Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
Διάβασα με προσοχή το άρθρο σας για το "Χάραγμα". Συμφωνώ μαζί σας όσον αφορά
στην ανάλυσή σας του μηχανισμού της βίας του δυνάστη και των οργάνων του.
Το ευτύχημα με το "χάραγμα" είναι ότι δίδεται προσωπικά στον καθένα.
Αυτό σημαίνει ότι απαιτείται η συναίνεση του καθενός από μας. Κανείς δεν μπορεί
να μας χαράξει όλους μαζί.
Δεν θα μπορεί να ζήσει κανείς χωρίς το χάραγμα; Ο Εχθρός πρόβλεψε να ξεμάθει
τον άνθρωπο να ζει χωρίς το χάραγμα. Κανείς δεν μπορεί να φτιάξει μια καλύβα
και να ζήσει στις όχθες κάποιας λίμνης, όπως ο Θορώ.
Από την άλλη μεριά , σύμφωνα με τα λόγια του Κυρίου, κανείς δεν μπορεί να ζει
κατά Θεόν, αν δεν πετάξει την πραμμάτεια του Καίσαρος.
Το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι το πρόβλημα δεν είναι πως θα κάνουμε να
με δεχθούμε το τυπικό χάραγμα, αλλά πώς θα κάνουμε να αποβάλουμε το
ουσιαστικό χάραγμα που με τη θέλησή μας έχουμε ήδη δεχθεί.
Στο χωριό μου αγαπούσα τους απλούς ανθρώπους και απέφευγα τους γραμματισμένους.
Η αγάπη μου αυτή για τους απλούς ανθρώπους που ξεκίνησε από τα παιδικά μου χρόνια
με συνοδεύει μέχρι τώρα που βρίσκομαι εις τας δυσμάς τους βίου μου.
Θυμάμαι τις μορφές τους, τις εκφράσεις τους, τα λόγια τους. Κι αφού τους αγαπώ
τους μιμούμαι κιόλας. Λέω κι εγώ όπως εκείνοι, σε ανάλογες περιστάσεις, "τί να
κάνουμε; Τί ρίχνει ο ουρανός και τα βουνά δεν το δέχονται; "
Ο ουρανός όμως για τους απλούς ανθρώπους που αγαπώ είναι δημιουργικός, είναι
ο ουρανός στον οποίο κρύβονται οι θησαυροί και η γη είναι παθητική με την παθητικότητα
της γονιμότητας, όχι της ασθένειας ή του φόβου. Αυτή είναι για μένα η αληθινή έννοια
της παροιμίας των απλών ανθρώπων. Απόδειξη ότι τα εμπόδια δεν τους ακινητοποιούσαν
όπως συμβαίνει σήμερα με εμάς που δεχτήκαμε την επιρροή της φράγκικης εκπαίδευσης.
Γνώρισα κάποιον που έχασε όλη του την περιουσία την οποία απέκτησε εργαζόμενος
στην Αυστραλία. Όταν ήρθε στην ανάκριση περίμενα να δω έναν άνθρωπο απελπισμένο.
Φαντασθείτε την έκπληξή μου, όταν μου είπε ότι θα πάει στην Αυστραλία και θα
ξεκινήσει πάλι από την αρχή για να ξαναφτιάξει την περιουσία του. Ούτε λέξη δεν
είπε γι΄ αυτούς που τον εξαπάτησαν!
Θέλω να πω ότι μπορούμε να δεχθούμε την καταφορά με εποικοδομητικό τρόπο.
Δεν ζητάμε το έλεος των πονηρών αλλά του Θεού. Τα λόγια του Κυρίου "απόδοτε
τα του καίσαρος καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ" ίσως σημαίνουν κάτι βαθύτερο
από αυτό που φαίνεται εκ πρώτης όψεως.
Για μένα "απόδοτε τα του καίσαρος καίσαρι" σημαίνουν επίσης πετάξτε την καισαρική
πραμμάτεια. Να ζείτε στον κόσμο χωρίς την πραμμάτεια του κόσμου. Ο Δαβίδ Θορώ,
όπως δείχνει το όνομά του είναι εβραίος. Ο πατέρας του είχε εργοστάσιο μολυβιών
στην Αμερική. Ο γιος του είχε δάσκαλό του τον φιλόσοφο Έμερσον, ο οποίος στη
θεωρία ήταν καλός.
Ο Θορώ μια μέρα μάλωσε με τον πατέρα του και έφυγε από το σπίτι. Ήθελε να
αποδείξει ότι η φύση μπορεί να ζήσει τον άνθρωπο, χωρίς την επιθετική τεχνολογία
της εποχής του. Πήγε λοιπόν στη λίμνη Γουώλντεν, έχτισε μόνος του μια καλύβα
και έζησε εκεί ένα χρόνο. Στο χρονικό αυτό διάστημα έγραψε το πιο σημαντικό
έργο του, Η Λίμνη Γουώλντεν, στο οποίο περιγράφει τη ζωή του ως ερημίτη.
Όταν επέστρεψε στην πόλη, με τις εμπειρίες της ζωής του ερημίτη αρνήθηκε
να πληρώσει τους φόρους στην πολιτεία η οποία εξακολουθούσε να μην αναγνωρίζει
τα δικαιώματα των μαύρων. Ο Θορώ προτίμησε να τον κλείσουν στη φυλακή, παρά
να είναι ελεύθερος σε μια πολιτεία που δεν αναγνωρίζει τους μαύρους ως ισότιμους
με τους άλλους πολίτες.
Το ίδιο έκανε και ο Νέλσων Μαντέλα. Έμεινε μια ζωή στη φυλακή. Κι όταν η Νότιος
Αφρική αναγνώρισε τα δικαιώματα των μαύρων και ο Μαντέλα έγινε πρόεδρος της
δημοκρατίας, είπε πως ο αγώνας δεν τελείωσε με την απελευθέρωση των αδελφών
του. Η ελευθερία , είπε , είναι ενιαία. Ο αγώνας για την ελευθερία δεν θα τελειώσει
αν δεν απελευθερωθούν και οι λευκοί από την κακία τους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου