Το νόημα της αρρώστιας

Μ.Ε.Λαγκουβάρδου

Προς τί η αρρώστια; Δεν ρωτώ από την καθαρά σωματική άποψη. Σκέφτομαι, αν η αρρώστια έχει κάποιο νόημα εν σχέσει με την όλη πορεία της ζωής μου. Αν έχει κάποιο πνευματικό νόημα. Αφορμή για τις σκέψεις αυτές μου έδωσαν τα λόγια ενός καθηγητή της ιατρικής που διάβασα στο βιβλίο, "Οι σοφοί μιλούν για την ψυχή", Έκδοση Αδελφότητος Θεολόγων H "Ζωή".
Ο καθηγητής αυτός και πρύτανης στο πανεπιστήμιο του Αμβούργου, ο Άρθουρ Γιόρες, μιλώντας προς τους φοιτητές, είπε τα εξής: H αρρώστια εις πλείστας περιστάσεις επέρχεται οσάκις ο άνθρωπος εκπίπτει της τάξεως και ευρίσκεται εις σύγκρουσι με την συνείδησή του, επομένως εν αμαρτία.
Σε άλλες περιπτώσεις η αρρώστια αποτελεί σαφή ένδειξη ότι ο πάσχων δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσει αποτελεσματικώς τα προβλήματα της ζωής, ότι ευρίσκεται εις κίνδυνον να αποτύχει στη ζωή. Η αρρώστια αποτελεί προειδοποίηση του κινδύνου.
Άλλοτε η αρρώστια αποτελεί μήνυμα θανάτου.
Δεν δυνάμεθα, είπε ο καθηγητής, να διαχωρίσωμε πάντοτε ευκρινώς την μία από την άλλη υπόδειξη, αλλά αναγνωρίζομε ότι η αρρώστια έχει πάντοτε ιδιαίτερο νόημα.Τούτο αποτελεί νέα και ουσιώδη αντίληψη για την ιατρική."
Το πρώτο ερώτημα που έρχεται στο νου όταν διαβάζει κανείς τα παραπάνω λόγια του καθηγητή είναι το ερώτημα αν βρίσκεται σε σύγκρουση με τη συνείδησή του. Αν κινδυνεύει κανείς να αρρωστήσει αν βρίσκεται σε σύγκρουση με τη συνείδησή του, τότε πρέπει χωρίς αναβολή, να συμφιλιωθεί μαζί της , για να πάψει να τον κατηγορεί. Καλύτερα να είναι εντάξει με τη συνείδησή του παρά να κινδυνεύει να αρρωστήσει από κάποια από τις σοβαρές αρρώστιες που τα αίτιά τους είναι στην ψυχή.
Πολλοί αγνοούν δυο βασικά πράγματα όσον αφορά το νόημα της αρρώστιας: αγνοούν τη σύγκρουση με τη συνείδησή τους (επίγνωση της αμαρτωλότητας), και την αμαρτία που σε πολλές περιπτώσεις φέρνει την αρρώστια.
Το Ευαγγέλιο του Λουκά αναφέρεται στην θεραπεία ενός υδρωπικού, την ημέρα του Σαββάτου. Ο Κύριος μίλησε στους Φαρισαίους κι αφού καταδίκασε την υποκρισία τους, τους δίδαξε την ταπείνωση. Ο Κύριος συνδέει τη θεραπεία της αρρώστιας με την ταπείνωση, η οποία αποτελεί την αρχή του πνευματικού δρόμου. Το μήνυμα της περικοπής αυτής για μας είναι ότι η υποκρισία και η αμαρτία, γενικά, γεννά την αρρώστια, ενώ η ταπείνωση οδηγεί στη θεραπεία.
Ο Απόστολος Παύλος στην προς Κορινθίους επιστολή του γράφει τα εξής: "Αδελφοί, σοφίαν λαλούμεν εν τοις τελείοις, σοφίαν δε ου του αιώνος τούτου, ουδέ των αρχόντων του αιώνος τούτου των καταργουμένων. αλλά λαλούμεν σοφίαν Θεού εν μυστηρίω, την αποκεκρυμμένην, ην προώρισεν ο Θεός προ των αιώνων εις δόξαν ημών, ην ουδείς των αρχόντων του αιώνος τούτου έγνωκεν. ει γαρ έγνωσαν, ουκ αν τον Κύριον της δόξης εσταύρωσαν. αλλά καθώς γέγραπται, "Α οφθαλμός ουκ είδε και ους ουκ ήκουσε και επί καρδίαν ανθρώπου ουκ ανέβη, α ητοίμασεν ο Θεός τοις αγαπώσιν αυτόν."

(Το Ευαγγέλιο, όπως το νιώθω)