Η ΜΗ ΒΙΑ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ

Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου


"Αντί να ασκήσει βία ο Παράκλητος,
θα προτιμήσει να την υποστεί."
Ρενέ Ζιράρ

Οι Ινδιάνοι της Αμερικής ονόμαζαν την κάθε εποχή από το στοιχείο που μπορούσε να την καταστρέψει. Την εποχή μας είναι βέβαιο πως θα την ονόμαζαν "Εποχή της Φωτιάς". Το στοιχείο που μπορεί να την καταστρέψει είναι η φωτιά (η μαζική βία).

Το δίλημμα της βίας ή της μη βίας του Λόγου, με τα σημερινά Ελληνικά δεδομένα εμφανίζεται με την εξής μορφή: Ή να εξοντώσουμε τους αντιπάλους μας ή να μεταπείσουμε τους αντιπάλους μας. Η μη βία του Λόγου δημιουργεί την ενότητα του λαού. Δεν υπάρχει καλό που κάνουμε σε κάποιον που δε γίνεται και στον εαυτό μας και δεν υπάρχει κακό που κάνουμε σε κάποιον και δεν γίνεται και στον Ιησού.

Ο Πέτρος, ο μαθητής του Ιησού, ρώτησε κάποτε τον Ιησού, αν θέλει να ζητήσει να πέσει φωτιά απ΄ τον ουρανό, όπως συνέβη επί προφήτου Ηλία και να κάψει αυτούς που δεν τους δέχτηκαν. Ο Ιησούς του απάντησε ότι δεν ξέρει τί ζητάει. "Δεν ήρθα για να γίνω αιτία να χαθούν ψυχές, αλλά για να σωθούν."

Ο Σωκράτης επίσης απάντησε στο ίδιο δίλημμα σαν ένας χριστιανός προ Χριστού: Αν δεν μπορούσε παρά να αδικήσει ή να αδικηθεί , προτιμούσε να αδικηθεί.

Ο Γάλλος φιλόσοφος Ρενέ Ζιράρ επάνω στο θέμα αυτό, γράφει στο βιβλίο του με τίτλο Η Οδός των ασεβών, εκδόσεις ΕΞΑΝΤΑΣ τα εξής: "Η χριστιανική ιδέα ότι η ήττα του Χριστού μεταβάλλεται σε νίκη έχει ήδη πραγματωθεί ανάμεσά μας με την κατάρρευση της μαρξιστικο-φροϋδικο-νιτσεϊκής κουλτούρας, με την οξεία κρίση όλων των αξιών που η μεταχριστιανική εποχή πίστευε πως αντιθέτει νικηφόρα στον χριστιανισμό."

"Εδώ κι αιώνες, πράγματι, τα Πάθη του Χριστού μεταβάλλονται σε θρίαμβο στο επίπεδο της πολιτιστικής γνώσης.... Η δήθεν σύγχρονη κουλτούρα, το οχυρό του αντιχριστιανισμού, αρχίζει να διαλύεται στην επαφή του με το ευαγγελικό κείμενο...Στην Αποκάλυψη τ¨αποτελέσματα διαδέχονται το ένα το άλλο και μας βοηθούν να δούμε σε βάθος τα πράγματα."

Το Ευαγγέλιο δίνει ένα μοιραίο χτύπημα σ΄ ένα σύστημα του κόσμου μας που παραπέμπει κατευθείαν στις πλέον πρωτόγονες μορφές βίας ενάντια στους αποδιοπομπαίους τράγους όπως είναι τώρα η πατρίδα μας και όπως συνέβη στα αρχαία χρόνια με τον Ιώβ και με το φόνο του "Δικαίου Άβελ".

Το δίλημμα της βίας ή της μη βίας του Λόγου είναι το θέμα της κινηματογραφικής ταινία "ΛΟΛΑ" του Ράϊνερ Βέμπερ Φασμπίντερ. Ο ήρωας του έργου βρίσκεται μπροστά στο δίλημμα να βάλει στη φυλακή μια συμμορία διεφθαρμένων πολιτών καταστρέφοντας μαζί και τη ζωή μιας αθώας παιδούλας ή να τιμωρηθεί ό ίδιος αφήνοντάς τους ατιμώρητους και να σώσει το αθώο θύμα. Ο ήρωας της ταινίας προτιμάει να σώσει το πιο πολύτιμο,την ψυχή ενός αθώου, από το να τιμωρηθούν μερικοί ένοχοι.

Στον επίλογο του βιβλίο του Οδηγός για το Περίπλοκο ο Ε.Φ.Σουμάχερ, γράφει τα εξής:"Όλο και περισσότεροι άνθρωποι αρχίζουν να συνειδητοποιούν πώς το "σύγχρονο πείραμα" απέτυχε...Ο άνθρωπος έκλεισε τον εαυτό του έξω από τις πύλες του ουρανού και προσπάθησε με τρομερή ενεργητικότητα κι ευρηματικότητα να περιοριστεί στη γη. Ανακαλύπτει τώρα πως η γη δεν είναι παρά μια μεταβατική κατάσταση, έτσι που μια άρνησή του να τεντωθεί προς τον ουρανό σημαίνει αθέλητη κάθοδο στην κόλαση.