Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου
Σήμερα το πρωί πήγα στη μικροβιολόγο για εξέταση του αίματος. Ήμουν νηστικός και ένιωθα τα γόνατά μου λυμένα. Με έκοψε κρύος ιδρώτας απ΄ το φόβο μου. Θυμήθηκα τα λόγια του Πάκη στο τηλέφωνο: Το επόμενο βήμα, είπε, είναι το μπαστούνι.
Στην Κεντρική Πλατεία ο Κοσμάς μόλις με είδε από μακριά, σηκώθηκε απ΄ το παγκάκι και με πλησίασε. Κοιτάζοντας μακριά είπε: ΅Δεν κουνιέται φύλλο. Του έδωσα δυο ευρώ για να πιει μια μπύρα στην υγειά μου. ΅΄Εγινε΅, είπε και έφυγε χαρούμενος.
Επιστρέφοντας στο σπίτι, συνάντησα τον Πέτρο, έξω από το Δημαρχείο. Του είπα ότι επιστρέφω απ΄ το γιατρό. Στην ηλικία μας, του είπα, πρέπει να έχουμε μπαστούνι. Είμαστε εβδομηντάρηδες πια. Ο παππούς μου ο Αγγελάκης είχε μπαστούνι από τα εξήντα. Ήταν και λίγο μεγάλο για το μπόϊ του (ήταν κοντός)και φαινόταν σαν να σηκώνει αυτός το μπαστούνι, αντί να τον σηκώνει αυτό.
Θα μπορούσαμε να είμαστε ογδοντάρηδες και να μη χρειαζόμαστε μπαστούνι, είπε ο Πέτρος. Θαύμασα το θάρρος του. Είσαι μια χαρά στην υγεία σου, είπα. Έχεις γερή κράση. Η Αγία Γραφή λέει, πως ο άνθρωπος ζει εβδομήντα χρόνια. Αν όμως έχει γερή κράση φτάνει και στα ογδόντα και πιο πολύ.
Εμφανώς είμαι καλά, είπε, όσο να εκδηλωθούν αυτά που έχω μέσα μου, το πάχος που εμποδίζει το συκώτι, κάτι κύστες στα νεφρά , κάποια στένωση 90%....
Με πειράζει να σκέφτομαι ότι πρέπει να πεινάσω για να χάσω βάρος. Πεινάσαμε όταν είμαστε παιδιά το Σαράντα, να πεινάσουμε και τώρα;
Ένιωσα θαυμασμό για το ακμαίο ηθικό και για την καλή διάθεση του Πέτρου.
Σύγκρινα τη δική μου αποθάρρυνση και ένιωσα λύπη για τον εαυτό μου.
Πόσα μαθήματα πρέπει να μας δώσει η ζωή για να μάθουμε το μέγιστον μάθημα, που είναι να έχουμε εμπιστοσύνη στη Θεία Πρόνοια. Ο Δημιουργός μας δεν μας έπλασε και άφησε κατόπιν το δημιούργημά του στην τύχη του.
Ο άγιος Ιώάννης ο Καρπάθιος φέρνει ως παράδειγμα την αράχνη που δεν περιπλανάται εδώ κι εκεί και ο εν υψηλοίς κατοικών και τα ταπεινά εφορών Κύριος (ουδέν γαρ αράχνης εστί ταπεινώτερον) και μέχρις αυτής εκτείνων την πρόνοιαν, της στέλνει το καθημερινό φαγάκι της, τα απαραίτητα για την ανάγκη της ζωύφια.
Αλλ΄ίσως θα πει κανείς από αυτούς που είναι υπόδουλοι στη λαιμαργία, ότι εγώ πρέπει να φάω πολύ και έχω ανάγκη να μπλέξω με τις φροντίδες της ζωής. Λοιπόν, και τον πολλά τρώγωντα και τον βραχυδίαιτον, ο Θεός εστιν ο τρέφων. (Φιλοκαλία τ.Α΄, σ.286).
Προσέλθετε εις τον Θεόν και προσκολληθήτε με αυτόν. Διατί χωρίς τον Θεόν δεν είναι τίποτες εις τον κόσμον. Όλα τα πράγματα είναι ουδέν όταν λείπει ο Θεός (Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος).
Τόσα πολλά μαθήματα, και πολλά επώδυνα μας δίνει η ζωή! Δεν είναι απλώς το ανώτερο σχολείο, αλλά και το μεγαλύτερο κολαστήριο. Έτσι αν δεν μάθαμε το σπουδαιότερο μάθημα να εμπιστευόμαστε με όλη την καρδιά μας τον Κύριο τίποτα αξιόλογο δεν μάθαμε.
Ένιωσα θαυμασμό για τον Πέτρο. Δεν είναι η πρώτη φορά που τα φέρνει έτσι ο Θεός, να με εμψυχώνουν άνθρωποι που είναι σε δυσκολότερη θέση απ΄ τη δική μου.
Κύριε σ΄ ευχαριστώ για την ενθάρρυνσή σου. Το πνεύμα σου το αγαθόν οδηγήσει με εν γη ευθεία. Ένεκεν του ονόματός σου Κύριε ζήσεις με. Αμήν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου