Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Στο νησί οι δημόσιοι υπάλληλοι -ήταν σχεδόν όλοι από άλλα μέρη- είχαν σχηματίσει μια παρέα: έπαιζαν χαρτιά, τάβλι, έπιναν τσίπουρο, κουβέντιαζαν, αστειεύονταν. Το συνηθισμένο αστείο τους ήταν για τις γυναίκες του νησιού, τις ονόμαζαν «αρχηγίνες». Αρχηγίνες ονόμαζαν κυρίως τις νησιώτισσες γυναίκες τους , οι παντρεμένοι.
‘Ηταν γνωστό ότι οι γυναίκες του νησιού έχουν δυνατή προσωπικότητα και αργά ή γρήγορα επιβάλλονται στους άντρες τους. Αν και δεν καταπιέστηκαν από τον πατέρα τους γιατί τον περισσότερο καιρό έλειπε, στα καράβια. Όταν επέστρεφε στο σπίτι ήταν σαν επισκέπτης. Δεν μπορεί να πει κανείς ότι η νησιώτισσα επιβάλλεται στον άντρα της ,γιατί προβάλλει την πατρική εξουσία σ’ αυτόν.
Είναι γεγονός ότι για τον ένα ή τον άλλο λόγο, η νησιώτισσα είναι γυναίκα δυνατή και ο άντρας δίπλα της μοιάζει με παιδί. Οι αρχηγίνες είναι γυναίκες με ανδρεία ψυχή. Αρχηγίνες βέβαια θα βρεις παντού, σε όλα τα μέρη της Ελλάδος και όχι μόνο στα νησιά. Η αρχηγίνα γυναίκα χρησιμοποιώντας τα αδύνατα σημεία του άντρα, επιδιώκει να τον κατευθύνει και να δείχνει ότι αυτή είναι η αρχηγίνα του σπιτιού.
Αυτός είναι ο λόγος, που πρέπει να προσευχόμαστε κρυφά, οι έγγαμοι. Οι γυναίκες, αν έχουν την ενδόμυχη επιθυμία να κυριαρχούν στον άντρα, θα τον κατηγορήσουν για υποκρισία, και θα χρησιμοποιήσουν την προσευχή ως μέσον για την επιβολή τους.
moschoblog.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου