οι ναζί στους Εβραίους. Ο άνθρωπος ακούγοντας τον αριθμό του θα αναρωτιέται:"Ποιος είμαι; Ξέρω εγώ". Χάνοντας το όνομά σου χάνεις την ελευθερία σου και τον ίδιο τον εαυτό σου, σαν τον αιχμάλωτο Οδυσσέα ή σαν τους φυλακισμένους στα εξοντωτικά λευκά κελιά στη Γερμανία.

Το χάραγμα το λαμβάνεις στο μέτωπό σου όταν την αγάπη σου για το Θεό τη δίνεις στην πόρνη και στο δεξί σου χέρι, όταν εγκαταλείπεις τα θεάρεστα έργα και ασχολείσαι με τα έργα που βδελύσσεται ο Θεός. Αυτού του είδους η δραστηριότητα και η παραγωγικότητα γι΄ αυτόν που την έχει δεν είναι παρά ο πάταγος που προκαλεί η πτώση του στην ανυπαρξία.

Μερικοί λένε, εγώ θα πληρώνω τις βίζιτες, αλλά δεν θα τις κάνω.

"Ουδείς δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν. Ή γαρ τον ένα μισήσει και τον έτερον αγαπήσει, ή ενός ανθέξεται και του ετέρου κταφρονήσει. Ου δύνασθε Θεώ δουλεύει και μαμωνά. Διά τούτο λέγω υμίν, μη μεριμνάτε τη ψυχή υμών τί φάγησθε και τί πίητε, μηδέ τω σώματι υμών τί ενδύσησθε. Ουχί η ψυχή πλείον εστι της τροφής και το σώμα του ενδύματος;"