Το σύγχρονο κράτος και ο πολίτης

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Το κράτος είναι σύμμαχος του πολίτη ή αντίπαλος; Στη δημοκρατία το κράτος είναι σύμμαχος του πολίτη. ‘Όπου όμως η δημοκρατία δεν λειτουργεί, το κράτος είναι αντίπαλος ή και εχθρός του πολίτη. Το κράτος όταν λειτουργεί η δημοκρατία προστατεύει τον πολίτη και τους θεσμούς του. Και πρώτα από όλα προστατεύει το λαό του, δηλαδή τους πολίτες που συνδέονται μεταξύ τους με αδιάσπαστους συνεκτικούς δεσμούς. Το σύγχρονο κράτος το διοικούν κυρίως τεχνοκράτες. Οι τεχνοκράτες θεοποιούν τη μηχανή. Κάθε τι που εμποδίζει τη μηχανή να δουλέψει πρέπει να εξαφανιστεί. Αυτό σημαίνει ότι η ελευθερία και η ιδιαιτερότητα του προσώπου , ως εμπόδιο στο μηχανικό τρόπο οργάνωσης της ζωής πρέπει να καταργηθεί. Το όνομα π.χ. του πολίτη είναι ένα εμπόδιο στη μηχανή και στο μηχανιστικό τρόπο ζωής. Το όνομα πρέπει να αντικατασταθεί με τον αριθμό, γιατί η μηχανή αποδίδει καλύτερα με αριθμούς. Το ίδιο πρέπει να εξαφανιστεί και ο θεσμός της οικογένειας, λόγω της μοναδικότητας της κάθε οικογένειας, όπως και τα έθνη και οι λαοί , για να γίνουν ένα μεγάλο χαρμάνι λαών και εθνών με μια θρησκεία, μια γλώσσα, έναν τρόπο ζωής. Θα μπορούσε να σκεφτεί κανείς, αν είναι με αυτόν τον τρόπο να μην έχουμε ανησυχία για την επιβίωση , ας τα κάνουν όλα αυτά που σχεδιάζουν κι ας πάνε στα κομμάτια κι η ελευθερία κι οι θεσμοί του έθνους, του λαού, της οικογένειας και γενικά οτιδήποτε δεν είναι για την άμεση επιβίωση, αλλά είναι πνευματικό και ηθικό. Αυτός που σκέφτεται έτσι αγνοεί ότι ο οργανισμός του έχει άμεση εξάρτηση από το πνεύμα. Η τροφή μόνο χωρίς το ηθικό δεν σε κρατάει στη ζωή. Αυτό σημαίνουν τα λόγια του Ευαγγελίου «ουκ επ’ άρτω μόνο ζήσεται άνθρωπος». Το ίδιο υποστηρίζει και η σύγχρονη επιστήμη. Ο ψυχίατρος Δρ. Βίκτορ Φράνκλ ο οποίος έζησε για τρία χρόνια αιχμάλωτος στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως Άουσβιτζ και Νταχάου, στο βιβλίο του «Αναζητώντας νόημα ζωής και ελευθερίας σ΄ ένα στρατόπεδο συγκεντρώσεως», γράφει για το θάνατο ενός φίλου του : «Εκείνοι που ξέρουν πόσο στενή σχέση υπάρχει μεταξύ της ψυχικής διάθεσης του ανθρώπου, του θάρρους, της ελπίδας, της αποθάρρυνσης ή της απόγνωσης από τη μια και της οργανικής υγείας από την άλλη, αντιλαμβάνονται ότι η ξαφνική απώλεια της ελπίδας και του θάρρους μπορεί να έχουν μοιραίες συνέπειες. Η βαθύτερη αιτία του θανάτου του φίλου μου ήταν ότι ένιωσε βαθειά απογοήτευση, βλέποντας ότι η αναμενόμενη απελευθέρωση δεν θα πραγματοποιείτο. Αυτό ξαφνικά μείωσε την αντίσταση του οργανισμού του στη λανθάνουσα λοίμωξη του τύφου. Η πίστη του και θέλησή του να ζήσει παρέλυσαν και ο οργανισμός του υπέκυψε στην αρρώστια». Το βιβλίο του Δρ. Φράκλιν κυκλοφορεί απ΄ τις εκδόσεις «Ταμασός». Όταν διάσημοι τεχνοκράτες, όπως ο Κϊσιγκερ, απροκάλυπτα δηλώνουν ότι ο στόχος τους είναι να μειώσουν τον πληθυσμό της Γης από έξι δισεκατομμύρια κατοίκους σε ένα, το κράτος των τεχνοκρατών μπορεί να είναι σύμμαχος του πολίτη; Ένας τέτοιος στόχος μόνο με μια παγκόσμια τυραννία μπορεί να επιτευχθεί και σ΄ αυτήν στοχεύει η εξουσία των τεχνοκρατών δοκιμάζοντας με τον ένα ή τον άλλον τρόπο τις αντιδράσεις των λαών. Ο πολίτης με τέτοιο κράτος δεν πρέπει να περιμένει ότι θα διατηρήσει τα όποια δικαιώματα έχει τώρα στην ελευθερία, στο σεβασμό της ζωής , στη μόρφωση, στην εργασία και σε όλα γενικά τα ατομικά και κοινωνικά του δικαιώματα. Η πρακτική αυτή, έγραψε σε ένα άρθρο του ο Άγγλος ποιητής Τόμας Έλιοτ, οδηγεί στην αυτοκτονία της ανθρωπότητας. Αν βλέπεις, ευγενικέ αναγνώστη, ότι τα πράγματα οδηγούν σε μια παγκόσμια τυραννία, πρέπει να συμβάλεις όπως μπορείς, στη γενική αφύπνιση κι ενημέρωση. «Ρεθεμνιώτικα Νέα» "grammateas"