Περί Θρησκείας, Πατρίδας, Οικογένειας

του Στρατή Ανδριώτη

Στις ημέρες μας, παρατηρείται μια παρανοϊκή εμμονή μερικών συνανθρώπων μας, που αποβλέπει στην κατάλυση βασικών αξιών και θεσμών, οι οποίοι απορρέουν μέσα από την μακραίωνη ζωή και τον πολιτισμό του λαού μας. Συγκεκριμένα, βλέπουμε να γίνεται συχνά μια υποτιμητικά ειρωνική, υποκριτική και δυσφημιστική προσπάθεια παραπληροφόρησης και αρνητικού επηρεασμού, κυρίως των νέων, μέσω διαφόρων «φερέφωνων» των ραδιοτηλεοπτικών και έντυπων μέσων, σε ότι αφορά τα ιδανικά της Θρησκείας, της Πατρίδας και της Οικογένειας, θέλοντας προφανώς να περάσουν καταστρεπτικά μηνύματα, ώστε να δημιουργηθούν άναρχες κοινωνίες για ακόμα πιο χειρότερες και προβληματικές καταστάσεις από αυτές που βιώνουμε, διότι ίσως σε κάποιους δεν αρκεί η σημερινή γενική παραλυσία που διαλύει ανθρώπους, αλλά επιθυμούν κάτι το τελείως εωσφορικό!...

Συχνά αποκαλύπτεται σε μερικούς ανθρώπους, πλανεμένους από διάφορα εποχικά «ρεύματα», ότι δεν αρέσει η Θρησκεία-Ορθοδοξία, δηλαδή το να πιστεύει κάποιος στον Αληθινό Θεό και να είναι φιλόθεος, κατά συνέπεια και φιλάνθρωπος, τουτέστιν ιδανικός και ωφέλιμος άνθρωπος για την κοινωνία που ζει. Επίσης, δεν θέλουν να υπάρχει Πατρίδα-Ελλάδα, δηλαδή να σέβεται κανείς τη χώρα στης οποίας την επικράτεια ζει, και επιβάλλεται να διαφυλάσσεται η ακεραιότητά της από όσους την επιβουλεύονται διαρκώς. Ιδιαιτέρως δε να την αγαπά επειδή προσέφερε τα μέγιστα στην ανθρωπότητα και μέσα στους κόλπους της αναπτύχθηκαν ιδεώδη, ηθικές αρχές, επιστήμες και τέχνες που υιοθετήθηκαν από όλο τον κόσμο ως εξέχον πολιτισμός. Ομοίως, φανερώνονται και μερικοί άνθρωποι που δεν τους αναπαύει η ιδέα της Οικογένειας-Γένους, δηλαδή ο πατέρας, η μητέρα, τα αδέλφια, οι πρόγονοι και οι απόγονοί τους, κατά συνέπεια το ίδιο τους το αίμα, παραβλέποντας ότι σε κάθε Οικογένεια που αναθρέφει σωστούς ανθρώπους, βασίζεται η δημιουργία ιδανικών κοινωνιών.

Άραγε, σε τι είδους κοινωνίες οραματίζονται να ζήσουν οι τοιούτοι ακοινώνητοι μηδενιστές, που το «παίζουν» ελεύθεροι, αν και δέσμιοι των αθεράπευτων δαιμονιωδών παθών τους; Μήπως σαν και αυτές που βλέπουμε καθημερινά στους χώρους των εγκληματιών και απατεώνων που λυμαίνονται την ανθρωπότητα, με θύματα τα αθώα παιδιά του καθενός; Στις περιπτώσεις αυτές είναι εμφανές ότι όλοι οι αντιρρησίες του ορθού και φυσιολογικού τρόπου ζωής, που στην ουσία υπερασπίζονται την καταστροφή και διάλυση παντός επιστητού, δεν αποδέχονται την ίδια τους τη φύση και είναι αντιφατικές έως καταστροφικές οι «ιδέες-θεωρίες» τους. Διότι ενώ γεννήθηκαν από κάποια οικογένεια στην Ελλάδα και βαπτίσθηκαν Ορθόδοξοι από τους γονείς που τους έφεραν στην ζωή, αποποιούνται στη συνέχεια κάτω από περίεργες και ακατανόητες συνθήκες όλα αυτά, φυσικά κάνοντας χρήση του κάθε σεβαστού δικαιώματος να αναζητούν νέες καταστάσεις, νομίζοντας μάταια όμως, ότι ικανοποιούν τα υπαρξιακά τους κενά, ζώντας αντίθετα με ότι είναι αποδεδειγμένα ιδανικό.

Αν κάποια ψυχικά τραύματα αναγκάζουν τους ανθρώπους να απαρνηθούν τη ζωή, που ορθά εφαρμόζεται και βιώνεται από το υγιέστερο και ωφελιμότερο κομμάτι του πληθυσμού της χώρας μας, δεν σημαίνει ότι έφταιγαν οι θεσμοί και ο πολιτισμός μας. Βεβαίως και είναι προσωπικό θέμα του κάθε ανθρώπου να επιλέγει τον τρόπο που επιθυμεί να ζήσει. Μπορεί κάλλιστα να προφασισθεί ότι δεν ερωτήθηκε αν επιθυμεί να λέγεται Έλληνας ή να βαπτισθεί Ορθόδοξος και να ανήκει στη συγκεκριμένη οικογένεια. Αψηφά όμως, ότι αποκλειστικά υπεύθυνοι που ήρθε στη ζωή είναι οι γονείς του, οι οποίοι δεν ήταν δυνατόν να τον ρωτήσουν πριν τον κάνουν, πριν τον ταΐσουν, πριν τον βαπτίσουν, πριν τον γιατρέψουν, πριν τον μάθουν γράμματα. Με δική τους επιλογή ήρθε στον κόσμο και δέχθηκε την αγωγή και την παιδεία που εκείνοι θεώρησαν ιδανική και σύμφωνη με τις παραδόσεις του Γένους μας, που δεν αμφισβητούνται με ψεύτικα νεομοδίτικα επιχειρήματα που δεν αντέχουν στο χρόνο.

Αν ο οποιοσδήποτε σήμερα, θα ήθελε να είχε γεννηθεί από γονείς που δεν θα ήξεραν ο ένας τον άλλον, ή θα είχαν περιστασιακή και τυχαία σχέση, οραματιζόμενος μια κοινωνία όπου ο καθένας θα έχει ασύδοτη σεξουαλική επαφή με όποιον θέλει, και θα ζει σε έναν χώρο που δεν θα υπάρχουν σύνορα και ο καθένας θα μπορεί να επιβάλλει τα όποια πιστεύω του στους πιο αδυνάτους, αδιαφορώντας ότι υπάρχουν σήμερα επικίνδυνα φανατισμένοι άνθρωποι που προσπαθούν δια της βίας να επιβάλλουν τον δικό τους πατριωτισμό-οικουμενισμό στους άλλους, και τα σύνορα δημιουργήθηκαν για να προστατευτούν οι φιλήσυχοι, ειρηνικοί και προοδευτικοί άνθρωποι από τους βαρβάρους που δεν υπολογίζουν και δεν σέβονται τίποτα. Και τέτοιου είδους βάρβαροι δεν υπήρχαν μόνο στα παλαιά χρόνια, αλλά υπάρχουν και σήμερα. Αγνοώντας ότι όλοι οι άνθρωποι επιθυμούν να ζουν και να αυτοδιοικούνται δημοκρατικά στον τόπο τους από τους ικανότερους και γνωστικότερους συμπολίτες τους, και κανείς δεν θέλει να εξουσιάζεται από αγνώστους με αντίθετα και «μυστήρια» πιστεύω.

Παρόλα αυτά μπορεί ο καθένας εφόσον το επιθυμεί να ζει χωρίς αρχές, αρκεί να μην προσηλυτίζει προκλητικά τις πλάνες του, να μην παρανομεί εις βάρος των συνανθρώπων του, και προπάντων να σέβεται τη ζωή και τον πολιτισμό του άλλου. Μπορεί να γεννηθεί και να πορευθεί στην πολιτεία (αφού του το επιτρέπει η χαλάρωση εφαρμογής των νόμων) άναρχα και παράνομα και να ασεβεί στα θεία, αν νομίζει ότι αυτή η ζωή αντισταθμίζει τα προβλήματά του και τον κάνει άνθρωπο. Αλλά έστω και αν έχει διδαχθεί με λάθος τρόπο το τι είναι ζωή και πορεύεται χωρίς σκοπό, πρέπει να κατανοηθεί από όλους ότι το ζητούμενο εν τέλει, είναι το να γίνει κανείς ΑΝΘΡΩΠΟΣ και όχι να ζει με ζωώδη και αφύσικα ένστικτα. Αν ψάξουμε σε όλες τις κοινωνίες θα διαπιστώσουμε ότι πλείστα προβλήματα που ταλαιπωρούν τον κόσμο, προέρχονται από άτομα που δεν βγήκαν από σωστή οικογένεια, ή αυτή που έχουν δεν είναι ότι το ιδανικότερο. Δεν πιστεύουν στον Θεό και δεν έχουν καμία απολύτως ευαισθησία όσον αφορά τον πλησίον συνάνθρωπό τους, με τον οποίο ζουν στον ίδιο τόπο και οφείλουν να διαφυλάττουν ώστε να διαμορφωθούν υγιείς δομές στην κοινωνία τους.

Είναι απόλυτα κατανοητό, να μην ξέρουν μερικοί άνθρωποι τι είναι η Θρησκεία, η Πατρίδα και η Οικογένεια και τι σημαντικό ρόλο μπορούν να παίξουν αυτές οι αξίες στην διαμόρφωση μιας σωστής και ιδανικής κοινωνίας. Επίσης, είναι δικαιολογημένο για κάποιους που έζησαν σε οικογένειες παρωδίες να μην θέλουν να ζήσουν ως άνθρωποι, αλλά εν ονόματι μιας επινοούμενης διαφορετικότητας στον τρόπο ζωής που επιλέγουν, για να ικανοποιούν τα αμαρτωλά πάθη τους και για λόγους ιδιαζουσών καταστάσεων και άρρωστων εμπειριών, επιδιώκουν να διαμορφώσουν έναν δικό τους «κόσμο» που τα συντρίμμια του είναι ορατά παντού.

Σχετικά με την Θρησκεία-Ορθοδοξία μας, την Πατρίδα-Ελλάδα μας και την Οικογένεια-Γένος μας, ας μην ξεχνάμε ότι όσοι πολέμησαν δίνοντας τα πάντα για να ζούμε εμείς σήμερα ελεύθεροι, αγωνίσθηκαν για αυτά τα ιδανικά που διαφυλάχτηκαν με τους ηρωϊκούς αγώνες τους. Εν ονόματι αυτών των ιδεωδών διατράνωναν ότι: «Είναι θέλημα Θεού. Είναι κοντά μας και βοηθάει, γιατί πολεμάμε για την πίστη μας, για την πατρίδα μας, για τους γέρους γονιούς, για τα αδύνατα παιδιά μας, για την ζωή μας, την λευτεριά μας …όταν επιάσαμε τα άρματα, είπαμε πρώτα υπέρ ΠΙΣΤΕΩΣ και έπειτα υπέρ ΠΑΤΡΙΔΟΣ… Παναγία μου είπα από τα βάθη της καρδιάς μου και τα μάτια μου δάκρυσαν. Παναγία μου βοήθησε και τούτη τη φορά τους Έλληνες να ψυχωθούν. Έκανα το Σταυρό μου, ασπάσθηκα την εικόνα της… Γιὰ νὰ ἰσάσετε τὴν πατρίδα, πρέπει νὰ ἔχετε θεμέλια τῆς πολιτείας, τὴν Ομόνοια, τὴν Θρησκεία καὶ τὴν Φρόνιμη Ἐλευθερία ...καὶ μὴ στηρίζεστε στοὺς ξένους, ἀλλὰ στὸν ἑαυτό σας καὶ στὸν Θεό» (Θεόδωρος Κολοκοτρώνης). «Μάχου υπέρ πίστεως και Πατρίδος… δια να υψώσωμεν το σημείον δι’ ου πάντοτε νικώμεν, λέγω τον Σταυρόν…» (Αλέξανδρος Υψηλάντης). «…Έλληνες ποτέ μην ξεχνάτε το χρέος σε Θεό και σε Πατρίδα! Σ’ αυτά τα δύο σας εξορκίζω ή να νικήσουμε ή να πεθάνουμε κάτω από την Σημαία του Χριστού» (Γρηγόριος - Δικαιος Παπαφλέσσας). «Χωρίς αρετή και πόνο εις την πατρίδα και πίστη εις την θρησκεία τους έθνη δεν υπάρχουν… αν πεθάνωμεν πεθαίνομεν δια την Πατρίδα μας, δια την Θρησκείαν μας… κι’ ο Θεός βοηθός…» (Στρατηγός Μακρυγιάννης). «Ορκίζομαι… να διαμείνω πιστός εις την Θρησκείαν μου και εις την Πατρίδα μου. Ορκίζομαι να χύσω και αυτήν την υστέρα ρανίδα του αίματός μου υπέρ της Θρησκείας και της Πατρίδος μου. Να χύσω το αίμα μου, ίνα νικήσω τους εχθρούς της Θρησκείας μου ή να αποθάνω ως Μάρτυς δια τον Ιησούν Χριστόν…» (Όρκος των Ιερολοχιτών). «...διὰ νὰ λάμψη πάλιν ὁ Σταυρὸς καὶ νὰ λάβη πάλιν ἡ Ἑλλάς... τὴν ἐλευθερίαν της» (Ἄνθιμος Γαζῆς). «Ελπίζω… με την βοήθειαν του Τιμίου Σταυρού και των θεοπειθών της πατρίδος ευχών…» (Ανδρέας Μιαούλης). «Ἐλᾶτε μ᾿ ἕνα ζῆλο σ᾿ ἐτοῦτον τὸν καιρό, νὰ κάμωμεν τὸν ὅρκον ἐπάνω στὸν Σταυρόν». (Ῥήγας Βελεστινλῆς). «Η Ιστορία και το μέλλον της Ελλάδος στηρίζονται πάνω σε τρεις λέξεις: Θρησκεία, Ελευθερία, Πατρίς» (Παλαιών Πατρών Γερμανός).

Για την Θρησκεία-Ορθοδοξία μας, την Πατρίδα-Ελλάδα μας και την Οικογένεια-Γένος μας, την φιλόθεη και φιλάνθρωπη, καθώς και για το μέγεθος αυτών των ανυπέρβλητων αξιών ομιλούν, αν και εχθρευόμενοι, όσοι γνωρίζουν το πόσο μεγάλη είναι η αξία αυτών των εννοιών για έναν λαό. Ο Αμερικανοεβραίος Κίσινγκερ θέτει στόχο να καταστραφεί η Ελλάδα και λέει: «Ο ελληνικός λαός είναι δυσκολοκυβέρνητος και γι' αυτό πρέπει να τον πλήξουμε βαθιά στις πολιτισμικές του ρίζες. Τότε ίσως συνετισθεί. Εννοώ, δηλαδή, να πλήξουμε τη γλώσσα, τη θρησκεία, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα, ώστε να εξουδετερώσουμε κάθε δυνατότητά του να αναπτυχθεί, να διακριθεί, να επικρατήσει, για να μη μας παρενοχλεί…»!!!

Βλέπουμε λοιπόν, που στοχεύουν όλοι οι «προοδευτικοί» της εποχής μας και αντί να πολεμήσουν τα ναρκωτικά, τη βία, την εγκληματικότητα, την πορνεία, την ανηθικότητα, να δουν την φτώχεια, την ανεργία, την καταστροφή του περιβάλλοντος, εκείνοι επεμβαίνουν στα εσώτερα ενός λαού που έχει μεγαλουργήσει και χαράσσουν «γραμμή»! Χτυπώντας ιδανικά και αξίες. Χτυπώντας την Αλήθεια. Είναι προφανές, ότι όλοι αυτοί γνωρίζουν πολύ καλά τι κρατάει όρθιο το Γένος των Ελλήνων και γι’ αυτό το πολεμούν με μανία, παρασέρνοντας τα θύματα των εποχών μας, που έχουν πέσει στις παγίδες τους και χτυπούν ότι είναι Ελληνικό, Ορθόδοξο και έχει σχέση με τον λαμπρό πολιτισμό μας, που όμοιός του δεν υπάρχει. Ας δει ο καθένας την καθημερινή ζωή ενός ανθρώπου που συνειδητά πιστεύει στον Θεό, έχει υγιή πατριωτισμό και είναι σωστός οικογενειάρχης, και ας την συγκρίνει με την ζωή ενός άθεου, μηδενιστή, απομονωμένου (με όλα τα παρεμφερή και συνακόλουθα) σε ένα δικό του κόσμο.