Μια παραβολή

Του Μόσχου Λαγκουβάρδου

Συνήθως παρακαλάμε το Θεό, όταν τον έχουμε ανάγκη, γιατί φοβόμαστε για κάποια αρρώστια και τον ευχαριστούμε όταν γινόμαστε καλά. Θέλω να πω ότι γενικά ευχαριστούμε το Θεό για τις άμεσες δωρεές Του. Δεν βλέπουμε όμως και δεν τον ευχαριστούμε ούτε νιώθουμε ευγνωμοσύνη για τις έμμεσες δωρεές Του.
'Ετσι φαίνεται έκαναν κι οι Ισραηλίτες στο περιστατικό που θα διηγηθούμε παρακάτω. Όταν ο Θεός τους έστελνε το μάννα, τον ευχαριστούσαν, αν και συχνά διαμαρτύρονταν γιατί ο Μωυσής τους έβγαλε από την Αίγυπτο.
Όταν ο Θεός έπαψε να τους τρέφει, φαίνεται ότι αγνόησαν τις δωρεές του. Στο βιβλίο του Ιησού του Ναυή, καταγράφεται ένα περιστατικό, που θα μπορούσε να ερμηνευθεί ως παραβολή, που σημαίνει ακριβώς αυτό, να ευχαριστούμε το Θεό και να εκφράζουμε την ευγνωμοσύνη μας όχι μόνο για τις άμεσες δωρεές του, αλλά και για τις έμμεσες.Το περιστατικό συνέβη όταν ο Θεός σταμάτησε να στέλνει το μάννα. Οι Ισραηλίτες βρίσκονταν στη χώρα των Φοινίκων και τρέφονταν από τους καρπούς της χώρας των Φοινίκων.
Στην Ιεριχώ εμφανίστηκε μπροστά στον Ιησού του Ναυή Ο Αρχάγγελος του Κυρίου κρατώντας στο χέρι του ρομφαία (πλατύ ξιφος).

-Ποιός είσαι, τον ρωτάει ο Ιησούς. Δικός μας ή των εχθρών μας.
-Είμαι ο αρχιστράτηγος του στρατού του Θεού, είπε ο Αρχάγγελος.
Ο Ιησούς του Ναυή  έπεσε πρηνής κάτω στη γη και είπε:
-Δέσποτα, τί διατάσσεις εμέ τον δούλον σου;
Ο αρχιστράτηγος του Κυρίου είπε:
-Λύσε και αφαίρεσε το υπόδημα από τα πόδια σου. Ο τόπος εις τον οποίο τώρα στέκεσαι, είναι άγιος.

Αν δούμε το περιστατικό ως μια παραβολή, σημαίνει να ευχαριστούμε το Θεό και να αναγνωρίζουμε την πρόνοιά Του παντού, όχι μόνο στις φανερές δωρεές Του, αλλα και όταν η πρόνοιά του φιλάνθρωπου Θεού δεν είναι φανερή.