Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
Λιοντάρια, με αρχηγό ένα ελάφι ή ένα λαγό, είναι αδύνατα και δειλά σαν τα ελάφια και τους λαγούς. Μπροστά στον κίνδυνο τρέχουν να σωθούν.
Δεν είναι έτσι η δύναμη και το θάρρος των Ελλήνων! Δεν είναι έτσι! Σαν ποταμός από λιοντάρια είναι η δύναμη και η ορμή τους όταν πολεμούν εναντίον αυτών που επιβουλεύονται την ελευθερία της πατρίδας τους, τα ιερά και τα όσιά της!
Μάρτυρας, η μακραίωνη ιστορία τους. Οι Έλληνες στους αγώνες τους υπέρ πίστεως και πατρίδος, κέρδισαν το θαυμασμό όλου του κόσμου, ακόμα και των εχθρών τους!
Τώρα οι Έλληνες προδομένοι από δειλούς και ενδοτικούς ηγέτες, από μικρούς ανθρώπους, που δεν έχουν ιερό και όσιο, γίναμε ο περίγελως του κόσμου!
Άνθρωποι χωρίς αληθινή πίστη, δεν έχουν το θάρρος και την αρετή να αγωνιστούν για να υπερασπιστούν την ελευθερία της πατρίδος. Ούτε την πατρίδα,ούτε την ελευθερία γνωρίζουν, γιατί έχουν μέσα τους πνεύμα δειλίας και φοβούνται ακόμα και εκεί όπου δεν είναι φόβος.
Αυτά είναι τα τελευταία λόγια του Δαβίδ, του βασιλιά και προφήτη του αρχαίου Ισραήλ,τα λόγια του Θεού προς αυτόν:
" Αυτός που κυβερνάει τους ανθρώπους δίκαια,
αυτός που κυβερνάει με φόβο Θεού,
είναι καθώς ο ήλιος λαμπερός
σ΄έναν ανέφελο πρωϊνό ουρανό
κι ύστερα κάνουν οι αχτίδες του
να βγάζει η γη χορτάρι.(...)
Μα οι κακοί (ηγέτες)
είναι σαν τα αγκάθια που τα παραπετούν,
που στο χέρι του κανένας δεν τα πιάνει.
Όποιος τ΄ αγγίζει πρέπει να είναι οπλισμένος
με σιδερένιο άγγιστρο ή ξύλινο κοντάρι
κι εκεί που τα πετάνε καίγονται εντελώς."
(Βασιλειών Β΄, κεφ.22)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου