Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου
Ο Χώκινγκ δεν μπορεί να πιστέψει ότι ο Θεός έκαμε τη Δημιουργία για τον άνθρωπο.
Δεν μπορεί να καταλάβει γιατί ήταν <<υποχρεωμένος>> να την κάνει. Σαν τον υπηρέτη του βασιλιά Φιλίππου, ο οποίος δεν μπορούσε να καταλάβει τη γενναιοδωρία του βασιλιά προς έναν υπηρέτη, όπως αυτός. Η ιστορία λέει, πως μια φορά ο βασιλιάς Φίλιππος έδωσε ένα μεγάλο χρηματικό ποσό σε κάποιον υπηρέτη του για μια εκδούλευση που του έκαμε. Ο υπηρέτης δεν μπορούσε να πιστέψει στα μάτια του:
« Βασιλιά, γιατί μου έδωσες τόσα χρήματα; Εγώ σου έκανα μια εκδούλευση σαν υπηρέτης», είπε.
«Εσύ μου έκανες μια εκδούλευση σαν υπηρέτης κι εγώ σε ανταμείβω σαν βασιλιάς» είπε ο Φίλιππος.
Ο Χώγκινγ σκέφτεται ,όπως είναι διαδεδομένο στους Αγγλοσάξωνες, ωφελιμιστικά.
Βλέπει το Θεό ως ωφελιμιστή. Ωφελιμιστής ήταν ο βασιλιάς της ιστορίας που ακολουθεί. Ένας βασιλιάς, λέει η ιστορία, είχε έναν σοφό υπηρέτη και τον ρώτησε να μάθει το ποιόν της γυναίκας που επρόκειτο να νυμφευτεί. Ο υπηρέτης πήγε ως απεσταλμένος του βασιλιά στην κατοικία της εν λόγω γυναίκας και της ζήτησε να γδυθεί. Εκείνη χωρίς την παραμικρή αιδώ, που είναι έμφυτη σε κάθε γυναίκα, γδύθηκε μπροστά του. Μετά από αυτό ο υπηρέτης είπε στο βασιλιά ότι η γυναίκα που θέλει να παντρευτεί είναι κόρη πόρνης και του είπε τα καθέκαστα. Ο βασιλιάς για να δοκιμάσει την αξιοπιστία του υπηρέτη του τον ρώτησε :
«Εγώ τίνος γιος είμαι;».
«Εσύ, είσαι γιος φούρναρη», είπε ο υπηρέτης.
«Πώς το ξέρεις;» ρώτησε ο βασιλιάς.
« Κάθε φορά που σου κάνω μια εκδούλευση μου δίνεις ένα κουλούρι», είπε ο υπηρέτης.
Βασιλιάδες τον παλιό καιρό στη δική μας Παράδοση μπορούσαν να γίνουν όλοι, αν το άξιζαν. Η κληρονομική βασιλεία είναι επινόηση της φεουδαρχίας. Ουδέποτε είχαμε φεουδαρχία στον τόπο μας πριν τη φραγκοκρατία. Απόδειξη ότι έχουμε ακόμα φραγκοκρατία στην Ελλάδα είναι η κληρονομική πρωθυπουργία. Στην Παράδοσή μας ο καθένας ,αν ήταν άξιος, μπορούσε να γίνει βασιλιάς. Σε κάθε βάφτιση η ευχή ήταν: «Και βασιλιάς στην Πόλη».
Ο Όμηρος κλείνει το έπος της Οδύσσειας με ένα υπέροχο επεισόδιο. Είναι η στιγμή που ο Οδυσσέας με δέκα πιστούς του αναμένει να αναμετρηθεί με το πλήθος των οπλισμένων που έρχονται να εκδικηθούν το θάνατο των μνηστήρων. Ο Οδυσσέας καλεί τον Τηλέμαχο κοντά του:
<<Έλα να δεις γιατί είμαστε βασιλιάδες>>, λέει.
Ο Λαέρτης, που βλέπει τη σκηνή λέει στον εαυτό του:
<< Πόσο ευτυχισμένος είμαι να βλέπω το γιο μου με τον εγγονό μου, να ανταγωνίζονται στην αρετή!>>
Έτσι κλείνει το έπος της Οδύσσειας ο Όμηρος, που κατά μία άποψη είναι ο ίδιος ο Οδυσσέας.
Διαβάζοντας αυτά τα λόγια του Γιάννη Τσαρούχη, <<Ποια δύναμη εμποδίζει τον ήλιο να μας κάψει>> έγραψα ένα μικρό δοκίμιο με τίτλο <<Γιατί όλος αυτός ο απέραντος κόσμος>> που περιέχεται στο βιβλίο μου <<Ένας ήσυχος άνθρωπος>>. Παραθέτω το απόσπασμα αυτό απ΄ το εν λόγω βιβλίο μου , γιατί είναι σχετικό με το θέμα μας: << Ο Χώγκινγ δέχεται ότι όλος ο γαλαξίας έπρεπε να υπάρχει, αφού στις πρώτες γενιές των αστέρων του δημιουργήθηκαν τα βαρύτερα στοιχεία της ύλης, τα απαραίτητα για τη δημιουργία της ζωής. Τι χρειάζονται όμως όλοι οι άλλοι γαλαξίες; ρωτάει ο Χώγκινγκ. Για ποιο λόγο υπάρχουν όλα αυτά τα δισεκατομμύρια των δισεκατομμυρίων ηλίων και των άλλων αστρικών σωμάτων, που κινούνται με ιλιγγιώδεις ταχύτητες και τόσο αρμονικά, μέσα στο σιωπηλό και μυστηριώδες Σύμπαν; Όλη αυτή η ασύλληπτα θαυμαστή και μεγαλοπρεπής κατασκευή, έγινε χάριν του ανθρώπου; <<Αυτό είναι πολύ δύσκολο να το πιστέψει κανείς>>, ομολογεί ο Χώγκινγκ.
Μια απάντηση θα μπορούσε να είναι η εξής: Το Σύμπαν εκφράζει την υπερβολή της σοφίας και της δυνάμεως του Δημιουργού. Την υπερβολή της σοφίας και της δυνάμεως του Δημιουργού εκφράζει επίσης και η κατασκευή του ανθρώπου. Ο εγκέφαλός του, με τις θαυμαστές του ιδιότητες υπερβαίνει το μέτρο, που είναι αναγκαίο για τη ζωή.
Δεν υπάρχουν τα κατάλληλα όργανα για να μετρηθούν οι δυνατότητες του ανθρωπίνου νου. Εντούτοις ο άνθρωπος θα μπορούσε να ζήσει και χωρίς αυτήν την υπερβολή. Όπως το Σύμπαν το ίδιο και τον άνθρωπο τον χαρακτηρίζει η αυτή υπερβολή στην κατασκευή του. Αλλά μήπως δεν είναι πέραν παντός ορίου η σοφία και η δύναμις του Θεού; Αν υπάρχουν στο Σύμπαν, καθώς είναι λογικό να υπάρχουν αποτυπωμένα τα ίχνη του Δημιουργού, πως δεν θα είναι τα ίχνη αυτά εντελώς ακατανόητα, για τον περιορισμένο ανθρώπινο νου;>> (Ένας ήσυχος άνθρωπος, Εκδόσεις των Φίλων, ISBN 960-289-058-4).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου