Η αποστολή των πνευματικών ανθρώπων

Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου


Ποια είναι η αποστολή των πνευματικών ανθρώπων;Ποιος είναι ο σκοπός του πνεύματος;

Σύμφωνα με κάποιο μύθο ένας βοσκός περιμάζεψε ένα μικρό λιοντάρι που είχε χαθεί και το έβαλε στο κοπάδι του να μεγαλώνει μαζί με τα πρόβατα. Το μικρό λιοντάρι έμαθε να τρώει χορτάρι και να βελάζει σαν πρόβατο.

Μια μέρα πέρασε από εκεί ένα λιοντάρι και το είδε ανάμεσα στα πρόβατα."Τί κάνεις εσύ εδώ; το ρώτησε. Το μικρό λιοντάρι είπε πως ζει σαν ένα πρόβατο ανάμεσα στα άλλα πρόβατα. Το λιοντάρι το πήρε μαζί του και πήγαν σε μια λιμνούλα για να δει το μικρό λιοντάρι το πρόσωπό του στα νερά της. Μόλις το μικρό λιοντάρι έσκυψε και είδε το πρόσωπό του να καθρεφτίζεται στο νερό, σήκωσε ψηλά το κεφάλι κι έβγαλε ένα δυνατό βρυχηθμό.

Το λιοντάρι δεν άφησε το μικρό λιοντάρι να πιστεύει ότι είναι πρόβατο. Φαντάσου να υπήρχαν λιοντάρια που να πίστευαν ότι είναι πρόβατα ή που να αμφέβαλαν τι από τα δυο είναι λιοντάρια ή πρόβατα. Αν όταν έπρεπε να επιτεθούν σε κάποια γκαζέλα αναρωτιούνταν τι από τα δυο είναι λιοντάρια ή πρόβατα, θα πέθαιναν όλα τα λιοντάρια από την πείνα.

Ένα από τα παράδοξα στο Ευαγγέλιο είναι ο λόγος του Κυρίου, πως αυτός που για να φυλάξει τη ζωή του παραμελεί την ψυχή του θα τα χάσει και τα δυο. Το λιοντάρι με το ένστικτό του ήξερε πως δεν θα ζήσουν τα λιοντάρια, αν δεν ξέρουν τον εαυτό τους. Για να ζήσουν πρέπει να ξέρουν ποια είναι.

Το ίδιο και οι άνθρωποι κινδυνεύουν να εξαφανιστούν αν δεν φυλάγουν την ψυχή τους. Ο Ιησούς ονομάζει το άλας τη γης εκείνους που έχουν την πνευματική αποστολή να διδάσκουν στους ανθρώπους ποιοι είναι στην πραγματικότητα και να τους βοηθούν να γνωρίζουν τον εαυτό τους. Είναι δυστυχώς κοινός τόπος, να πούμε ότι οι πνευματικοί άνθρωποι στον τόπο μας έχουν ξεχάσει την αποστολή τους. Έχουν ξεχάσει πως όταν οι άνθρωποι δεν φυλάγουν την ψυχή τους χάνουν και την ψυχή και τη ζωή τους.


Το βιβλίο του Μιχάηλ Μιχαήλωφ, Η μυστική εμπειρία στην κατάσταση της ανελευθερίας αναφέρεται στα ψυχικά και σωματικά μαρτύρια των έγκλειστων στα σοβιετικά στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ειδικότερα αναφέρεται στις εμπειρίες τις οποίες περιγράφουν στα έργα τους συγγραφείς, όπως ο Σολτζενίτσιν, ο Πανίν, ο Τέρζ κ.α. Στο κεφάλαιο με τίτλο "Τα σπουδαιότερα παράδοξα" που αναφέρεται στην εμπειρία αυτών που επιβίωσαν κάτω από συνθήκες ανελευθερίας, γράφει τα εξής:"Δεν πρέπει ακόμη να παραβλέψουμε κι ένα άλλο παράδοξο που μαρτυρείται από τους συγγραφείς μας: ότι μπορεί να σώσει το κορμί του, τη φυσική του ύπαρξη, μόνο εκείνος που σώζει την ψυχή του, δηλαδή εκείνος που από μιαν εσωτερική ώθηση είναι έτοιμος να χάσει το κορμί του, τη φυσική του ύπαρξη."

Θυμηθείτε τί σκεφτόταν ο Κανάρης επάνω στη βάρκα όταν πήγαινε να ανατινάξει την τουρκική φρεγάτα. " Κωνσταντή,θα πεθάνεις", έλεγε στον εαυτό του, κι αντί τα λόγια αυτά να τον αποθαρρύνουν, τον εμψύχωναν.

"Γενικά πιστεύεται το αντίθετο", συνεχίζει ο Μιχαήλωφ, "ότι δηλαδή σε μια δύσκολη κατάσταση ο άνθρωπος βρίσκεται μπρος στην εκλογή αν πρέπει να σώσει το κορμί ή την ψυχή του. Κι όμως οι συγγραφείς που αναφέραμε, και που έχουν ζήσει σε μια κατάσταση όπου βρίσκονταν σε κίνδυνο και το κορμί και η ψυχή, βεβαιώνουν ομόφωνα ότι εκείνοι που προσπαθούσαν να διαφυλάξουν τη φυσική τους ύπαρξη σε βάρος της ψυχής έχαναν και τα δύο, ενώ αντιστρόφως σ΄ εκείνους που ήταν έτοιμοι να θυσιάσουν για χάρη της ψυχής το κορμί τους, σύμφωνα μ΄ένα μυστηριώδη νόμο και αντίθετα προς την προσδοκία τους διατηρούνταν και το κορμί, δηλαδή η φυσική ύπαρξη." (Μιχάηλ Μιχαήλωφ, Η μυστική εμπειρία στην κατάσταση της ανελευθερίας", Εκδόσεις Η Μεταμόρφωσις του Σωτήρος,σελ. 22, Μήλεσι, 2007).