Μόσχος Ε.Λαγκουβάρδος, Σύγχρονοι μύθοι

Σύγχρονοι μύθοι

Τριάντα χιλιάδες νεκροί από τα τροχοφόρα οχήματα, ανά δεκαπενταετίαν, στην Ελλάδα! Εκατοντάδες χιλιάδες τραυματίες! ... Φαντασθείτε τι θα γινόταν έπειτα από μια κοινωνική εξέγερση στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο, εξαιτίας των τροχαίων ατυχημάτων! Θα μπορούσε ακόμα και να καταργηθούν εντελώς τα αυτοκίνητα ή να περιοριστεί, σε μεγάλο βαθμό η ταχύτητά τους, πράγμα που θα μείωνε αισθητά τον αριθμό των θυμάτων.
Πάνω από αυτό το μεγάλο καζάνι που βράζει, πως επιτυγχάνεται η κοινωνική ειρήνη, έστω κι’ αν δεν είναι αληθινή; Πως δεν διαταράσσεται η κοινωνική γαλήνη, όχι μόνο από τα τροχαία ατυχήματα, αλλά και από άλλες εξίσου σοβαρές αιτίες, οι οποίες προκαλούν αναρίθμητα θύματα, (φτώχεια, ανεργία, αμβλώσεις, αλκοόλ, ναρκωτικά κ.α.); Γιατί αναρίθμητα θύματα αποδέχονται σιωπηρά μια ειρήνη, που δεν είναι παρά μια μεγάλη κοινωνική υποκρισία σε βάρος τους; Ποια δύναμη την επιβάλλει; Η δύναμη, που επιβάλλει στους λαούς την υποκρισία, που ονομάζεται κοινωνική ειρήνη, είναι η δύναμη των σύγχρονων μύθων.
Έχει μεγαλύτερη πειθώ ένα κουταλάκι μέλι, παρά εξήντα τόμοι βιβλίων, που μιλούν για τη γλυκύτητα του μελιού. Επάνω σ’ αυτήν την απλή σκέψη στηρίζεται η δύναμη των μύθων.
Ο,τι, κι αν γράψει κανείς επάνω σ’ ένα μύθο, όσα λογικά επιχειρήματα κι αν βρει, δεν μπορεί να τον αλλάξει. Ο μύθος απευθύνεται στην εποπτεία, ενώ οι σκέψεις και τα επιχειρήματα απευθύνονται στη λογική. Οι άνθρωποι δεν χρησιμοποιούν τη λογική τους. Δεν προσεγγίζουμε τους μύθους με τη λογική, αλλά με το αίσθημα. Μετέχουμε σ’ αυτούς, όπως σ’ ένα έργο Τέχνης.
Οι μύθοι κρύβουν την αλήθεια, ότι τα πράγματα που προβάλλονται μαζί τους απαιτούν τόσο μεγάλες θυσίες, που είναι απαράδεκτο να υπάρχουν. Έτσι κανείς δεν εξεγείρεται για τα θύματα, ούτε αυτά τα ίδια, γιατί όλοι έχουμε συμμετοχή στα ψέματα των μύθων.
Οι μύθοι δεν έχουν σχέση με τη λογική ψυχή. Ακολουθούμε τους μύθους, όπως οι υπνοβάτες τις ονειρικές τους εικόνες. Ο μύθος στηρίζεται στην εικόνα, όχι στο λόγο. Το λόγο και τη λογική τον παρακάμπτει.
Μόνο η Τέχνη και η Θρησκεία, με το αισθητικό και το θρησκευτικό βίωμα μπορεί να ελευθερώσει τον κόσμο απ’ τους μύθους κι’ από αυτούς, που τους δημιουργούν. Αλλά η Τέχνη μάλλον είναι στρατευμένη στον αποπροσανατολισμό και στην χειραγώγηση του κόσμου, παρά στην απελευθέρωσή του.

Σημείωση: 'Ενας σύγχρονος μύθος, διαδομένος παντού, είναι και η μίμηση, ( και η αντιγραφή) στη λογοτεχνία. Όταν γίνεται από νέους κι άγνωστους, λες , "κουρέματα"! Αλλά μιμούνται κι αντιγράφουν ακόμα και φτασμένοι συγγραφείς με ηχηρά ονόματα, και ξεχνούν συστηματικά να αναφέρουν τις πηγές. Ένας κριτικός τέλειωσε το εγκώμιό του για τον αγαπημένο του Αμερικανό χιουμορίστα συγγραφέα Μάλαμουντ , με αυτά τα λόγια: «Δεν θα σε ξεχάσουν οι μιμητές σου».
'Οσο για μένα μ' αρέσει να αναφέρω τις πηγές, ιδίως στο εξομολογητικό δοκίμιο, κι ας με ψέγουν οι φίλοι λέγοντας: "αρκετά "έτσι λέει ο ένας κι έτσι λέει ο άλλος". Γράψε και κάτι που το λες εσύ". Μια φορά σε έκθεση που έγραψα στο φροντιστήριο του Θεάκου, στην πλατεία Κάνιγγος,ως υποψήφιος της φιλολογίας, ανέφερα τα ονόματα καμιά εικοσαριά συγγραφέων! Ο Θεάκος είπε στη μάνα μου: "Πάρτε τον δεν έχει καμιά ελπίδα."
Τώρα γράφοντας και δημοσιεύοντας τα δοκίμιά μου, δεν παραπονιέμαι ότι με αντιγράφουν. "Κάθε φορά που πιάνω τον εαυτό μου να λέει, "με έκλεψαν, με συκοφάντησαν, με αδίκησαν", είμαι σε λάθος δρόμο", λέει ο Βούδας.