Προσευχή για την ηγεσία μας

Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου
<<Τις αποκυλίσει ημίν τον λίθον εκ της θύρας του μνημείου;>>
Μάρκ.16,3

Στον αιώνα μας δεν υπάρχουν δεξιοί και αριστεροί. Υπάρχουν μόνο χριστιανοί και μη χριστιανοί. Και οι χριστιανοί έχουμε ως μοναδικό όπλο την προσευχή. Η προσευχή είναι για μας η πανοπλία του Αγίου Πνεύματος. Προσευχόμαστε τώρα για την πολιτική, την πνευματική, τη θρησκευτική , την πολιτιστική ηγεσία της χώρας, αλλά και για μας που έχουμε ανάγκη θείας βοηθείας να μη μας καταλάβει το μίσος και η οργή. Προσευχόμαστε και παρακαλούμε το Θεό αυτούς που οδηγούν τη χώρα μας στο χάος να τους θεραπεύσει γιατί είναι άρρωστοι άνθρωποι , εμάς δε να φυλάξει ελεύθερους από τα πάθη του μίσους και της οργής.



Κύριε, σε παρακαλούμε και σε ικετεύουμε θεράπευσε την ηγεσία της χώρας μας. Βοήθησέ μας και φώτισέ μας να προετοιμαστούμε προ των δεινών που μας περιμένουν ετοιμάζοντας, όπως ο Νώε τον καιρό του κατακλυσμού, τη δική μας πνευματική κιβωτό. Κι οι άνθρωποι πριν τον κατακλυσμό είχαν γίνει σάρκες, καθώς είπε ο Κύριος. Κατανάλωναν όλες τις δυνάμεις του σώματος και της ψυχής τους σε γήινες μέριμνες επιδιώκοντας να ικανοποιούν συνεχώς τις σαρκικές ορέξεις τους με κάθε τρόπο. Επί εκατό χρόνια ο Νώε καλούσε τους ανθρώπους σε μετάνοια κι αυτοί τον έβλεπαν παράξενα και τον περιφρονούσαν. H πολιτική ηγεσία μας μεριμνά δήθεν για την οικονομία της χώρας ενώ ακόμα κι οι μαθητές του γυμνασίου αντιλαμβάνονται τον επερχόμενο πνευματικό κατακλυσμό . Βοήθησέ μας να νηστεύουμε όπως οι αρχαίοι κάτοικοι της Νινευή, που με τον αυτοπεριορισμό τους γλίτωσαν την καταστροφή της πόλης τους και να προσευχόμαστε για την άρρωστη ηγεσία της χώρας μας.



Κύριε, βοήθησέ μας και φώτισέ μας να μη μισήσουμε τους ανθρώπους αυτούς γιατί είναι άρρωστοι και χρειάζονται τις προσευχές μας. Γιατί το κακό είναι πνευματικό και η απειλή κατά της χώρας μας πνευματική, αν και εμφανίζεται ως κίνδυνος μόνο της οικονομίας της χώρας. Βοήθησέ μας να μη μας κυριεύσει το μίσος και μεταδοθεί η αρρώστια της ηγεσίας και στον καθένα από εμάς. <<Οργή γαρ ανδρός δικαιοσύνην Θεού ου κατεργάζεται.>>



Κύριε, θεράπευσε την άρρωστη ηγεσία της χώρας μας και εμάς από το μίσος κι από την οργή . Κατά τα ρηθέντα υπό του Αποστόλου Ιακώβου βοήθησέ μας να προσευχόμαστε υπέρ αλλήλων ίνα θεραπευτούμε.





Παραθέτουμε εδώ μερικές αποσπασματικές φράσεις από την επιστολή του Ιακώβου για την προσευχή, σε πρόχειρη απόδοση:



<<Μήπως δεν είναι οι πλούσιοι που μας καταδυναστεύουν ; Ευτυχισμένος είναι εκείνος που εγκολπώνεται τον τέλειο νόμο της ελευθερίας. Αυτός που αγαπάει τον πλησίον του όπως τον εαυτό του.Ταπεινωθείτε ενώπιον του Κυρίου και θα σας ανυψώσει.. Εύχεσθε υπέρ αλλήλων όπως ιαθήτε.>>



Έτσι να μιλάμε και έτσι να κάνουμε, λέει ο Απόστολος, γιατί μέλλουμε να κριθούμε κατά τον νόμο της ελευθερίας. O Δίκαιος Κριτής θα κρίνει αν είμαστε ελεύθεροι. (...)Ποία γαρ η ζωή ημών; Ατμίς γαρ έσται. Μακροθυμήσατε ουν αδελφοί έως της παρουσίας του Κυρίου.>>


Απάντηση (;) στο σχόλιο της Istologa, τι χρειάζεται η προσευχή αν όλα είναι προσχεδιασμένα:

Τον μάλωναν να σωπάσει

Καθώς ο Ιησούς πλησίαζε στην Ιεριχώ, ένας τυφλός καθόταν στην άκρη του δρόμου και ζητιάνευε. Όταν άκουσε το πλήθος που περνούσε ρώτησε να μάθει τι συνέβαινε. Του είπαν ότι περνάει ο Ιησούς ο Ναζωραίος. Τότε εκείνος άρχισε να φωνάζει δυνατά: «Ιησού, Υιέ του Δαβίδ σπλαχνίσου με». Αυτοί που προπορευόταν τον μάλωναν να σωπάσει, εκείνος όμως φώναζε ακόμα πιο δυνατά: «Υιέ του Δαβίδ, σπλαχνίσου με». Τότε ο Ιησούς στάθηκε κι έδωσε εντολή να τον φέρουν κοντά του. Αυτός πλησίασε κι Εκείνος τον ρώτησε: «Τι θέλεις να σου κάνω;» «Κύριε, θέλω ν' αποκτήσω το φως μου» αποκρίθηκε. Κι ο Ιησούς του είπε|: «Ν' αποκτήσεις το φως σου) Η πίστη σου σε έσωσε!» Αμέσως ο τυφλός βρήκε το φως του κι ακολούθησε τον Ιησού δοξάζοντας το Θεό.
«Τον μάλωναν να σωπάσει κι αυτός φώναζε πιο δυνατά». Τι είδους άνθρωπος ήταν ο τυφλός αυτός ζητιάνος; Κατ' αρχήν δεν ήταν κάποιος από αυτούς, που όπως λέμε «αφήνονται στη μοίρα τους». Δεν είχε εγκαταλείψει καθόλου τον εαυτό του και δεν είχε χάσει κάθε ελπίδα να βρει το φως του , όπως θα περίμενε κανείς από ένα εκ γενετής τυφλό. Ο Ιησούς του είπε: «Η πίστη σου σε έσωσε» Γιατί ξεχώρισε την πίστη του; Τι είχε το ιδιαίτερο απ' την πίστη των άλλων; Το ιδιαίτερο ήταν ότι ο πιστός πίστευε σε κάτι το εντελώς αδύνατο να γίνει! Τόσο δυνατή ήταν η πίστη του στον Ιησού, ώστε πίστευε ότι μπορούσε να κάνει κάτι που ήταν εντελώς αδύνατο να γίνει! Ο τυφλός αυτός ζητιάνος ονόμασε τον Ιησού «Υιό Δαβίδ», Υιό Βασιλέως και Προφήτου, ενώ στην πραγματικότητα πίστευε ότι είναι ο Θεός, αφού μόνο ο Θεός μπορεί να κάνει πράγματα που δεν μπορούν να γίνουν.
Για να πάρουμε την πίστη του τυφλού σαν μέτρο της πίστης μας πρέπει να αναρωτηθούμε, τι άραγε πιστεύουμε ότι μπορεί να κάνει ο Θεός σε μας; Τι ζητάμε απ' το Θεό στις προσευχές μας; Είμαστε συγκαταβατικοί και δεν του ζητάμε πράγματα που δε γίνονται; Απευθυνόμαστε στο Θεό με τη μιζέρια με την οποία θα απευθυνόμαστε σε κάποιον συνάνθρωπό μας; Έτσι γινόταν πάντα. Τόσο πολύ που όταν κάποιος άνθρωπος αποτέλεσε εξαίρεση η Αγία Γραφή έκανε ειδική μνεία γι' αυτόν. Πρόκειται για τον Ιαβή. Ο Ιαβής το ίδιο όπως ο τυφλός, δεν είπε «εμένα θα κοιτάξει ο Θεός». Ο Ιαβής πίστευε ότι ο Θεός έχει για τον άνθρωπο απείρως περισσότερα πράγματα να του δώσει από αυτά που του ζητάει. Γι' αυτό προσευχόταν με αυτά τα λόγια «Ευλογών ευλογήσεις με. Διεύρυνε τα όριά μου. Να είναι το χέρι σου πάνω μου για να με φυλάει από κάθε κακό για να μην αισθανθώ λύπη».
Η Αγία Γραφή ενώ όλους τους γενάρχες του Ισραήλ τους αναφέρει μόνο στο όνομα, στον Ιαβή κάνει ειδική μνεία. Γράφει ότι υπήρξε ο πιο ένδοξος από όλους τους άλλους, γι' αυτό ακριβώς: γιατί πίστευε ότι ο θεός έχει απείρως περισσότερα για μας από όσα του ζητάμε». Ο Ιαβής ζητούσε στην προσευχή του να τον ευεργετήσει ο θεός πέρα απ' τα όρια. Να διευρύνει τα όριά του. «Σίγουρα γεννήθηκα για κάτι παραπάνω από αυτό» σκεφτόταν.
Ο Ιησούς θεραπεύει πρώτα την πνευματική τυφλότητα και κατόπιν θεραπεύει το σώμα. Ρωτάει τον πάσχοντα άνθρωπο «τι θέλεις να σου κάνω;» ή «πιστεύεις ότι μπορώ να το κάνω;» Με αυτά τα λόγια θέλει να βγάλει τον άνθρωπο απ' την πνευματική του αδράνεια, στην οποία τον Βούλιαξε η ασθένεια του σώματος.
Η Εκκλησία διαβάζει μαζί με την ευαγγελική περικοπή για τη θεραπεία του τυφλού και την αποστολική περικοπή στην οποία ο Απόστολος Παύλος αναφέρεται στην ενότητα της Εκκλησίας και στα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος. «Ο Θεός» γράφει ο Απόστολος Παύλος «έχει τη δύναμη να κάνει απείρως περισσότερα απ' όσα ζητάμε ή σκεφτόμαστε, καθώς η δύναμη του ενεργεί σε μας». Από εμάς εξαρτάται να νικήσουμε την αδράνεια μας για να Βοηθήσει ο Θεός είτε θεραπεία είναι αυτή είτε η ειρήνη ή η ενότητα .Ο Θεός ενεργεί με τη δική μας συνεργεία και όχι με τη δική μας παθητικότητα.
«Να ζείτε με τρόπο αντάξιο εκείνου που σας, κάλεσε στη νέα ζωή.» συνεχίζει ο Παύλος. «Να ζείτε με ταπείνωση, πραότητα και υπομονή. Να ανέχεστε με αγάπη ο ένας τον άλλον και να προσπαθείτε να διατηρείτε με την ειρήνη ,που σας συνδέει μεταξύ σας, την ενότητα που δίνει το Πνεύμα του Θεού».
(Μόσχου Εμμ.Λαγκουβάρδου, ΣΤΙΣ ΡΙΖΕΣ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ, Βιβλιοπωλεία ΠΑΙΔΕΙΑ Λάρισας)