<<Το μυαλό και η καρδιά μας συνιστούν έναν από τους καλύτερους υπολογιστές – τον οποίο δεν μπορεί να συναγωνιστεί η τεχνολογία .Έναν υπολογιστή που μας
ενθαρρύνει , που μας δίνει ζωή .Να μην τον αφήσουμε ν α πεθάνει και τότε είναι σίγουρο ότι πρόκειται να χάσουμε πολλά και όχι να κερδίσουμε>>
Jeff Zaleski , <<Η Ψυχή του Κυβερνοχώρου >>.
Ξελευτερώσου απ΄το στερεότυπο. Βέβαια , η αληθινή ελευθερία θέλει αρετή και τόλμη, αλλά και το να κρύβεσαι πίσω απ΄ τις μάσκες και την ανωνυμία δεν υποφέρεται. Τα ποντίκια π.χ. που όλο κρύβονται, κι αυτά λένε κάποτε μεταξύ τους, «ήταν ανάγκη ολοένα να κρυβόμαστε;». Κι αυτά δεν αγαπούν το φόβο που τους κάνει να κρύβονται..
Μια φορά ένας λαγός βαρέθηκε να είναι το πιο δειλό πλάσμα του κόσμου κι αποφάσισε να βάλεις ο ίδιος τέλος στη ζωή του. Έτσι μια μέρα μέσα στη μεγάλη απελπισία , θέλοντας να κάνει και τους άλλους να τον λυπηθούν για τη δειλία του τράβηξε για το ποτάμι να πνιγεί.
Μόλις έφτασε στην όχθη του ποταμού τον είδαν μερικά βατράχια και τρομαγμένα πήδησαν στο νερό. « Είναι κι άλλοι που φοβούνται περισσότερο από μένα» είπε στον εαυτό του κι άλλαξε γνώμη. Έπαψε να λυπάται τον εαυτό του και να ζητεί κι απ΄ τους άλλους να τον λυπηθούν. Υπάρχουν πιο αξιολύπητα πλάσματα από μένα, σκέφτηκε.
Το συνηθισμένο, το στερεότυπο δίνει μια ψεύτικη αίσθηση ελευθερίας και ασφάλειας. Πρόκειται για την ασφάλεια αυτού που κρύβει την ενοχή και το φόβο του για να μην το βλέπει. Αλλά οτιδήποτε απωθούμε με αυτόν τον τρόπο στο υποσυνείδητο, μας πολεμάει από κει κρυφά και μας φθείρει. Ό,τι κρύβουμε μέσα στην ψυχή μας σπρώχνει για να βγει στο φως της συνείδησης. Τίποτα δεν μένει για πάντα στο σκοτάδι. Αν εμποδίζουμε με τη βία τη ροή των περιεχομένων προς την ανώτερη συνείδηση, ο εσωτερικός μας κόσμος αυτό-εκκριζώνεται. Η συνήθεια της απώθησης των δυσάρεστων στο υποσυνείδητο κρύβεται κάτω από κάθε ταραγμένη ζωή.
Ένα είδος απωθητικής συνήθειας είναι και το κρύψιμο με τις μάσκες και την ανωνυμία. Η έκφραση της μάσκας, και του ψευδώνυμου είναι ένα είδος στερεότυπου στη μορφή. Ενώ το όνομα έχει απεριόριστες δυνατότητες έκφρασης , το προσωπείο έχει μόνο μερικές. Τι να εκφράσει το προσωπείο ενός βατράχου ή ενός λαγού;
Θα μου πείτε και γιατί να εκφράσει κάτι; Γιατί η έκφραση είναι βαθύτερη ψυχική ανάγκη. Χάρις στην έκφραση ικανοποιούμε τον πόθο μας για αναγνώριση. Η ξενιτιά είναι πικρή όχι γιατί δεν γνωρίζουμε κανένα, αλλά γιατί δεν μας γνωρίζει κανείς. Η πιο φριχτή τιμωρία, που δεν την αντέχει κανείς είναι η γενική περιφρόνηση. Αυτή ίσχυε στο βουνό με τους αντάρτες. Είναι φριχτή τιμωρία γιατί η ανάγκη να μας γνωρίζουν είναι πιο μεγάλη κι απ΄ το ένστικτο της αυτοσυντήρησης κι απ΄ το γενετήσιο ένστικτο.
Το να μη σε γνωρίζει κανείς είναι χαρακτηριστικό του θανάτου: «Δε σε γνωρίζει ο ταύρος, ούτε η συκιά, / ούτε τ΄ άλογα ούτε τα μερμήγκια του σπιτιού σου/ Δεν σε γνωρίζει το παιδί, ούτε το βράδυ,/ γιατί έχεις πεθάνει για πάντα» γράφει ο Λόρκα στο αριστούργημά του «Alma ausente” (Ψυχή απούσα), στο θρήνο για το φίλο του ταυρομάχο Ιγνάτιο Σάντσεθ Μεχίας.
Τι να πούμε σ΄ αυτούς που πιστεύουν ότι κρύβοντας ποιοι είναι και παίρνοντας τη μορφή ή το όνομα αγρίων ζώων, στο διαδίκτυο,ξελευτερώνονται απ΄ τη σκλαβιά του ονόματος, δηλαδή απ΄ την ευθύνη και το καθήκον. Αυτή όμως δεν είναι αληθινή ελευθερία.
Ο Αμερικανός ψυχίατρος δρ Έρικ Μπέρν στο τέλος του βιβλίου του «Τα τρελά παιχνίδια που παίζουν οι άνθρωποι», Εκδόσεις Άγκυρας, στο τελευταίο κεφάλαιο με τίτλο «Τι υπάρχει μετά τα παιχνίδια;», γράφει επί λέξει τα εξής: « Η ζοφερή εικόνα που παρουσίασε το πρώτο και το δεύτερο μέρος του βιβλίου, στην οποία η ανθρώπινη ζωή δεν είναι παρά μια προσπάθεια γεμίσματος του χρόνου , ώσπου νάρθει ο θάνατος , με πολύ λίγη δυνατότητα εκλογής, εάν όχι καμία, είναι πολύ κοινή άποψη μα όχι και η τελική απάντηση.
Για ορισμένους τυχερούς ανθρώπους, υπάρχει κάτι που ξεπερνάει όλες τις κατηγορίες συμπεριφοράς, και αυτό είναι η συνείδηση. Κάτι πάνω από την επίδραση του παρελθόντος , κι αυτό είναι αυθορμητισμός. Και κάτι πιο ωφέλιμο απ΄ τα παιχνίδια, κι αυτό είναι η άμεση επαφή».
Ρεθεμνιώτικα Νέα"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου