Για να φτάσεις στη θεραπεία πρέπει να ξεκινήσεις απ΄ τη θεραπεία

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

        Ο φίλος μου Στέργιος, ζωγράφος, μου είπε πριν πολλά χρόνια, πως είναι καλό να έχουμε σημείο αναφοράς το Θεό. Πως ο κόσμος που δεν έχει σημείο αναφοράς το Θεό θα αρρωστήσει. Θα γεμίσει ο κόσμος αρρώστιες, εγκεφαλικά, καρδιακά κ.α. νοσήματα. 

      Τί εννοούσε ο φίλος μου ως  "σημείο αναφοράς το Θεό"; Προφανώς εννοούσε τη θρησκευτική συνειδητοποίηση. Αυτό που οι άγιοι ονομάζουν επίγνωση της αμαρτωλότητας. Η αρρώστια, λέει ο Γιουνγκ, αρχίζει από την έλλειψη θρησκευτικής συνειδητοποίησης.  

      Χθες με φώναξε στο μαγαζί του κάποιος γνωστός για να μου μιλήσει για τα κείμενα που δημοσιεύω στον τοπικό τύπο. "Καλά είναι αυτά που γράφεις", είπε, "μόνο που όλα αναφέρονται στο Θεό. Για μένα, είτε παπάς ψάλλει στην εκκλησιά είτε ιμάμης το ίδιο είναι. Οι θρησκείες έγιναν για να μαντρώνουν τον κόσμο".

      Η Εκκλησία, είπα στο γνωστό μου, είναι θεραπεία. Πώς ξέρεις τη θεραπεία αν δεν τη δοκιμάσεις;

Για να πας στη θεραπεία πρέπει να ξεκινήσεις απ΄  τη θεραπεία.

      Εκείνη τη στιγμή μπήκαν πελάτες στο μαγαζί κι εγώ χαιρέτησα το γνωστό μου και έφυγα. 

      Ένας μητροπολίτης, δεν θυμάμαι το όνομά του, έλεγε πως δεν δίνει άδειες γάμου, αν δεν βεβαιωθεί ότι οι μέλλοντες να έρθουν εις γάμου κοινωνίαν είναι αμφότεροι πιστοί. Το σκεπτικό του σεπτού ιεράρχη είναι ότι ο μη πιστός είναι άρρωστος και πρέπει να γίνει προηγουμένως καλά, για να είναι ικανός να δημιουργήσει μια υγιή οικογένεια. 

     Γιατί διαλύονται οι οικογένειες σήμερα; Και γιατί ο κόσμος γέμισε αρρώστιες; Τί είναι το εσώτατο υπαρξιακό  άγχος, άλλο από την απουσία του Θεού στην καρδιά του ανθρώπου; 

    Θα έλεγα στο γνωστό μου πώς υπάρχει γι΄ αυτόν ένας θησαυρός ανεκτίμητος στην Εκκλησία.

    Η μακαρίτισσα η μητέρα μου έλεγε πάντα, πηγαίνω στην εκκλησία άρρωστη και γυρίζω υγιής. 

       

Η εικόνα για τον κόσμο και για το κράτος

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Ποια είναι η εικόνα μας για τον κόσμο κατ΄ αρχήν και κατ΄ επέκταση για το κράτος; Η Αγία Γραφή λέει, πως κάθε άνθρωπος σχηματίζει μια εικόνα για τον κόσμο και με βάση την εικόνα του πορεύεται. Ποια εικόνα έχεις σχηματίσει για τον κόσμο; Τί είναι ή καλύτερα ποιος είναι ο κόσμος σου;

Για μένα η εικόνα που έχει για τον κόσμο (και για το κράτος) αυτός που πιστεύει στον Ιησού Χριστό διαφέρει από την εικόνα του άθεου. Η εικόνα του πιστού είναι αυτή που αποκάλυψε ο Κύριος και που είναι η εικόνα του εσωτερικού ανθρώπου. Η εικόνα του άθεου είναι η εικόνα του εξωτερικού ανθρώπου.

Όταν περιγράφουμε τον κόσμο, στην πραγματικότητα δεν περιγράφουμε τον κόσμο,αλλά τον εαυτό μας. Ο πιστός σ΄ ένα κόσμο που καταδιώκει την Εκκλησία δε ζει στον ίδιο κόσμο με τον άθεο. Οι κόσμοι τους διαφέρουν. Είναι δυο διαφορετικοί κόσμοι. Το ίδιο ισχύει και για το κράτος. Δεν είναι ίδια η εξουσία η οποία ασκείται από πιστούς με αυτήν που ασκείται από τους εχθρούς της Εκκλησίας.

Σ’ αυτόν τον κόσμο, λέει ο άγιος Ησύχιος, μόνο εγώ υπάρχω κι ο Θεός. Ο άγιος Ησύχιος βλέπει τους ανθρώπους ενωμένους στην πίστη τους στο Χριστό.Ο άθεος δεν μπορεί να καταλάβει πώς σκέφτεται ο άγιος. Ο άγιος δεν πολεμάει να διορθώσει τους άλλους για να αλλάξει τον κόσμο, ώστε να συμφωνεί με την ιδέα που έχει για τον κόσμο. Πολεμάει να αλλάξει τον εαυτό του σύμφωνα με το αιώνιο πρότυπο, τον Ιησού. Ενενήντα χρονών, έλεγε κάποιος άγιος, και δε συνάντησα άνθρωπο χειρότερο από μένα.

Ζητείτε πρώτον την βασιλεία του Θεού και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν, λέει το Ευαγγέλιο. Η βασιλεία του Θεού είναι η πρωταρχική, η υπερέχουσα αγάπη του πιστού. Ο κόσμος είναι όπως είμαστε. Αν είμαστε πνευματικά τυφλοί θα συναντούμε παντού την πνευματική τυφλότητα ή νέκρωση.

Το κράτος είναι σύμμαχος του λαού με θεμέλιό του το μόνο θεμέλιο που υπάρχει, τον Ιησού Χριστό ή είναι σύμμαχος του χρήματος και εχθρός του λαού; Το άλυτο πρόβλημα του χρήματος είναι ότι θέλει τον άνθρωπο δούλο και συνάμα δημιουργικό και αποδοτικό. Μόνο που η δημιουργικότητα και η αποδοτικότητα δε συμβαδίζει με τη δουλεία.

Ο διάβολος δεν έχει άλλη επιλογή από το να γίνει υπηρέτης του Θεού. Εθεώρουν τον σατανά πίπτοντα ως αστραπήν στη γη. Τα λόγια αυτά του Ιησού σημαίνουν ότι κανείς από αυτούς που αδικούν δεν μπορεί να πει ότι δεν ήξερε ποιο είναι το δίκαιο και το αληθινό.

Ο Ισπανός ποιητής και καθηγητής των Ελληνικών στο Πανεπιστήμιο της Σαλαμάνκας στο ποίημά του Η Προσευχή ενός αθέου, γράφει:Κύριε, μόνο αν υπήρχες θα ΄μουν κι εγώ αληθινός.

Η ευθύνη για την διακινδύνευση της κρατικής υπόστασης του Ελληνικού Λαού

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου



Ο ελληνικός λαός , από τότε που την εξουσία κατέλαβαν άτομα τα οποία διάκεινται εχθρικά προς το εθνικό κράτος, προς την πατρίδα και γενικά προς την κρατική υπόσταση του λαού και του έθνους, διατρέχει τον κίνδυνο να απωλέσει την κρατική του υπόσταση από υπαιτιότητα των ατόμων αυτών.

Για την υλοποίηση του σχεδίου τους έχουν την αμέριστη συμπαράσταση του διεθνούς κεφαλαίου, το οποίο ενεργεί με προοπτική να υποκαταστήσει το ελληνικό κράτος. Για την επιτυχία του εν λόγω σχεδίου οι ασκούντες την εξουσία εκθέτουν με κάθε τρόπο το ελληνικό κράτος τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό.

Τα άτομα αυτά απροκάλυπτα προπαγανδίζουν τις ιδέες τους, τις οποίες θεωρούν διεθνιστικές, είτε διότι αγνοούν την αληθινή έννοια είτε διότι σκοπίμως την διαστρεβλώνουν. Για να πραγματοποιήσουν τα εχθρικά σχέδιά τους παρουσιάζουν, εν γνώσει τους, το ελληνικό κράτος, ως ένα μισητό κράτος, που όλοι οι Έλληνες το απεχθάνονται. Ελπίζουν ότι οι Έλληνες ευχαρίστως θα συναινέσουν στην εκχώρηση της κρατικής υπόστασης του ελληνικού λαού σε άλλα κράτη ή ιδιώτες (Πολυεθνικές εταιρίες).

Η πράξη αυτή στρέφεται κατά της εθνικής κυριαρχίας και πρέπει τα άτομα αυτά να λογοδοτήσουν ενώπιον της δικαιοσύνης.

Ο Αίσωπος κι οι εκλογές. (Η φρίκη της ψήφου!)

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου


Στους μύθους του Αισώπου ενώ παρακολουθούμε την ιστορία κάποιων ζώων, ο νους μας πάει στους ανθρώπους. Ο μύθος π.χ. για ένα λιοντάρι και μια αλεπού που εξαπατούν μια ελαφίνα και την τρώνε, δεν έχει σκοπό να περιγράψει πώς ένα λιοντάρι και μια αλεπού τρώνε μια ελαφίνα. Μέσα από την περιγραφή του πραγματικού γεγονότος, ο μύθος μεταφέρει το βαθύτερο νόημά του, που είναι ότι ο άνθρωπος δεν πρέπει να αφήνει να του θολώνουν το νου ψεύτικες υποσχέσεις όπως αυτές π.χ. των πολιτικών κομμάτων στις προεκλογικές περιόδους.
Ο μύθος του Αισώπου για το λιοντάρι, την αλεπού και την ελαφίνα, πίσω από το έκδηλο περιεχόμενο κρύβει το βαθύτερο νόημά του, που πρέπει να το αποκαλύψει ο ακροατής του μύθου. Σύμφωνα με τον αρχαίο αυτό μύθο, ένα λιοντάρι ήταν άρρωστο και κείτονταν σ΄ ένα φαράγγι. Είπε δε στην αγαπημένη του αλεπού: "Αν θέλεις να γίνω καλά και να ζω, φέρε μου τη μεγάλη ελαφίνα, αφού την εξαπατήσεις με τα γλυκά σου λόγια. Την επιθυμώ από τα βάθη της καρδιάς μου."
Η αλεπού πήγε και βρήκε την ελαφίνα να πηδάει στο χορτάρι κι αφού τη χαιρέτησε, της είπε: " Καλά μηνύματα σου φέρνω. Ξέρεις ότι ο βασιλιάς μας, λέων, είναι ετοιμοθάνατος. Σκέφτεται, ποιό απ΄ τα θηρία θα βασιλέψει μετά απ΄ αυτόν. Ο ποντικός είναι αγνώμων, η αρκούδα είναι νωθρή, η λεοπάρδαλη είναι όλο οργισμένη, η τίγρη είναι αλαζονική. Η Ελαφίνα είναι αξιοτάτη. Είναι ψηλή, ζει πολύ, το κέρατό της είναι φοβερό στους όφεις. Και να μη σου τα πολυλογώ κυρώθηκες να βασιλέψεις."
Έτσι ο νους της ελαφίνας τυφλώθηκε από τα λόγια της αλεπούς και πήγε στη σπηλιά του λιονταριού, δίχως να ξέρει τί την περιμένει. Το λιοντάρι όρμησε επάνω της, αλλά η ελαφίνα του ξέφυγε και γλίτωσε με μερικές μόνο γρατσουνιές.
Το λιοντάρι στέναξε, γιατί το βασάνιζε η πείνα κι η λύπη και ικέτευε την αλεπού να πάει να ξαναφέρει την ελαφίνα. Όταν η ελαφίνα την είδε, έφριξε και της είπε:"Ω, κάθαρμα, μη με πλησιάσεις, γιατί δε θα ζήσεις. Να βρεις άλλους, που δεν έχουν πείρα από λιοντάρια, να τους εξαπατήσεις."
"Εμάς τους φίλους υποπτεύεσαι;" είπε η αλεπού. "Το λιοντάρι ήθελε να σε πιάσει από το αυτί, για να σου δώσει συμβουλές πώς να κυβερνάς, διότι πεθαίνει. Ορκίζομαι ότι δεν θα πάθεις τίποτα."
Έτσι ξεγελάστηκε πάλι η ελαφίνα, και ξαναπήγε στη σπηλιά του λιονταριού, για να γίνει το δείπνο του. Η αλεπού (η κερδώ) άρπαξε κρυφά την καρδιά της ελαφίνας και την έφαγε. Στο λιοντάρι που έψαχνε να τη βρει, η αλεπού είπε: "Αυτή δεν είχε καρδιά. Αν είχε, δεν θά 'μπαινε δυο φορές στη σπηλιά του λιονταριού."
Προξενεί εντύπωση το γεγονός ότι ο Αίσωπος, όπως ακριβώς και η Ορθόδοξη Παράδοση,τοποθετεί στην καρδιά του πνευματικό κέντρο του ανθρώπου και όχι στον εγκέφαλο.
Ακούγοντας τον Αισώπειο αυτό μύθο, ευγενικέ αναγνώστη, ο οποίος μιλάει για απατηλές υποσχέσεις, για την ευπιστία της ελαφίνας, για την πονηρία της αλεπούς, σίγουρα ο νους σου, μια που ο λόγος γίνεται για κυβέρνηση, πηγαίνει στους πολιτικούς και στα πολιτικά κόμματα. Δεν θα μπορούσες να μη συνδέσεις τον αρχαίο μύθο με τους πολιτικούς που εξαπατούν τον κόσμο με τις απατηλές υποσχέσεις τους.
Οι ίδιοι πολιτικοί θα καλέσουν πάλι τον κόσμο να τους ψηφίσει.Ο σοφός Αίσωπος, χιλιάδες χρόνια πριν από σήμερα, ένιωθε τη φρίκη να ψηφίζει κανείς τους ίδιους αυτούς που επί σειρά ετών τον εξαπατούν. Ο Αίσωπος δεν ήταν Έλληνας, ήταν δούλος στον Έλληνα Ξάνθο. Έγραψε όμως τους μύθους του στα ελληνικά, διότι είχε ελληνική παιδεία. Δεν ήταν Έλληνας αλλά ήξερε καλά τους Έλληνες και την ευπιστία τους. Τα λόγια του για την ελαφίνα, πως δεν έχει καρδιά, για να αφήνει να την εξαπατούν,δείχνει την αγανάκτησή του γι΄ αυτόν, τον πάντοτε ευκολόπιστο και πάντα προδομένο, Ελληνικό Λαό.

Φιλοσοφία και πολιτική

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου


Ο Πλάτων έλεγε, «εάν μη οι φιλόσοφοι άρξωσι , ουκ έσται κακών παύλα» ( αν δεν κυβερνήσουν ενάρετοι άνθρωποι που αγαπούν το λαό,δε θα ’χουν τα κακά του κόσμου τελειωμό).

Κάποιος παραμελούσε τη γυναίκα του για χάρη της δουλειάς του. Ο πατέρας του, που ανησυχούσε για την αποξένωση των παιδιών του, συμβούλευε το γιο του να πλησιάσει περισσότερο τη γυναίκα του.

"Θα της αυξήσω το επίδομα", έλεγε ο γιος του «και θα ’ναι ευχαριστημένη». (Ο άνθρωπος πίστευε ότι όλα τα προβλήματα λύνονται με τα χρήματα!) Το ζευγάρι τελικά χώρισε και τα παιδιά τους διχάστηκαν από την πίκρα του χωρισμού.

Τί έχουν να πουν τα πολιτικά κόμματα για την αποξένωση και τη διάσπαση της οικογένειας και της κοινωνικής συνοχής; (Τα τελευταία χρόνια η Εκπαίδευση περιορίστηκε στην απλή επαγγελματική κατάρτιση κι απάλειψε από τους στόχους της τη μόρφωση!)

Οι πολίτες γνωρίζουν τα γινόμενα. Αναζητούν το νόημα στη ζωή. Ενώ οι πολιτικοί, εραστές των μύθων, «ουδέν ακούουν». Ένας απ΄ τους μεγαλύτερους μύθους των πολιτικών είναι ο χωρισμός των πολιτών αντί σε πλούσιους και φτωχούς, σε δεξιούς κι αριστερούς.

Ο μύθος της Δεξιάς και της Αριστεράς παράταξης δείχνει ότι τα προβλήματα δεν είναι οικονομικά όπως υποκρίνεται η Αριστερά ή προβλήματα ελευθερίας, όπως επίσης υποκρίνεται η Δεξιά. Είναι προβλήματα ηθικά, διότι οι άρχοντες δεν κυβερνούν με αρετή.

Εκείνο που προέχει είναι το πνεύμα

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου



Περισσότεροι
λογισμοί,

λιγότερη
προσοχή.

Λιγότεροι
λογισμοί,

περισσότερη
προσοχή.

Καθόλου
λογισμοί,

απόλυτη
προσοχή.




Περισσότερες
αναπνοές,

λιγότερη
προσοχή.

Λιγότερες
αναπνοές,

περισσότερη
προσοχή.

Καθόλου
αναπνοές,

απόλυτη
προσοχή.




Πνεύμα
(Προσοχή)

Ψυχή
(Λογισμοί)

Σώμα
(Αναπνοή)




Εκείνο

που
προέχει

είναι

το
πνεύμα

(κι η
προσοχή)




Tο
σώμα

αντι-
μάχεται

το
πνεύμα




(Πολύ

με τη
ζωή

λίγο

με το
πνεύμα)

--

Περί λογισμών

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου


Τί είναι οι λογισμοί; Είναι μόνο σκέψεις; Τί διαφέρουν από τις επιθυμίες και τα συναισθήματα; Αν λέγαμε ότι ο εσωτερικός άνθρωπος είναι ένα χάος από λογισμούς, επιθυμίες και συναισθήματα, δεν θα πέφταμε έξω ιδίως για τον σημερινό άνθρωπο. Ποιος κυβερνάει άραγε αυτό το χάος, αν το κυβερνάει κανείς; Είναι δυνατόν το χάος να μπει σε τάξη; Υπάρχει κάποιο αρχικό σχέδιο του Δημιουργού του ανθρώπου; Σύμφωνα με την Ορθόδοξη διδασκαλία ηγεμών των λογισμών είναι ο νους.

Κατ΄ αρχήν η διάκριση της ψυχής σε τρία μέρη, στο λογιστικό, στο βουλητικό και στο θυμικό δεν είναι σταθερή, όπως δεν είναι σταθερή η θέση της ψυχής στο σώμα: Είναι μέσα στο σώμα, είναι έξω, είναι και μέσα και έξω; Δεν μπορεί κανείς να το πει, μια που η ψυχή δεν μπορεί να οριστεί ή να μετρηθεί. Δεν υπάρχει μέτρο για την ψυχή. Γνωρίζουμε τους καρπούς της και συνάμα δεν γνωρίζουμε την ίδια.

Οι υλιστές πιστεύουν ότι η ψυχή δεν υπάρχει, επειδή δεν επαληθεύεται με την ανάλυση στο επιστημονικό εργαστήριο. Άλλωστε ούτε η ζωή επαληθεύεται με την επιστημονική ανάλυση. Και για τη ζωή είναι το ίδιο. Γνωρίζουμε τις λειτουργίες της, αλλά δεν γνωρίζουμε την ίδια. Θα γνωρίζαμε περισσότερα για τη ζωή, αν δεν ρωτούσαμε τί είναι η ζωή, αλλά ποιός είναι η ζωή.

Δεν ξέρουμε λοιπόν ποιος είναι ο τόπος της ψυχής. Όταν μιλάμε π.χ. για το λογιστικό μέρος της ψυχής δεν εννοούμε ότι το μέρος αυτό βρίσκεται σε κάποια θέση μέσα στο σώμα π.χ. στον εγκέφαλο. Ο εγκέφαλος συλλαμβάνει τους λογισμούς, δεν τους δημιουργεί. Ούτε όταν λέμε π.χ. ότι οι λογισμοί κατεβαίνουν στην καρδιά εννοούμε ότι μετακινούνται τοπικά από τον εγκέφαλο στην καρδιά.

Ένα παράδειγμα του πως οι λογισμοί "κατεβαίνουν" στην καρδιά ή πώς βάζει κανείς καρδιά στους λογισμούς του. Ο λογισμός που έρχεται στο νου μας ότι μια μέρα όλοι οι άνθρωποι πεθαίνουν, όταν η ζωή τους τελειώνει διαφέρει από το λογισμό ότι η ημέρα αυτή για κάποιον από μας είναι ορατή ,όπως αποφαίνονται οι γιατροί εξαιτίας κάποιας ανίατης ασθένειας. Στη δεύτερη περίπτωση ο λογισμός έχει κατεβεί στην καρδιά ή έχουμε βάλει καρδιά στο λογισμό.

Μιλώντας, λοιπόν, γενικά για τους λογισμούς περιλαμβάνουμε σ΄ αυτούς και τις επιθυμίες και τα συναισθήματα μια που κι οι τρεις είναι λειτουργίες της συνείδησης. Ένα παράδειγμα: Κάποιο βράδυ σε μια λίμνη ένας άνθρωπος πηγαίνει βαρκάδα . Κάποια στιγμή ξεπετάγεται μπροστά του, μέσα απ΄ το νερό, ένα ψάρι ,λάμποντας στο φεγγαρόφωτο: Τί ψάρι να είναι άραγε, αναρωτιέται. Αν πεινούσε εκείνη την ώρα θα μπορούσε να σκεφτεί, τι ωραίος μεζές που θα γινόταν. Κι αν ήταν σε καλή αισθητική διάθεση θα μπορούσε να μείνει ικανοποιημένος μόνο με τη χαρά του ωραίου. Τρεις διαφορετικοί λογισμοί, τρεις διαφορετικές λειτουργίες της συνειδησιακής ζωής.

Οι λογισμοί ενδιαφέρουν τον καθένα από μας λιγότερο ή περισσότερο, ανάλογα με την αγάπη μας για την εσωτερική ειρήνη. Ανάλογα αν έχουμε συνειδητοποιήσει την ανάγκη της εσωτερικής ειρήνης, η οποία εξαρτάται από τους λογισμούς μας. Ο Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ λέει για την εσωτερική ειρήνη: Απόκτησε την εσωτερική σου ειρήνη και χίλιοι άνθρωποι γύρω σου θα σωθούν.

Οι λογισμοί δεν μας επηρεάζουν μόνο με τον αριθμό τους, αν είναι λίγοι ή πολλοί, ή με την ποιότητά τους, αν είναι καλοί ή κακοί ή με το είδος τους, αν είναι του μυαλού ή της καρδιάς, μας επηρεάζουν και με τον τρόπο που κινούνται, αν κινούνται αργά ή γρήγορα ή αν κινούνται με ρυθμό και με αρμονία ή κινούνται σπασμωδικά και με ακαταστασία.

Μέχρις εδώ μπορεί κανείς να μιλάει για τους λογισμούς. Από εδώ και πέρα πρόκειται για την εμπειρία και μπορεί να μιλούν μόνον εκείνοι που έχουν εμπειρία των λογισμών. Η βαθύτερη γνώση τους λέγεται μυστική όχι γιατί είναι κρυφή, αλλά γιατί μεταδίδεται μόνο από εμπειρία σε εμπειρία.

Γράφοντας για τους λογισμούς θυμήθηκα τη μετάφραση του ποιήματος του Λόρκα, ένα θρήνο της κιθάρας. Μεταφράζοντάς το ένιωθα τον πόνο που εκφράζει σαν δικό μου, επειδή η εποχή εκείνη ήταν μια δύσκολη περίοδο της ζωής μου.

Παραθέτω μερικούς στίχους του ωραίου αυτού ποιήματος για να τους χαρείς, ευγενικέ αναγνώστη.

ΚΙΘΑΡΑ

....................
Αρχίζει ο θρήνος
της κιθάρας.
Είναι ανώφελο
να την κάνεις να πάψει.
Είναι αδύνατο
να την κάνεις να πάψει.
Θρηνεί μονότονα
όπως θρηνεί το νερό,
όπως θρηνεί ο αέρας
πάνω στο χιόνι που πέφτει.
Είναι αδύνατο
να την κάνεις να πάψει.
Θρηνεί για πράγματα
μακρινά.
..................................

Αχ, κιθάρα,
καρδιά βαριά
πληγωμένη
από πέντε σπαθιά.

Μετάφραση: Μ.Ε.Λ.

Η τηλεόραση σκοτώνει την ικανότητα να σκέφτεσαι. Γιατί βουλευτές ψηφίζουν δίχως να σκέφτονται!

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

        Η τηλεόραση σκοτώνει την ικανότητα να σκέφτεσαι. Ακόμα κι οι πολιτικοί στην κυβέρνηση ομολογούν ότι ψηφίζουν χωρίς να σκεφτούν. Οι λαοί δεν βρίσκουν ανθρώπους να διαθέτουν την ικανότητα να σκέφτονται, για να τους αναθέσουν την διακυβέρνηση της χώρας. Ο κόσμος όλος είναι αδιάβαστος εξαιτίας της τηλεόρασης.

       Η τηλεόραση είναι το υποκατάστατο της εικονοποιητικής δύναμης του νου, δηλαδή της φαντασίας.
Η εικονοποιητική δύναμη του νου ελέγχεται από το νου. Η εικονοποιητική δύναμη της τηλεόρασης ελέγχεται από τους καναλάρχες. Η διαφορά είναι ότι οι καναλάρχες θέλουν να κάνουν τον κόσμο να μη σκέφτεται  για να αγοράζει ό,τι τον διατάξουν. Έτσι η εικονοποιητική δύναμη της τηλεόρασης είναι ανεξέλγκτη από το νου του κάθε ανθρώπου, ο οποίος δέχεται παθητικά τις εικόνες της και μάλιστα με τρόπο καταιγιστικό.

     Δείτε τι συμβαίνει στην πραγματικότητα. Κάντε μόνοι σας τον υπολογισμό: Μία εικόνα ίσον χίλιες λέξεις. Ένα τηλεοπτικό δευτερόλεπτο πολλές εικόνες. Ας δεχθούμε για να βρούμε λογαριασμό ότι κάθε δευτερόλεπτο ισοδυναμεί με το χρόνο που χρειάζεται μια εικόνα.

     Ένα τηλεοπτικό δευτερόλεπτο ίσον χίλιες λέξεις.
     Ένα τηλεοπτικό λεπτό ίσον 1.000 λέξεις επί 60 λεπτά ίσον 60.000 λέξεις.

     Το λεξιλόγιο ενός συγγραφέα δεν ξεπερνάει τις 2.000 λέξεις. Άρα ο τηλεθεατής μέσα σε ένα τηλεοπτικό λεπτό διάβασε το έργο τριάντα συγγραφέων στο οποίο περιλαμβάνονται ακόμα και μυθιστορήματα- ποταμοί, όπως οι Άθλιοι του Ουγκώ, το Πόλεμος και Ειρήνη του Τολστόη κ.α.

    Με τόση γρηγοράδα διαβάζουν οι πολιτικοί τους νόμους γι΄ αυτό ο κόσμος πάει απ΄ το κακό στο χειρότερο και η Γη κινδυνεύει να καταστραφεί.

   

ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ

Ο

ΑΓΑΠΩΝ

ΤΟ

ΟΝΟΜΑ

ΤΟΥ

ΙΗΣΟΥ

ΕΧΕΙ

ΤΟ

ΝΟΥ

ΤΟΥ

Σ΄ ΑΥΤΟ

ΤΟ

ΟΝΟΜΑ

ΤΟΥ 

ΙΗΣΟΥ

ΕΙΝΑΙ

ΟΠΩΣ

ΤΟ

ΡΑΒΔΙ

ΣΤΟΝ

ΟΔΟΙΠΟΡΟ








ΕΙΝΑΙ

ΟΠΩΣ

ΤΟ

ΣΤΑΘΕΡΟ

ΣΗΜΕΙΟ

ΟΠΟΥ

ΠΡΟΣΗΛΩΝΕΙ

ΤΟ

ΒΛΕΜΜΑ

ΤΟΥ

Ο

ΣΧΟΙΝΟΒΑΤΗΣ

ΤΟ

ΟΝΟΜΑ

ΤΟΥ

ΙΗΣΟΥ

ΕΙΝΑΙ

ΟΠΩΣ

Η

ΠΥΞΙΔΑ

ΣΤΟΥΣ

ΝΑΥΤΙΚΟΥΣ

            _

          Μ.Ε.Λ. 

Τί υπόσχονται οι πολιτικοί για την ανεργία των νέων;

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Τί υπόσχονται οι πολιτικοί για την ανεργία των νέων; Κάθε φορά , ιδίως στην προεκλογική περίοδο, υπόσχονται να πάρουν μέτρα για την ανεργία ,αλλά η ανεργία αντί να λιγοστεύει αυξάνεται και μαζί και τα προβλήματα που συνδέονται στο φαύλο κύκλο της.
Θα μου αντιτάξουν ότι το πρόβλημα αυτό είναι άλυτο, ότι δημιουργήθηκε απ΄ την βιομηχανική επανάσταση κι ότι κανένας πια δεν θέλει να στερηθεί το παραμικρό απ΄ τα αγαθά που του προσφέρει ο τεχνικός πολιτισμός ή να περιορίσει τουλάχιστον τις προσδοκίες του και τις επιθυμίες του.

Το πρόβλημα της ανεργίας δεν θα ήταν άλυτο, αν δεν ήταν πρόβλημα ηθικό κι αν δεν έπληττε μόνο τους φτωχούς. Η ανεργία των νέων είναι πρόβλημα ηθικό (ψυχικό) και πλήττει σχεδόν μόνο τους φτωχούς! Οι πλούσιοι βρίσκουν δουλειά για τα παιδιά τους στις επιστήμες, στις τέχνες, στο εμπόριο, στη βιομηχανία οπουδήποτε. Οι φτωχοί λένε για τους πολιτικούς και για τα κόμματα: «Όποιος και να βγει για μας το ίδιο είναι!»
Έκανα μια βόλτα χθες στα μαγαζιά της Θεσσαλονίκης για να βρω βιβλία για την ανεργία.

Με την ευκαιρία μιλούσα για το θέμα αυτό με τους νέους που εργάζονταν στα βιβλιοπωλεία. «Πάνω από όλα είναι ψυχικό πρόβλημα και όχι οικονομικό» είπε η κοπέλα που δουλεύει στο υπόγειο παλαιοπωλείο της οδού Ερμού. «Δεν γίνεται τίποτα αν αφήνουν τους νέους στη μοίρα τους. Είναι πάρα πολλά παιδιά άνεργα κι αν το σκεφτείς είναι φρίκη!» «Δεν ασχολείται κανείς με την ανεργία των νέων» είπε ο υπάλληλος ενός μεγάλου βιβλιοπωλείου της Θεσσαλονίκης , που έψαχνε μια ώρα στον ηλεκτρονικό υπολογιστή να βρει κάποιο βιβλίο με το θέμα της ανεργίας των νέων χωρίς να βρει κανένα! Δεν απασχόλησε κανένα η ανεργία των νέων ούτε συγγραφέα, ούτε πολιτικό ούτε επιστήμονα; Δεν υπήρξε κανείς ανάμεσά τους πατέρας ανέργου νέου; Όλα τα βιβλία που υπάρχουν είναι ειδικές επιστημονικές μελέτες που διαπραγματεύονται το θέμα από την οικονομική και τη λογιστική του άποψη, γεμάτα στατιστικούς πίνακες και λογαριασμούς, ώστε να μη βγάζεις άκρη αν δεν είσαι ειδικός!

Κάθισα λοιπόν και έγραψα αυτό το άρθρο χωρίς λογιστικά στοιχεία, σαν ένας απλός άνθρωπος που τον βασανίζει το πρόβλημα της ανεργίας των νέων. Ξέρω ότι θα μου αντιτάξουν ότι βλέπω το πρόβλημα της ανεργίας μόνο απ΄ την συναισθηματική του πλευρά. Κατά τύχη όμως τα δύο μοναδικά βιβλία που βρήκα, το βιβλίο του Μισέλ Ροκά, με τον τίτλο «Τι να κάνουμε για την αντιμετώπιση της ανεργίας» και το βιβλίο του Γκι Αζνάρ με τίτλο «Λιγότερη δουλειά, δουλειά για όλους» καταλήγουν στην ίδια σχεδόν άποψη με εμένα, αν και χρησιμοποιούν διαφορετικό σκεπτικό απ΄ το δικό μου.

Σκέφτηκα πολύ απλά, με βάση το Ευαγγέλιο και τον Ηράκλειτο. Τα Ευαγγέλιο λέει, πως δεν θα είχαμε ανεργία, αν είμαστε όλοι πατέρες και μητέρες των ανέργων νέων, όπως είμαστε στην πραγματικότητα γιατί όλοι είμαστε μια οικογένεια.
Ο δε Ηράκλειτος λέει ,πως όταν σκεφτόμαστε σαν να είμαστε όλοι μια οικογένεια, ενωμένοι , είμαστε αληθινοί. Όταν σκεφτόμαστε διηρημένοι, ο καθένας για τον εαυτό του, είμαστε ψεύτικοι. Με τον ίδιο τρόπο σκέφτεται και ο Στρατηγός Μακρυγιάννης. <<Είμαστε στο «εμείς» όχι στο «εγώ»>>, είπε.

Θεωρώντας το πρόβλημα της ανεργίας των νέων ηθικό (ψυχικό) , το σύνθετο αυτό πρόβλημα μπορεί να λυθεί. Το μεγάλο όμως φιάσκο της πολιτικής στη σημερινή εποχή είναι ότι και για το πρόβλημα αυτό της ανεργίας των νέων όπως και γενικά για τον πολιτισμό επαφίεται στον πατριωτισμό της Αγοράς!

Οι έλληνες ως φράγκοι

Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Στην ιδιαίτερη πατρίδα μου, στη Δεσκάτη Γρεβενών, όπου πέρασα τα παιδικά μου χρόνια, όταν κάποιος γινόταν "εκτός εαυτού" εξαιτίας κάποιου πάθους, κυρίως θυμού, δεν λέγαμε "αυτός έγινε τούρκος". Όταν κάποιος γινόταν "εκτός εαυτού" λέγαμε "αυτός έγινε φράγκος, αυτός φράγκεψε".
Η αλλοίωση της ψυχής του έλληνα ήταν μεγαλύτερη ως φράγκος παρά ως τούρκος.

Πώς είναι οι έλληνες ως φράγκοι; Για τους συμπατριώτες μου στη Δεσκάτη, οι έλληνες ως φράγκοι έχουν πλήρη σύγχυση και δεν ξέρουν τί τους γίνεται. Όσο διαρκεί η επιρροή της φραγκιάς στην ψυχή τους και στον χαρακτήρα τους τα πράγματα πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο και κανείς δεν ξέρει πού θα τους οδηγήσει η κατάσταση αυτή.

Έως τώρα η κατάληψη αυτού του είδους του έλληνα από τον φράγκο γινόταν καλυμμένα. Ήδη η κατάληψη και η αλλοίωση του έλληνα γίνεται απροκάλυπτα. Πολλοί έλληνες είναι τόσο ζαλισμένοι που νομίζουν ότι έγιναν κιόλας φράγκοι.

Φυσικά δεν φράγκεψαν απ΄ τη μια μέρα στην άλλη. Απλώς τώρα η αλλοίωσή τους γίνεται αισθητή επειδή δεν είναι ούτε έλληνες ούτε φράγκοι. Στην Ελλάδα νιώθουν φράγκοι και στη φραγκιά νιώθουν οι Έλληνες. Έχουν κρίση ταυτότητας. Στην Ελλάδα μιλούν φράγκικα και στη φραγκιά μιλούν ελληνικά. Τελικά αυτούς τους τύπους ούτε οι έλληνες τους θέλουν ούτε οι φράγκοι. Δεν είναι φράγκοι καθεαυτό, είναι "φραγκεμένοι". Μιμούνται τους φράγκους κι όπως κάθε μίμηση και η μίμηση της φραγκοσύνης τους δεν είναι ωραία.

Η λύση για τους έλληνες ως φράγκους, όταν κατακτούν την εξουσία όπως τα τελευταία χρόνια, είναι ο πολυ-πολιτισμός. Δεν είναι ούτε έλληνες ούτε φράγκοι, είναι πολυπολιτισμικοί. Λες και όταν δεν έχεις κανένα πολιτισμό , έχεις πολλούς πολιτισμούς.

Ο λαός λέει γι΄ αυτούς τους τύπους την παροιμία, πολυτεχνίτης κι ερημοσπίτης. Ερημοσπίτης στη φραγκιά, επειδή στη φραγκιά διέλυσαν τις οικογένειές τους και πολυτεχνίτης στην Ελλάδα, επειδή η Ελλάδα διαλύεται με τους λαθρομετανάστες.

Το Ευαγγέλιο λέει γι΄ αυτού του είδους τους ανθρώπους, "δίψυχοι άνθρωποι, ακατάστατοι σε όλες τις οδούς αυτών." Με τέτοιους ακατάστατους ανθρώπους στην εξουσία η πολιτεία παρεκτρέπεται. Το ερώτημα που βασανίζει το δύσκολο αυτό καιρό τους έλληνες είναι πώς θα πάψουν οι παρεκτροπές της πολιτείας δίχως να καταφύγουν στη βία.

Δεν ωφελεί το ότι οι φραγκεμένοι ή ευρωπαϊστές όπως λέγονται σήμερα ανάγουν την αιτία των παρεκτροπών της πολιτείας σε δυνάμεις μεγαλύτερες από αυτούς, φανερές ή κρυμμένες (Μέρκελ, Σαρκοζί κ.α.)

Το κόλπο είναι τόσο παλιό που ανάγεται στα μυθικά χρόνια όταν οι μυθικοί θεοί της Ελλάδας αντικαθιστούσαν την εξουσία. Παράδειγμα η υπόθεση της Ορέστειας που την αιτία της τραγωδίας την
φόρτωσαν σ΄ ένα μυθικό θεό με περιπετειώδη ζωή, βίος και πολιτεία, και με άγνωστη καταγωγή, έναν θεό διπλοπρόσωπο, ακίνδυνο και επικίνδυνο μαζί, με σκοτεινή προσωπικότητα, τον Απόλλωνα το θεό της ποιήσεως. Το όνομά του βγαίνει από το ρήμα απόλλυμι που σημαίνει αφανίζω, φονεύω εξοντώνω κ.α. Το όνομα Απόλλων στον Όμηρο σημαίνει τιμωρός, εκδικητής, θεός του γρήγορου θανάτου και μαζί θεός που διώχνει το θάνατο (αλεξίκακος).

Ο Απόλλων έβαλε τον Ορέστη να σκοτώσει τη μητέρα του, την Κλυταιμνήστρα και τον εραστή της τον Αίγισθο, για να εκδικηθεί το θάνατο του πατέρα του Αγαμέμνωνα.. Η βία αν και έχει στην προκειμένη περίπτωση θεϊκή προέλευση οδηγεί όσους εμπλέκονται σ΄ αυτήν σε μια φοβερή τραγωδία, σε μια κρίση απ΄ την οποία κανείς δεν ξέρει πώς θα τελειώσει.

Η ψυχική απολαβή της ενημέρωσης

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

     Η ενημέρωση έχει την ψυχική απολαβή της. Δεν εξηγείται διαφορετικά πώς είναι δύσκολο για τον κόσμο να τη στερηθεί ή ακόμα και να την περιορίσει. Ο κόσμος δεν θέλει να στερηθεί την ενημέρωση επειδή δεν θέλει να στερηθεί την ψυχική απολαβή της . Αν ήταν υποχρεωμένος να πάψει να ενημερώνεται, επειδή π.χ. είναι έγκλειστος σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως όπου η ενημέρωση είναι υποχρεωτική, θα ένιωθε τη στέρηση ως υποτίμηση της προσωπικότητας και ακόμα περισσότερο ως ανυπαρξία. Υπάρχω για τον σύγχρονο άνθρωπο σημαίνει κυρίως ότι με αναγνωρίζουν ότι υπάρχω, με διαφορετικούς τρόπους π.χ. με την δυνατότητα να αγοράζω, να ενημερώνομαι κ.α. Ενημερώνομαι άρα υπάρχω.

  Πράγματι η ενημέρωση κατά κάποιο τρόπο  μας κάνει  να νιώθουμε σπουδαίοι. Μας βγάζει απ΄ την ανυπαρξία. Νιώθουμε ότι υπάρχουμε. Ότι είμαστε απαραίτητοι. Ότι η γνώμη μας έχει βαρύτητα. Σε ενημερώνω σημαίνει ενδιαφέρομαι να μάθω πώς σκέφτεσαι . Είναι σαν να μας ρωτούν, πώς θα θέλαμε να εξελιγχθούν τα πράγματα. Αυτή είναι η ψυχική απολαβή της ενημέρωσης.

 Η ενημέρωση θα είχε τη σπουδαιότητα που της αποδίδει ο κόσμος, αν ήταν συνάμα  συνειδητοποίηση.  Αν ήταν αληθινή για να μπορεί ο κόσμος να αναζητήσει τις βαθύτερες αιτίες των πραγμάτων ώστε να μη χάνεται στην ατέρμονη περιπτωσιολογία. Πολύς κόσμος συγχέει την ενημέρωση με την συνειδητοποίηση. Θεωρεί την ενημέρωση σαν μια προσωπική συμβολή στην πορεία των πραγμάτων. Δεν θα ήθελε να συμβαίνουν τα πράγματα χωρίς αυτόν. Νιώθει την ίδια απογοήτευση με αυτόν  που απέχει από τις εκλογές, επειδή δεν τον εκφράζει κανένα από τα υπάρχοντα πολιτικά κόμματα.

     Η ενημέρωση για την ενημέρωση αφήνει στην ψυχή την πικρή αίσθηση της ερημίας. Κανείς δεν μπορεί να βρει άκρη πουθενά. Ακόμα κι ένας ηλίθιος καταλαβαίνει ότι με την ενημέρωση  δεν αλλάζει ουσιαστικά τίποτε στη ζωή του επειδή ενημερώνεται παθητικά.. Όπως δεν αλλάζει τίποτε επειδή ψηφίζει κάθε τέσσερα χρόνια τα κόμματα που του προτείνουν να ψηφίσει και που είναι όλα δικά τους. Την ψυχική ευφορία του ψηφοφόρου προ των εκλογών διαδέχεται η απογοήτευση ότι η ψήφος του δεν έχει καμιά επιρροή στην εξέλιξη των πραγμάτων. Ο ψηφοφόρος νιώθει μετά τις εκλογές σαν να τον χόρεψαν στο ταψί.

      Το ίδιο αίσθημα νιώθει ο κόσμος με την  ενημέρωση.. Πίστευε πως η ενημέρωση  από μόνη της είναι ένα αγαθό με το οποίο γεμίζει τη ζωή του. Φοβάται πως αν πάψει να ενημερώνεται ο κόσμος θα τραβήξει το δρόμο του δίχως αυτόν. Έτσι δέχεται ολοένα και μεγαλύτερη ενημέρωση αν και δεν μπορεί να τη χωνέψει. Το αίσθημα ότι δεν μπορείς  να βάλεις ένα τέλος στην ανία της αέναης επανάληψης είναι μια πρόγευση της κόλασης.

    Η ενημέρωση δεν είναι συνειδητοποίηση. Αν η ενημέρωση ήταν συνειδητοποίηση θα σταματούσε αμέσως και η τηλεόραση θα έπαιρνε τη θέση της στα σκουπίδια.  

Το ερώτημα δεν είναι πώς θα φύγει η σημερινή ανελεύθερη κατάσταση , αλλά πώς δεν θα ξανάρθει

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

       Το ερώτημα δεν είναι πώς θα φύγει η σημερινή ανελεύθερη κατάσταση στην Ελλάδα, με τη βία ή χωρίς  τη βία. Το ερώτημα είναι πώς θα φύγει και δεν θα ξανάρθει. Αυτό είναι το ουσιώδες στον αγώνα του ελληνικού λαού: πώς η σημερινή ανελεύθερη κατάσταση δεν θα επιστρέψει πάλι. Αν ξέρουμε πώς δεν θα ξανάρθει, θα ξέρουμε και πώς θα φύγει.

       Οι Έλληνες είμαστε φιλειρηνικός λαός. Σε όλη την μακραίωνη ιστορία  μας αγωνιζόμαστε  για την ελευθερία. Τώρα στους δύσκολους αυτούς καιρούς, στους καιρούς των εσχάτων πραγμάτων, καλούμαστε  να διώξουμε  την ανελευθερία που μας εμποδίζει να ζήσουμε με ειρήνη, δημοκρατία, δικαιοσύνη. Κάθε φορά  ο αγώνας μας είναι για την ελευθερία και κάθε φορά η ανελευθερία επανέρχεται με  την ίδια ή με μια άλλη μορφή. Η Ελλάδα πρέπει να διώξει την  ανελεύθερη κατάσταση και συνάμα να τη διώξει για πάντα.  

       Οι Έλληνες ενωμένοι  μπορούμε να διώξουμε την ανελεύθερη κατάσταση και να μην ξανάρθει. Η ευχή όλων των Ελλήνων είναι "να μην ξανάρθουν τέτοιες καταστάσεις". Και οι καταστάσεις αυτές ξανάρχονται. Ποιοι καπηλεύονται τον πόθο του λαού για ελευθερία, δημοκρατία, δικαιοσύνη;

        Τις ενώσεις τις κάνει το ωραίο. Δεν είναι ωραίο που δε δουλεύουμε  για το ουσιώδες, που είναι  να μην ξανάρθουν αυτές οι καταστάσεις  και δεν είμαστε ενωμένοι. Οι ήρωες του Εικοσιένα είχαν συλλάβει το νόημα: Πολεμούσαν αποφασισμένοι να πεθάνουν.  Ο αγώνας των ηρώων δεν μπορούσε να έχει προσωρινό χαρακτήρα, όπως είναι οι αγώνες εκείνων που επιδιώκουν να βολεύονται με κάθε κατάσταση.

       Οι ήρωες του Εικοσιένα αγωνίζονταν μέχρι θανάτου! Δεν υπήρχε γι΄ αυτούς άλλη επιλογή: Η θα ελευθέρωναν την πατρίδα τους ή θα πέθαιναν.


 

       

Ο φόνος ως θεμέλιο του πολιτισμού

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου


                                 "Έκαστος δε βλεπέτω πώς εποικοδομεί. Θεμέλιον γαρ άλλον ουδείς δύναται θείναι
                                   παρά τον κείμενον, ός έστιν Ιησούς Χριστός"
                                                                              A΄ Κορινθίους 3.10

      Ποια είναι η βάση του σημερινού κόσμου; Είναι ο φόνος το θεμέλιο του πολιτισμού;  Ο εβραίος το θρήσκευμα ιατρός Έρβιν Πάλεϊ, στο βιβλίο του "Destiny of tomorrow" (Το πεπρωμένο του αύριο) γράφει: " Η επιστροφή στο Χριστό και στην Εκκλησία του θα μας σώσει και πάλι. Τα χριστιανικά ιδανικά, πρέπει να γίνουν δεκτά ως βάση, ουσία και σκοπός της πνευματικής μας υπόστασης. Ο χριστιανισμός πρέπει να γίνη η ψυχή της ηθικής και πνευματικής μας ζωής και η βάση του σημερινού κόσμου". Κάποιος σύγχρονος φιλόσοφος πάλι, του οποίου μου διαφεύγει το όνομα, λέει πως ο αιώνας που έρχεται αν δεν γίνει χριστιανικός δεν θα υπάρξει.

    Στο Βιβλίο της Γενέσεως διαβάζουμε για τον πρώτο φόνο στην ιστορία του κόσμου. Ο πρώτος φόνος στην ιστορία είναι μια αδελφοκτονία. Ο Κάϊν σκοτώνει τον αδελφό του τον Άβελ. Ο Κάϊν και ο Άβελ ήταν παιδιά του Αδάμ και της Εύας. Ο Κάϊν ήταν αγρότης και ο Άβελ κτηνοτρόφος.

    Ο Άβελ διάλεξε  από τα καλύτερα ζωντανά που είχε και τα πρόσφερε στο Θεό ως ευχαριστία.. Πίστευε ότι τα πάντα όχι μόνον το βιος του αλλά κι η ίδια η ζωή του ανήκουν στο Θεό που τα δημιούργησε. Δεν ήταν προσκολλημένος στην περιουσία του και δε ζήλευε την περιουσία του Κάϊν.

     Ο Κάϊν , μετά τον Άβελ, πρόσφερε κι αυτός θυσία χωρίς να διαλέξει από τα καλύτερα που είχε. Ο Κάϊν, αντίθετα με τον Άβελ, πίστευε πως ότι έχει του ανήκει. Ούτε αυτός , ούτε η περιουσία του ανήκαν στο Θεό. Δεν ήταν ο Θεός ο δημιουργός του παντός. Ο φθόνος του εξάλλου για την προσφορά του Άβελ δείχνει ότι ζήλευε την περιουσία του.

      Ο Θεός έδειξε ευμένεια για την προσφορά του Άβελ, ενώ την προσφορά του Κάϊν δεν την πρόσεξε κι ο Κάϊν θύμωσε: "Και είπε Κύριος ο Θεός στον Κάϊν:  Γιατί έγινες περίλυπος και σκυθρώπιασε το πρόσωπό σου; Δεν γνωρίζεις πως αν ορθώς δεν προσφέρεις, αν ορθώς δε διαλέξεις, αμάρτησες;  Αλλά ησύχασε. Το κακό είναι εις την εξουσία σου και δύνασαι αν θέλεις να το νικήσεις."

       Και είπε ο Κάϊν προς τον αδελφό του τον Άβελ, ας πάμε στην πεδιάδα. Όταν δε έφθασαν στην πεδιάδα ο Κάϊν επετέθη αιφνιδίως εναντίον του Άβελ και τον σκότωσε. Ο Θεός είπε στον Κάϊν, "στένων και τρέμων έση επί της γης" (στενάζοντας και τρέμοντας θα περιπλανιέσαι στη γη). Έκραξε τότε ο Κάϊν προς τον Θεό "είναι μεγαλύτερη η ενοχή μου από τη συγνώμη σου; Εάν αποστρέψεις το πρόσωπό σου από μένα και θα 'μαι σαν κρυμμένος από τη θεία παρουσία σου, θα περιφέρομαι στενάζοντας και τρέμοντας στη γη και τότε ο πρώτος τυχών που θα με συναντήσει θα με σκοτώσει."

     Ο Θεός έβαλε ένα σημάδι στον Κάϊν για να μην τον σκοτώσει κανείς. Δεν θα σε σκοτώσουν του είπε, διότι όποιος το κάνει  θα επισύρει εναντίον του  πολύ περισσότερες τιμωρίες  και θα παραλύσει κάτω απ΄ το βάρος τους."

      Ο Ιησούς θύμισε στους αρχιερείς το θάνατο του δικαίου Άβελ για να τους βοηθήσει να δουν ότι αυτό που έκαναν στον Άβελ κάνουν και στον Ίδιο. Δεν μπορεί κανείς να διαβάσει το Ευαγγέλιο και να μην νιώσει δέος και θαυμασμό: Με λίγες γραμμές ο Ευαγγελιστής περιγράφει όλο το τραγικό μεγαλείο του Κυρίου και την πνευματική τυφλότητα των διωκτών Του.

      Γράφει ο Ευαγγελιστής Μάρκος: "Τω καιρώ εκείνω, συμβούλιον εποίησαν οι αρχιερείς μετά των πρεσβυτέρων και γραμματέων και όλον το συνέδριον, κατά του Ιησού, και δήσαντες αυτόν, απήνεγκαν και παρέδωκαν τω Πιλάτω. (....) Ο δε Πιλάτος έλεγεν αυτοίς. Τί γαρ εποίησε κακόν; Οι δε περισσοτέρως έκραξαν. Σταύρωσον αυτόν.  Ο δε Πιλάτος  βουλόμενος τω όχλω  το ικανόν ποιήσαι, απέλυσεν αυτοίς τον Βαραββάν, και παρέδωκεν τον Ιησούν, φραγγελώσας, ίνα σταυρωθή."

     Ο Άβελ διάλεξε τα καλύτερα και έδωσε στο Θεό. Πίστευε ότι τα πάντα ανήκουν στο Θεό, ακόμα και η ζωή του η ίδια.  Ο Κάϊν δε διάλεξε καθόλου. Σκεφτόταν ότι η περιουσία του ανήκει στον ίδιο και η ζωή του επίσης. Ο Άβελ μπορούσε να ζει και χωρίς αυτά που είχε και δεν επιθυμούσε αυτό που δεν του ανήκε. . Ήταν πρόθυμος να δώσει σε όποιον είχε ανάγκη. Ο Κάϊν ήταν προσκολλημένος στην περιουσία του και επιθυμούσε  ακόμα κι αυτά που δεν του ανήκαν.

      Η μιμητική επιθυμία, η επιθυμία για ό,τι επιθυμούν και οι άλλοι, το μήλον της έριδος, είναι η αιτία της μαζικής βίας και εξαρτάται από αυτό που πιστεύουμε ειλικρινά ότι είναι ο Θεός.  Είναι ο Θεός ο Δημιουργός ή δεν είναι και η ζωή μας κι η περιουσία μας ανήκουν σε μας τους ίδιους. Είναι  το Εγώ μας το κέντρο του κόσμου πράγμα που σημαίνει ότι  είναι τίμιο και ηθικό να το αναπτύξουμε στο έπακρο, έστω κι αν καταστρέψουμε τη γη;

     Στην Καινή Διαθήκη, ο Ιούδας (όχι ο Ισκαριώτης) περιγράφει την οδό του Κάϊν. Αξίζει να διαβάσουμε ένα απόσπασμα της επιστολής: "Αγαπητοί, ουαί της ασεβέσιν, ότι τη οδώ του Κάϊν επορεύθησαν..... συνευωχούμενοι αφόβως, εαυτούς ποιμαίνοντες, νεφέλαι άνυδροι υπό ανέμων περιφερόμεναι, δένδρα φθινοπωρινά, άκαρπα, δις αποθανόντα,  εκκριζωθέντα, κύματα άγρια θαλάσσης επαφρίζοντα τας εαυτών αισχύνας, αστέρες πλανήται, οις ο ζόφος του σκότους εις τον αιώνα τετήρηται."

   

   

   

   

   

 

   

Πατρίδα μας είναι η Ορθοδοξία και η Ελληνική Γλώσσα

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

        Ε, πατριώτη, είναι αρρώστια κι ανοησία να μην μας ενώνει τίποτα! Οι ενωτικές δυνάμεις των Ελλήνων είναι η Ορθοδοξία και η Ελληνική Γλώσσα.  "Οι Έλληνες θα μάθουν πάλι τους λαούς της Ευρώπης, πώς να ζουν" (Αλμπέρ Καμύ). Πράγματι οι Έλληνες τώρα αντιμετωπίζουν το εξής δίλημμα:  να αρρωστήσουν  ή να αποκαλύψουν την κοινωνική υποκρισία της Ευρώπης .Αυτό ακριβώς γίνεται με την αποτυχία εφαρμογής των μεθόδων της στην Ελλάδα .

         Η υποκρισία του ευρωπαϊκού προτύπου , το οποίο τείνει να επιβληθεί σε όλο τον κόσμο, οδηγεί  στην αυτοκτονία την Ευρώπη και συνάμα στην καταστροφή της ζωής στον πλανήτη με το βιασμό του ανθρώπου και της Φύσης. Φωτεινά πνεύματα επισημαίνουν ήδη τον κίνδυνο της ανθρωπότητας και ζητούν από τους σκεπτομένους ανθρώπους να εργαστούν για να σταματήσουν την αυτοκτονία της γης.

         Πριν αναπτύξουμε τη σκέψη μας αυτή, ας δούμε πώς μεγαλώνει ένα ελληνόπουλο από τότε που η Ελλάδα κυβερνάται από τους ξένους. Για την Ορθοδοξία, την Ελληνική Οικογένεια και το Δημοτικό Σχολείο η μόρφωση στηρίζεται στο Ευαγγέλιο. Το θεμέλιο του ανθρώπου και της ζωής είναι ο Ιησούς Χριστός.  Το ελληνόπουλο μορφώνεται με το ιδανικό του να ζει  τηρώντας τις Εντολές του Κυρίου Ιησού Χριστού. Αυτό μαθαίνει το ελληνόπουλο στην Εκκλησία, στην Οικογένεια  και στο Δημοτικό Σχολείο.

          Τί σημαίνει ότι το ελληνόπουλο δέχεται την Ορθόδοξη Παιδεία από την Εκκλησία, την Οικογένεια και το Δημοτικό Σχολείο; Σημαίνει ότι πιστεύει ότι η κοινωνία είναι εκ φύσεως και δεν μπορεί να κλέβει την κοινωνία γιατί κανείς δεν μπορεί να κλέψει τον εαυτό του, ότι η επικοινωνία (επαφή με τους άλλους) είναι ειλικρινής και δεν μπορεί να είναι ψεύτης γιατί στους άλλους βλέπει τον εαυτό του και ότι η αγάπη είναι εφικτή, είναι η μόνη ζωντανή πραγματικότητα.

          Στη Δύση η κοινωνία είναι συμβατική (κοινωνικό συμβόλαιο), η επικοινωνία ανειλικρινής (τυπική) και η αγάπη ανέφικτη. Η δυτική κοινωνία είναι πιο κοντά στις κοινωνίες της ασιατικής απολυταρχίας παρά στην Ορθόδοξη κοινωνία. Ενδεικτικώς παραθέτουμε  δυο παραδείγματα από την θεωρία και την πράξη:

          Πρώτο παράδειγμα: η Διακήρυξη της Γαλλικής Επανάστασης  και των Διαφωτιστών , ότι δεν είναι θεμέλιο της κοινωνίας ο Θεός. Σύμφωνα με τη διακήρυξη αυτή παν ό,τι αποφέρει δύναμη είναι θεμιτό. Δεν είναι το ήθος η βάση στην ατομική και κοινωνική ζωή. Η σύμπραξη Επιστήμης, Βιομηχανίας και Εμπορίου με σκοπό το κέρδος είναι θεμιτή (Φάρμακα, πειράματα με ανθρώπους πειραματόζωα, εμπορία οργάνων σώματος, αμβλώσεις -μόνο στην Ελλάδα 400.000 το χρόνο- κάθε δευτερόλεπτο θανατώνονται χιλιάδες αγέννητα παιδιά σε όλο τον κόσμο, τεχνητές οικονομικές κρίσεις χάριν τοκογλυφίας κ.α.).  Ο αθεϊσμός της Γαλλικής Επανάστασης και του Διαφωτισμού εισήχθη στην Ελλάδα από τον  Αδαμάντιο Κοραή, με τον οποίο διεκόπη η ασκητική και ησυχαστική παράδοση η οποία ξεκινάει σαράντα αιώνες πριν και φθάνει μέχρι σήμερα.

          Δεύτερο παράδειγμα, πρόσφατο: η Δήλωση του Πάπα Βενέδικτου ΙΣΤ΄ ( του Γερμανού Γιόζεφ Ράτσινγκερ) ότι η Δυτική Κοινωνία αποδέχεται (!) την παιδοφιλία. Στην Ελλάδα η παπική δήλωση έγινε νόμος του κράτους! Ο νομοθέτης αντί να φυλάξει  τα θύματα της παιδoφιλίας ενίσχυσε τους παιδόφιλους θεσπίζοντας  "επίδομα παιδοφιλίας" και συνάμα περιέκοψε  ή κατάργησε  επιδόματα των ανέργων.!

        Όταν το ελληνόπουλο πηγαίνει στο γυμνάσιο ακούει από τους ευρωπαϊστές καθηγητές ότι η Γνώση είναι  για το θεαθήναι, ενώ στην πραγματικότητα κανείς δεν ζει ως έντιμος, κατά το κοινώς λεγόμενον "με το σταυρό στο χέρι".

         Μέχρι στιγμής οι Έλληνες εφαρμόζουν , ευτυχώς χωρίς επιτυχία, τις μεθόδους των ευρωπαϊκών λαών για να τους αποκαλύψουν ότι οδηγούνται στο αδιέξοδο  και  στην αρρώστια.  Μόνο η συγκέντρωση των πυρηνικών όπλων, η οποία απειλεί τη γη με ολοσχερή καταστροφή και μόνο η αρπαγή του 80% του ακαθαρίστου παγκοσμίου προϊόντος από μια μικρή ελίτ, φανερώνει την  αξεδίψαστη δίψα για δύναμη του δυτικού ανθρώπου.

           Η εφαρμογή των ιδεών και των μεθόδων της Ευρώπης στην Ελλάδα προκαλούν στους Έλληνες εσωτερικό διχασμό. Κανένας δεν μπορεί να δεχθεί χωρίς να αρρωστήσει, να είναι και έντιμος και κλέφτης. Ούτε η κοινωνία αποδέχεται τέτοιους τύπους, παρόλον ότι έχουν στα χέρια τους όλα τα μέσα για να επιβάλουν στην Ελλάδα τον ξενόφερτο τρόπο ζωής τους .         

           Από τη μια έχουμε μέσα στην ψυχή μας την Εκκλησία, την Οικογένεια και το  Δημοτικό Σχολείο και βλέπουμε ότι είναι ορθό και δίκαιο να μην κλέβουμε, κι από την άλλη σχεδόν  κανείς δεν θέλει "να προχωρεί με το Σταυρό στο χέρι", ούτε ενθαρρύνεται κανείς να το κάνει.

           Και έντιμος και κλέφτης είναι μεγάλη υποκρισία. Αυτό έγραψε στα βιβλία του κάποιος διάσημος συγγραφέας στη Δύση, περιγράφοντας την δυτική κοινωνία  και τον έβαλαν  στη φυλακή. Στη φυλακή επίσης έβαλαν το φιλόσοφο Θορώ στην Αμερική, επειδή είπε στην πολιτεία του ότι είναι υποκρισία να δέχεται τους φόρους από τους πολίτες και συνάμα να μην αναγνωρίζει σε όλους τους πολίτες τα δικαιώματα του πολίτη. Άλλους τους σκότωσαν όπως τον Αβραάμ Λίνκολν, τον Τζων Κένεντι, τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ κ. ά.

           Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε πολλούς μάρτυρες  της υποκρισίας. Αυτή σταύρωσε το Χριστό. Για τους υποκριτές είπε ο Κύριος, ότι δεν γνωρίζουν  τί κάνουν. «’Αφες αυτοίς ,ουκ οίδασι τι ποιούσι.»

           Για την υποκρισία έγραψε ο Προφήτης και Βασιλιάς Δαβίδ τον 11^ο ψαλμό του: "Συ, Κύριε, φυλάξεις ημάς από της γενεάς ταύτης  και εις τον αιώνα. Κύκλω οι ασεβείς περιπατούσιν." Παραθέτουμε το ακόλουθο μικρό απόσπασμα:

   «Σώσον με , Κύριε, ότι εκλέλιπεν όσιος,

   ότι ολιγώθησαν αι αλήθειαι από των υιών των ανθρώπων,

   μάταια ελάλησεν έκαστος προς τον πλησίον αυτού,

   χείλη δόλια  εν καρδία και εν καρδία ελάλησαν.

   εξολοθρεύσαι Κύριος πάντα τα χείλη τα δόλια…»

                                                         (Ψαλμός 11^ος)

Της αγάπης
Του Μόσχου Εμμ. Λαγκουβάρδου
Ρώτησαν κάποτε ένα νέγρο τραγουδιστή ,πώς γίνονται τα μπλουζ, τα πονεμένα αυτά τραγούδια των μαύρων της Αμερικής: «Με βάσανα γίνονται», είπε.
«βάσανα της αγάπης , της απιστίας, της ζήλιας, της μοναξιάς.» Τα τραγούδια αυτά είναι ένα αντίδοτο στον πόνο της ψυχής.
Η κινητήρια δύναμη για να γράψεις τέτοια τραγούδια είναι η αγάπη.
Η αγάπη βρίσκεται μέσα σε κάθε δημιουργική ενασχόληση.
Είναι μάταιο, λέει ο Δαβίδ, να περιμένεις κάτι αξιοθαύμαστο, αν απουσιάζει η αγάπη.
Είναι σαν να περιμένεις απ’ τους νεκρούς να νιώσουν θαυμασμό ή σαν να περιμένεις οι γιατροί που δεν πιστεύουν στο Θεό να αποδώσουν τη θεραπεία τους στο Θεό.
Ο θαυμασμός και η αλήθεια είναι πράγματα άγνωστα σ΄ αυτούς που ζουν στο σκοτάδι .
Η ψυχή τους μοιάζει με χώρα απ’ όλους ξεχασμένη.
Αυτό το νόημα έχουν οι στίχοι του Δαβίδ, που διαβάζονται σε κάθε ακολουθία του όρθρου:
« Μη τοις νεκροίς ποιήσεις θαυμάσια κλπ.».
Η αγάπη είναι η κινητήρια δύναμη σε κάθε δημιουργική ενασχόληση. Όταν λείπει η αγάπη οι άνθρωποι ματαιοπονούν, όπως οι γυναίκες αυτής της παράδοσης της περιοχής Ηλείας.
Λέει η παράδοση. (Την παραθέτω απ΄ το βιβλίο του Νικολάου Γ. Πολίτη, Παραδόσεις, Κεφ. ΛΘ΄, Αίτια) :
« Όταν έπλασε ο Θεός τον κόσμο έπλασε και τ΄ αντρόγυνο. Ο άντρας ο κακομοίρης ρίχτηκε αμέσως ‘ς τη δουλειά να βγάλη το καρβέλι. Η γυναίκα όμως δεν είχε το νου της να κάμη τίποτα. Μια ημέρα που καθόταν ο γεροθεός κάτω από ναν ίσκιο, δεν ξέρω πως κάνει και βλέπει τη γυναίκα ξαπλωμένη ‘ς το χορτάρι να κοιμάται. «Μπρε! Λέει. Εγώ την έπλασα για να βοηθάη τον άντρα ‘ς τη δουλειά, όχι να τ’ απλώνη ‘ς τον ήλιο!Παίρνει αμέσως μια χούφτα χώμα, το φυσάει τρεις φοραίς και το ρήχνει αποπάνου της. Ξυπνάει εκείνη τρομασμένη κι’ αρχινάει να ψάχνεται και να ξυέται ολούθε. Το χώμα έγιναν ψύλλοι. Κι από τότε βρήκε δουλειά κ’ η γυναίκα.»
Τώρα βάλε με το νου σου, ευγενικέ αναγνώστη, τι θα συμβεί, αν αύριο η θυγατέρα σου βασανίζεται σαν από χρόνια φαγούρα ή το αγόρι σου λιώνει στο γάμο του ; Θα μου πείτε τι να κάνουμε σε μια τέτοια δύσκολη εποχή σαν τη δική μας, που η ανατροφή τω παιδιών μας ξέφυγε από τά χέρια της οικογένειας, του σχολείου και της Εκκλησίας;
Ποιος ανατρέφει τα παιδιά μας από τότε που βάλαμε την τηλεόραση στις κατοικίες μας , για να μεταδίδει τρόπους ζωής, άχρηστους και σάπιους και στον ίδιο τον τόπο της προέλευσής τους;
Μου έστειλε μήνυμα με τον ηλεκτρονικό υπολογιστή μια γυναίκα πενήντα χρονών , επιστήμων, απ΄ το Ιλινόϊς. Έχει τρία παιδιά απ΄ τον πρώτο γάμο της
και μια κόρη πέντε ετών απ΄το δεύτερο. Παραπονείται πως κι ο δεύτερος γάμος της δεν πηγαίνει καλά. Ο άντρας της την πήρε για να έχει ένα καθαρό και τακτοποιημένο σπιτικό, αλλά δεν νοιάζεται για την ίδια. Τον πιο πολύ καιρό ταξιδεύει κι όταν γυρίζει σπίτι δεν ενδιαφέρεται για τη γυναίκα του. Η γυναίκα ένιωσε χαρά που άνοιξε την καρδιά της σε έναν άγνωστο άνθρωπο, δεν έχει σημασία αν αυτός βρίσκεται στην άλλη άκρη της γης.
Δεν λαβαίνω συχνά γράμματα ή μηνύματα , όσα όμως έχω λάβει όλα μιλούν για θέματα της ψυχής. Κανένας δεν μπήκε στον κόπο να γράψει, για το διαμέρισμά του, για το αυτοκίνητό του ή για τη βάρκα του. Κι όμως οι Ευρωπαίοι κι οι Αμερικάνοι έχουν θεοποιήσει τα υλικά πράγματα κι ο τρόπος αυτός της ζωής τους έγινε το πρότυπο για όλο τον κόσμο. Παράδειγμα οι πολιτικοί στον τόπο μας, που μόνο για την υλική ευημερία και την οικονομική ανάπτυξη μιλούν και κανένας δεν ενδιαφέρεται για την πνευματική ευημερία. 

  

Η συναίνεση των Ελλήνων

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

                                       "Σύ Κύριε, φυλάξαις ημάς και διατηρήσαις ημάς"
                                                                             Ψαλμός 9ος

        Αν οι Έλληνες δώσουν τη συναίνεσή τους στους τοκογλύφους, οι τοκογλύφοι δεν θα είναι τοκογλύφοι αλλά σωτήρες και οι Έλληνες θα τους χρωστούν ευγνωμοσύνη που τους σώζουν!
        Οι τοκογλύφοι και τα όργανά τους ζητούν από τους Έλληνες να συναινέσουν πως ό,τι παθαίνουν είναι άξια των όσων έπραξαν.
        Το σκεπτικό των τοκογλύφων και των οργάνων τους είναι αυτό: Αν οι Έλληνες δώσουν τη συναίνεσή τους αυτό σημαίνει τα εξής: Πρώτον ,ότι ο σκοπός μας είναι ιερός. Δεύτερον ότι η Κατοχή της Ελλάδος είναι οι θυσίες που πρέπει να υποστούν οι Έλληνες  για να εξιλεωθούν  και να σωθούν και τρίτον ότι εμείς είμαστε σωτήρες τους ,επιφορτισμένοι  να επιβάλουμε τις θυσίες που πρέπει να υποστούν για να σωθούν. Περιμένουμε από τους Έλληνες να μας εκφράσουν την ευγνωμοσύνη τους για όσα παθαίνουν.
       Οι Έλληνες όμως δεν συναινούν και καλώς πράττουν για τους εξής λόγους: Πρώτον, ο σκοπός των τοκογλύφων και των οργάνων τους δεν είναι ιερός. Δεύτερον, οι τοκογλύφοι δεν είναι σωτήρες των Ελλήνων, αλλά ληστές οι οποίοι ενεργούν ως κατακτητές της Ελλάδος χωρίς πόλεμο. Τρίτον, η Κατοχή δεν είναι θυσίες για εξιλέωση των Ελλήνων, αλλά  έχουν απώτερο σκοπό την αρπαγή  του εθνικού πλούτου της Ελλάδος. Και τέταρτον και το σπουδαιότερο, οι Έλληνες δεν βιώνουν την εγκατάλειψη του Θεού. Οι Έλληνες στο Θεό έχουν τις ελπίδες τους.
       "Διότι δεν θα λησμονηθεί μέχρι τέλους ο πτωχός και αδύνατος που πιστεύει και ελπίζει στο Θεό. Η ελπίδα προς τον Θεόν και η υπομονή, την οποίαν δείχνουν κατά το διάστημα των θλίψεων δεν θα χαθεί, δεν θα μείνει μέχρι τέλους χωρίς ικανοποίηση εκ μέρους του Θεού. Σήκω επάνω, Κύριε, δίκαιος και ισχυρός, και ας μη υψώνεται και μεγαλοφρονεί ο άδικος και εξευτελισμένος άνθρωπος. Ας κριθούν και ας δικασθούν  ενώπιόν σου όλα τα ασεβή έθνη. ....δεν είναι τίποτε άλλο παρά άρρωστοι και ανόητοι άνθρωποι." (Ψαλμός ΙΙος, απόδοση Ι.Θ.Κολιτσάρα).
        

Η Ορθοδοξία και η Ελληνική Γλώσσα είναι η ζωντανή παράδοση των Ελλήνων

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

       Η Ορθοδοξία και η Ελληνική Γλώσσα είναι η ζωντανή παράδοση των Ελλήνων. Ούτε η Ορθοδοξία ούτε η Ελληνική Γλώσσα, ως ζωντανή παράδοση, έχουν χάσματα ή κάνουν άλματα. Η ζωή δεν κάνει άλματα. Λόγος αναιρεί άλλον λόγο. Τη ζωή δεν μπορεί να την αναιρέσει κανείς.
       Οι σκεπτικιστές και οι άγευστοι της Ελληνικής Παράδοσης, οι οποίοι ζητούν  μαρτυρίες για την Ορθοδοξία και για την Ελληνική Γλώσσα ως  ζωντανής παράδοσης των Ελλήνων, θα μπορούσαν να τις βρουν μετέχοντας στην ζωντανή παράδοση. Η μόνη απάντηση προς αυτούς , είναι τα λόγια του Κυρίου:" Έρχου και ίδε". Ξέρει καλύτερα τί είναι ζάχαρη αυτός που έβαλε στη γλώσσα του ένα κομματάκι ζάχαρη από αυτόν που διάβασε όλα τα συγγράμματα που γράφτηκαν για τη ζάχαρη, αλλά δεν τη γεύτηκε ποτέ.
       Σ’  αυτούς που αμφισβητούν την Ορθοδοξία και την Ελληνική Γλώσσα ,ως ζωντανή παράδοση του Γένους των Ελλήνων, θα έλεγα, πείτε μου,  πού η Ορθοδοξία  και η Ελληνική Γλώσσα, ως ζωντανή παράδοση των Ελλήνων,  έχουν χάσματα ή κάνουν άλματα, για να σας πω  κι εγώ ποιες είναι οι μαρτυρίες στις οποίες στηρίζω τη γνώμη μου για την Ορθοδοξία και την Ελληνική Γλώσσα ,ως ζωντανή παράδοση του Γένους των Ελλήνων.
       Η Ορθοδοξία είναι ο ζωντανός Ελληνισμός των τελευταίων είκοσι αιώνων. Αυτό είναι το βίωμα κάθε πιστού μέλους της Εκκλησίας ,είτε διαβάζει το Ευαγγέλιο όπως βιώνεται από τους Προφήτες, τους Αποστόλους, τους Αγίους Πατέρες της Εκκλησίας είτε διαβάζει τον Όμηρο.
       Οι ξένοι επιστήμονες αδυνατούν να κατανοήσουν πλήρως την Ορθοδοξία και την Ελληνική Γλώσσα ως ζωντανή παράδοση των Ελλήνων, διότι ούτε  έχουν μητρική τους γλώσσα την Ελληνική, ούτε ορθόδοξοι είναι.
       Αυτός είναι ο λόγος που στη Δύση η θεία λειτουργία γινόταν στην Ελληνική. Με το σχίσμα ο δυτικός κόσμος αποκόπηκε από τον κορμό της  Ελληνικής Γλώσσας  και της Ορθοδοξίας και αλλοίωσε την πίστη σε τόσο μεγάλο βαθμό, ώστε σήμερα ο καθολικισμός π.χ. έχει μεγαλύτερη σχέση με τον ισλαμισμό παρά με το χριστιανισμό.
     Από τους σημερινούς Έλληνες λίγοι διαβάζουν το Ευαγγέλιο στο πρωτότυπο και σχεδόν κανείς τον
Όμηρο. Δυστυχώς ο μόνος λαός που έχει μητρική γλώσσα την Ελληνική , δεν έχει ελληνική επιστήμη της φιλολογίας. Οι Έλληνες φιλόλογοι  σπουδάζουν την φιλολογία της Ελληνικής γλώσσας στη Δύση, που  ούτε ορθόδοξη είναι ούτε την ελληνική έχει ως μητρική της γλώσσα.
     Αν υπήρχε ελληνική επιστήμη της φιλολογίας  οι Έλληνες φιλόλογοι μελετώντας τον Όμηρο παράλληλα με την ορθόδοξη λατρεία θα κατανοούσαν γιατί η Ορθοδοξία είναι ο ζωντανός Ελληνισμός των τελευταίων είκοσι αιώνων.
     Τί σημασία έχει στην πράξη , αν ο δυτικός κόσμος αδυνατεί να κατανοήσει την Ορθοδοξία και την Ελληνική γλώσσα ως ζωντανή παράδοση του Ελληνικού Γένους;  Έχει σημασία ότι μεταξύ της σχιζοφρένειας και του ασκητισμού επιλέγει τη σχιζοφρένεια.
   
       
 

Μας βγάζουν την ψυχή με την οικονομική τρομοκρατία τους οι τοκογλύφοι

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

       Μας βγάζουν  την ψυχή με την οικονομική τρομοκρατία τους οι τοκογλύφοι  Όποιος από μας  προσθέτει γνώσεις προσθέτει θλίψεις. Μην πέφτεις θύμα στην οικονομική προπαγάνδα τους. Πέταξε την τηλεόραση στα σκουπίδια.

      Ό,τι μαθαίνουμε από τα Μέσα της προπαγάνδας, μας προσθέτει άγχος και θλίψη. Προσπαθώ να αποφεύγω τα Μέσα της άθλιας προπαγάνδας των τοκογλύφων, αλλά δεν αργεί να γίνει το κακό. Μια στιγμή έπεσε το μάτι μου στο γιαλί και το δηλητήριό τους  εισχώρησε στην καρδιά μου.

      Χθες έλεγαν πάλι ότι αυτό που θα πάθουμε  θα είναι "οικονομικό ολοκαύτωμα". Τί σημαίνει "οικονομικό ολοκαύτωμα"; Χειρότερο από αυτό που ζούμε; Δηλαδή τί θα πάθουμε; Δεν θα τρώμε. Δεν θα έχουμε φάρμακα;  Τα νοσοκομεία θα κλείσουν ή θα διαλυθούν; Η εγκληματικότητα θα αυξηθεί;  Οι νέοι δεν θα βρίσκουν δουλειά; Ήδη ένα μεγάλο ποσοστό των νέων είναι άνεργοι.. Θα αυξηθούν οι λαθρομετανάστες πάνω από το δέκα πέντε τοις εκατόν που είναι τώρα; Όλοι νέοι ενώ εμείς  είμαστε οι μισοί  Έλληνες γέροι. Θα περιμένουμε να μπαίνουν στα σπίτια μας και να μας σκοτώνουν;

       Με τις σκέψεις αυτές έπεσα να κοιμηθώ. Όλη τη νύχτα έβρεχε. Αν μου συνέβαινε κάτι, πού να μετακινηθείς με τέτοιον καιρό;

      Το πρωί ξυπνώ μ΄ ένα σφίξιμο στο στήθος. Ο νους μου δεν συγκεντρώνεται στα λόγια της Ευχής. Η νύχτα αλλοιώνει τη Γνώση.      

       Θα  ήθελα  να  κάνω στους πολιτικούς  τα  παρακάτω ερωτήματα :

        Πρώτον: Είναι καθήκον των πολιτικών να εμπνεύσουν στους πολίτες τo αίσθημα ασφάλειας το οποίο απολαμβάνουν όλοι όσοι ζουν σε μια ευνομούμενη χώρα  ή δεν είναι; Κι αν δεν είναι τίνος είναι καθήκον;

        Δεύτερον: Αν δεν είναι ικανοί να εγγυηθούν την ασφάλεια των πολιτών,  δεν πρέπει να καταλάβουν  ότι είναι ανεπαρκείς και επικίνδυνοι για τους πολίτες;;

       Τρίτον: Οι πολιτικοί αντί να μέμφονται και να υποτιμούν διεθνώς τους Έλληνες δεν πρέπει να δουν τη δική τους ανικανότητα και να παραιτηθούν αφού ζητήσουν δημοσίως συγνώμην από τον ελληνικό λαό;

       Ένα ιαπωνικό στρατιωτικό αεροπλάνο κατέπεσε και ο υπουργός εθνικής αμύνης της Ιαπωνίας γονάτισε στην κεντρική πλατεία του Τόκυο, ζήτησε συγνώμην από τους πολίτες και παραιτήθηκε!

      Και μια τελευταία ερώτηση: Πιστεύει κανείς από τους πολιτικούς ότι είναι επιθυμητός στους Έλληνες και γι΄ αυτό δεν παραιτείται για να δώσει τη θέση του σε κάποιον ικανότερο από αυτόν; Δεν πήραν είδηση ακόμα  οι πολιτικοί ότι ο κόσμος δεν τους θέλει, ότι  αίτημα όλων των Ελλήνων είναι η αποκατάσταση της νομιμότητας και η εγγύηση της ζωής και της περιουσίας τους; Δεν βλέπουν  οι πολιτικοί τις εκδηλώσεις αποδοκιμασίας όπου εμφανίζονται;

     Όταν οι  αρχαίοι Αθηναίοι ζήτησαν για  εκατοστή φορά από τον Κάτωνα να ηγηθεί του αθηναϊκού στρατού ο Κάτων ήλπιζε ότι υπάρχουν πιο άξιοι από αυτόν.

Οι Αθηναίοι επέμεναν να αναλάβει αυτός την αρχηγία όπως και έγινε.

Ο στρατός  τους ηττήθηκε διότι ο Μέγας Αλέξανδρος δεν τήρησε τη συμφωνία τους.

Οι Αθηναίοι καταδίκασαν  άδικα σε θάνατο τον Κάτωνα για την ήττα αυτή, αν και είχε προσφέρει εκατό νίκες στην πατρίδα του. Ο Κάτων, ογδόντα ετών, ήπιε το κώνειο. Στους γιους του έγραψε αυτά τα λόγια:

"Μη μνησικακείν Αθηναίοις"! Ο Κάτων είναι ένας προ Χριστού χριστιανός!

Η τραγωδία της ανθρωπότητας

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

       

                                      "Μη ταρασσέσθω υμών η καρδία"

                                                               Ιωάννης, Κεφ.δ

Η τραγωδία της ανθρωπότητας είναι ότι  ο άνθρωπος ούτε έχει ούτε ζητεί την εσωτερική του ειρήνη από Εκείνον που μπορεί να του τη δώσει, τον Ιησού Χριστό.

   

     Η τραγωδία είναι ότι ο άνθρωπος δεν παραιτείται από την ανταπόδοση της βίας ούτε ως άτομο ούτε ως σύνολο.  Άνθρωποι και έθνη είναι έτοιμοι να ανταποδώσουν τη βία.

      Εκείνος που ακολουθεί τον Ιησού έχει παραιτηθεί από την ανταπόδοση της βίας.

      Η τραγωδία της ανθρωπότητας είναι ότι το σκηνικό του πολέμου είναι στημένο από αιώνες και ουδείς πλην του Ιησού δεν διανοήθηκε ποτέ να το αλλάξει.

     Κάποτε ένας ρώτησε τον Γέροντα Σωφρόνιο: "Πάτερ, αν γίνουν όλοι μοναχοί, τί θα γίνει ο κόσμος;"

κι ο Γέροντας του απάντησε: "Αν γίνουμε όλοι μοναχοί θα πάμε όλοι μαζί στον ουρανό."

     Πώς θα ήταν οι άνθρωποι, αν παραιτούνταν όλοι από την ανταπόδοση της βίας; Οι άνθρωποι που θα παραιτούνταν από την ανταπόδοση της βίας θα μπορούσαν να ζουν και χωρίς αυτά που προκαλούν τον ανταγωνισμό, όπως μπορούν και ζουν οι φτωχοί άνθρωποι σε όλο τον κόσμο.

    Οι ηλίθιοι  πλούσιοι που απειλούν τους φτωχούς με την οικονομική τους τρομοκρατία δεν μπορούν να δουν ότι οι φτωχοί δεν φοβούνται την φτώχεια με την οποία τους απειλούν, γιατί είναι φτωχοί. Το μόνο που θα πετύχουν με τις απειλές τους, οι ηλίθιοι, είναι να τους ενώσουν και να ξεσπάσει  η οργή του λαού εναντίον τους.

      Δείτε για ποια πράγματα ανταγωνίζονται οι άνθρωποι. Τίποτε από αυτά για τα οποία ανταγωνίζονται δεν είναι αναγκαία προς τη ζην.  Ποτέ δεν υπήρξαν μήλον της έριδος τα αναγκαία προς το ζην.

      Οι ηλίθιοι στρέφουν την  τρομοκρατία τους  κατά των φτωχών και δεν περιορίζονται μόνον στον τρόμο που τους προκαλούν και στην απόγνωση , αλλά λαμβάνουν και οικονομικά και άλλα μέτρα εναντίον τους, επειδή είναι οι μόνοι που δεν μπλέκουν στα γρανάζια του ανταγωνισμού. Και γι΄ αυτό οι μόνοι επίφοβοι να τον πολεμήσουν κι αυτόν και τα όργανά του.

     Πόσο δύσκολο είναι να μπει πλούσιος στη βασιλεία του Θεού!

Κύριε Ιησού Χριστέ Υιέ του Θεού ελέησον τη χώρα μας και σύμπαντα κόσμο Σου

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Κύριε
Ιησού
Χριστέ

Υιέ
του
Θεού

Ελέησον

τη
χώρα
μας

και
σύμπαντα
κόσμο
Σου

-

ΤΟ "ΧΑΡΑΓΜΑ" (Σχόλιο σε άρθρο)

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

  

Διάβασα με προσοχή το άρθρο σας για το "Χάραγμα". Συμφωνώ μαζί σας όσον αφορά

στην ανάλυσή σας του μηχανισμού της βίας του δυνάστη και των οργάνων του.

Το ευτύχημα με το "χάραγμα" είναι ότι δίδεται προσωπικά στον καθένα.

Αυτό σημαίνει ότι απαιτείται η συναίνεση του καθενός από μας. Κανείς δεν μπορεί

να μας χαράξει όλους μαζί. 

Δεν θα μπορεί να ζήσει κανείς χωρίς το χάραγμα; Ο Εχθρός πρόβλεψε να ξεμάθει

τον άνθρωπο να ζει χωρίς το χάραγμα. Κανείς δεν μπορεί να φτιάξει μια καλύβα

και να ζήσει στις όχθες κάποιας λίμνης, όπως ο Θορώ. 

Από την άλλη μεριά , σύμφωνα με τα λόγια του Κυρίου, κανείς δεν μπορεί να ζει

κατά Θεόν, αν δεν πετάξει την πραμμάτεια του Καίσαρος. 

Το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι το πρόβλημα δεν είναι πως θα κάνουμε να

με δεχθούμε το τυπικό χάραγμα, αλλά πώς θα κάνουμε να αποβάλουμε το 

ουσιαστικό χάραγμα που με τη θέλησή μας έχουμε ήδη δεχθεί. 

Στο χωριό μου αγαπούσα τους απλούς ανθρώπους και απέφευγα τους γραμματισμένους.

Η αγάπη μου αυτή για τους απλούς ανθρώπους που ξεκίνησε από τα παιδικά μου χρόνια

με συνοδεύει μέχρι τώρα που βρίσκομαι εις τας δυσμάς τους βίου μου.

Θυμάμαι τις μορφές τους, τις εκφράσεις τους, τα λόγια τους. Κι αφού τους αγαπώ 

τους μιμούμαι κιόλας. Λέω κι εγώ όπως εκείνοι, σε ανάλογες περιστάσεις, "τί να

κάνουμε; Τί ρίχνει ο ουρανός και τα βουνά δεν το δέχονται; " 

Ο ουρανός όμως για τους απλούς ανθρώπους που αγαπώ είναι δημιουργικός, είναι

ο ουρανός στον οποίο κρύβονται οι θησαυροί και η γη είναι παθητική με την παθητικότητα

της γονιμότητας, όχι της ασθένειας ή του φόβου. Αυτή είναι για μένα η αληθινή έννοια

της παροιμίας των απλών ανθρώπων. Απόδειξη ότι τα εμπόδια δεν τους ακινητοποιούσαν

όπως συμβαίνει σήμερα με εμάς που δεχτήκαμε την επιρροή της φράγκικης εκπαίδευσης.

Γνώρισα κάποιον που έχασε όλη του την περιουσία την οποία απέκτησε εργαζόμενος

στην Αυστραλία. Όταν ήρθε στην ανάκριση περίμενα να δω έναν άνθρωπο απελπισμένο. 

Φαντασθείτε την έκπληξή μου, όταν  μου είπε ότι θα πάει στην Αυστραλία και θα 

ξεκινήσει πάλι από την αρχή για να ξαναφτιάξει την περιουσία του.  Ούτε λέξη δεν  

είπε γι΄ αυτούς που τον εξαπάτησαν!

Θέλω να πω ότι μπορούμε να δεχθούμε την καταφορά με εποικοδομητικό τρόπο.

Δεν ζητάμε το έλεος των πονηρών αλλά του Θεού. Τα λόγια του Κυρίου "απόδοτε

τα του καίσαρος καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ" ίσως σημαίνουν κάτι βαθύτερο

από αυτό που φαίνεται εκ πρώτης όψεως. 

Για μένα "απόδοτε τα του καίσαρος καίσαρι" σημαίνουν επίσης πετάξτε την καισαρική

πραμμάτεια. Να ζείτε στον κόσμο χωρίς την πραμμάτεια του κόσμου. Ο Δαβίδ Θορώ,

όπως δείχνει το όνομά του είναι εβραίος. Ο πατέρας του είχε εργοστάσιο μολυβιών

στην Αμερική. Ο γιος του είχε δάσκαλό του τον φιλόσοφο Έμερσον, ο οποίος στη

θεωρία ήταν καλός. 

Ο Θορώ μια μέρα μάλωσε με τον πατέρα του και έφυγε από το σπίτι. Ήθελε να

αποδείξει ότι η φύση μπορεί να ζήσει τον άνθρωπο, χωρίς την επιθετική τεχνολογία

της εποχής του. Πήγε λοιπόν στη λίμνη Γουώλντεν, έχτισε μόνος του μια καλύβα

και έζησε εκεί ένα χρόνο. Στο χρονικό αυτό διάστημα έγραψε το πιο σημαντικό

έργο του, Η Λίμνη Γουώλντεν, στο οποίο περιγράφει τη ζωή του ως ερημίτη.

Όταν επέστρεψε στην πόλη, με τις εμπειρίες της ζωής του ερημίτη αρνήθηκε

να πληρώσει τους φόρους στην πολιτεία η οποία εξακολουθούσε να μην αναγνωρίζει

τα δικαιώματα των μαύρων. Ο Θορώ προτίμησε να τον κλείσουν στη φυλακή, παρά

να είναι ελεύθερος σε μια πολιτεία που δεν αναγνωρίζει τους μαύρους ως ισότιμους

με τους άλλους πολίτες. 

Το ίδιο έκανε και ο Νέλσων Μαντέλα. Έμεινε μια ζωή στη φυλακή. Κι όταν η Νότιος

Αφρική αναγνώρισε τα δικαιώματα των μαύρων και ο Μαντέλα έγινε πρόεδρος της

δημοκρατίας, είπε πως ο αγώνας δεν τελείωσε με την απελευθέρωση των αδελφών

του. Η ελευθερία , είπε , είναι ενιαία. Ο αγώνας για την ελευθερία δεν θα τελειώσει

αν δεν απελευθερωθούν και οι λευκοί από την κακία τους! 

Δεν υπάρχουν σπίτια από σοκολάτα

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

        Όταν ήμουν μικρός ζούσα σε κάποια ορεινή κωμόπολη στη Δυτική Μακεδονία. Ο νοικάρης στο σπίτι μας είχε πολλά λογοτεχνικά βιβλία στη βιβλιοθήκη του , που μου άρεσε να τα διαβάζω. Διάβασα πολλά βιβλία εκείνο τον καιρό ,στο φως της λάμπας πετρελαίου. Ακουμπούσα  την λάμπα στο περβάζι του παράθυρου, ενώ εγώ ήμουν ξαπλωμένος στο κρεβάτι, για να πέφτει το φως της επάνω στις σελίδες του βιβλίου μου.

       Το ανεξέλεγκτο διάβασμα λογοτεχνικών βιβλίων σε τρυφερή ηλικία , δεν ήταν ό,τι καλύτερο για μένα. Μαζί με την δίψα του να μαθαίνεις , το διάβασμα διήγειρε σε μεγάλο βαθμό  τη  φαντασία μου.  Δεν ζούσα πια στον πραγματικό κόσμο.  Οι γυναίκες λόγου χάριν δεν ήταν ανθρώπινα πλάσματα με φυσικές ανάγκες.  Οι πόλεις στο εξωτερικό δεν ήταν σαν τις δικές μας. Αν μου έλεγε κανείς ότι τα σπίτια  είναι από σοκολάτα, θα το πίστευα. Βέβαια, τα παιδιά και οι νέοι σήμερα δεν έχουν την άγνοια που είχαμε εμείς. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν ζουν στο δικό τους ,λιγότερο ή περισσότερο,  φανταστικό κόσμο.

     Μιλούσα τις προάλλες με κάποιον νέο που πίστευε ότι στην ξενιτιά ζουν καλύτερα από μας.  Θυμήθηκα τη δική μου άγνοια. Του είπα για την  έκπληξη που δοκίμασα όταν ταξιδεύοντας στην Ευρώπη πέρασα από κάποιες πόλεις  που οι δρόμοι τους βρώμαγαν κάτουρο. Οι άνθρωποι στα μπαρ δεν είχαν καμιά επαφή μαζί τους, χαμένος ο καθένας στον κόσμο του, με μια μπύρα μπροστά του.

      -Τί νομίζεις ότι θα βρεις στην ξενιτιά; τον ρώτησα. Το χειρότερο από όλα είναι ότι  στην ξενιτιά δεν σε περιμένει κανείς . Ξενιτιά  δεν είναι γιατί δεν γνωρίζουμε τον τόπο και τους ανθρώπους. Ξενιτιά είναι γιατί δεν μας γνωρίζει ο τόπος και οι άνθρωποι.

       Δεν υπάρχουν σπίτια από σοκολάτα πουθενά.

Κοιλίας εγκώμιον

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

       Η θέση της κοιλιάς στο κέντρο του σώματος της παρέχει το προνόμιον  να ρυθμίζει τη σωματική ζωή του ανθρώπου. Στην κοιλιά βρίσκεται ο ομφαλός του σώματος. Κάπου στην κοιλιά  βρίσκεται το "ιλιακόν πλέγμα", που είναι ένα δίκτυο αγγείων ή νεύρων που διαπλέκονται και αναστομώνονται μεταξύ τους και οπωσδήποτε συνδέονται με τη δύναμη του σώματος.  Στην κοιλιά  τοποθετούν επίσης το σημείον της δύναμης οι Κινέζοι,  το σημείον  "τσι", όπως το ονομάζουν στη γλώσσα τους.

      Με την απλή παρατήρηση διαπιστώνουμε πως εκεί στην κοιλιά γίνεται αισθητή η παραμικρή απώλεια της δύναμης του σώματός μας. Πρόκειται για το χαρακτηριστικό "λίγωμα" που όπως το λέει η λέξη δεν είναι παρά η αίσθηση ότι "ολιγώθησαν"  οι δυνάμεις του σώματος.

       Η γιαγιά μου Βασιλική με γραμματικές γνώσεις της τρίτης δημοτικού,  γνώριζε να θεραπεύει το λίγωμα αυτό και να επαναφέρει τις δυνάμεις στο κανονικό με μια παραδοσιακή  μέθοδο η οποία κανείς δεν ξέρει πότε άρχισε. Η μέθοδος συνίσταται στην  ενεργοποίηση του κέντρου της δύναμης σε περίπτωση απώλειας δυνάμεων ή σωματικής καταβολής και πολύ πιθανόν  έχει την πηγή της στην ιατρική του  Ιπποκράτη. Η ιπποκρατική ιατρική παραθεωρήθηκε από την επιστήμη χωρίς ποτέ να αμφισβητηθή ή να αποκρουστεί, κι οι αρχές της εξακολουθούν να ισχύουν ως ένα μέρος του λαϊκού μας πολιτισμού.

     Στην Αγία Γραφή, στο Βιβλίο των Παροιμιών μια παροιμία λέει τα εξής: "Είναι πιο δυνατός αυτός που κυριαρχεί στην κοιλιά του από εκείνον που κατακτάει μια πόλη". Η παροιμία δείχνει τη δύναμη της κοιλιάς να επιβάλει τις επιθυμίες της στον άνθρωπο. Η δύναμη της συνείδησης σε σύγκριση με τις  ασυνείδητες δυνάμεις της κοιλιάς είναι όπως η άκρη του παγόβουνου.

     Οι ιατροί δίνουν διάφορες ονομασίες στην κοιλιά όπως "το κουτί των εκπλήξεων","ο αδένας των συγκινήσεων" κ.α. διότι την θεωρούν εκτός από ένα σπουδαίο σωματικό όργανο και έναν αποδέκτη της αρμονίας ή της δυσαρμονίας των συγκινήσεων. Εκείνος που ένιωσε το σφάξιμο στην κοιλιά μετά από μια ξαφνική δυνατή συγκίνηση δεν θα το ξεχάσει ποτέ.

      Η Εκκλησία  με τις τελετές και τις ιερουργίες προβάλλει την αρμονική ενότητα σώματος και ψυχής.Υπάρχει άμεση σύνδεση της κοιλιάς με την καρδιά. Η κοιλιά συμμετέχει τόσο στη χαρά όσο και στη λύπη.   Τα τραπέζια συνδέονται άρρηκτα με τις χαρές και τις λύπες μας.

      Δοκίμασα πολλές μεθόδους για να δαμάσω τη δύναμη της κοιλιάς. Η κοιλιά σε πηγαίνει απ΄ το ένα άκρο στο άλλο. Οι Πατέρες της Εκκλησίας ακολουθούσαν την οδό του μέτρου θεωρώντας την υπερβολή ως αμαρτία. Ούτε πολλή τροφή η οποία με τις αναθυμιάσεις της ζαλίζει το μυαλό και γεμίζει με ακάθαρτες επιθυμίες την καρδιά  ούτε λίγη γιατί εξασθενεί το σώμα και εμποδίζει την προσευχή.

     Κλείνοντας το μικρό αυτό εγκώμιο της κοιλιάς έρχεται στο νου μου κάτι απλό όσο και αποτελεσματικό. Αφού το βάρος είναι συσσωρευμένη οργή, ας προσέξουμε τις αιτίες που προκαλούν την οργή. Ευλογείτε και μην καταράσθε, λέει ο Κύριος.

     Νά  ΄ναι ευλογημένη λοιπόν η κοιλιά μας. Ό,τι νά  ΄χει κανείς καλό είναι. Και η ζωή και ο θάνατος δικός μας είναι, δώρο του Θεού, λέει ο άγιος Κασσιανός ο Ρωμαίος. Σοι Κύριε.

     "Αδελφοί, ει απεθάνετε συν τω Χριστώ από των στοιχείων του κόσμου, τί ως ζώντες εν κόσμω
δογματίζεσθε, " (Κολασσαείς, κεφ. Β, 20-23).

    (Αδελφοί, αφού λοιπόν πεθάνατε μαζί με το Χριστό και λυτρωθήκατε από τα στοιχεία του κόσμου, γιατί ζήτε σαν να είστε υποταγμένοι σ΄ αυτά;)