ΟΜΟΡΦΗ ΧΩΡΑ

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Η ειρήνη με τον εαυτό μας κι η περιπέτεια της ζωής μας ώσπου να φτάσουμε σ’ αυτήν είναι ένα θέμα που συναντάμε συχνά στη λογοτεχνία και στον κινηματογράφο.

Το θέμα του βιβλίου «Μέσα στην έρημο» π.χ. είναι η φυγή ενός νέου στην έρημο , όταν μαθαίνει ότι ο πατέρας του έχει και άλλη οικογένεια σε άλλη πόλη.Ο ήρωας του βιβλίου εγκαταλείπει τα πάντα και πηγαίνει στην έρημο τόσο μακριά , ώστε δεν του μένουν πια δυνάμεις να επιστρέψει.«Για να σκοτώσω τον ψεύτικο εαυτό μου», γράφει σε κάποιο σημείωμα που το βρήκαν μαζί με το πτώμα του μερικούς μήνες αργότερα οι ελαφοκυνηγοί.(John Krakauer,Into Desert,Pan Books)

Ο αμερικανός συγγραφέας Ντύερ επίσης στην αυτοβιογραφία του, γράφει ότι τίποτε στη ζωή του δεν πήγαινε καλά , ούτε η υγεία του, ούτε η δουλειά του, ούτε ο γάμος του που κινδύνευε να διαλυθεί. Ο Ντύερ απέδιδε όλες αυτές τις δυσκολίες της ζωής του στο ότι δεν είχε συγχωρήσει τον πατέρα του, που εγκατέλειψε τη μητέρα του μόνη με πέντε παιδιά, χωρίς να δώσει κανένα σημείο ζωής.

Η ζωή του Ντύερ όμως άλλαξε όταν αποφάσισε να βρει τον πατέρα του, για να μάθει το λόγο που τον ανάγκασε να φερθεί έτσι. Γύρισε όλη την Αμερική αλλά δεν βρήκε παρά τον τάφο του. Γονάτισε μπροστά του και είπε: « Δεν ξέρω τί λόγο είχες και εγκατέλειψες την οικογένειά σου. Πιστεύω ότι έδωσες κι εσύ όπως όλοι τον αγώνα σου . Το ίδιο ίσως έκανα κι εγώ , αν ήμουν στη θέση σου » Ο Ντύερ συμφιλιώθηκε μετά από αυτό με τον εαυτό του και βρήκε την εσωτερική του γαλήνη. Κατόπιν στα βιβλία του και σε σειρά διαλέξεων σε όλη την Αμερική θέλοντας να βοηθήσει κι άλλους με τα ίδια προβλήματα , υποστήριξε ότι κανείς δεν φτάνει στην ωριμότητα, αν δεν έχει συγχωρήσει τον πατέρα του.

Η επικίνδυνη περιπέτεια ενός Βιετναμέζου που ταξιδεύει ως λαθρομετανάστης απ΄ το Βιετνάμ στην Αμερική, για να βρει τον πατέρα του είναι το θέμα της κινηματογραφικής ταινίας του Χανς Πέτερ Μόλαντ «Όμορφη χώρα». Ο ελληνικός τίτλος της είναι «Γη της επαγγελίας» εννοώντας την Αμερική. Αλλά το νόημα της ταινίας δεν είναι η Αμερική ως γη της επαγγελίας. Η ταινία έχει βαθύτερο νόημα. Όμορφη χώρα δεν είναι κάποιος τόπος, ούτε η Αμερική. Όμορφη χώρα είναι παντού όταν ο άνθρωπος έχει αποκτήσει την εσωτερική του ειρήνη, στην οποία δεν φτάνει κανείς ,αν δεν ειρηνέψει με την εικόνα του πατέρα μέσα του.

Η ιστορία της ταινίας μοιάζει με μια παραβολή του ταξιδιού του ανθρώπου προς την αυτογνωσία και την ωριμότητα. Ο ήρωας της ταινίας ψυχολογικά ξεκινάει από εκεί όπου ξεκινάει λίγο πολύ κάθε άνθρωπος, από την αίσθηση ότι ζη σε ένα κόσμο ξένο, όπου κανείς δεν τον χρειάζεται κι όπου τίποτα δεν του ανήκει. Είναι ενδεικτικό ότι στο Βιετνάμ το όνομά του ήρωα σήμαινε «λιγότερο από σκόνη». Έτσι ονόμαζαν τα παιδιά τα γεννημένα από πατέρα αμερικανό και μητέρα βιετναμέζα. Τα παιδιά αυτά τα έδιωχναν ακόμα και οι οικογένειές τους.

Για το θεατή η ταινία αποτελεί μια δυνατή εμπειρία των δυσκολιών και των κινδύνων που συναντάει κανείς στο ταξίδι του για την αυτογνωσία. Τόσο δύσκολο είναι να αγαπήσεις τον εαυτό σου και ν’ αποκτήσεις την εσωτερική σου ειρήνη!

Η ταινία τελειώνει με μια σκηνή απ΄ την καθημερινή ζωή του Μπιν - αυτό είναι το όνομα του ήρωα - με το γέρο και τυφλό πατέρα του, τραυματία του Βιετνάμ, σε κάποια μακρινή φάρμα του Τέξας, την ώρα που ο ήλιος γέρνει στη δύση του. Ίσως αυτός είναι ένας ακόμα υπαινιγμός, ότι δεν φτάνει κανείς στην ποθητή ωριμότητα προτού η ζωή αρχίσει να δύει!

Ετικέτες:Χανς Πέτερ Μόλαντ, Τζων Κρακάουερ,Στην έρημο,


Μίκαελ Μαν,Βοηθητικός, ( βλ.ιστολόγιο ΕΥΛΟΓΗΣΩ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟΝ ΕΝ ΠΑΝΤΙ ΚΑΙΡΩ).

"Ο ΘΕΟΣ ΤΟΥ ΘΕΡΙΣΜΟΥ"

ΕΞΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΑΜΑΘΕΙΑ

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Στη "δίκη" του Ιησού ο Κύριος δεν απάντησε στους κατηγόρους Του. <<Εμέ ου λαλείς>> (Σε μένα δε απαντάς) είπε ο Πιλάτος.<<ουκ οίδας ότι εξουσίαν έχω σταυρώσαι σε και εξουσίαν έχω απολύσαι σε;>>. (Δεν ξέρεις ότι έχω εξουσία να σε σταυρώσω και εξουσία να σε απολύσω;) Απεκρίθη ο Ιησούς << ουκ είχες εξουσία ουδεμίαν κατ΄ εμού, ει μη ην σοι δεδομένον άνωθεν.>> (Δεν θα είχες καμία εξουσία πάνω μου, αν δε σου είχε δοθεί από το Θεό). Από τα λόγια αυτά του Κυρίου συνάγεται ότι κάθε εξουσία πρέπει να ασκείται με ηθικά όρια και όχι καταχρηστικά. Η δύναμη χωρίς ηθικά όρια δεν είναι ίδιον του ανθρώπου, αλλά των αγρίων θηρίων.

Η τήρηση του Συντάγματος είναι καθήκον του κάθε πολίτου και απορρέει από το έμφυτο αίσθημα του πατριωτισμού. Οι Έλληνες δίδαξαν τον κόσμο ότι η κοινωνία είναι εκ φύσεως και όχι συμβατική. Και ο πατριωτισμός είναι το ύψιστο αίσθημα της εκ φύσεως κοινωνίας.

Ο πατριωτισμός υπερασπίζεται το Συνταγμα και την ελευθερία της πατρίδας.
Ο Εχθρός με την προπαγάνδα του εξευτέλισε τον πατριωτισμό,με το σκοπό να επιβάλει την απολυταρχία του στην Ελλάδα. Το μεγαλύτερο όπλο του είναι η αμάθεια. Στις μέρες μας η αμάθεια συναντάται σε όλους τους τομείς της ζωής, στην Επιστήμη, στην Τέχνη, στην Εξουσία, παντού. Η ρίζα του κακού ξεκίνησε απ΄ την Εκπαίδευση. Η Εκπαίδευση αντάλλαξε τη μόρφωση με τις γνώσεις. Οι νέοι αποκτούν γνώσεις και χάνουν τη Γνώση. Η επιστήμη αρνείται τις πνευματικές αξίες επειδή δεν αποδεικνύονται επιστημονικώς!

Η άνοδος της αμάθειας στην εξουσία είναι τακτική του διαβόλου. Ο Ελληνικός λαός γελάει με την τακτική αυτή. Ο Ελληνικός λαός γελάει με την αμάθεια που ορέγεται αξιώματα. <<Δε θα μας ήξερε ούτε ο θυρωρός της πολυκατοικίας>> είπε κάποιος υπουργός. Την ίδια έννοια έχει κι η λαϊκή παροιμία <<κι η μυλωνού τον άντρα της με τους πραματευτάδες>>.

Οι ανερχόμενοι με την τακτική του διαβόλου στα ανώτατα δημόσια αξιώματα, είναι καλοί για τις γιορτές, για τα ταξίδια στο εξωτερικό, με την πολυτέλεια που τα συνοδεύει. Όταν η χώρα απειλείται από σοβαρούς κινδύνους αυτοί που ανήλθαν τα στα αξιώματα αυτά ελέω μαμωνά, πρέπει να αποσύρονται. Αυτή είναι η μοναδική υπηρεσία που μπορούν να προσφέρουν στον τόπο.

Η αμάθεια ασκεί την εξουσία καταχρηστικά, δηλαδή χωρίς ηθικά όρια. Η άσκηση της εξουσίας χωρίς ηθικά όρια είναι το χαρακτηριστικό της απόλυτης εξουσίας. Στην Ανατολή ανέκαθεν , λόγω και των θρησκειών της λατρείας του απολύτου, υπήρχε απολυταρχία. Το ότι αναφάνηκε στην Ελλάδα στους εσχάτους χρόνους η απολυταρχία με την αμάθεια στην εξουσία είναι πράγματι παράδοξο. Οι Έλληνες τα αρχαία χρόνια εμπόδισαν την εξάπλωσή της ανατολικής απολυταρχίας στην Ευρώπη κι από εκεί σε όλο τον κόσμο. Οι Έλληνες καλούνται πάλι να αγωνιστούν εναντίον της.

Χιλιάδες χρόνια οι λαοί στην Ανατολή υπό το κράτος της απολυταρχίας παραμένουν σε άθλιο πνευματικό και οικονομικό επίπεδο. Ο αναλφαβητισμός, η αμάθεια, οι δεισιδαιμονίες, το χαμηλό πνευματικό επίπεδο είναι τα εργαλεία της απόλυτης εξουσίας.

Η δύναμη των λαών η οποία θέτει ηθικά όρια στην κατάχρηση της απόλυτης εξουσίας είναι η ενότητα, η οποία δεν είναι δυνατή, όταν οι λαοί καθηλώνονται σε χαμηλό πνευματικό επίπεδο.

Το επικίνδυνο ποτάμι

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Ο Κύριος Δημήτριος Αντωνίου, ιατρός, σώζει την τιμή και την αξιοπρέπεια της Ελλάδος!

Έχουμε συνηθίσει να παρομοιάζουμε τη ζωή μας με ταξίδι. Μοιάζει πράγματι με ταξίδι η ζωή μας. Ένα ταξίδι στο οποίο προσπαθεί ο καθένας από μας να το κάνει όσο το δυνατόν πιο ασφαλές, πιο ξεκούραστο και πιο ευχάριστο. Κανένας δεν ταξιδεύει για να εκθέσει τον εαυτό του στον κίνδυνο ή για να κουραστεί και να δυσαρεστηθεί.
Αν και όλα αυτά εξαρτώνται από την προετοιμασία του καθενός.

Σήμερα δεν μπορεί κανείς να μιλάει για τη ζωή του παρομοιάζοντάς την με ταξίδι. Η ζωή μοιάζει περισσότερο με πόλεμο ή με το πέρασμα ενός επικίνδυνου ποταμού. Δεν υπάρχει κανείς που να μην αναλογίζεται τον κίνδυνο, να μην υπολογίζει τον εχθρό και να μην μετράει τις δυνάμεις του. Αυτό σημαίνει ότι νιώθουμε πόσο μεγάλη αξία έχει η προετοιμασία. Κανένας δεν θα θελε να βρεθεί ανέτοιμος.

Αυτό είναι μεγάλο καλό. Αυτό θα μας οδηγήσει όχι μόνο στη γνώση του εχθρού, αλλά και στην αυτογνωσία. Ένα ερώτημα παλιό, αλλά με νέα σημασία γενιέται μέσα στον καθένα από μας: Το ερώτημα «ποιος είμαι». Όχι με την έννοια ότι εγώ είμαι και κανένας άλλος, αλλά με την έννοια ποιες είναι οι δυνάμεις μου να τα καταφέρω να περάσω το επικίνδυνο ποτάμι.

Όλοι ξέρουμε από την οικογένεια, την Εκκλησία, το σχολείο, που μας έδεσαν με τις ρίζες μας, τα βασικά εφόδια για τον επικείμενο πόλεμο. Οι ρίζες αυτές κράτησαν το έθνος μας ζωντανό μέσα στην πορεία χιλιάδων χρόνων. Κανένας σε μια τόσο κρίσιμη στιγμή σαν τη σημερινή, δεν θα ανατρέξει στον Ζαν Ζακ Ρουσώ ή στον Μαρξ για να βρει το σύμμαχό του. Το πλεονέκτημα του ότι είμαστε μικροί, αδύναμοι και αβοήθητοι είναι ότι έχουμε τις ρίζες μας για να ξαναβρούμε την ενότητά μας. Το πλεονέκτημα του μικρού είναι η ενότητα. Οι ρίζες μας είναι η Ορθοδοξία, η Ελληνική γλώσσα, η οικογένεια, η επαφή μεταξύ μας και η εμπιστοσύνη στην αγάπη. Ξέρουμε ότι δίχως αγάπη δε γίνεται. Απόδειξη ότι εμείς ακόμα μιλάμε μεταξύ μας.

Σωστά είναι όλα αυτά,λέω στον εαυτό μου, αλλά είναι γενικά. Πρέπει να ξέρω πως προετοιμάζεται κανείς για το πέρασμα του επικίνδυνου ποταμού, μια που όπως δείχνουν τα πράγματα κανείς δεν θα μπορέσει να ξεφύγει. Στο πέρασμα από τη μυθική Σφίγγα έπρεπε να απαντήσεις στο ερώτημά της. Μόνο αν απαντούσες σωστά μπορούσες να περάσεις. Αν δεν απαντούσες σωστά θα έχανες τη ζωή σου. Υπήρχε και μια τρίτη περίπτωση, να μη δεχθείς το ερώτημα. Τότε γλίτωνες τη ζωή σου, αλλά έχανες κάθε τι που κάνει τη ζωή να αξίζει να τη ζεις. Περίπου και τώρα το ίδιο είναι. Δεν κινδυνεύει η ζωή σου, αν δεχθείς να σε κάνουν δούλο, αν πεις "ταϊστε με και κάντε με δούλο".

Η προετοιμασία αρχίζει με την ερώτηση στον εαυτό μας, "ποιος είμαι" δηλαδή τι πιστεύω ότι είμαι, και ποιος είναι ο εχθρός που απειλεί την ύπαρξή μου και την ελευθερία μου. Το πιο κρίσιμο ερώτημα για μένα είναι το ερώτημα, αν είμαι πραγματικά ορθόδοξος ή είμαι ορθόδοξος μόνο στην ταυτότητα και στην πράξη είμαι π.χ. γιαχωβάς.

Είμαι ορθόδοξος, δεν είμαι γιαχωβάς ή οικουμενιστής ή μεταπατερικός ή οτιδήποτε άλλο. Πιστεύω ότι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός είναι ο Θεός και ο μόνος Σωτήρ του κόσμου. Ο κόσμος δεν είναι αιώνιος, ούτε εγώ θα ζω αιώνια εδώ. Ο κόσμος φθείρεται και η επιθυμία αυτού.

Πώς πρέπει να προετοιμαστώ για το πέρασμα του επικίνδυνου ποταμού; Πρώτον, να δεχθώ ότι υπάρχουν προβλήματα που λύνονται και προβλήματα άλυτα. Όσον αφορά τα άλυτα προβλήματα η στάση του Ορθοδόξου είναι η αιώνια αναμονή ενός θαύματος. Ο Δυτικός κόσμος έχει την προσδοκία του στον άνθρωπο. Ο Ορθόδοξος έχει εμπιστοσύνη στο Θεό. Ελπίζει στο ανέλπιστο, γιατί μόνο ο Θεός είναι παντοδύναμος.

Δεν μπορώ όμως με τη μια , χωρίς την δική μου συνέργεια να φτάσω να περιμένω το θαύμα, σαν να είναι μαγεία. Φτάνεις έως εκεί με την εργώδη προσπάθειά σου, φυλάγοντας τον κήπο σου και κρατώντας τα άγρια ζώα μακριά. Έτσι με καθαρή καρδιά και με ταπεινό πνεύμα σε επισκέπτεται η Χάρη του Θεού εν είδη Αγγέλου.

Κάνουμε ό,τι μπορούμε για τα προβλήματα που λύνονται.Για τα προβλήματα που δεν λύνονται από μας, όπως είναι το πέρασμα απ΄ το επικίνδυνο ποτάμι έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη στην Πρόνοιά Του. Σ' αυτό στηρίζουμε την αισιοδοξία μας και το ηθικό θάρρος.

Υ.Γ.
Δημοσιεύθηκε προσφάτως σε κάποια εφημερίδα (πιθανόν στην Ελευθερία Λαρίσης) δήλωση του Πάπα της Ρώμης ότι "η παιδεραστία ήταν αποδεκτή από την κοινωνία"! Αν τα λόγια αυτά του Πάπα της Ρώμης ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, σε τέτοιες κοινωνίες όπως αυτές στη Δύση, κανείς δεν μπορεί να έχει ηθικό θάρρος.

Ετικέτες: Ηθικό θάρρος,κοινωνίες της Δύσης, Πάπας Ρώμης, Παιδεραστία,

Το κάλπικο είναι κάλπικο

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Το κάλπικο είναι κάλπικο. Όταν μας πληρώνουν με ένα κάλπικο νόμισμα απλώς το αναγνωρίζουμε ότι είναι κάλπικο. Μόνη η αναγνώριση του κάλπικου φτάνει ώστε το κάλπικο να είναι κάλπικο. Το κάλπικο το αφήνεις να καταπέσει από μόνο του. Είναι ήδη πεσμένο από μόνο του. Δεν έχει αξία εκτός αν ασχοληθείς με αυτό σαν να είχε αξία. Όπως δεν παλεύει κανείς με ένα πτώμα. Παλεύοντας με ένα πτώμα δεν το αφήνεις να είναι πτώμα. Το Ευαγγέλιο γράφει "μη αντιστήναι τω πονηρώ". Ο Διάβολος ένα πράγμα δεν μπορεί να υποφέρει, να μην του δώσεις προσοχή και να τον αγνοήσεις.

Η πολεμική κατά του κάλπικου το ενισχύει και το δίνει υπόσταση την οποία δεν έχει. Το κάλπικο είναι ανύπαρκτο. Αυτοί που το πολεμούν το δίνουν ύπαρξη με την πολεμική τους. Δεν κλωτσάει κανείς ένα ψοφίμι. Το αφήνει στη βρωμιά του. Άλλο αναγνώριση και άλλο πολεμική. Στη σύγκρουση με το κάλπικο, το κάλπικο πάντα βγαίνει κερδισμένο. Αυτό σημαίνουν τα λόγια του Κυρίου, ότι εκεί όπου δεν σας δέχονται να τινάζετε ακόμα και τη σκόνη των παπουτσιών σας. Τινάξτε την από τα υποδήματά σας, για να είναι είναι αυτό που είναι, σκόνη. Αν ασχοληθείτε με την σκόνη θα της δώσετε υπόσταση , ενώ δεν έχει. Αυτό το καλό έχει το κακό, ότι αυτοκαταστρέφεται αρκεί να μην το εμποδίσει κανείς.

Κάποιος πήγε στην πόλη και συνάντησε στο δρόμο μια πόρνη, που τον κοίταζε μέσα στα μάτια. Ο άνθρωπος ενοχλήθηκε.

-Εσύ πρέπει να κοιτάζεις χαμηλά στο χώμα, είπε.
-Εσύ πρέπει να κοιτάζεις χαμηλά στο χώμα, είπε η πόρνη. Εγώ έγινα από σένα, ενώ εσύ έγινες από χώμα.

Ο άνθρωπος μιλώντας με την πόρνη, έπεφτε στην εκτίμηση των γνωστών του που τον έβλεπαν, ενώ αντιθέτως η πόρνη ανέβαινε στα μάτια τους.

Μια φορά πριν χρόνια ήρθε κάποιος απ΄ την Αμερική και κανείς δεν τον γνώριζε. Μια εφημερίδα έγραψε εναντίον του. Κι αυτό συνεχίστηκε για χρόνια. Κανείς δεν θυμάται τί έγραφε. Ο άγνωστος όμως έγινε διάσημος και κυβέρνησε για πολλά χρόνια την Ελλάδα.

Ο πράος ας γίνει μαχητής

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Η πατρίδα μας μοιάζει με σπίτι που λεηλατείται τη νύχτα από κλέφτες και ληστές. Τίποτε δε μένει όρθιο. Δεν σέβονται ούτε την Ορθοδοξία, το μόνο συνεκτικό δεσμό του Ελληνικού Λαού , ούτε την Ελληνική Γλώσσα. Το Έθνος μας είναι υπό διάλυση.

Όπως οι κλέφτες κι οι ληστές αυτοί που κατέλαβαν την εξουσία βιάζονται να τα καταστρέψουν όλα για να εφαρμόσουν τις ψεύτικες γενικές ιδέες για τον πολύ-πολιτισμό και για την παγκοσμιοποίηση.

Όπως οι κλέφτες βιαστικοί για να μην αποκαλυφθούν όταν έρθει το φως της μέρας και γίνουν φανερά τα έργα τους. Η Ελλάδα μοιάζει με άνθρωπο που έπεσε στα χέρια των ληστών.

Ο πράος ας γίνει μαχητής, για να εκπληρωθεί το ρηθέν υπό του προφήτου Ιωήλ. «Και ο πράος έστω μαχητής». Η Εκκλησία είναι πραεία . Η Εκκλησία ας γίνει μαχητής. Ο λαός του Θεού στους κόλπους της Εκκλησίας είναι πράος. Ο λαός του Θεού ας γίνει μαχητής.

Ο αδύνατος ας πει «εγώ είμαι δυνατός» για να εκπληρωθεί το ρηθέν υπό του ιδίου προφήτου Ιωήλ «και ο αδύνατος ας πει εγώ ισχύω». Ο Θεός δίδει στο λαό του πνεύμα θάρρους, πνεύμα δυνάμεως και ισχύος και όχι πνεύμα δειλίας. . Ο Θεός είναι Θεός ζώντων και όχι Θεός νεκρών. «Μήπως οι νεκροί θα σε επαινέσουν» λέει ο Δαβίδ στο Θεό. «Ουχ οι νεκροί επαινέσουσί σε;»

Ο ωκεανός παραμένει ήρεμος στα μεγάλη βάθη του όσο κι αν στην επιφάνεια μαίνονται τα κύματα. Στους κόλπους της Εκκλησίας ο λαός του Θεού είναι πράος και ταπεινός. Η ισχύς του βρίσκεται στο ηθικό του θάρρος και στην πίστη στο Θεό. Ο αδύνατος ας πει «εγώ είμαι δυνατός χάρις στον Ιησού που με ενδυναμώνει». Ο Ιησούς συμβαδίζει με την αποθάρρυνση και μετατρέπει τις ήττες σε νίκες. Όταν ο Εχθρός ετοιμάζεται να πανηγυρίσει παθαίνει πανωλεθρία.

Ποιος περίμενε τη Σοβιετική Ένωση να πέσει και να διαλυθεί; Ποιος περιμένει από την Αμερική να διαλυθεί; Κι όμως είκοσι πέντε εκατομμύρια έγχρωμοι ζητούν αυτοδιάθεση κι η Αμερική είναι μισή-μισή. Η Αμερική εναντίον της Αμερικής.

Η σατανική δύναμη της νέας εποχής βιάζεται να επιφέρει όσο μεγαλύτερη καταστροφή προλάβει. Ξέρει ότι θα αυτοκαταστραφεί. Η αυτοκαταστροφή είναι η έλξη του Κακού. Πάρτε παράδειγμα τους αυτοκαταστροφικούς δρόμους που ακολουθούν οι άνθρωποι. Είναι όλοι τους βιαστικοί σαν να είναι η ζωή κάτι με το οποίο πρέπει να τελειώνει κανείς μια ώρα αρχύτερα.

Βρισκόμαστε σε εμπόλεμη κατάσταση

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

"Όλα μπορούν να συμβούν. Όλα. Ένα μόνο δεν μπορεί: Δε γίνεται να λείψουν από παντού και για πάντα οι σπουδαίοι κι οι σοφοί άνθρωποι με τη μεγάλη ψυχή, που για την αγάπη του Θεού, θα στήνουν κτίσματα στέρεα και αιώνια."
Ίβο Άντριτς

Βρισκόμαστε σε εμπόλεμη κατάσταση. Ο Ελληνικός λαός δέχθηκε απρόκλητη επίθεση από τα οικονομικά συμφέροντα, από τους λίγους. Μετράμε τις δυνάμεις του εχθρού (μιας ελίτ του πλούτου και της εξουσίας) και τις δικές μας δυνάμεις (τις δυνάμεις των πολλών). Με την ελίτ του πλούτου συμπαρατάχθηκαν όλες οι ελεγχόμενες από αυτούς δυνάμεις: πολιτική εξουσία, πολιτικοί, ΜΜΕ, επιστήμη, τεχνολογία, διοίκηση της Εκκλησίας κ.α. Ο Ελληνικός λαός ( οι πολλοί) έχει ως άμυνά του την πνευματικότητα. Κάθε απλός άνθρωπος του λαού είναι μια πνευματική δύναμη.

Η ελίτ του πλούτου, η εξουσία, τα ΜΜΕ, με ένα λόγο οι λίγοι που τα βάζουν με τους πολλούς, με το λαό, κάνουν τρία μεγάλα λάθη:

Πρώτον, ξεχνούν ότι δε ζουν αιώνια, ότι είναι θνητοί, ενώ οι πολλοί είναι αθάνατοι. Οι λίγοι πεθαίνουν ένας-ένας με τη σειρά του, ενώ οι πολλοί εξακολουθούν να ζουν. Το Έθνος μας ζει χιλιάδες χρόνια.

Δεύτερον,ξεχνούν ότι δεν θα κυβερνούν για πάντα και ότι γρήγορα άλλοι θα τους διαδεχθούν, ότι είναι προσωρινοί και γρήγορα άλλοι θα πάρουν τη θέση τους .

Και τρίτον, ξεχνούν ότι θα πέσουν γρήγορα και θα δώσουν λόγο των πράξεών τους.

Ο Ιησούς είπε στους μαθητές Του:Είδα το Σατανά να πέφτει σαν αστραπή στη γη. Τα λόγια αυτά σημαίνουν ότι η δολιότητα των πονηρών και των αδίκων φαίνεται όπως η αστραπή από τη μια έως την άλλη άκρη του ορίζοντα και η λάμψη της δεν θα διαρκεί για πάντα. Γι' αυτό κανένας δεν μπορεί να πει ότι δεν ήξερε.

Πολλοί θα ισχυριστούν ότι πολεμούσαν με το λαό. Από τους καρπούς των έργων
τους γνωρίζονται. Όταν πήγαν στον Μεγαλέξαντρο να πιει νερό, ρώτησε αν ήπιαν οι πολεμιστές του. Όταν του είπαν ότι δεν ήπια, ούτε ο ίδιος ήπιε.

Η εξουσία, τα ΜΜΕ, πολεμούν εναντίον των οικονομικών συμφερόντων και υπέρ του λαού ή πολεμούν υπέρ των οικονομικών συμφερόντων και εναντίον του λαού; Από τους καρπούς των έργων τους γνωρίζονται.

Ο λαός διαθέτει την πνευματικότητα. Οι πνευματικές του δυνάμεις ήδη αρχίζουν να κινητοποιούνται στον υπέρ πάντων αγώνα. Κάθε απλός άνθρωπος που πονάει την πατρίδα του είναι μια πνευματική δύναμη του Ελληνικού λαού.

"Η νυξ προέκοψεν, η δε ημέρα ήγγικεν. Αποθώμεθα ουν τα έργα του σκότους και ενδυσώμεθα τα όπλα του φωτός. Ως εν ημέρα ευσχημόνως περιπατήσωμεν, μη κώμοις και μέθαις, μη κοίταις και ασελγείαις, μη έριδι και ζήλω, αλλ' ενδύσασθε τον Κύριον Ιησούν Χριστόν, και της σαρκός πρόνοιαν μη ποιείσθε εις επιθυμίας." (Ρωμ.13,12)

(Η νύχτα όπου νά 'ναι φεύγει και η μέρα κοντεύει νά 'ρθει. Γι' αυτό ας πετάξουμε από πάνω μας τα έργα του σκότους, κι ας φορέσουμε τα όπλα του φωτός. Η διαγωγή μας ας είναι κόσμια, τέτοια που ταιριάζει στο φως. Ας πάψουν τα φαγοπότια και τα μεθύσια, η ασύδοτη κι ακόλαστη ζωή. Οι φιλονικίες κι οι φθόνοι. Ντυθείτε τον Κύριό μας Ιησού Χριστό και μην αφήνετε τον αμαρτωλό εαυτό σας να σας παρασύρει στην ικανοποίηση των επιθυμιών σας.)

Τί σημαίνουν τα λόγια, είδα τον Σατανά να πέφτει σαν αστραπή στη γη;

Tου Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου,

"Σαν αστραπή για να μην μπορεί κανείς να πει ότι δεν ήξερε ότι
η δόξα του είναι πρόσκαιρη και ότι θα πέσει κάτω στη γη και θα
δώσει λόγο των πράξεών του."


Διαβάζοντας τη διήγηση του ευαγγελιστή Λουκά για την επιστροφή των εβδομήκοντα μαθητών του Ιησού αναρωτιέται κανείς τί σημαίνουν άραγε τα λόγια του Κυρίου «Εθεώρουν τον σατανάν ως αστραπήν εκ του ουρανού πεσόντα» (Λουκ.10,18). Παραθέτουμε ολόκληρη τη σχετική περικοπή στην οποία περιέχονται τα λόγια αυτά για να κατανοήσουμε το κατά δύναμη το νόημά τους και να τα θέσουμε υπό την κρίσιν αυτών που γνωρίζουν τα σχετικά κείμενα των Πατέρων της Εκκλησίας.

Ποια είναι η ερμηνεία της Εκκλησίας στα αινιγματικά αυτά λόγια ; «Όταν γύρισαν πίσω οι εβδομήντα μαθητές έλεγαν γεμάτοι χαρά: «Κύριε, στο όνομά σου ακόμη και τα δαιμόνια μας υπακούουν» Κι ο Ιησούς τους είπε: «Έχω δει το σατανά να πέφτει απ΄ τον ουρανό σαν αστραπή. Σας δίνω την εξουσία να πατάτε πάνω σε φίδια και σκορπιούς, και να κυριαρχείτε πάνω σ΄ όλη τη δύναμη του εχθρού και τίποτε να μην σας βλάψει. Πλην να μη χαίρεστε που και τα δαιμόνια υποτάσσονται σε σας. Να χαίρεστε που τα ονόματά σας έχουν γραφτεί στον ουρανό». «Εν αυτή τη ώρα ηγαλλιάσατο τω πνεύματι ο Ιησούς και είπεν: εξομολογούμαι σοι πάτερ, κύριε του ουρανού και της γης, ότι απέκρυψας ταύτα από σοφών και συνετών και απεκάλυψας αυτά νηπίοις».

Τι σημαίνουν τα λόγια αυτά; Ο σατανάς, ο πλανών την οικουμένην, ο άρχων του σκότους πέφτει απ΄ τον ουρανό στη γη σαν αστραπή. Σημαίνουν ότι η δράση του σατανά στο πνευματικό πεδίο είναι πλέον ορατή από όλους τους ανθρώπους στη γη, όπως είναι ορατό από όλους το φως της αστραπής; Ότι όσοι ακολουθούν το σατανά γνωρίζουν ότι ψεύδεται και το κάνουν δελεασμένοι από την πρόσκαιρη δόξα του; Σημαίνουν ότι η ματαιότητα του κόσμου ήταν κρυμμένη από καταβολής κόσμου για να μην μπορούν να τη δουν οι σοφοί και οι συνετοί του κόσμου τούτου ενώ έχει αποκαλυφθεί στα νήπια; Ήδη στην εποχή μας βλέπουμε το κακό να δρα απροκάλυπτα.

Ένας γνωστός μου διευθυντής των φυλακών μου είπε κάποτε ότι οι κρατούμενοι άλλαξαν. Παλιά δεν τολμούσαν να σε κοιτάξουν στα μάτια κι έρχονταν στο γραφείο με σκυμμένο το κεφάλι. Όταν αδικούσε κάποιος ντρεπόταν τον κόσμο. Με τι πρόσωπο θα αντικρύσω τον κόσμο; Έτσι σκέφτονταν όσοι διέπρατταν αδικήματα και μετανοούσαν. Τώρα οι κρατούμενοι αγνοούν ότι με την άδικη συμπεριφορά τους έχουν αδικήσει πρώτα τον ίδιο τον εαυτό τους , δεν νιώθουν την ανάγκη να μετανοήσουν και προσέχουν μόνο τα δικαιώματα που οπωσδήποτε έχουν ως άνθρωποι στη φυλακή.

Οι φυλακισμένοι δεν φέρονται διαφορετικά από τον υπόλοιπο κόσμο. Αυτό είναι το πνεύμα της σύγχρονης εποχής. Ο κόσμος αγνοεί τον εσωτερικό άνθρωπο, την πνευματική του οντότητα και είναι στραμμένος εξ ολοκλήρου προς τα αισθητά.

Οι μαθητές του Ιησού είπαν στον Κύριο ότι στο Όνομά Του και οι δαίμονες υπακούουν. Ο Ιησούς τους είπε, «μη χαίρεστε που και τα δαιμόνια υπακούουν να χαίρεστε που τα ονόματά σας είναι γραμμένα στο βιβλίο της ζωής. Αυτό σημαίνει ότι από τώρα μπορούμε να γνωρίζουμε αν τα ονόματά μας είναι γραμμένα στο βιβλίο της ζωής, όπως γνωρίζουμε, αν ακολουθούμε το Σατανά και την πρόσκαιρη δόξα του.

Αυτό σημαίνουν τα λόγια «είδα τον Σατανά να πέφτει απ΄ τον ουρανό στη γη σαν αστραπή». Ότι ο Σατανάς δρα απροκάλυπτα έτσι που οι ακολουθούντες αυτόν να μην έχουν καμιά δικαιολογία ότι δεν ξέρουν τι κάνουν και δεύτερον ότι οι ακολουθούντες τον Κύριο Ιησού προγεύονται από αυτή εδώ τη ζωή τη χαρά του παραδείσου.

Τα λόγια αυτά έχουν επίσης το νόημα της νίκης δια του Σταυρού. Η δαιμονική λάμψη της αστραπής υπηρετεί το σχέδιο του Θεού. Δείχνει όχι μόνο την πρόσκαιρη σαν αστραπή δόξα της οδού της απωλείας, αλλά και την στενή και τεθλιμμένη οδό, που οδηγεί αυτόν που την ακολουθεί στην αιώνια ζωή. «Εν τούτω νίκα»!

Ψυχή απούσα

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου


Η πρώτη ανάμνησή μου είναι από την ηλικία των τριών ετών. Περνούμε επάνω σε άμαξα ένα χειμωνιάτικο ποτάμι. Το νερό φτάνει μέχρι τα πλευρά της άμαξας, Ένα σκυλάκι πέφτει στο νερό και το παρασέρνει το ρεύμα του ποταμού. Ο πατέρας μου λείπει. Νιώθω μόνος και ανυπεράσπιστος. Γυρίζουμε με τη μητέρα μου από το Βογατσικό στο χωριό του παππού μου στη Δεσκάτη Γρεβενών. Ο πατέρας μου σκοτώθηκε στη Φλώρινα.

Η δεύτερη ανάμνηση είναι όταν καταφεύγουμε στο βουνό για να γλιτώσουμε απ΄ τους Γερμανούς . Τραυματίστηκα στο κεφάλι. Στη θέση του πατέρα μου είναι ο παππούς μου που προσπαθεί να μας προστατέψει.

Μια τρίτη ανάμνηση το ίδιο έντονη όταν οι αντάρτες απειλούν με τα όπλα τη μητέρα μου. Έχουν μετατρέψει το σπίτι μας σε νοσοκομείο. Δεν μπορώ να ουρήσω και μου βγάζουν τα ούρα με καθετήρα. Ζω με τη μητέρα μου και τους γέρους παππούδες μου. Νιώθω την απουσία του πατέρα μου ως φόβο, ως παράπονο, ως εγκατάλειψη, ως περιφρόνηση και περισσότερο από όλα ως το αίσθημα του ανυπεράσπιστου.

Τέταρτη ανάμνηση από την ηλικία των εφτά ετών. Στο χωριό μας γίνονται μάχες του στρατού με τους αντάρτες. Ήχοι πυροβολισμών ακούγονται δίπλα μας. Κρυμμένος στην αγκαλιά της γιαγιάς μου ακούω τις προσευχές της «Άϊ Κωνσταντίνε μου σώσε μας, Άϊ Κωνσταντίνε μου σώσε μας.»

Τραγούδι για να μην κοιμηθεί ένα μωρό. Ποίημα του Ισπανού ποιητή Λουίς Πιμεντέλ:

Μην κοιμάσαι
Μωρουδάκι μου.
Σπάραξε, μούγκρισε, κλάψε.
Ο πατέρας σου είναι μακριά.
Ξέσκισε με τα πόδια
Αυτό το σεντόνι του φόβου.
Μην κλείνεις τα μάτια
Μωρουδάκι μου.
Ο αέρας ουρλιάζει,
Μην κλείνεις τα μάτια.
Ο θάνατος
Γυρίζει έξω.
Βλέπω το σκοτεινό ποτάμι
Κι ένα νεκρό φύλλο.
Σπάραξε, μούκρισε, κλάψε.
Ο πατέρας σου είναι μακριά.

Τζον Φιρς, "Τυφλή ελπίδα"

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

«Εκείνο που προέχει είναι το πνεύμα»
Ακίρα Κουροσάβα

Κανένας δεν γίνεται δούλος, αν δεν συναινέσει ο ίδιος. Εκείνο που προέχει πάντα είναι να διατηρήσει κανείς το πνεύμα του ελεύθερο. Η ιδέα αυτή, που είναι και η κεντρική ιδέα της κινηματογραφικής ταινίας «Τυφλή Ελπίδα» του Τζων Φυρς, φαίνεται παράδοξη και ανεδαφική όσο παράδοξο και ανεδαφικό φαίνεται επίσης το να δείχνει ο διωκόμενος κατανόηση και αγάπη στο διώκτη του. Αλλά είναι ο μοναδικός τρόπος να διατηρήσεις το πνεύμα σου ελεύθερο. Σ' αυτό το συμπέρασμα κατέληξαν ο Ιρλανδός Μπράϊαν Κιένναν και ο Άγγλος δημοσιογράφος Τζων Μακάρθυ, ύστερα από τα φριχτά βασανιστήρια, τα οποία υπέστησαν ως όμηροι Ισλαμιστών φονταμενταλιστών, επί τέσσερα χρόνια στο Λίβανο.

Τέσσερα χρόνια φριχτών βασανιστηρίου δεν μπόρεσαν να κάμψουν τη θέληση τους να διατηρήσουν το πνεύμα τους ελεύθερο. Με το σκοπό να μείνουν πνευματικά ελεύθεροι μπόρεσαν όχι μόνο να αντέξουν το καθετί, αλλά να μετατρέψουν τα εξαντλητικά βασανιστήρια σε πηγή δύναμης. Έγιναν πιο δυνατοί απ' τους βασανιστές τους αντλώντας δύναμη από τα ίδια τα βασανιστήρια που τους έκαναν. «Παίρνω δύναμη απ' τις ασθένειες μου», έλεγε ο Παύλος, που είχε υποστεί παρόμοια βασανιστήρια. Κάποτε ενώ κήρυττε τον έδειραν τόσο πολύ, ώστε νόμισαν ότι πέθανε και τον έριξαν στα σκουπίδια, έξω από τα τείχη της πόλης. Αλλά αυτός συνήρθε και ξαναπήγε στον χώρο, όπου κήρυττε, για να συνεχίσει το κήρυγμα, σαν να μην είχε συμβεί τίποτα.

Η ταινία «Τυφλή Ελπίδα» βασίζεται στο βιβλίο που έγραψε ο Μπράϊαν για την ομηρία του στο Λίβανο και έχει τον τίτλο «An Evil Grandlign» και στο βιβλίο του Τζων Μακάρθυ «Some other raimbow», στο οποίο ο συγγραφέας περιγράφει τη δική του ομηρική εμπειρία. Η σκηνοθεσία είναι του Τζων Φυρς. Ο τίτλος «Τυφλή Ελπίδα» σημαίνει ελπίδα για όλα, χωρίς όμως να περιμένεις τίποτα. «Έλπιζε για όλα και μην περιμένεις τίποτα». Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Πιστεύω ότι ο επαρκής θεατής της συγκεκριμένης ταινίας, μαζί με την αισθητική απόλαυση της κινηματογραφικής τέχνης, θα έχει την μοναδική ίσως ευκαιρία να λάβει ένα τόσο ζωντανό και πειστικό μάθημα αυτογνωσίας.

Ο Μπράϊαν είναι περισσότερο δεκτικός στο μάθημα αυτό και προσπαθεί να βοηθήσει τον συγκρατούμενό του να καταλάβει. «Μας πήραν όλα όσα είχαμε Τζων», λέει. «Αλλά δεν μπορούν να μας πάρουν και τη γνώση του ποιοι είμαστε. Με τη γνώση αυτή, Τζων, επανακτούμε τον έλεγχο της κατάστασης. Έλπιζε για όλα, Τζων. Μην περιμένεις τίποτα. Μην αφήσεις όλα αυτά να σε καταβάλουν. Πρέπει να τα ελέγξεις, Τζων. Να θυμάσαι αυτά τα τρία καλύτερα πράγματα στη ζωή: Άσκηση, απόκτηση γνώσης και χρήση αισθημάτων. Ξέρεις, είμαστε ηλίθιοι, Τζων. Ποτέ δε λέμε τι αισθανόμαστε. Μια φορά πήγαμε με τον πατέρα μου σε μια παμπ. Δεν του μίλαγα, γιατί δεν θα καταλάβαινε ό,τι κι αν του έλεγα. Με έπιασε τον ώμο και μου είπε «Σ' αγαπώ». Κι εγώ δεν είπα τίποτα. Δεν του έδωσα τίποτα. Λίγους μήνες μετά πέθανε. Το πιο σπουδαίο στον άνθρωπο, αυτό που είναι πάνω από όλα, Τζων, είναι το πνεύμα. Το θεϊκό δώρο του πνεύματος. Μπορούμε ακόμα, να επιλέγουμε.»

(Απ΄το βιβλίο "Ο Θεός του Θερισμού" Βιβλιοπωλεία ΠΑΙΔΕΙΑ Λάρισα)

Πνευματικές υποθήκες του Ελληνολάτρη Αμερικανού ποιητή και αείμνηστου φίλου Ρόμπερτ Λαξ στα Ελληνικά

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Κατά τη μακρόχρονη φιλία μας με τον Ελληνολάτρη Αμερικανό ποιητή Ρόμπερτ Λαξ, τον άκουγα με θαυμασμό να μου μιλάει για διάφορα πράγματα , γύρω από την ζωή και ιδίως γύρω από την Τέχνη. Υπήρξε ένας άνθρωπος αφιερωμένος σε όλη του τη ζωή στην ποίηση. Η ζωή του ήταν ένα ποίημα. Πίστευε ότι η ζωή η ίδια γράφει το ποίημα. Κάποιο ποίημά του αρχίζει με αυτά τα λόγια: "Είναι απόγευμα και είναι η ώρα να κάνεις ένα ποίημα για το απόγευμα. Το απόγευμα κάνει ένα ποίημα για τον εαυτό του."

Σαν τους Αγίους της Εκκλησίας μας δεν έγραψε ούτε μια σειρά, που δεν την είχε ζήσει. Για να γράψει για του μαύρους έζησε μαζί τους στο γκέτο των μαύρων στη Νέα Υόρκη όταν ήταν ακόμα φοιτητής στο Κολούμπια, κι όταν αργότερα ήταν συνεκδότης του περιοδικού "Ιωβηλαίου". Για να γράψει το "Τσίρκο του Ήλιου", το αριστούργημά του, δούλεψε μερικά χρόνια ως κλόουν στο Τσίρκο Χριστιάνι. Για να γράψει για τους δύτες της Καλύμνου πήγε ο ίδιος στο σπογγαλιευτικό ταξίδι στις ακτές της Βεγγάζης και έμεινε σ΄ ένα βαρκάκι έξι μέτρων για μερικούς μήνες, χωρίς να επιτρέπεται από τις αρχές να πλησιάσουν στη στεριά. Μια φορά μέσα από το βαρέλι του νερού βγήκε ένας ψόφιος ποντικός. Οι δύτες κι αυτός συνέχιζαν να πίνουν απ΄το νερό αυτό.

Η φιλία μου με το Ρομπέρτο διήρκησε 40 χρόνια περίπου, μέχρι το τέλος της ζωής του. Δυο μήνες πρίν πεθάνει με πήρε στο τηλέφωνο από την Πάτμο και με τρεμάμενη φωνή μου είπε: " Είσαι ένα παιδί κι έτσι να μείνεις". Αυτά ήταν τα τελευταία λόγια του σε μένα. Πέθανε δυο μήνες αργότερα, στις 29 Σεπτεμβρίου 2000, στην Αμερική.

Μιλούσαμε για πολλά θέματα για τον κόσμο και για τη ζωή στον κόσμο. Για το μόνο που δεν μιλήσαμε ποτέ ήταν για τη θεολογία. Είχε μελετήσει τους Έλληνες Πατέρες της Εκκλησίας. Μου πρότεινε όταν συναντηθήκαμε για πρώτη φορά στην Κάλυμνο, να διαβάσω τους Νηπτικούς Πατέρες της Εκκλησίας στη Φιλοκαλία, τον Άγιο Μακάριο τον Αιγύπτιο, τον Άγιο Ιωάννη της Κλίμακος κ.α.
Η Ορθοδοξία είναι εμπειρική. Η πίστη δεν μεταδίδεται με τη γνώση, αλλά με την εμπειρία. Ο Ρομπέρτος πίστευε πως αν δεν μάθαινα τίποτε από τη ζωή του, από την αγάπη του για τον Ιησού, από την εσωτερική του ευσέβεια, από την ησυχία του, την απλότητά του, δεν θα μάθαινα τίποτε, έστω και αν μου διάβαζε για τη θρησκεία τόσους τόμους βιβλίων όσοι είναι οι τόμοι της Βρεττανικής Εγκυκλοπαίδειας.

Με την ίδια βεβαιότητα για τον μυστικό τρόπο που μαθαίνεις κανείς με το παράδειγμα, δεν κράτησα ποτέ την παραμικρή σημείωση. Το θεωρούσα βεβήλωση, να καταγράφω τα λόγια του. Με εξαίρεση τις πνευματικές υποθήκες που ακολουθούν. Κατέγραψα τα λόγια του περισσότερο για να κρατήσω τον χαρακτηριστικό τρόπο που μιλούσε τα Ελληνικά:

"Για μένα η ζωή μας είναι κάθε στιγμή. Δεν έχει σαράντα χρόνια πρόγραμμα. Σε κάθε στιγμή που ζεις υπάρχουν δύο πράγματα τουλάχιστον: Υπάρχει ο Μόσχος και υπάρχει ο Θεός. Και υπάρχει ό,τι σου φέρνει ο Θεός."

"Για μένα, ό,τι σου φέρνει ο Θεός είναι μυστικό. Και πρέπει να το δεις όσο μπορείς με αγάπη και σεβασμό και με ευχαρίστηση (ευγνωμοσύνη). Αυτό είναι όλο. Δεν έχω άλλο πρόγραμμα. Θα περιμένεις την κάθε στιγμή να ανοίγει σαν λουλούδι και θα το βλέπεις με αγάπη."

"Όταν βλέπεις τα πράγματα έτσι δεν βλέπω πως θα βρεις προβλήματα και αμφιβολίες για πράγματα. Δεν κυνηγάς για πράγματα, αλλά ό,τι βρεις μπροστά σου θα το δεις με εκτίμηση και ευγνωμοσύνη. Όταν κάνεις πολύ με τη ζωή, δεν κάνεις πολύ με την Τέχνη, λέει ο Ράϊνχαρτ*,"

"Τα λάθη στον τομέα της υπομονής, στον τομέα της αγάπης, δεν διορθώνονται με λιγότερο υπομονή, με λιγότερη αγάπη. Τα λάθη στον τομέα της υπομονής, στον τομέα της αγάπης διορθώνονται με περισσότερο υπομονή, με περισσότερη αγάπη."

___________________________________________
*Αμερικανός ζωγράφος, φίλος του Ρόμπερτ Λαξ.

Η νίκη του Ιησού

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

"Θαρσείτε εγώ νενίκηκα τον κόσμον"

Τα λόγια του Ιησού ότι νίκησε τον κόσμο φαίνονται ακατανόητα. Πώς νίκησε ο Ιησούς τον κόσμο του κακού,ενώ το κακό επικρατεί παντού;Προχθές κοίταζα την αψίδα θριάμβου του Γαλερίου στη Θεσσαλονίκη. Τί έμεινε από τον Γαλέριο, από την ημέρα του θριάμβου του, από το πλήθος που τον επευφημούσε, από τις λαμπερές ενδυμασίες, τους στολισμούς, τα τραπέζια, τους λόγους, τις πρωτοκαθεδρίες, από όλη την παράσταση χάριν της πρόσκαιρης δόξας, που δεν διαφέρει από μια παράσταση στο τσίρκο.Την ίδια εκείνη μέρα που ο Γαλέριος χαιρόταν τον θρίαμβό του οι ηττημένοι θρηνούσαν τα θύματά τους.

Η νίκη του Ιησού δεν έχει καμία σχέση με τη νίκη και το θρίαμβο του Γαλερίου. Το είδος αυτό της νίκης δεν το ήθελε ο Ιησούς. Είπε κάποτε, μήπως δεν θα μπορούσα να εξαφανίσω το κακό καλώντας λεγεώνες αγγέλων, για να το απαλείψουν από τον κόσμο; Αλλά δεν ήθελε τη νίκη που δημιουργεί θύματα.

Είναι ανάγκη στη θέση του αδυνάτου που βρισκόμαστε σήμερα, που η εξουσία ασκεί απροκάλυπτα τη βία της εναντίον του λαού, να κατανοήσουμε το νόημα της νίκης του Ιησού, για να μην μας κυριεύσει η μαύρη απελπισία.

Αν δεν εμβαθύνουμε στη νίκη του Ιησού ,δεν θα κατανοήσουμε το νόημά της . Πώς νίκησε αφού Τον σταύρωσαν; Και φυσικά ο καθένας απεύχεται μια τέτοια νίκη για τον εαυτό του. Και δεν θα καταλάβουμε το νόημα της νίκης του Ιησού, αν δεν Τον ακολουθούμε. Αν δεν είναι για μας η μοναδική οδός και η αλήθεια και η ζωή, όπως είπε.

Αν έχουμε τον Ιησού πρότυπό μας δεν θα προσκρούσουμε σε κανένα εμπόδιο. Στα πρότυπα του κόσμου τα οποία ακολουθούμε διαπιστώνουμε ότι πίσω από κάθε "ναι" υπάρχει ένα "όχι" και μετά από κάθε εμπόδιο που γκρεμίζουμε υπάρχει ένα άλλο. Είναι η ίδια η επιθυμία μας που δημιουργεί τα εμπόδια. Επειδή αυτό που επιθυμούμε προκαλεί την εξέγερση των άλλων που επίσης το επιθυμούν.

Στο δρόμο του Ιησού δεν θα συναντήσουμε κανένα εμπόδιο. Οι επιθυμίες μας δεν δημιουργούν εμπόδια. Ο μοναχός πρέπει να έχει το ράσο του τόσο παλιό και τριμμένο, ώστε αν το αφήσει στο φράχτη να μην θελήσει κανείς να το πάρει. Ή όταν διαλέγεις την τελευταία θέση, ποιος θα ρθει να την διεκδικήσει από σένα. Ή όταν κάθεσαι χαμηλά, από που κινδυνεύεις να πέσεις; Όταν είσαι θεληματικά φτωχός ποιος θα σε ανταγωνιστεί στη φτώχεια σου; Αυτό σημαίνουν τα λόγια του Ιησού, ότι ο ζυγός Του είναι γλυκός και το φορτίον του ελαφρύ σ΄ αυτούς που θέλουν να ακολουθήσουν το δρόμο Του.

Ως προς τους άλλους που ακολουθούν τις μιμητικές τους επιθυμίες, (λέγονται μιμητικές, γιατί επιθυμούν εκείνα που επιθυμούν και οι άλλοι) γι΄ αυτούς ο δρόμος, αν και φαίνεται ανοιχτός και ευρύχωρος είναι γεμάτος εμπόδια."Τα θύματα της μιμητικής επιθυμίας κτυπούν όλες τις πόρτες που είναι ερμητικά κλειστές, ψάχνουν μονάχα εκεί όπου δεν υπάρχει τίποτε να βρουν.

Το να ακολουθεί κανείς το Χριστό σημαίνει ότι εγκαταλείπει την μιμητική επιθυμία. Η οδός της βασιλείας του Θεού φαινομενικώς άγονη, στην πραγματικότητα είναι η μόνη γόνιμη και η μόνη όντως εύκολη, γιατί οι φραγμοί που μας αναμένουν δεν είναι τίποτε συγκρινόμενοι με τα εμπόδια που ορθώνει η μιμητική επιθυμία.
"Αιτείτε και δοθήσεται υμίν, ζητείτε και ευρήσετε, κρούετε και ανοιγήσεται υμίν. πας γαρ ο αιτών λαμβάνει και ο ζητών ευρίσκει και τω κρούοντι ανοιγήσεται."
(Ζητάτε και θα σας δοθή, ερευνάτε και θα βρήτε, κτυπάτε και θα σας ανοιχθή η πόρτα. Διότι καθένας που ζητά, λαμβάνει και καθένας που ερευνά βρίσκει, και εις εκείνον που κτυπά, θα του ανοιχθή η πόρτα." (Ματθ.ζ΄ , 7-8).

Η γέννηση του Ιησού αυτή η ίδια είναι νίκη σε έναν από την αρχή εχθρικά διακείμενο κόσμο. Είναι διπλή νίκη γιατί ο Θεός έγινε άνθρωπος και γιατί έδωσε στον άνθρωπο τη δυνατότητα να ενωθεί μαζί Του και να γίνει Θεός.

Εμείς τί να κάνουμε τώρα; Το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να Τον ακολουθήσουμε.

Γερο- βιολιστής

Αν ήσουν
ένας σκοπός
στο βιολί

θά λυπόσουν
στο τέλος του;

Ρόμπερτ
Λαξ*


*(Ρόμπερτ Λαξ,(1915-2000) Αμερικανός Ελληνολάτρης ποιητής. Έζησε τα τελευταία 40 χρόνια της ζωής του στα Δωδεκάνησα -Κάλυμνος, Πάτμος- Έργα του:Το τσίρκο του ήλιου,Νέα Ποιήματα,Θάλασσα κι Ουρανός,Ποιητικό Ημερολόγιο, Μύθοι, Εννιά Ποιήματα κ.ά.

Της αγάπης

Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου

Ρώτησαν κάποτε ένα νέγρο τραγουδιστή ,πώς γίνονται τα μπλουζ, τα πονεμένα αυτά τραγούδια των μαύρων της Αμερικής: «Με βάσανα γίνονται», είπε. «βάσανα της αγάπης , της απιστίας, της ζήλιας, της μοναξιάς.» Τα τραγούδια αυτά είναι ένα αντίδοτο στον πόνο της ψυχής. Η κινητήρια δύναμη για να γράψεις τέτοια τραγούδια είναι η αγάπη. Η αγάπη βρίσκεται μέσα σε κάθε δημιουργική ενασχόληση.

Είναι μάταιο, λέει ο Δαβίδ, να περιμένεις κάτι αξιοθαύμαστο, αν απουσιάζει η αγάπη. Είναι σαν να περιμένεις απ' τους νεκρούς να νιώσουν θαυμασμό ή σαν να περιμένεις οι γιατροί που δεν πιστεύουν στο Θεό να αποδώσουν τη θεραπεία τους στο Θεό. Ο θαυμασμός και η αλήθεια είναι πράγματα άγνωστα σ΄ αυτούς που ζουν στο σκοτάδι . Η ψυχή τους μοιάζει με χώρα απ' όλους ξεχασμένη.

Αυτό το νόημα έχουν οι στίχοι του Δαβίδ, που διαβάζονται σε κάθε ακολουθία του όρθρου: « Μη τοις νεκροίς ποιήσεις θαυμάσια κλπ.».

Η αγάπη είναι η κινητήρια δύναμη σε κάθε δημιουργική ενασχόληση. Όταν λείπει η αγάπη οι άνθρωποι ματαιοπονούν, όπως οι γυναίκες αυτής της παράδοσης της περιοχής Ηλείας.

Λέει η παράδοση. (Την παραθέτω απ΄ το βιβλίο του Νικολάου Γ. Πολίτη, Παραδόσεις, Κεφ. ΛΘ΄, Αίτια) : « Όταν έπλασε ο Θεός τον κόσμο έπλασε και τ΄ αντρόγυνο. Ο άντρας ο κακομοίρης ρίχτηκε αμέσως 'ς τη δουλειά να βγάλη το καρβέλι. Η γυναίκα όμως δεν είχε το νου της να κάμη τίποτα. Μια ημέρα που καθόταν ο γεροθεός κάτω από ναν ίσκιο, δεν ξέρω πως κάνει και βλέπει τη γυναίκα ξαπλωμένη 'ς το χορτάρι να κοιμάται. «Μπρε! Λέει. Εγώ την έπλασα για να βοηθάη τον άντρα 'ς τη δουλειά, όχι να τ' απλώνη 'ς τον ήλιο!Παίρνει αμέσως μια χούφτα χώμα, το φυσάει τρεις φοραίς και το ρήχνει αποπάνου της. Ξυπνάει εκείνη τρομασμένη κι' αρχινάει να ψάχνεται και να ξυέται ολούθε. Το χώμα έγιναν ψύλλοι. Κι από τότε βρήκε δουλειά κ' η γυναίκα.»

Τώρα βάλε με το νου σου, ευγενικέ αναγνώστη, τι θα συμβεί, αν αύριο η θυγατέρα σου βασανίζεται σαν από χρόνια φαγούρα ή το αγόρι σου λιώνει στο γάμο του ; Θα μου πείτε τι να κάνουμε σε μια τέτοια δύσκολη εποχή σαν τη δική μας, που η ανατροφή τω παιδιών μας ξέφυγε από τά χέρια της οικογένειας, του σχολείου και της Εκκλησίας; Ποιος ανατρέφει τα παιδιά μας από τότε που βάλαμε την τηλεόραση στις κατοικίες μας , για να μεταδίδει τρόπους ζωής, άχρηστους και σάπιους και στον ίδιο τον τόπο της προέλευσής τους;

Μου έστειλε μήνυμα με τον ηλεκτρονικό υπολογιστή μια γυναίκα πενήντα χρονών , επιστήμων, απ΄ το Ιλινόϊς. Έχει τρία παιδιά απ΄ τον πρώτο γάμο της

και μια κόρη πέντε ετών απ΄το δεύτερο. Παραπονείται πως κι ο δεύτερος γάμος της δεν πηγαίνει καλά. Ο άντρας της την πήρε για να έχει ένα καθαρό και τακτοποιημένο σπιτικό, αλλά δεν νοιάζεται για την ίδια. Τον πιο πολύ καιρό ταξιδεύει κι όταν γυρίζει σπίτι δεν ενδιαφέρεται για τη γυναίκα του. Η γυναίκα ένιωσε χαρά που άνοιξε την καρδιά της σε έναν άγνωστο άνθρωπο, δεν έχει σημασία αν αυτός βρίσκεται στην άλλη άκρη της γης.

Δεν λαβαίνω συχνά γράμματα ή μηνύματα , όσα όμως έχω λάβει όλα μιλούν για θέματα της ψυχής. Κανένας δεν μπήκε στον κόπο να γράψει, για το διαμέρισμά του, για το αυτοκίνητό του ή για τη βάρκα του. Κι όμως οι Ευρωπαίοι κι οι Αμερικάνοι έχουν θεοποιήσει τα υλικά πράγματα κι ο τρόπος αυτός της ζωής τους έγινε το πρότυπο για όλο τον κόσμο. Παράδειγμα οι πολιτικοί στον τόπο μας, που μόνο για την υλική ευημερία και την οικονομική ανάπτυξη μιλούν και κανένας δεν ενδιαφέρεται για την πνευματική ευημερία.

Θα κλείσω το δοκίμιο αυτό με ένα ποίημα για τον πόνο της αγάπης, το «Χόμερ Κλαπ» του Αμερικανού ποιητή Έντγκαρ Λη Μάστερς , απ΄ την «Ανθολογία του Σπουν Ρίβερ», μετάφραση Σπύρου Αποστόλου, Εκδόσεις Γκύντεμπεργκ:

«Πολλές φορές στην εξώπορτα η Άνερ Κλιουτ/ Μ' αρνήθηκε το φιλί τ' αποχαιρετισμού/ Λέγοντας πως δεν έπρεπε πριν αρραβωνιαστούμε/ Και μοναχά μ' ένα ντροπαλό σφίξιμο του χεριού/ Μου ευχόταν καληνύχτα, όταν τη συνόδευα σπίτι της/ Μετά την παγοδρομία ή την παράσταση/ Δε θα 'χε σβήσει ακόμα ο ήχος των βημάτων μου καθώς έφευγα,/ Όταν ο Λούσιους Άθερτον/ (Έτσι έμαθα όταν η Άνερ πήγε στην Πιόρια)/ Έμπαινε κλεφτά απ΄ το παράθυρό της ή την έπαιρνε η ξοπίσω του καβάλα/ Με τα δυο πυρόχρωμά του άλογα/ βόλτα στην εξοχή./Το χτύπημα κείνο μ' έκανε να συγκεντρωθώ/ ΚΙ έβαλα όλα τα λεφτά που απόχτησα απ την περιουσία του πατέρα μου/ Στην κονσερβοποιία, για να πιάσω τη θέση/ Του αρχιλογιστή, και τά 'χασα όλα./ Και τότε κατάλαβα πως ήμουνα ένα από τα κορόιδα της Ζωής,/ Που μονάχα ο θάνατος μπορούσε να με μεταχειριστεί/ Σαν ίσο με τους άλλους, κάνοντάς με να αιστανθώ σαν άνθρωπος.»

Τί περιμένουν οι πολιτικοί ;

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Τί περιμένουν οι πολιτικοί για να φύγουν;Τί περιμένουν για να ζητήσουν από τον ελληνικό λαό συγνώμην και να φύγουν; Ένας Ιάπων υπουργός Άμυνας, όταν έπεσε ένα στρατιωτικό αεροπλάνο της Ιαπωνίας πήγε στην κεντρική πλατεία του Τόκιο, γονότισε, ζήτησε συγνώμην από τους συμπατριώτες του και παραιτήθηκε. Οι πολιτικοί από το 1974 και μετά , το μόνο ίσως θετικό που θα μπορούσαν να προσφέρουν είναι να συμβάλλουν στην εξεύρεση άλλων ικανών πολιτικών.

Με ποια κριτήρια ; Με τα κριτήρια που δεν θα επιτρέπουν την αρχομανία, τη φιλοχρηματία, την περιφρόνηση προς τα ιερά και τα όσια, την αδιαφορία για τα εθνικά σύμβολα, για την Ελληνική γλώσσα, για την Πίστη, για την Παράδοση, για τα κυριαρχικά δικαιώματα της Χώρας.

Τέτοια κριτήρια είναι π.χ. η μη πολιτική ιδιότητα από το 1974 και μετά, η μη ύπαρξη βουλευτικής αποζημίωσης, η μη μετατροπή της πολιτικής ιδιότητας των πολιτικών σε κερδοφόρο επάγγελμα και των πολιτικών κομμάτων σε κερδοφόρες επαγγελματικές επιχειρήσεις. Η μη ύπαρξη κληρονομικής πολιτικής οικογενειοκρατίας. Η μη εξάρτηση από τον συνδικαλισμό, τον κομματισμό και από τους μεγαλοϊδιοκτήτες του Τύπου. Η μη χρησιμοποίηση οποιασδήποτε καλλιτεχνικής, επιστημονικής ή οποιασδήποτε άλλης ιδιότητας για ιδιοτελείς σκοπούς και για αυτοπροβολή.

Πριν από όλα όμως θα πάψει η καταστροφική επίδραση της τηλοψίας εις βάρος του Ελληνικού Λαού; Οι μεγαλοϊδιοκτήτες των ΜΜΕ δεν θα μπορούν να μετατρέπουν τους Έλληνες σε ζαλισμένο κοπάδι. Θα τεθούν ηθικά όρια στην "επιστήμη" της ισοπέδωσης των πάντων στην Ελλάδα. Η Ελλάδα μοιάζει τώρα με χαλασμένο θερμοστάτη που θα εκραγεί, αφού το "άναψε" είναι το ίδιο με το "σβήσε".

Τί περιμένουν οι πολιτικοί για να φύγουν, αλλά και τι περιμένουν οι Έλληνες για να αλλάξουν την εικόνα την οποία τους επέβαλαν για τον εαυτό τους; Οι Έλληνες έβγαλαν από την καρδιά τους την πολιτική και τους πολιτικούς που ξεπλένει την πληγή με το αίμα της; Ποιος υπονομεύει ο ίδιος την αξιοπιστία του προκειμένου να συνάψει δάνεια με υπέρογκο τόκο από τους γνωστούς τοκογλύφους; Ποιος δέχεται οι διαφορές να εκδικάζονται όχι κατά την ηπιότερη νομοθεσία της Ελλάδος, αλλά κατά την αυστηρότερη της Αγγλίας; Είμαστε οι Έλληνες όπως τους εμφανίζουν οι πολιτικοί φυγόπονοι, αφερέγγυοι, ψεύτες; Eίμαστε μαζοχιστές, που τους αρέσει να τους βασανίζουν ή είμαστε χαζοί ή πνευματικά καθυστερημένοι ή ανίκανοι να προστατέψουμε τα εθνικά και τα οικονομικά μας συμφέροντα και να αυτοκυβερνηθούμε;

Τί περιμένουν οι πολιτικοί για να φύγουν; Περιμένουν ανθρωποθυσίες; Ο Χριστός κατήργησε τις ανθρωποθυσίες. Έγινε ο ίδιος θύμα. Ποτέ πια δεν θα υπάρξει δικαιολογία ότι φταίει το θύμα. Ο Ιησούς σε τί έφταιξε; Καμιά ανθρωποθυσία από τότε δεν είναι ιερή. Οι θυσιαστές δεν είναι ιερείς, αλλά σφαγείς.

Ζωή σ΄ ένα κόσμο που αυτοκτονεί;

Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου

"Χαρά της πρώτης μου ζωής, φεγγάρι αγαπημένο,
συ δεν πονείς, εγώ πονώ.
Γεώργιος Ζαλοκώστας,Εις το φεγγάρι


Η ανθρωπότητα οδηγείται στην αυτοκτονία. Ένας κόσμος αυτοκτονεί νεκρώνοντας τις πνευματικές αισθήσεις της ψυχής του. Ο σύγχρονος κόσμος είναι αναίσθητος για τα ανώτερα, τα μη βλεπόμενα, τα πνευματικά. Πώς να ζω σ΄ έναν κόσμο που αυτοκτονεί; Πώς να συμβάλλω στην αποτροπή της αυτοκτονίας της ανθρωπότητας; Τί να κάνω;

(Στιχομυθίες από την ταινία του Φεντερίκο Φελίνι, Η Φωνή του Φεγγαριού:)

" -Τί μελαγχολία! Η καρδιά δεν ξέρει πια τι να σκεφτεί. Όλοι με πειράζουν. Δεν καταλαβαίνω τί μου λένε."
"-Δεν πρέπει να καταλαβαίνεις. Να χαίρεσαι που σου μιλάνε." (Πράγματι στη Δύση ούτε μιλάνε πια!)

"-Μην ακούς τις φωνές των πηγαδιών, είναι προδότρες. Σου προκαλούν όνειρα όμορφα και άσχημα. Καλύτερα να κλείνεις (τίς νύχτες) τ΄ αυτιά σου."
"-Μα αν τα κλείσω τότε..."
"-Μείνε μακριά από τα πηγάδια."

(Μιλώντας με έναν άνθρωπο που κοιμάται στο νεκροταφείο):"-Δεν υπάρχουν ερωτήσεις κι απαντήσεις.Η μουσική σε κάνει ό,τι θέλει. Πώς ν' αντισταθείς σε κάτι που όλο υπόσχεται και ποτέ δεν το κρατάει;"
"-Εσάς τί σας υποσχέθηκε;"
"-Αυτό που υπόσχεται σε όλους, τη χαρά, την ηρεμία! Τη λήθη και να είμαστε όλοι ευτυχισμένοι, ακόμα κι εγώ. Όμως αυτό δεν είναι αλήθεια. Όχι, όχι. (Στους νεκρούς:)Δεν μπορώ ούτε να σας συναντήσω. Μα πού είστε; ; Όπως η μουσική. Κανείς δεν ξέρει πού πηγαίνει όταν τελειώνει. Πόσο μ΄ αρέσει να θυμάμαι.Περισσότερο απ το να ζω. Τί διαφορά έχει; (Στο φεγγάρι:) Τί κάνεις φεγγάρι στον ουρανό; Η ζωή μου είναι γεμάτη βάσανα κι εσύ μου την ευφραίνεις. Τι ευλογημένο να μην έχεις τίποτα, όπως ο αέρας!"

Η "Φωνή του Φεγγαριού" του Φελίνι είναι μια ταινία ποιητική. Ό,τι υπάρχει είναι σύμβολο κι ό,τι συμβαίνει παραβολή. Το πηγάδι π.χ. είναι σύμβολο της βαθιάς καρδιάς του ανθρώπου. Ο άνθρωπος που μένει στο νεκροταφείο είναι ο σύγχρονος άνθρωπος που ζει σ΄ ένα κόσμο που είναι πνευματικά νεκρός.

Άρχισα να γράφω για το πως να ζεις σ΄ένα κόσμο που αυτοκτονεί ή που είναι ήδη πνευματικά νεκρός κι η ταινία του Φελίνι με πήγε στο πως να πεθαίνεις. Κατά το Φελίνι είναι ευλογημένο να μην έχεις τίποτα όπως ο αέρας. Αυτό σε βοηθάει να πεθάνεις ειρηνικά, σαν μια ωραία μουσική που τελειώνει.

Την ίδια ιδέα, δεν ξέρω ποιος την πήρε από ποιον, την έκανε χάϊ-κου ο φίλος μου ποιητής Ρόμπερτ Λαξ: "Αν ήσουν ένας σκοπός στο φλάουτο, θα λυπόσουνα που έφτασε στο τέλος του;"

Όταν οι άρχοντες δεν αγαπούν το λαό, ο λαός δυστυχεί

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

"Γιατί στενάζουν τα έθνη
Γιατί βογγούν οι λαοί"
Ρόμπερτ Λαξ:Ουρανός και Θάλασσα

Όταν οι άρχοντες δεν αγαπούν το λαό, ο λαός δυστυχεί. Δεν φταίει το ύψος του χρέους για την οικονομική κρίση στην Ελλάδα ούτε η αδυναμία αποπληρωμής του. Δεν υπάρχει, με το σύστημα που επικρατεί, χρήμα χωρίς χρέος και χώρα η οποία να μην είναι χρεωμένη.

Την οικονομική κρίση στην Ελλάδα δεν την προκάλεσε το χρέος αυτό καθ΄ εαυτό, αλλά ο τρόπος δανεισμού από την κάθε κυβέρνηση. Από ποιους και με ποιους όρους έγινε και εξακολουθεί να γίνεται ο δανεισμός.

Υπαίτιος για την οικονομική κρίση δεν είναι ο λαός επειδή δήθεν είναι σπάταλος και αφερέγγυος. Υπαίτιοι για την οικονομική κρίση είναι οι πολιτικοί οι οποίοι για διάφορους λόγους υπονόμευσαν διεθνώς την αξιοπιστία της χώρας και πρόβαλαν τη δική τους αναξιότητα ή και δολιότητα στους ώμους του Ελληνικού λαού.

Η Ελλάδα σε σύγκριση με τις χώρες της Ευρωζώνης και με τις άλλες χώρες του κόσμου είναι μεταξύ των λιγότερο χρεωμένων χωρών. (Βλέπετε αναλυτικά για το χρέος της Ελλάδος το άρθρο του κ. Μπογιόπουλου, που δημοσιεύεται στο ιστολόγιο ΚΛΑΣΙΚΟΠΕΡΙΠΤΩΣΗ, μαζί με τους σχετικούς πίνακες.)


ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΕΟΣ

Τετάρτη, 15 Δεκεμβρίου 2010
Νίκος Μπογιόπουλος - Η μυθολογία του χρέους
http://resaltomag

Τα χρέη (τους) είναι το πρόσχημα
Πίνακας 2

Ο κύριος Παπακωνσταντίνου, παρουσία του Κοινοτικού επιτρόπου Ολι Ρεν κατά την επίσκεψη του τελευταίου στην Αθήνα, πρότεινε όταν γίνεται λόγος για «χρέος» να αναφερόμαστε πλέον στο συνολικό εξωτερικό χρέος μιας χώρας και όχι μόνο στο δημόσιο χρέος. Και τούτο, όπως παρατήρησε, λόγω της διεθνούς τάσης τα χρέη των ιδιωτών να τα αναλαμβάνουν τα κράτη και οι κυβερνήσεις.
*
Συμφωνούμε απόλυτα!
Και συμφωνούμε (για την ακρίβεια: «υπερθεματίζουμε»!) γιατί η αποτύπωση της κατάστασης του συνολικού εξωτερικού χρέους της Ελλάδας, τα χρέη δηλαδή προς τρίτες χώρες, όχι μόνο του δημόσιου αλλά και του ιδιωτικού τομέα (τράπεζες, επιχειρήσεις κλπ.), αποκαλύπτει από μια ακόμα πλευρά την πολιτική απάτη στην οποία επιδίδεται το ΠΑΣΟΚ.
*
Είναι, λοιπόν, το χρέος που δημιουργεί «ειδικές συνθήκες» στην Ελλάδα και που λόγω των «ειδικών συνθηκών» η κυβέρνηση «αναγκάζεται» να κόβει μισθούς και συντάξεις; Είναι το χρέος εκείνο το «ειδικό μέγεθος» που «υποχρεώνει» την κυβέρνηση να εγκαθιδρύει συνθήκες «Νταχάου» στις εργασιακές σχέσεις;
Αν ήταν έτσι, τότε οι μισοί λαοί του κόσμου θα έπρεπε να έχουν, ήδη, εκτελεστεί με την κατηγορία της «σπατάλης»!
Αν ήταν έτσι, τότε ο ελληνικός λαός θα έπρεπε να αποτελεί υπόδειγμα ανά τον πλανήτη, όχι «χαραμοφάη», όπως θέλουν οι ταγοί του να τον εμφανίζουν, αλλά «συνετού μέρμηγκα»!
Πίνακας 3

*Τα στοιχεία είναι δικά τους, προέρχονται από τους πλέον φιλικούς προς την κυβέρνηση οργανισμούς και υπηρεσίες και ομολογούν την αλήθεια.
*
Πρώτον: Το συνολικό εξωτερικό χρέος της Ελλάδας (πίνακας 1), ύψους 532 δισ. δολαρίων, τεράστιο μεν, αλλά εντούτοις δεν είναι παρά μια «κουτσουλιά» μπροστά στα κοντά 14 τρισεκατομμύρια του χρέους των ΗΠΑ ή στα περίπου 9 τρισεκατομμύρια του χρέους της Βρετανίας ή στα 4,7 τρισεκατομμύρια του χρέους της Γερμανίας της καγκελαρίου Μέρκελ!
Τα στοιχεία (τους) πιστοποιούν ότι τουλάχιστον 11 από τις 16 χώρες της Ευρωζώνης έχουν μεγαλύτερο εξωτερικό χρέος από το ελληνικό!
Οτι ακόμα στην έδρα της ΕΕ, εκεί που συνεδριάζει η Κομισιόν, στο Βέλγιο, το εξωτερικό χρέος είναι περίπου δυόμισι φορές μεγαλύτερο από το χρέος της Ελλάδας!
*
Δεύτερον: Οσον αφορά το εξωτερικό χρέος συγκρινόμενο με το ΑΕΠ (πίνακας 2) επίσης επιβεβαιώνεται ότι το 167% της Ελλάδας απέχει παρασάγγας από το πάνω από 1.000% της Ιρλανδίας ή από το 470% της Ολλανδίας.
Σε κάθε περίπτωση, ο γαλλογερμανικός άξονας δεν είναι εκείνος που διαθέτει την έξωθεν καλή μαρτυρία, αφού η μεν Γαλλία έχει μεγαλύτερο εξωτερικό χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ της από εκείνο της Ελλάδας, η δε «αυστηρή» σε τέτοια θέματα Γερμανία μας ακολουθεί κατά πόδας...
*
Τρίτον: Σύμφωνα με τα στοιχεία για το κατά κεφαλήν χρέος, η Ελλάδα (πίνακας 3) βρίσκεται σε πολύ καλύτερη θέση όχι μόνο από τις ΗΠΑ και μια σειρά ευρωπαϊκές χώρες εκτός ΕΕ (Ελβετία, Νορβηγία), αλλά και από τις μισές σχεδόν χώρες της Ευρωζώνης.
***
Τα παραπάνω, αφ' ενός αποδεικνύουν ότι το ζήτημα του χρέους δεν αποτελεί κάποιο ιδιαίτερο σύμπτωμα του «ελληνικού καπιταλισμού». Είναι προσδιοριστικό του παγκόσμιου καπιταλισμού, αφού, από συστάσεώς του, έτσι λειτουργεί το σύστημα της «ελεύθερης οικονομίας».
Πίνακας 1

Πρόκειται για την οικονομία που «ελεύθερα» επιτρέπει στις πολυεθνικές, στα μονοπώλια και στις τράπεζες να κερδοσκοπούν και εξίσου «ελεύθερα» τα δικά τους ιδιωτικά χρέη, που διαμορφώνονται στο πλαίσιο των χρηματοπιστωτικών τους δραστηριοτήτων, έρχονται μέσω του καπιταλιστικού κράτους να τα φορτώνουν στο δημόσιο κρατικό ταμείο, δηλαδή στους λαούς.
*
Αφ' ετέρου, τα στοιχεία επιβεβαιώνουν - και το επιβεβαιώνει διπλά η σύγκριση του ελληνικού εξωτερικού χρέους με τα ισχύοντα σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο - ότι η «τρομοκρατία» περί το χρέος και τα ελλείμματα, στο εσωτερικό της Ελλάδας, δεν αποτελεί παρά μια προπαγανδιστική μηχανή.
Μια «μηχανή» που κατασκευάστηκε να επαναλαμβάνει ότι βρισκόμαστε στο «χείλος του γκρεμού» ώστε να βρεθεί «παραλυμένος» ο λαός τη στιγμή που οι εγκάθετοι της ολιγαρχίας τον σπρώξουν να κάνει ένα βήμα μπροστά, μέσα στον γκρεμό!
*
Η «χρεο-τρομοκρατία» είναι ένα πρόσχημα (από τα διάφορα που χρησιμοποιούνται σε όλες τις χώρες, αφού παντού, ανεξαρτήτως χρεών και ελλειμμάτων, οι λαοί υφίστανται την ανελέητη λιτότητα) για την επιβολή του προαποφασισμένου κοινωνικού βανδαλισμού και του πρωτοφανούς εργοδοτικού κανιβαλισμού, που δεν έχει στόχο το «νοικοκύρεμα» των οικονομικών του ελληνικού κράτους.
Ο στόχος των εμπνευστών της είναι άλλος και είναι διπλός:
Από τη μια επιδιώκουν τη συναίνεση του λαού, που καλείται να αναπτύξει την ψυχολογία του «συνενόχου» και του «συνυπεύθυνου» για τα χρέη που οι εκμεταλλευτές του δημιουργούν, αλλά εκείνος πρέπει να τα πληρώνει.
Από την άλλη, η θεωρία του χρέους γίνεται το προπέτασμα καπνού που στο όνομα του «κοινού μας σπιτιού που καίγεται», προσπαθεί να αφοπλίσει τις λαϊκές αντιστάσεις απέναντι στην πολιτική που διασφαλίζει στην πλουτοκρατία «εργασιακούς κανόνες» τύπου «Αουσβιτς».
«Κανόνες» απόλυτης εργασιακής βαρβαρότητας, που θα επιτρέψουν στους κεφαλαιοκράτες την άνευ όρων εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης και τη διασφάλιση μετά την κρίση μιας νέας κερδοφορίας (και ακόμα μεγαλύτερων χρεών), που θα επιτευχθεί πάνω στα νεκροταφεία των εργατών και στις ερεβώδεις στέπες της κοινωνικής εξαθλίωσης.
Αναρτήθηκε από ΚΛΑΣΣΙΚΟΠΕΡΙΠΤΩΣΗ στις 1:36 π.μ.
Ετικέτες ΧΡΕΟΣ - ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Όσο υπάρχουν άνθρωποι

Του Μόσχου Εμμ.Λαγκουβάρδου

Ο Όμηρος παρομοιάζει τους ανθρώπους με βόδια. Βάζει τον Αίαντα να σφάζει επάνω στο θυμό του βόδια πιστεύοντας ότι σφάζει ανθρώπους. Ο Όμηρος παρομοιάζει επίσης τις γενεές των ανθρώπων με τα φύλλα των δέντρων, που μαραίνονται και πέφτουν.

Ο Ηράκλειτος, ο παλαιότερος ίσως από τους φιλοσόφους πίστευε ότι αξίζει περισσότερο ένας αληθινός άνθρωπος από δέκα χιλιάδες ψεύτικους.Πώς εξηγείται αυτή η περιφρόνηση;

Στη συνέχεια αυτού του μικρού δοκιμίου θα δώσουμε μια εξήγηση γιατί ο Όμηρος, ο Ηράκλειτος καθώς και οι άλλοι φιλόσοφοι προσέβλεπαν στον πεπαιδευμένο άνθρωπο και περιφρονούσαν αυτούς που έχασαν την ανθρωπιά τους και έγινα πνευματικά αναίσθητοι, δηλαδή νεκρές ψυχές, όπως τις ονομάζει ο Νικολάϊ Γκόγκολ στο ομώνυμο μυθιστόρημά του. Αυτούς που τους αποκαλούμε σήμερα "τούβλα" ή "πλίνθιους". ("Πλίνθιο" δηλαδή "τουβλάκι" ονομάζουν οι κυβερνώντες το "μικροτσίπ" ίσως γιατί το μικροτσίπ το ξέρει όλος ο κόσμος. Το πλίνθιο της κάρτας του διαλυμένου πολίτη.)

Γιατί άραγε σπανίζουν τόσο πολύ σε κάθε εποχή οι αληθινοί άνθρωποι; Ο Διογένης π.χ. δεν εύρισκε ούτε έναν αληθινό άνθρωπο. Ο Αίσωπος επίσης. Όταν τον έστειλε ο κύριός του ο Ξάνθος (ήταν δούλος του Ξάνθου) για να δει αν στα δημόσια λουτρά υπάρχουν άνθρωποι, ο Αίσωπος, αν και τα λουτρά ήταν γεμάτα κόσμο , είπε στον Ξάνθο ότι δεν είδε ούτε έναν άνθρωπο.

Ο Σωκράτης επίσης δεν βρήκε ούτε έναν άνθρωπο ανάμεσα στους τρεις χιλιάδες δικαστές που τον δίκασαν και τον έστειλαν στο θάνατο. Σας λυπάμαι, τους είπε. Εσείς πιστεύετε ότι είστε σε καλύτερη θέση από μένα που θα γυρίσετε στα σπίτια σας και στην καθημερινή σας ανία, ενώ εγώ θα πάω κοντά στο Θεό! Τρεις χιλιάδες δικαστές καταδίκασαν σε θάνατο το Σωκράτη! Ο Μιχάλκωφ στην ταινία του "Δώδεκα" υποστηρίζει πως όταν η καταδικαστική απόφαση είναι ομόφωνη ο καταδικασμένος πρέπει να αφήνεται ελεύθερος, προφανώς γιατί είναι θύμα, ένας αποδιοπομπαίος τράγος.

Ο Όμηρος και οι φιλόσοφοι διαισθάνονταν ότι οι ανθρωποθυσίες δεν ήταν παρά σφαγές και οι θυσιαστές παρά το τελετουργικό της θυσίας δεν ήταν θυσιαστές.Πόσοι βλέπουν αυτήν την αλήθεια και σωπαίνουν; Πόσοι κλείνουν τ΄ αυτιά τους για να μην ακούσουν τις φωνές των διωκομένων; Πόσοι μετατρέπουν τα ιερά και τα όσια του Ελληνικού λαού σε οίκους εμπορίου;

"Η εκδίωξη του Λόγου", γράφει ο ΄Ρενέ Ζιράρ στο βιβλίο του "Η οδός των ασεβών" "είναι η αρχή του τέλους για το "βασίλειο του σατανά". Σήμερα εκδιώκεται ο Λόγος κι ακούγεται η φωνή των διωκτών. Κατηγορείται ο λαός μας πως για ό,τι παθαίνει το παθαίνει απ΄ το κεφάλι του και πως τώρα είναι ο καιρός της δίκαιης ανταπόδοσης. Ο Λόγος εκδιώκεται γιατί είναι με το μέρος των διωκομένων.

Ο άρχων αυτού του κόσμου είναι ο κατήγορος σατανάς, δολοφόνος απεξαρχής. Ο Λόγος που υπερασπίζεται τα θύματα και τον Ελληνικό λαό ως αποδιοπομπαίο τράγο εκδιώκεται για να μην ακουστεί. Ακόμα και οι διάδοχοι των Αποστόλων σιωπούν.
"Καλά να πάθεις" λένε οι Ευρωπαίοι φίλοι μας σαν τους φίλους του Ιώβ.

"Σφαγήν σου την άδικον, Χριστέ, η Παρθένος βλέπουσα, οδυρομένη εβόα σοι τέκνον γλυκύτατον, πώς αδίκως πάσχεις.."(Θεοτοκίον).

Η θυσία δεν είναι απαίτηση του Θεού. Είναι άδικη για την κακία των ανθρώπων.

Η μοναξιά των αγίων

Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου

Η μοναξιά των αγίων διαφέρει από τη δική μας μοναξιά! Εμείς νιώθουμε τη μοναξιά ως αποξένωση: "Δεν υπάρχει τόπος ν' ακουμπήσει η καρδιά μου." (Καμύ). Ο σύγχρονος άνθρωπος στη μοναξιά του νιώθει αποξενωμένος από όλους και από όλα;


Ο Άγιος Αλώνιος λέει "σ΄ αυτόν τον κόσμο είμαι μόνο εγώ και ο Θεός." Ρώτησαν τον Γέροντα Παϊσιο, πώς είναι να νιώθεις μόνος εσύ και ο Θεός κι ο Γέροντας απάντησε: "Άμα τα αλωνίσεις όλα, νιώθεις μόνος εσύ και ο Θεός."

Στην ησυχία της μοναξιάς τους οι άγιοι δεν νιώθουν μόνοι, γιατί η αίσθηση της παρουσίας του Θεού γεμίζει την ψυχή τους με απερίγραπτη γλυκύτητα. Ο νους τους με την αδιάλειπτη νοερά προσευχή του Ιησού είναι συγκεντρωμένος στο Θεό.Η προσευχή δεν αφήνει το νου τους να περισπάται σε ματαιότητες και μανίες ψευδείς.

Η μοναξιά των αγίων είναι ο καρπός της παραίτησής τους από τα πράγματα του κόσμου. Η δική μας μοναξιά είναι καρπός της προσκόλλησής μας στα πράγματα του κόσμου. Ο νους διασκορπίζεται στα πράγματα και αποσπάται από την μνήμη του Θεού.

Εμείς νιώθουμε πικρή τη μοναξιά σαν εγκατάλειψη και σαν αποξένωση, γιατί δεν μας αφήνουν οι προσκολλήσεις μας να έχουμε μνήμη του Θεού. Φοβούμαστε τον ίδιο τον εαυτό μας , γιατί δεν πιστεύει στο Θεό.

Είναι η ψυχή μας ανυπεράσπιστη στην τρομοκρατία;

Του Μόσχου Εμμ.Λαγκουβάρδου

Είναι η ψυχή μας ανυπεράσπιστη στην τρομοκρατία;Ο Ιησούς είπε,να μη φοβούμαστε εκείνους που σκοτώνουν το σώμα και δεν μπορούν να σκοτώσουν την ψυχή. Μας υποσχέθηκε ότι θα μας δώσει τη δύναμη να πατάμε επάνω σε σκορπιούς και σε όφεις και να μη μας βλάφτουν.

Αν έχουμε τον Κύριο καταφυγή και δύναμη, γιατί φοβούμαστε και χάνουμε την ελπίδα μας με την τρομοκρατία που ασκεί εις βάρος μας ο εχθρός;

Με το Χριστό μαζί μας έχουμε το πνεύμα μας δυνατό. Κι αυτός που έχει το πνεύμα του δυνατό δεν φοβάται τίποτε. Εμείς έχουμε στο Χριστό την ελπίδα μας κι όμως αφήνουμε την τρομοκρατία να μας επηρεάζει. Κανείς δεν μπορεί να σας κάνει τίποτε, λέει ο Άγιος Χρυσόστομος, αν δεν συνεργάζεστε μαζί του. Πώς συνεργαζόμαστε με αυτούς που μας τρομοκρατούν;

Ας προσέχει καθείς πως εποικοδομεί, λέει ο Απόστολος Παύλος. Μήπως σφάλουμε σ΄ αυτό; Μήπως δεν εποικοδομούμε στο μόνο θεμέλιο που υπάρχει στον Ιησού Χριστό; Έχουμε την ελπίδα μας στον Ιησού Χριστό, αλλά δεν σκεφτόμαστε με αυτό το θεμέλιο.

Φοβάμαι ότι ξεκινάμε από μια λάθος σκέψη, τη σκέψη ότι όλα τα προβλήματα λύονται, ότι δεν υπάρχουν άλυτα προβλήματα. Και με τη σκέψη αυτή απελπιζόμαστε όταν συναντάμε προβλήματα που δεν μπορούμε να τα λύσουμε. Ο Κύριος μας είπε , στον κόσμο θα έχετε θλίψη, δηλαδή θα συναντήσετε άλυτα προβλήματα, αλλά μη φοβάστε, εγώ έχω νικήσει τον κόσμο.

Τα λόγια αυτά του Κυρίου σημαίνουν ότι και με τα άλυτα προβλήματα δεν χάνουμε την ελπίδα μας. Τα άλυτα προβλήματα είναι το υλικό της ζωής. Ο Άγιος Αντώνιος είδε τις παγίδες απλωμένες στη γη και είπε, αλίμονο ποιος θα σωθεί. Άκουσε τότε μια φωνή, να του λέει, σήκωσε τις παγίδες και ουδείς σώζεται.

Το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι αγωνιζόμαστε να λύσουμε τα προβλήματα που λύονται και παρακαλούμε το Θεό για τα προβλήματα που δεν λύονται, να μας βοηθήσει να τα ξεπεράσουμε με υπομονή και με ελπίδα.

Ο Χριστός είναι η ελπίδα μας. Ο Χριστός είναι μαζί μας όπως είπε "πάσας τας ημέρας της ζωής μας". Αυτό σημαίνει ότι οι χριστιανοί δεν απελπίζονται. Από όλους τους μαθητές Του μόνο ο Ιούδας έχασε την ελπίδα του.

Όπως οι μαθητές του Χριστού, αν και είχαν το Χριστό μαζί τους αποθαρρύνονταν έτσι κι εμείς αποθαρρυνόμαστε, αλλά δεν χάνουμε την ελπίδα μας. Ο Χριστός συμβαδίζει στην αποθάρρυνσή μας και όπως λέγει ένας σύγχρονος χριστιανός συγγραφέας "εγκαθιστά βέβαιες ελπίδες". Φέρει δε ως παράδειγμα την πορεία των δύο μαθητών του Ιησού προς Εμμαούς και την αναγνώρισή Του.

Ανοικτή επιστολή προς τον σεβ. Αρχιεπίσκοπον κ. Ιερώνυμον

Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου

Σεβασμιώτατε,

Επτρέψτε μου να εκφράσω την πλήρη απαρέσκειά μου διά την χθεσινοβραδινή , εντός του Ιερού Ναού του Αγίου Παντελεήμωνος Αθηνών, μουσικήν εκδήλωσιν. Μετά από αυτήν και από την μακράν σιωπή σας εις τας εκκλήσεις των πιστών και ο πιο απλός πιστός δεν περιμένει τίποτε πια από την παρούσα διοίκηση της Εκκλησίας.

Γνωρίζετε ότι ακόμα και η λατρευτική μουσική της Εκκλησίας δεν αυτονομείται, αλλά υπηρετεί τις ανάγκες της λατρείας μετά της οποίας είναι αξεχώριστα συνδεδεμένη. Μουσικές εκδηλώσεις εντός των ναών ακόμα και με τη λατρευτική μουσική απάδουν προς το αίσθημα των πιστών για την ιερότητα του λατρευτικού χώρου της Εκκλησίας. "Εν εκκλησίας ευλογείτε τον Θεόν". Μουσικές εκδηλώσεις σαν την χθεσινοβραδινήν προσβάλλουν βαναύσως το θρησκευτικό αίσθημα του λαού του Θεού και επαναλαμβανόμενες αλλοιώνουν το αισθητήριό του.

Προς τι η πρόκληση του αισθήματος των πιστών της Ενορίας του Αγίου Παντελεήμωνος; Και ο πιο απλός πολίτης γίνεται πλέον μάρτυρας ότι εκτός από το κράτος που από σύμμαχός του μετεβλήθη εις εχθρόν και η διοικούσα Εκκλησία, αντί να συμμερίζεται το ποίμνιόν της συνοδειπορεί με το κράτος, και κλείνει τα ώτα της για να μην ακούει την αγωνία των πιστών δια τα υπό του αθέου κράτους τεκταινόμενα εναντίον της Ορθοδοξίας .

"Έλθετε προς με πάντες . Πράος ειμί και ταπεινός τη καρδία." λέγει ο Κύριος.
Η Αγία Γραφή επισημαίνει το βραχύ του βίου: Η ζωή του ανθρώπου εβδομήκοντα έτη. Εάν δε εν δυναστείαις ογδοήκοντα...Ο αδικών αδικησάτω έτι." Ο Άυγουστος Καίσαρ έφερε πάντοτε μεθ΄ εαυτού τον ψιττακόν του, όστις επαναλάμβανε διαρκώς εις επήκοον του Καίσαρος την αυτήν φράσιν: "Καίσαρ, μέμνησο θνητός ει." (Καίσαρ, να θυμάσαι ότι είσαι θνητός.)

Σεβασμιώτατε, αναγνώσατε τα λόγια ενός αληθινού ανθρώπου: "...Είμαι φτωχός και γυμνός,όμως είμαι ο αρχηγός του έθνους. Δεν θέλουμε πλούτη, όμως θέλουμε να αναθρέψουμε τα παιδιά μας σωστά. Τα πλούτη δεν θα μας έκαναν καλό. Δεν θα μπορούσαμε να τα πάρουμε στον άλλο κόσμο. Δεν θέλουμε πλούτη. Θέλουμε ειρήνη και αγάπη." (Κόκκινο Σύννεφο,"Makhpiya-Luta", Αρχηγός των Sioux, τέλη του 19ου αιώνα.)
(Από το βιβλίο της Ειρήνης Βρη,Ινδιάνικη Σοφία, Εκδόσεις Πανός,Αθήνα 1998,)

Σεβασμιώτατε, εμείς δεν περιμένουμε τίποτε από Σας. Σεις τί περιμένετε από τον εαυτό Σας;

Μετά σεβασμού
Μόσχος Λαγκουβάρδος
πρώην πταισματοδίκης
Δοκιμιογράφος

ΤΟ ΩΡΑΙΟ ΜΑΣ ΕΝΩΝΕΙ

Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου

Το ωραίο μας ενώνει.Οι Έλληνες είμαστε ο λαός με τη μεγαλύτερη αισθητική καλλιέργεια από όλους τους λαούς. Η χώρας μας εκτός από τις απαράμιλλες φυσικές ομορφιές της είναι κατάσπαρτη από τα έργα που δείχνουν την καλαισθησία μας σε όλους τους τομείς της ζωής μας.

Αυτό που προέχει σε μας δεν είναι ούτε η υλική δύναμη, ούτε η χρησιμότητα, είναι η αίσθηση του ωραίου. Η αίσθηση του ωραίου εκδηλώνεται σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας. Τίποτε δεν μας έλκει όσο το ωραίο. Δεν μας έλκει ούτε το χρήσιμο, ούτε το ωφέλιμο, ούτε η υλική δύναμη, όπως τους άλλους λαούς.

Είμαστε οι Έλληνες διατεθειμένοι να υποστούμε θυσίες, να υποχωρήσουμε, να κάνουμε υπομονή σε πολλά πράγματα.Έχουμε υποστεί πολλά στη μακραίωνα ιστορία μας. Έχουμε πικρή εμπειρία. Ο πόνος έχει μαλακώσει την ψυχή μας.

Είμαστε σαν το ατσάλι που λυγίζει, αλλά δεν σπάει. Υποχωρούμε και υποχωρήσαμε σε πολλά χάριν της ειρήνης. Σε ένα μόνο δεν κάνουμε πίσω. Σ΄ αυτό που δεν είναι ωραίο. Και δεν είναι ωραίο ότι προσβάλει την τιμή, την αξιοπρέπεια, τις ελευθερίες μας.

Έχουμε εμπειρία αιώνων για το ωραίο στην ελευθερία, στην τιμή, στην αξιοπρέπεια. Πρέπει να ξέρουν αυτοί που πληγώνουν την ευαισθησία μας ότι αυτό δεν το δεχόμαστε.Το ωραίο μας ενώνει. Χρόνο με το χρόνο σφυρηλατείται η ενότητά μας.

Δεν είναι ωραίο, που ο εχθρός προσβάλλει την τιμή, την αξιοπρέπεια,τις ελευθερίες μας Είναι πια γενική συνείδηση ότι ο εχθρός υπονομεύει τις πνευματικές αξίες. Δεν είναι ωραίο που μας γεμίζουν με ψευδαισθήσεις, προκαταλήψεις αυταπάτες και μύθους.

Η αποχή μας έχει αυτή ακριβώς την έννοια. Ότι ενωνόμαστε πέρα από πολιτικές πεποιθήσεις, προτιμήσεις, δεσμεύσεις με πολιτικά κόμματα και πολιτικούς. Η αποχή ολοένα μεγαλώνει και η ενότητα και η αποφασιστικότητα επίσης. Το ωραίο ατσαλώνει τη θέλησή μας να αγωνιστούμε και να φυλάξουμε την ψυχή μας.

Δεν είναι ωραίο το φακέλωμα και δεν θα το δεχθούμε ποτέ. Δεν πρόκειται να επιτρέψουμε να μας μεταχειρίζονται ως δούλους στη χώρα μας.

Ο άνθρωπος κλήθηκε απ΄ το Θεό να ζει με τιμή και με ελευθερία. Δεν θα ξεχάσουμε το καθήκον μας αυτό και δεν θα δεχθούμε τους φακέλους που μας εξομοιώνουν με τα ζώα, που τα σημαδεύουν με αριθμούς.

Η νεοπατερική και μεταπατερική θεολογία το έτος 2012

Του Μόσχου Εμμ.Λαγκουβάρδου

Η Ορθοδοξία είναι εμπειρική.Προέχει το ζωντανό αίσθημα και η εμπειρία σε αντίθεση με τη Δύση η οποία έχει μια συμβατική αντίληψη της ζωής. Δεν έχει σημασία αυτό που νιώθει κανείς, αρκεί να τηρεί τους τύπους της συμπεριφοράς.

Ένα παράδειγμα: Οι γιατροί λένε πώς αν θέλει κανείς να αρρωστήσει δεν έχει παρά να κατακρίνει και να μνησικακεί. Ξέρω κάποιον που θύμωνε με το παραμικρό γιατί στην Ελλάδα δεν τηρούν τους νόμους. Με τον θυμό του και με την κατάκριση έκανε κακό στην υγεία του. Αν έδειχνε κατανόηση και δε θύμωνε δεν θα έβλαπτε την υγεία του και δεν θα δηλητηρίαζε τη ζωή του. Αν σκεφτόταν ότι οι νόμοι είναι άψυχοι, ενώ οι άνθρωποι έχουν ψυχή.

Καλύτερα θα κατανοούσε τους άλλους αν τους έβλεπε ως παιδιά που δεν κάνουν υπακοή στον πατέρα τους θα έλεγε στον εαυτό του: "Αφού ο πατέρας τους συγχωρεί, κι εγώ τους συγχωρώ και δεν κατακρίνω κανέναν, ούτε κρατώ κακία."
Η στάση αυτή προϋποθέτει αγάπη και σεβασμό στον πατέρα. Είναι αλήθεια ότι όποιος έχει ψυχικά προβλήματα συνήθως συγκρούεται με τον πατέρα του, γιατί δεν τον έχει συγχωρήσει μέσα του.

Πώς μπορώ να νιώθω αδελφοσύνη, αν δεν βλέπω τον πατέρα; Καλύτερα να έχεις αδέρφια και φίλους παρά χρήματα και φήμη και να βιώνεις τη μοναξιά του πλουσίου.
Ο Χεμινγουαίη είχε χρήματα και φήμη, αλλά δεν είχε κανέναν δικό του και αυτοκτόνησε. Το ίδιο και η Μαίριλυν Μονρόε. Οι αυτοκτονίες στον ανεπτυγμένο κόσμο πενταπλασιάστηκαν τα τελευταία χρόνια.

Για να έχεις αδέρφια και φίλους πρέπει να συγχωρήσεις τον πατέρα σου. Αν δεν συγχωρείς σημαίνει ότι δεν έχεις ανάγκη του άλλους ανθρώπους. Αλλά ο άνθρωπος χρειάζεται τους άλλους.

Η νεοπατερική και μεταπατερική θεολογία, η οποία στηρίζεται στην νομοκανονιστική αντίληψη των Δυτικών ή πρέπει να γράψει τους πιστούς σε κάποια ακαδημία ή πρέπει να τους διώξει από την εκκλησία. Αν θέλεις να χάσεις την πίστη σου, λέει μια παροιμία, πιάσε φιλίες μ΄ ένα θεολόγο.

Το Ευαγγέλιο γράφει: " Ο σπόρος εστιν ο λόγος του Θεού. Οι δε παρά την οδόν εισίν οι ακούσαντες. Είτα έρχεται ο διάβολος και αίρει τον λόγον από της καρδίας αυτών, ίνα μη πιστεύσαντες σωθώσιν." (Λουκ.η΄, 5'15).

Η κάρτα του διαλυμένου πολίτη

Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάδου

"Αγάς ήρθε γρόσια θέλει.
Κι άλλος ήρθε κι άλλα θέλει."
Ελληνική Παροιμία


Την εποχή της διάλυσης, σαν αυτή που ζούμε, επόμενο είναι να ρθει και η κάρτα του διαλυμένου πολίτη. Η νέα εποχή ή παγκοσμιοποίηση ή τεχνητή οικονομική φρίκη διαλύει όχι μόνο μαγαζιά, αλλά και ανθρώπους, οικογένειες, κοινωνίες, λαούς, έθνη.

Η κάρτα του διαλυμένου πολίτη δεν είναι παρά το χαράτσι της πόρνης της μεγάλης, δηλαδή της ανεξέλεγκτης αγοράς.Το λεγόμενο χάραγμα δεν είναι παρά το χαράτσωμα, στην κοινή διάλεκτο.

Στα χρόνια που ο Άγιος Ιωάννης ο Ευαγγελιστής έγραφε την Αποκάλυψη, στην οποία μιλάει για το χάραγμα του αντιχρίστου και για τις συνέπειές του, "χάραγμα" λεγόταν η αμοιβή για την επίσκεψη (βίζιτα) σε μια πόρνη.

Το χάραγμα του αντιχρίστου κάθε εποχής είναι το ίδιο και οι συνέπειές του επίσης. Κανένας δεν ξέρει πόσοι αντίχριστοι ακόμα θα ρθούν, γιατί κανένας δεν ξέρει πότε θα ρθει το τέλος του χρόνου, η συντέλεια του κόσμου και η Δευτέρα Παρουσία του Ιησού.

Χαραγμένοι στο μέτωπο και στο δεξί χέρι υπήρχαν πάντα και θα υπάρχουν.
Το χάραγμά τους είναι πνευματικό και μπορεί κανείς να το δει με την πνευματική του όραση. Αυτό δεν σημαίνει ότι η κάρτα και το χάραγμα με τις νέες τεχνικές είναι μόνο τυπικό και δεν έχει ουσιαστική αξία.

Έχει ουσιαστική αξία. Την ίδια ουσιαστική αξία που έχει το όνομα. Ο Οδυσσέας όταν ήταν αιχμάλωτος του Κϋκλωπα, γένους βαρβάρων, δεν είχε όνομα. Με λένε κανένα, έλεγε. "ούτι με κικλήσκουσι". "Ούτι", δηλαδή μηδέν. Σκέψου τώρα που θα μας δώσουν αριθμούς με τις κάρτες να σε λένε "μηδέν". Θα ρωτάς τον εαυτό σου, ποιος είσαι και θα λες, είμαι ο κανένας, είμαι μηδέν.

Στους Κύκλωπες, όπως στους σύγχρονους βαρβάρους με την κάρτα τους, το όνομα δεν είχε αξία, γιατί δεν είχαν ιδέα για τον πνευματικό άνθρωπο. Έβλεπαν τον άνθρωπο όπως τα ζώα, σαν σάρκα που μπορείς να τη μετράς με τους αριθμούς.

Ξέρω κάποιον που στη δουλειά του δεν τον φωνάζουν με το όνομά του, αλλά με τον αριθμό "πενήντα". Παρακαλείται ο "πενήντα", ο "πενήντα" να προσέλθει στη ρεσεψιόν. Όπως έκαναν οι ναζί στους Εβραίους. Ο άνθρωπος ακούγοντας τον αριθμό του θα αναρωτιέται:"Ποιος είμαι; Ξέρω εγώ". Χάνοντας το όνομά σου χάνεις την ελευθερία σου και τον ίδιο τον εαυτό σου, σαν τον αιχμάλωτο Οδυσσέα ή σαν τους φυλακισμένους στα εξοντωτικά λευκά κελιά στη Γερμανία.

Το χάραγμα το λαμβάνεις στο μέτωπό σου όταν την αγάπη σου για το Θεό τη δίνεις στην πόρνη και στο δεξί σου χέρι, όταν εγκαταλείπεις τα θεάρεστα έργα και ασχολείσαι με τα έργα που βδελύσσεται ο Θεός. Αυτού του είδους η δραστηριότητα και η παραγωγικότητα γι΄ αυτόν που την έχει δεν είναι παρά ο πάταγος που προκαλεί η πτώση του στην ανυπαρξία.

Μερικοί λένε, εγώ θα πληρώνω τις βίζιτες, αλλά δεν θα τις κάνω.

"Ουδείς δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν. Ή γαρ τον ένα μισήσει και τον έτερον αγαπήσει, ή ενός ανθέξεται και του ετέρου κταφρονήσει. Ου δύνασθε Θεώ δουλεύει και μαμωνά. Διά τούτο λέγω υμίν, μη μεριμνάτε τη ψυχή υμών τί φάγησθε και τί πίητε, μηδέ τω σώματι υμών τί ενδύσησθε. Ουχί η ψυχή πλείον εστι της τροφής και το σώμα του ενδύματος;"

Κάρτα; Όχι ευχαριστώ. Να λείπει το βύσσινο

Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου

Κάρτα; Όχι ευχαριστώ. Να λείπει το βύσσινο. Δεν θα την πάρω όχι γιατί είναι του αντιχρίστου. Δεν θα την πάρω γιατί δεν αφήνω σε κανένα να μου αρπάξει την ψυχή με υλικά ανταλλάγματα.

Δεν θέλω την κάρτα και τις διευκολύνσεις της που παρουσιάζονται ως τα αντισταθμιστικά οφέλη της. Ξέρω τί είναι τα αντισταθμιστικά οφέλη. Ωφελούν αυτούς που τα παρέχουν και όχι αυτούς στους οποίους δήθεν παρέχονται.

ΟΙ διευκολύνσεις που υπόσχεται η κάρτα υπάρχουν και όποιος τις θέλει ας τις χρησιμοποιήσει. Για ποιο λόγο πρέπει να καταναγκαστώ να την λάβω αν δεν τη θέλω;

Ποιος έχων στοιχειώδη νοημοσύνη θα συναινέσει στο φακέλωμα που μπροστά του το φακέλωμα του παρελθόντος ωχριά;

ΟΛοένα και περισσότεροι θα συνειδητοποιούν περί τίνος πρόκειται και δεν θα τη θέλουν. Η απάντηση στην πρόσκληση είναι "να λείπει το βύσσινο". Οι επαφές που γίνονται με αυτού του είδους τις κάρτες και με τ τα χαράγματα είναι τόσο παλιές όσο και το αρχαιότερο επάγγελμα του κόσμου.

Δεν τις θέλω τέτοιες επαφές με κάρτες και με χαράγματα του διαβόλου. Ο διάβολος σου δίνει μια κουταλιά γλυκό και πίσω του έχει ένα καζάνι πίκρα.

Εμπόδισε την αυτοκτονία του ανθρώπου. Η παραβίαση των δικαιωμάτων του ανθρώπου χτυπάει την πόρτα σου.

Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου

Εμπόδισε την αυτοκτονία του ανθρώπου. Η αυτοκτονία του ανθρώπου χτυπάει την πόρτα σου. Μήν κάνεις πως δεν ακούς το χτύπημα.Ο κίνδυνος μας απειλεί όλους. Μην αυταπατάσαι ότι εσένα δεν θα σε βρει, αν κλείσεις τα μάτια μπροστά στον κίνδυνο.Εμποδίζοντας την αυτοκτονία του ανθρώπου εμποδίζεις την αυτοκτονία της ανθρωπότητας. Μη λες ότι δεν μπορείς να κάνεις τίποτε. Μπορείς. Στην Ελλάδα οι εξουσιαστές παραβιάζουν τα δικαιώματα του ανθρώπου. Να μην υποκρίνεσαι ότι δεν βλέπεις.Μη γίνεσαι το "άλλοθι" στο έγκλημά τους.

Μην μετέχεις στην υποκρισία των εξουσιαστών κάνοντας πως δεν βλέπεις. Θα κληθούν να δώσουν λόγο για τις άνομες πράξεις τους. Εκείνοι που εξαναγκάζουν τους Έλληνες να γίνουν δούλοι ή να αυτοκτονήσουν θα κληθούν να δώσουν λόγο.Κανείς δεν μπορεί να γονατίσει έναν λαό, όταν δεν το θέλει. Οι Έλληνες θα εμποδίσουν την επιβολή της απολυταρχίας στην πατρίδα τους, όπως έκαναν οι πρόγονοί τους στα αρχαία και στα νεώτερα χρόνια. Το δίλημμα είναι πάντα το ίδιο, ελευθερία ή θάνατος.

Οι Έλληνες εμπόδισαν την εξάπλωση της απολυταρχία της Ανατολής στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο. "Οι Έλληνες καλούνται πάλι να μάθουν τους λαούς της Ευρώπης πώς να ζουν." (Αλμπέρ Καμύ). Η υποτίμηση του ανθρώπου στην απολυταρχία είναι απίστευτη. Σκέψου μόνο πως στην απολυταρχία της Ανατολής οι άνθρωποι προσεύχονται να αλλάξουν είδος, να γίνουν ζώα ή φυτά. Τέτοια είναι η υποτίμηση της αξίας του ανθρώπου. Η αξία του ανθρώπου για τους εξουσιαστές είναι λιγότερο από σκόνη.

Μην συμμετέχεις στην υποκρισία των εξουσιαστών. Συμμετέχουμε στην υποκρισία τους, όταν κάνουμε πως δεν βλέπουμε. Μην αυταπατάσαι ότι ο κίνδυνος που μας απειλεί δεν θάρθει σε σένα.

Οι εξουσιαστές δεν είναι παντοδύναμοι. Ο Κύριός μας είναι ο Κύριος της ζωής και του θανάτου. Αυτός κυβερνά τη ζωή μας. "Ο Θεός αυτόν υπερύψωσε και εχαρίσατο αυτώ όνομα το υπέρ παν όνομα, ίνα εν τω ονόματι Ιησού παν γόνυ κάμψη επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων, και πάσα γλώσσα εξομολογήσηται ότι Κύριος Ιησούς Χριστός εις δόξαν Θεού πατρός."

"Και πάσα νήσος έφυγε και όρη ουχ ευρέθησαν" (Αποκάλυψη Κεφ.ΙΣΤ΄,19)

Τού Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου


Με ποιο είδος θεομηνίας να παρομοιάσεις την οικονομική φρίκη που έπληξε τη χώρα μας; Να την παρομοιάσεις με σεισμό, με φωτιά ή με πλημμύρα;

Να την παρομοιάσεις με το σεισμό και την πλημμύρα; Στο σεισμό και στην πλημμύρα αυτοί που συνήθως πλήττονται περισσότερο είναι οι φτωχότεροι που μένουν σε παλιά σπίτια που δεν έχουν την αντοχή των πλουσιόσπιτων.

Να την παρομοιάσεις με τη φωτιά; Η φωτιά δεν κάνει διάκριση σε φτωχούς και πλούσιους και κάνει στάχτη ό,τι βρεθεί μπροστά της.

Το ερώτημα είναι, η οικονομική φρίκη που απειλεί τη χώρα μας θα κάνει επιλογή ποιους θα πλήξει, δηλαδή θα πλήξει τους φτωχότερους ή θα πλήξει και τους άλλους;Θα πλήξει αυτούς που δεν θέλουν το μνημόνιο κι αυτούς που το εφαρμόζουν ή θα πλήξει κι αυτούς που το θέλουν.

Κι αν αυτοί που το θέλουν και το ψήφισαν θα πάθουν τα ίδια με τους άλλους, το ερώτημα είναι,τί είδους άνθρωποι είναι αυτοί; Είναι όλοι αυτοί παρανοϊκοί; Είναι άρρωστοι(μαζοχιστές) και είναι με το μέρος αυτών που άναψαν τη φωτιά να κάψει και τους ίδιους;

Φαίνεται πως η οικονομία είναι στάχτη στα μάτια.
Η απειλή είναι πνευματική, είναι το ηλεκτρονικό φακέλλωμα που θυμίζει μέρες της Αποκάλυψης, όπου "και πάσα νήσος έφυγε και όρη ουχ ευρέθησαν". Νησιά είναι οι πιστοί που η πίστη τους ψυχράνθηκε τα δε βουνά είναι οι πατέρες της Εκκλησίας.Ο κόσμος αγωνιά να μάθει τι θα κάνει η Εκκλησία. Θα μείνει μαζί με τους πιστούς ή θα εξαφανιστεί;

Όπως πριν το σεισμό αυτοί που έχουν την ευθύνη της φύλαξης του κόσμου, πρέπει να ενημερώνουν τον κόσμο που να πάει και από ποιες οδούς διαφυγής , ανάλογα πρέπει να ενεργήσει και η Εκκλησία, η οποία έχει την πνευματική ευθύνη για τη φύλαξη των πιστών.

Όταν οι πιστοί κληθούν να πάρουν την κάρτα της εξόντωσης του πολίτη, τότε θα τηλεφωνούν στις μητροπόλεις να μάθουν τι θα κάνει η Εκκλησία; Και φυσικά το ακουστικό δεν θα το σηκώνει κανείς.

Όλοι πρέπει να συνειδητοποιήσουν

Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου

Τα Γάδηρα ή Γέργεσα της Δεκάπολης, ήταν μία από τις δέκα Ελληνικές πόλεις στην Παλαιστίνη. Κοντά στα Γάδηρα ο Ιησούς θεράπευσε έναν δαιμονισμένο ο οποίος βρισκόταν σε θηριώδη κατάσταση. O Ευαγγελιστής Μάρκος γράφει γι΄αυτόν: " Ήταν δαιμονισμένος και κατοικούσε στα μνήματα. Δεν μπορούσε κανείς να τον δέσει ούτε με αλυσίδες. Πολλές φορές του είχαν βάλει σιδερένια δεσμά στα πόδια και τον είχαν δέσει με αλυσίδες, αυτός όμως είχε σπάσει τις αλυσίδες κι είχε συντρίψει τα δεσμά. Κανείς δεν μπορούσε να τον δαμάσει. Νύχτα μέρα συνεχώς έμενε στα μνήματα και στα βουνά, έβγαζε κραυγές και κατακοβόταν με πέτρες. Όταν είδε τον Ιησού από μακριά έτρεξε και τον προσκύνησε."
Ο Ιησούς τον θεράπευσε και το θαύμα μαθεύτηκε στην πόλη. Ο κόσμος που ήρθε είδε τον δαιμονισμένο να είναι καθισμένος, να φοράει ρούχα και να φέρεται λογικά.

Όταν οι άρχοντες των Γαδήρων έμαθαν ότι θα έρθει στη χώρα τους ο Ιησούς,που θεραπεύει αρρώστους, που εκδιώκει τα ακάθαρτα πνεύματα και ανθρώπους ευρισκόμενους σε θηριώδη κατάσταση τους μεταβάλλει σε πράους και ειρηνικούς, συγκέντρωσαν τους δικούς τους για να σκεφτούν και να αποφασίσουν τί να κάνουν.

"Αλίμονο" είπαν οι δικηγόροι, "αν ο κόσμος λύει τις διαφορές του ειρηνικά οι δικηγόροι θα είναι άχρηστοι." Το ίδιο είπαν οι δικαστές, οι αστυνόμοι, οι συμβολαιογράφοι κ.α. "Αλίμονο", είπαν οι γιατροί "αν ο κόσμος δεν εχθρεύεται, δεν κατακρίνει, δεν μνησικακεί και έχει καρδιά καθαρή από τα πάθη, δεν θα αρρωσταίνει κανείς." Το ίδιο είπαν οι φαρμακοβιομήχανοι, οι φαρμακοποιοί κ.ά. "Αλίμονο" είπαν οι έμποροι ειδών πολυτελείας "αν ο κόσμος είναι πράος και ταπεινός και δεν επιδεικνύεται με τον πλούτο, αλλά αρκείται στις πραγματικές του ανάγκες και κανείς δεν διανοείται να βάλει τον εαυτό του πάνω από τους άλλους. κανένας δεν θα αγοράζει τα είδη μας." Το ίδιο είπαν πολλοί άλλοι και αποφάσισαν να μη επιτρέψουν στον Ιησού να έρθει στη χώρα τους.

Έτσι οι άρχοντες έχοντας και τη σύμφωνη γνώμη των δικών τους, δηλαδή των πολιτών που ήταν πάντοτε με το μέρος τους, αποφάσισαν να μην επιτρέψουν στον Ιησού να έρθει στη χώρα τους. Πήγαν σύσσωμοι οι άρχοντες και το πλήθος των δικών τους στα όρια της χώρας τους και είπαν στον Ιησού "δεν σε θέλουμε" κι ο Ιησούς δεν πήγε. Μερικοί από αυτούς που κατά συνήθεια ακολουθούσαν τους άρχοντες είπαν μέσα τους" :Τί κρίμα! Κάποιοι άρρωστοι θα εύρισκαν τη θεραπεία τους. Κάποιοι φτωχοί με τη δικαιότερη κατανομή των αγαθών, θα ελευθερώνονταν από την ανέχεια και τη δυστυχία. Κάποιοι εχθροί θα συμφιλιώνονταν μεταξύ τους και θα ζούσαν ειρηνικά. Οι φιλοχρήματοι κι οι άλλοι που υπηρετούν τα πάθη όπως οι δούλοι τα αφεντικά τους θα ειρήνευαν με τον εαυτό τους και με τους άλλους. Η βία δεν θα υπήρχε. Οι αντίπαλοι θα χρησιμοποιούσαν την πειθώ του Λόγου, αντί να αλληλοεξοντώνονται. Κανείς όμως από αυτούς που σκέφτονταν έτσι δεν φανέρωσε τις σκέψεις του. Η απόφαση των αρχόντων ήταν για όλους σωστή και δίκαιη.

Οι άρχοντες ήταν ευχαριστημένοι που ο κόσμος που ήταν με τος μέρους τους από συνήθεια ή από συμφέρον συμφωνούσε μαζί τους. Ο κόσμος που δεν ήταν με το μέρος τους γι’ αυτούς δεν υπήρχε. Όταν ο κόσμος έμαθε τί έγινε, πως οι άρχοντες τον αγνόησαν, πως περιφρόνησαν τους αρρώστους, τους βασανισμένους, τους φτωχούς, τα θύματα είπε, "τί μπορούμε να κάνουμε; Οι άρχοντες είναι οι μόνοι δυνατοί."

Παραθέτουμε από το βιβλίο "Ινδιάνικη Σοφία" της Ειρήνης Βρη, εκδ.Πανός τα λόγια ενός Ινδιάνου της φυλής των Santee-Yanktonai Sioux, που το όνομά του σημαίνει "κυνηγημένος από τις αρκούδες"(1843-1915): "Όταν ένας άνθρωπος κάνει ένα θαυμάσιο έργο που το θαυμάζουν όλοι λέμε, πως είναι θαυμάσιο. Όταν δούμε τις αλλαγές της μέρας και της νύχτας,τον ήλιο, το φεγγάρι και τ΄ άστρα τ’ ουρανού και τις εποχές που αλλάζουν πάνω στη γη, με τα φρούτα που ωριμάζουν, όλοι πρέπει να συνειδητοποιήσουν πως αυτό είναι έργο κάποιου πολύ ισχυρότερου από τον άνθρωπο."

"Ζήσε με τιμή, πέθανε με δόξα" (Κρητική παροιμία)

Του Μόσχου Εμμ.Λαγκουβάρδου
Στον ζωγράφο Στέργιο Χατζούλη

"Τί γαρ ωφελείται άνθρωπος κερδήσας τον κόσμον όλον,
εαυτόν δε απολέσας ή ζημιωθείς;"
(Λουκ. θ΄,25)

Ο άνθρωπος γεννήθηκε να ζει με τιμή και με ελευθερία. Σ΄αυτό διαφέρει από τα ανόητα ζώα. Στην Κρήτη έχουν την παροιμία "Ζήσε με τιμή, πέθανε με δόξα". Οι Κρητικοί αγαπούν την παροιμία αυτή. Είναι θερμής ιδιοσυγκρασίας και πρέπει να αγωνίζονται πάντα για να ζουν ελεύθεροι από τις προσκολλήσεις τους. Αγωνίζονται για την τιμή. Η τιμή ξεχωρίζει τον αληθινό άνθρωπο.

Μας αρπάζουν την ψυχή. Οξύνουν τις υλικές ανάγκες μας και ευτελίζουν τις πνευματικές αξίες, για να μην έχουμε ενότητα. Ενότητα χωρίς πίστη, χωρίς χρηστά ήθη, χωρίς επιείκεια, χωρίς ηπιότητα, χωρίς την αγάπη για το ωραίο, το καλό, το δίκαιο,το αληθινό δεν υπάρχει.Τα ερπετά δεν έχουν ενότητα. Προσκολλούνται με την κοιλιά στη γη. Ο άνθρωπος παρομοιάζει με τα ερπετά, όταν είναι ολοκληρωτικά προσκολλημένος στις ανάγκες για τροφή και αναπαραγωγή. Ο άνθρωπος που ζει σαν τα ερπετά δεν εμπιστεύεται κανέναν, ούτε κανείς τον εμπιστεύεται.

Θέλουμε την ενότητα μεταξύ μας. Να ζούμε ως άνθρωποι ανάμεσα σε ανθρώπους. Έχουμε ανάγκη από τους άλλους. Έχουμε ανάγκη να μετέχουμε στον ανώτερο άνθρωπο, στον πνευματικό. Μόνο το ερπετό δεν αναγνωρίζει ηγούμενο γιατί υπακούει μόνο στις ανάγκες του. Δεν έχει εμπιστοσύνη, ούτε το εμπιστεύεται κανείς.

Πώς πολεμάει ο εχθρός την ενότητα; Πολεμάει με το διαίρει και βασίλευε. Πολεμάει τα στοιχεία που μας ενώνουν, την πίστη, τη γλώσσα, την οικογένεια. Πολεμάει με τον κομματισμό, με τα κινήματα, με τον συνδικαλισμό, με το διωγμό της πίστης, το διωγμό του Λόγου, το διωγμό της γλώσσας.

Ποια είναι η άμυνα κατά του εχθρού και των μεθόδων της; Το Ευαγγέλιο γράφει να αμυνόμαστε με την ΑΠΟΧΗ. Αποχή είναι να μην χρησιμοποιούμε εναντίον του εχθρού τις μεθόδους του εχθρού. Αντί να τις πολεμούμε, να απέχουμε από αυτές. Αυτό σημαίνουν τα λόγια "ΜΗ ΑΝΤΙΣΤΗΝΑΙ ΤΩ ΠΟΝΗΡΩ". Μή αντίσταση στο πονηρό σημαίνει μη συμμετοχή σ΄ αυτό, μη χρησιμοποίηση των μεθόδων του. Να ζήτε στον κόσμο, γράφει το Ευαγγέλιο, αλλά να μην είστε από τα στοιχεία του κόσμου.

Η απάντηση στη σημερινή πρόκληση είναι η μη μετοχή, η ΑΠΟΧΗ. Μη μετέχετε στα έργα τα άκαρπα των αρχών του σκότους του αιώνος τούτου, για να μη λάβετε και τις πληγές του, γράφει η Αποκάλυψη. Αυτό είναι το καίριο πλήγμα στις μεθόδους της Νέας Εποχής , που μας γυρίζουν πίσω στις πρωτόγονες μορφές βίας εναντίον των αποδιοπομπαίων τράγων όπως ήταν ο Ιώβ και ο Δίκαιος Άβελ και όπως είναι τώρα η πατρίδα μας.

Ο εχθρός πολεμώντας την πατρίδα μας δεν ξέρει τι κάνει.Ο Ιησούς προπορεύεται και μετατρέπει τις ήττες σε νίκες. Στο Ευαγγέλιο υπάρχει μια απάντηση σε όλους αυτούς που διαιρούν τους Έλληνες και εμποδίζουν την ενότητά τους. Το Ευαγγέλιο γράφει:"Ει ουν εν τω αδίκω μαμωνά πιστοί ουκ εγένεσθε,το αληθινόν τις υμίν πιστεύσει;" Δηλαδή, αν στον άδικο μαμωνά δεν φανήκατε πιστοί, ποιος θα σας εμπιστευθεί τον αληθινό πλούτο;

Μεγάλες αλήθειες!

Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου

Στο Ημερολόγιό του ο Τολστόϊ, γράφει τη φράση, «ζούμε μέσα σε μεγάλα ψέματα». Δεν υπάρχουν μόνο μεγάλα ψέματα, αλλά και μεγάλες αλήθειες. Ή μήπως δεν πιστεύουμε στις μεγάλες αλήθειες; Πώς θα ονομάζαμε κάποιον που κλείνει τα μάτια του για να μη βλέπει τις μεγάλες αλήθειες και του αρέσει να βλέπει μόνο τα μεγάλα ψέματα; Νομίζω ότι δεν θα άξιζε να τον λάβουμε στα σοβαρά υπόψη ένα τέτοιο τύπο. Εγώ δεν θα μπορούσα να πιστέψω ότι υπάρχουν τέτοιοι τύποι ανθρώπων, που τους αρέσει να ακούν απ΄ το πρωί ίσαμε το βράδυ τα στραβά και τα ανάποδα αυτού του κόσμου.

Σε όλη τη Φιλοκαλία, ( συλλογή έργων των αγίων Πατέρων της Εκκλησίας μας με θέμα κυρίως την προσευχή - αποτελείται από πέντε ευμεγέθεις τόμους) δεν θα διαβάσεις ούτε μια αρνητική σειρά . Οι Πατέρες της Εκκλησίας βλέπουν την πραγματικότητα απ΄ την καλή της πλευρά . Ο στόχος τους είναι ο θησαυρός στους ουρανούς. Τα τετριμμένα, τα συνηθισμένα, τα βαρετά δεν απασχολούν τη σκέψη τους. Δεν παίρνουν στα σοβαρά την κακή και την ανάποδη πλευρά της ζωής, γιατί η ζωή σε αυτόν τον κόσμο είναι σύντομη και δεν αξίζει τις θλιβερές μας σκέψεις. Το χιουμοριστικό συμπέρασμα κάποιου αγίου για τον κόσμο είναι αυτό: «Ή φεύγων φεύγε, ή εμπαίζων έμπαιζε τον πονηρό και μάταιο αυτόν κόσμο.»

Μια μεγάλη αλήθεια γι΄ αυτόν τον κόσμο είναι τα λόγια του Κυρίου «ουκ επ άρτω μόνω ζήσεται άνθρωπος». Που σημαίνει ότι ο άνθρωπος έχει πνευματικές ανάγκες και ότι χωρίς πνευματική τροφή και χωρίς ψυχική γαλήνη δεν μπορεί να χαρεί ούτε τα υλικά αγαθά, όσο πολλά κι αν είναι αυτά κι όσο σπουδαία και μεγάλα. Δίχως πνευματική ηρεμία , με την καρδιά σφιγμένη απ΄ το εσώτατο, υπαρξιακό άγχος ο άνθρωπος τίποτα δεν μπορεί να χαρεί. Οι ενοχές και οι θλίψεις υποσκάπτουν την υγεία του και τον οδηγούν πριν την ώρα του στο θάνατο.

Πολλοί δεν έχουν κάποιο όραμα ευρύτερο και υψηλότερο από τη μίζερη, συνηθισμένη, βαρετή καθημερινότητα. Δεν μπαίνουν στο νόημα της ποίησης και δεν καταλαβαίνουν τις εικόνες και τις μεταφορές της Σοφίας. Τα λόγια του Ευαγγελίου όμως είναι τόσα απλά, για να τα καταλαβαίνεις και ο πιο απλός από όλους τους ανθρώπους.


«Να ζεις για την ψυχή σου» γράφει στο Ημερολόγιό του ο Τολστόϊ: «Να ζεις για την ψυχή σου, και χωρίς να προσπαθείς, χωρίς καν να καταλαβαίνεις ότι το κάνεις, θα συνεισφέρεις στη βελτίωση της κοινωνίας.»

Ο Τολστόη προφανώς εννοεί να ζεις θεάρεστα.

Υ.Γ.
Τα μεγάλα κείμενα (τα σεντόνια) είναι όντως κουραστικά. Το μικρό είναι όμορφο!

Η ΜΗ ΒΙΑ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ

Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου


"Αντί να ασκήσει βία ο Παράκλητος,
θα προτιμήσει να την υποστεί."
Ρενέ Ζιράρ

Οι Ινδιάνοι της Αμερικής ονόμαζαν την κάθε εποχή από το στοιχείο που μπορούσε να την καταστρέψει. Την εποχή μας είναι βέβαιο πως θα την ονόμαζαν "Εποχή της Φωτιάς". Το στοιχείο που μπορεί να την καταστρέψει είναι η φωτιά (η μαζική βία).

Το δίλημμα της βίας ή της μη βίας του Λόγου, με τα σημερινά Ελληνικά δεδομένα εμφανίζεται με την εξής μορφή: Ή να εξοντώσουμε τους αντιπάλους μας ή να μεταπείσουμε τους αντιπάλους μας. Η μη βία του Λόγου δημιουργεί την ενότητα του λαού. Δεν υπάρχει καλό που κάνουμε σε κάποιον που δε γίνεται και στον εαυτό μας και δεν υπάρχει κακό που κάνουμε σε κάποιον και δεν γίνεται και στον Ιησού.

Ο Πέτρος, ο μαθητής του Ιησού, ρώτησε κάποτε τον Ιησού, αν θέλει να ζητήσει να πέσει φωτιά απ΄ τον ουρανό, όπως συνέβη επί προφήτου Ηλία και να κάψει αυτούς που δεν τους δέχτηκαν. Ο Ιησούς του απάντησε ότι δεν ξέρει τί ζητάει. "Δεν ήρθα για να γίνω αιτία να χαθούν ψυχές, αλλά για να σωθούν."

Ο Σωκράτης επίσης απάντησε στο ίδιο δίλημμα σαν ένας χριστιανός προ Χριστού: Αν δεν μπορούσε παρά να αδικήσει ή να αδικηθεί , προτιμούσε να αδικηθεί.

Ο Γάλλος φιλόσοφος Ρενέ Ζιράρ επάνω στο θέμα αυτό, γράφει στο βιβλίο του με τίτλο Η Οδός των ασεβών, εκδόσεις ΕΞΑΝΤΑΣ τα εξής: "Η χριστιανική ιδέα ότι η ήττα του Χριστού μεταβάλλεται σε νίκη έχει ήδη πραγματωθεί ανάμεσά μας με την κατάρρευση της μαρξιστικο-φροϋδικο-νιτσεϊκής κουλτούρας, με την οξεία κρίση όλων των αξιών που η μεταχριστιανική εποχή πίστευε πως αντιθέτει νικηφόρα στον χριστιανισμό."

"Εδώ κι αιώνες, πράγματι, τα Πάθη του Χριστού μεταβάλλονται σε θρίαμβο στο επίπεδο της πολιτιστικής γνώσης.... Η δήθεν σύγχρονη κουλτούρα, το οχυρό του αντιχριστιανισμού, αρχίζει να διαλύεται στην επαφή του με το ευαγγελικό κείμενο...Στην Αποκάλυψη τ¨αποτελέσματα διαδέχονται το ένα το άλλο και μας βοηθούν να δούμε σε βάθος τα πράγματα."

Το Ευαγγέλιο δίνει ένα μοιραίο χτύπημα σ΄ ένα σύστημα του κόσμου μας που παραπέμπει κατευθείαν στις πλέον πρωτόγονες μορφές βίας ενάντια στους αποδιοπομπαίους τράγους όπως είναι τώρα η πατρίδα μας και όπως συνέβη στα αρχαία χρόνια με τον Ιώβ και με το φόνο του "Δικαίου Άβελ".

Το δίλημμα της βίας ή της μη βίας του Λόγου είναι το θέμα της κινηματογραφικής ταινία "ΛΟΛΑ" του Ράϊνερ Βέμπερ Φασμπίντερ. Ο ήρωας του έργου βρίσκεται μπροστά στο δίλημμα να βάλει στη φυλακή μια συμμορία διεφθαρμένων πολιτών καταστρέφοντας μαζί και τη ζωή μιας αθώας παιδούλας ή να τιμωρηθεί ό ίδιος αφήνοντάς τους ατιμώρητους και να σώσει το αθώο θύμα. Ο ήρωας της ταινίας προτιμάει να σώσει το πιο πολύτιμο,την ψυχή ενός αθώου, από το να τιμωρηθούν μερικοί ένοχοι.

Στον επίλογο του βιβλίο του Οδηγός για το Περίπλοκο ο Ε.Φ.Σουμάχερ, γράφει τα εξής:"Όλο και περισσότεροι άνθρωποι αρχίζουν να συνειδητοποιούν πώς το "σύγχρονο πείραμα" απέτυχε...Ο άνθρωπος έκλεισε τον εαυτό του έξω από τις πύλες του ουρανού και προσπάθησε με τρομερή ενεργητικότητα κι ευρηματικότητα να περιοριστεί στη γη. Ανακαλύπτει τώρα πως η γη δεν είναι παρά μια μεταβατική κατάσταση, έτσι που μια άρνησή του να τεντωθεί προς τον ουρανό σημαίνει αθέλητη κάθοδο στην κόλαση.