Του Μόσχου Λαγκουβάρδου
Το πεπρωμένο, η μοίρα, το κάρμα, η ανταπόδοση κ.ά. προϋποθέτουν δύο θεότητες, μία του καλού και μία του κακού. Όταν ενεργεί η καλή θεότητα ευθύνεται για τις πράξεις της. Όταν ενεργεί η κακή θεότητα είναι εντελώς ανεύθυνη. Μπορεί να διαπράξει τα μεγαλύτερα κακουργήματα και να μην νιώθει τίποτε. Σαν να μη συμβαίνει τίποτε. Η Κάλι π.χ. η θεότητα της καταστροφής φοράει περιδέραιο που αποτελείται από ανθρώπινες κεφαλές που κρέμονται στο λαιμό της γεμάτες αίματα. Θεωρεί ένα φρικαλέο θέαμα ομορφιά και στόλισμα. Με ποιά δικαιολογία; Με τη δικαιολογία ότι αυτό ήταν το κάρμα τω ανθρώπων αυτών.
Όταν κάποιος δημοσιογράφος ρώτησε μια Αμερικανίδα πιλότο, που συμμετέχει στο βομβαρδισμό αμάχων στην Γιουγκοσλαβία, πώς νιώθει σαν μητέρα; Σαν μητέρα είμαι μητέρα, σαν πιλότος βομβαρδιστικού είμαι πιλότος βομβαρδιστικού. Δεν είναι αυτό σχιζοφρένεια, όταν είμαστε διπλές προσωπικότητες και η μία προσωπικότητα δε συμμετέχει στις πράξεις της άλλης; Νομίζω ότι αυτό είναι η σχιζοφρένεια, δυο προσωπικότητες που δεν γνωρίζει η μία την άλλη. Αναρωτιέμαι, είναι η σημερινή κοινωνία σχιζοφρενής;
moschoblog.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου