24.2.12

Εμείς περιμένουμε απ΄ το Θεό!

Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου

        Εμείς οι Έλληνες διαφέρουμε από τους άλλους λαούς του κόσμου. Εμείς περιμένουμε από το Θεό. Η θέση μας τώρα μοιάζει με τη θέση του Ιώβ. Όπως ο  Ιώβ περιμένουμε  απ΄  το Θεό τη σωτηρία.  Όπως ο Ιώβ υπήρξε ένα εξιλαστήριο θύμα στην εποχή του,  είμαστε τώρα εμείς  το εξιλαστήριο θύμα των τοκογλύφων της ΕΕ και της Αμερικής. Ο ελληνικός λαός είναι τώρα στη θέση του Ιώβ. Διάβασε τον Ιώβ έχοντας στο νου σου τον ελληνικό λαό και θα καταλάβεις πολλά πράγματα  για τον μηχανισμό της βίας.
        Ο ελληνικός λαός ως Ιώβ πληροί το τυπικό της εξιλαστήριας θυσίας. Περιγράφοντας και αναλύοντας τους ρόλους αυτών που λαμβάνουν μέρος σ΄  αυτήν θα κατανοήσεις τον μηχανισμό που
δημιουργεί αποδιοπομπαίους τράγους καθώς θα βρίσκεις αντιστοιχίες ανάμεσα στον ελληνικό λαό ώς ένα εξιλαστήριο θύμα και του Ιώβ.
        Στον ελληνικό λαό όπως και στον Ιώβ υπάρχουν οι διώκτες, υπάρχουν τα θύματα, υπάρχουν οι "φίλοι" και "οι σωτήρες" , οι οποίοι  όπως ο Ιούδας  προδίδουν με φίλημα  τους ευεργέτες τους: "Αντί του μάνα χολήν , αντί του ύδατος όξος. Αντί του αγαπάν με , σταυρόν με προσηλώσατε."  "Σφαγήν σου την άδικον, Χριστέ, η Παρθένος βλέπουσα, οδυρομένη εβόα σοι τέκνον, πώς αδίκως πάσχεις....".
     Τα λόγια αυτά αποτελούν τη μαρτυρία  ότι καμιά θυσία δεν είναι δίκαιη. Κανένα σφάγιο δεν είναι ιερό. Η θυσία του αθώου δεν είναι απαίτηση του Θεού, αλλά γίνεται από την κακία των ανθρώπων.
       Οι ευρωπαίοι τοκογλύφοι, αντί να συναισθανθούν το έγκλημά  τους  και να μετανοήσουν ,   χρησιμοποιούν την οικονομική τρομοκρατία και απαιτούν τη συναίνεση των θυμάτων . Όπως ο Ιώβ έτσι και ο ελληνικός λαός τους χάλασε το συνηθισμένο  τυπικό των ανθρωποθυσιών τους. Τα θύματα δεν συναινούν. Οι τοκογλύφοι μένουν έκθετοι στην ανθρωπότητα ως κοινοί εγκληματίες , επικίνδυνοι για όλους τους λαούς της γης.
      Ο Ιώβ χάνει τους γιους του, τις θυγατέρες του, το βιος του, την υγεία του. Οι "φίλοι" του που τον επισκέπτονται δήθεν να τον ενισχύσουν τον πιέζουν  να δεχθεί ότι ο Θεός τον τιμωρεί για τις αμαρτίες του. Το ίδιο και η γυναίκα του που τον παρακινεί να βλαστημήσει το Θεό και να πεθάνει.  "Bλαστήμα το Θεό και πέθανε."
      Τον ίδιο προδοτικό ρόλο παίζουν κι οι πολιτικοί οι οποίοι πιέζουν τους Έλληνες να συναινέσουν στην ξενική κατοχή, την οποία επιβάλλουν οι Γαλλο-Γερμανοί στη χώρα τους, για τοκογλυφικά χρέη.
Όταν οι τοκογλύφοι όχι μόνον δεν δικαιούνται τους υπέρογκους τόκους που ζητούν με τον εκβιασμό της οικονομικής τρομοκρατίας , αλλά δεν δικαιούνται να απαιτήσουν ούτε το κεφάλαιο.
       Οι πολιτικοί παίρνουν  το μέρος των τοκογλύφων. Όπως εκείνοι δεν  βλέπουν ότι το μέγιστο μέρος του χρέους είναι τοκογλυφικό. Δεσμεύουν τον ελληνικό λαό για γενεές εν γνώσει τους ότι δεν έχουν αυτήν την εντολή. Καταλύουν την νομιμότητα και συμπεριφέρονται ως δικτάτορες με την ψυχολογική βία της οικονομικής τρομοκρατίας. Το φέρσιμό τους αυτό προς τον ελληνικό λαό  που τους απένειμε τα δημόσια αξιώματα που κατέχουν μόνο με το φέρσιμο του Ιούδα που πρόδωσε τον Διδάσκαλό του μπορεί να συγκριθεί.
       Η ενοχή του Ιούδα είναι τόσο μεγάλη, ώστε δίνει τέλος στη ζωή του, κάτω από τον έλεγχο της συνειδήσεώς του. Ποιος μπορεί να νιώθει αθώος και ευτυχισμένος με τόσο βαριά ενοχή της προδοσίας του ευεργέτη του; Πρέπει να τρέμει κανείς με τις αρρώστιες που περιμένουν να μας βρουν κάπου ακάλυπτους για να μας επιτεθούν.
       Κανείς ακόμα και ο πιο πωρωμένος εγκληματίας δεν μπορεί να ξεφύγει τον έλεγχο της συνείδησής του, όταν εξαιτίας άλλοι έχασαν τη ζωή τους, άλλο έχασαν το βιο τους και όλοι οι Έλληνες αγωνιούν για τα παιδιά τους και έχασαν τον ύπνο τους.
      Εμείς οι Έλληνες διαφέρουμε από τους άλλους λαούς του κόσμου. Εμείς περιμένουμε απ΄ το Θεό. Ο Θεός μας δίνει την ηπιότητα, την υπομονή, την ελπίδα. Είμαστε δυνατοί γιατί είναι δυνατός Αυτός που μας αγαπάει!

     
       

12 σχόλια:

Κυπριανός Χριστοδουλίδης είπε...

rotilvΚύριε Λαγκουβάρδο,

Συγχαρητήρια για της εύστοχη παρομοίωση των σημερινών μας δεινών με τα βάσανα του πολύαθλου Ιώβ. Αμφιβάλλω αν πολλοί έχουν ενσκύψει στο βιβλίο αυτό της Π. Διαθήκης και δη, οι φερόμενοι σήμερα ως επιστήμονες.

"Ιδού, η θεοσέβειά εστι σοφία, το δε απέχεσθαι από κακών εστίν επιστήμη"

Πόσοι άρα γε από τους σοφούς επιστήμονες αυτό το γνωρίζουν; Για να είναι κάποιος σοφός οφείλει και πρέπει να είναι θεοσεβής, διότι σοφία σημαίνει Θεός. Η δε κατά Θεόν επιστήμη δεν απεργάζεται δεινά για τον άνθρωπο του τύπου, ας πούμε, των μεταμοσχεύσεων. Να σκοτώνουμε τον ετοιμοθάνατο για να κάνουμε καλά κάποιον άλλο.

Ποιος τα ακούει αυτά κύριε Λαγκουβάρδο; Ποιος λέει στους ανθρώπους, τους αποβλακωμένους από τα celebrities, τα ποδόσφαιρα και πλήθος άλλα, ότι η σημερινή επιστήμη και οι θεράποντες αυτήν, κάθε άλλο από σοφοί είναι. Την αυτοπροβολή τους επιθυμούν και την εφήμερη διασημότητα έχουν στόχο.

Θέλουν να είναι οι σοφοί με τον βαρύνοντα και έγκυρο λόγο, "φιλούσι δε την πρωτοκλισίαν και τας πρωτοκαθεδρίας εν ταις συναγωγαίς και τους ασπασμούς εν ταις αγοραίς και καλείσθε υπό των ανθρώπων ραββί ραββί". Ποιοι; Αυτά τα μηδενικά, που "πάντα τα έργα αυτών ποιούσιν προς το θεαθήναι τοις ανθρωποις" οικτίροντας και ελεεινονολογόντας τους ταπεινούς εκείνους, που τους ανοίγουν τα μάτια μένοντας άγνωστοι και αφανείς.

Αυτοί, εμείς δηλαδή, "περιμένουμε απ΄ το Θεό" και από κανέναν άλλο, για να χρησιμοποιήσω τον εύστοχο τίτλο του άρθρου σας. Και να είσαστε βέβαιος ότι ο άγιος Θεός, παρ΄ ότι είμαστε "τα μωρά και τα ασθενή" του παρόντος και η φωνή μας πνίγεται, όμως ακούγεται εκεί που πρέπει να ακουστεί. Και θα ακουστεί έστω και αν άλλοι την σφετερίζονται προς ίδιον όφελος. Αυτή είναι και η καταδίκη τους.

Silver είπε...

@ Εμείς οι Έλληνες διαφέρουμε από τους άλλους λαούς του κόσμου. Εμείς περιμένουμε από το Θεό. Η θέση μας τώρα μοιάζει με τη θέση του Ιώβ.



Δεν νομίζεις ότι είναι λίγο παρακινδυνευμένο αδελφέ μου αυτό που γράφεις; «Εμείς περιμένουμε από τον Θεό». Τι περιμένεις από τον Θεό;
Αυτά που σου δίνου οι «τοκογλύφοι», είναι αυτά που σου στέλνει ο Θεός. «Εν αυτώ γαρ ζώμεν και κινούμεθα και εσμέν». «υμών δε και αι τρίχες της κεφαλής πάσαι ηριθμημέναι εισί».

Είναι αναπόδραστη νομοτέλεια, η αποστασία από την Ορθόδοξη Πίστη να ακολουθήται από εθνικές συμφορές.

Συλλείτουργο στην Πόλη; ακολουθεί η άλωση. Πατριαρχική Εγκύκλιος του 1920; Ακολουθεί η Μικρασιατική καταστροφή. Υποδοχή του ψευδοπροφήτη Πάπα στην αγιοτόκο Ελλάδα; Θάνατος του προσκαλέσαντος.
Αναγνώρισις των «μυστηρίων» των κοπτών από τον Αλεξανδρείας; Πτώσις του ελικοπτέρου. Συλλείτουργο στο Φανάρι με τον Πάπα, συν 14.850.000 ελληνόπαιδα κατακρεουργημένα από το 1970 από τις αμβλώσεις;
Υποδούλωση στους «τοκογλύφους»! «εάν δε το κακόν ποιής, φοβού· ου γαρ εική την μάχαιραν φορεί· Θεού γαρ διάκονός εστίν εις οργήν, έκδικος τω το κακόν πράσσοντι».
ὅταν ἐκτείνητε τὰς χεῖρας ὑμῶν πρός με, ἀποστρέψω τοὺς ὀφθαλμούς μου ἀφ᾿ ὑμῶν, καὶ ἐὰν πληθύνητε τὴν δέησιν, οὐκ εἰσακούσομαι ὑμῶν· αἱ γὰρ χεῖρες ὑμῶν αἵματος πλήρεις (Ησ. Α, 15).

Η επέλαση της παπικής αιρέσεως και του οικουμενισμού, μετέβαλε την ελληνίδα γη, σε εγκαταλελειμμένο και έρημο οπωροφυλάκιο Ορθοδοξίας!
«Ο Θεός ήλθοσαν έθνη εις την κληρονομίαν σου, εμίαναν τον ναόν τον άγιόν σου, έθεντο Ιερουσαλήμ ως οπωροφυλάκιον» (Ψαλμ. 78, 1)

Νάσαι πάντα καλά.

Μόσχος Λαγκουβάρδος είπε...

Δεν νομίζεις ότι είναι λίγο παρακινδυνευμένο αδελφέ μου αυτό που γράφεις; «Εμείς περιμένουμε από τον Θεό». Τι περιμένεις από τον Θεό;
Αυτά που σου δίνου οι «τοκογλύφοι», είναι αυτά που σου στέλνει ο Θεός.

Ο συλλογισμός σου, αν αυτό θέλεις να πεις, είναι ο εξής: "Αφού ζούμε και κινούμαστε και είμαστε εν Χριστώ και οι τρίχες όλες της κεφαλής μας είναι αριθμημένες, αυτά που παθαίνουμε από τους δολοφόνους τοκογλύφους, τα στέλνει ο Θεός".

Αν αυτό θέλεις να πεις, πρέπει να δεις που είναι ο συλλογισμός σου όχι ορθός.

Για μένα δεν είναι ορθός, επειδή δεν το θέλει ο Θεός να μας συμβούν αυτά που μας κάνουν οι τοκογλύφοι, ,αλλά η κακία των τοκογλύφων το θέλει.

Η σωστή σκέψη είναι ότι "αν και «εν αυτώ γαρ ζώμεν και κινούμεθα και εσμέν». «υμών δε και αι τρίχες της κεφαλής πάσαι ηριθμημέναι εισί» αυτά μας δίνουν οι τοκογλύφοι"

και όχι επειδή το θέλει ο Θεός, μας
δίνουν αυτά οι τοκογλύφοι.

Ένα παράδειγμα. Κάποιος κάπνιζε μια ζωή τσιγάρο σαν αράπης και έζησε ενενήντα οχτώ χρόνια.
Κατά το δικό σου συλλογισμό ο άνθρωπος αυτός έζησε ενενήντα οχτώ χρόνια επειδή μια ζωή κάπνιζε τσιγάρο σαν αράπης και όχι έζησε ενενήντα οχτώ χρόνια αν και κάπνιζε μια ζωή τσιγάρο σαν αράπης.

Με φιλικά αισθήματα
Μόσχος

Κυπριανός Χριστοδουλίδης είπε...

Silver,
Χρήσιμα είναι αυτά που γράφεις, και χρησιμότερο, κατά τη γνώμη μου, να μην επιμένουμε σε ακριβολογία, όταν λόγος (:προς την πληρέστερη κατά Θεόν οικοδομή) δεν συντρέχει.

Τω επ΄ εμοί, "εμείς περιμένουμε από το Θεό" δεν είναι άλλο τίποτα από το "έχει ο Θεός", με το οποίο μας μεγάλωσαν ο γονείς μας, οι πάπποι και οι προσπάπποι μας.

"ἐπιλείψει με γὰρ διηγούμενον ὁ χρόνος", αν σου απαριθμήσω τα δεινά του γράφοντος, αλλά και πολλών άλλων γνωστών αυτού. Προς τους οποίους "είχε ο Θεός" ή μόνο από αυτόν περίμεναν, για να είμαι σύμφωνος με τον τίτλο του θέματος.

Ζητώ συγγνώμη από τον διαχειριστή του ιστολογίου για την άνευ λόγου παρέμβαση σε κάτι που δεν με αφορά άμεσα.

Silver είπε...

@Η σωστή σκέψη είναι ότι "αν και «εν αυτώ γαρ ζώμεν και κινούμεθα και εσμέν». «υμών δε και αι τρίχες της κεφαλής πάσαι ηριθμημέναι εισί» αυτά μας δίνουν οι τοκογλύφοι"

και όχι επειδή το θέλει ο Θεός, μας
δίνουν αυτά οι τοκογλύφοι.



..και πόλεις Σοδόμων και Γομόρρας ουχί ο Θεός τεφρώσας καταστροφή κατέκρινεν, αλλά το πυρ κατείλθε αφ εαυτού εξ ουρανού...

Αυτά που δίνουν οι τοκογλύφοι είναι "κατά παραχώρηση Θεού" και ουχί "κατ΄ ευδοκία".

Ο Θεός, αν και θέλει "πάντας ανθρώπους σωθήναι" εν ημέρα κρίσεως θα με εξαποστείλει στην Κόλαση, ουχί διότι το θέλει, αλλά διότι ποιούμενος κακήν χρήση του αυτεξούσιού μου, έγραψα το θέλημά Του εις τα παλαιά υποδήματά μου.

πάσα παράβασις και παρακοή λαμβάνει ένδικον μισθαποδοσίαν.

Δια τούτο δει περισσοτέρως προσέχειν τοις ακουσθείσι αδελφέ, μη ποτε παραρρυώμεν...

Καλή Σαρακοστή!

Μόσχος Λαγκουβάρδος είπε...

Καλή Σαρακοστή και συγχωρεμένα!

Αν δεν σας κούρασα επίτρεψέ μου να συνεχίσω τον καλοπροαίρετο αυτόν διάλογο.

"Εμείς περιμένουμε απ΄ το Θεό" σε αντιδιαστολή με τους άλλους που δεν περιμένουν απ΄ το Θεό και περιμένουν τον άνθρωπο έχει μια ιστορία,την οποία πρέπει να τη θυμηθούμε. Την ιστορία, ότι στη Γαλλική Επανάσταση, για πρώτη φορά στην ιστορία, κοινωνικό σύνολο διακήρυξε ότι δεν επιθυμεί να εποικοδομεί στο Θεό αλλά στον άνθρωπο.

Εκεί οδήγησε τον δυτικό άνθρωπο η βουλησιαρχία του!

Θεμέλιον άλλον ουδείς δύναται θείναι ειμή τον κείμενον ος έστι Ιησούς Χριστός.

Αν αφήσω την Καινή Διαθήκη και στραφώ στην Παλαιά Διαθήκη ή στραφώ στην Παλαιά χωρίς το Πνεύμα του Ευαγγελίου δεν θα κατανοήσω στίχους σαν αυτόν, Κύριος ποιμαίνει με και εις ουδέν με υστερήσει. Εις κήπον χλόης εκεί με κατεσκήνωσεν.

Μια φορά νοσηλευόμουν σε κάποιο νοσοκομείο γεμάτος αγωνία για τη ζωή μου. Έτυχε τότε να πέσει στα χέρια μου κάποιο προτεσταντικό έντυπο που έγραφε πως στην Ιαπωνία, στον πόλεμο, μια βόμβα έπεσε επάνω σ΄ ένα ορφανοτροφείο και σκότωσε όλα τα ορφανά. Εκεί κοντά υπήρχε ένας οίκος ανοχής ο οποίος δεν έπαθε τίποτε.

Ο πιο μεγάλος πειρασμός σε μένα και στους γνωστούς μου είναι αυτός. Μήπως ο Θεός δεν ασχολείται με εμάς;

Αν δεχθούμε την ιουδαϊκή ιδέα της ανταπόδοσης δεν θα καταλάβουμε επίσης τον ψαλμό που λέει,πως αν ο Θεός παρέλειπε για μια μόνο στιγμή την πρόνοιά Του ,οι διάβολος θα μας είχε κάνει σκόνη.

Ποιος είναι αναμάρτητος, για να δικαιούται, κατά την ιουδαϊκή αντίληψη της ανταπόδοσης, την πρόνοια του Θεού; Κανένας. Ο Ίδιος ο Κύριος είπε ότι ουδείς αναμάρτητος ει μη εις ο Θεός.

Το "εμείς περιμενουμε απ΄ το Θεό" αναφέρεται στη στιγμή που ο άσωτος μετανοεί για να επιστρέψει στον πατέρα του.

Ο Ιούδας δεν περίμενε απ΄ το Θεό, αλλά απ΄ τον άνθρωπο και αυτοκτόνησε στην απελπισία του.

Το Εμείς περιμένουμε απ΄ το Θεό, έχει την έννοια ότι εμείς έχουμε τις ελπίδες μας στο Θεό, γιατί ξέρουμε ότι αν δεν έχουμε τις ελπίδες στο Θεό, θα πάθουμε κατάθλιψη κι οι αρρώστιες που περιμένουν να χάσει ο οργανισμός μας τον ανοσοποιητικό του μηχανισμό θα μας επιτεθούν και θα μας πεθάνουν.

Το εμείς περιμένουμε απ΄ το Θεό σημαίνει ότι αυτό που προέχει είναι η χάρη του Θεού που μας χαρίζει πνεύμα δυνάμεως και όχι πνεύμα δειλίας.

Αν χάσουμε το ηθικό μας χάνουμε τα πάντα και μένουμε μόνοι την υπερηφάνεια. Η ζωή μας γίνεται κόλαση. Όσοι βιώσαμε την αίσθηση της απουσίας του Θεού, έχουμε αυτήν την φρικτή εμπειρία,από τις αμαρτίες μας. Ο Θεός να μας λυπηθεί, να ξαναπάθουμε αυτό το κακό.

Μήπως λέμε το ίδιο πράγμα; Μήπως πρέπει καλύτερα το σημείο αναφοράς να είναι η Καινή Διαθήκη ή η Παλαιά υπό το πνεύμα της Καινής;

Ρωτώ με κάθε ειλικρίνεια και όχι επειδή ακούγεται σωστό.

Μόσχος Λαγκουβάρδος είπε...

Η ασχολείται με εμάς μόνο για να μας τιμωρήσει; Ο Ιησούς είπε ότι ο Θεός είναι ο πατέρας μας; Ο Ουράνιος πατέρας μας έχει μεγάλη υπομονή!

Κυπριανός Χριστοδουλίδης είπε...

««Επικατάρατος ο άνθρωπος, ος την ελπίδα έχει επ' άνθρωπον και στηρίζει σάρκα βραχίονος αυτού επ' αυτόν και από Κυρίου αποστή η καρδία αυτού» (Ιερεμ. 17,5)».

Κυπριανός Χ :
Αν ανήκαμε εις τις τάξεις του ιουδαϊκού ιερατείου θα μας αρκούσε να επικαλεσθούμε αυτό το εδάφιο και να κραυγάσουμε "άρον άρον σταύρωσον αυτόν". Ομως σήμερα, με την χάρη και το φωτισμό του αγίου Πνεύματος, εμείς δεν πιστεύουμε σε άνθρωπο, αλλά στον Θεάνθρωπο. Ο οποίος χάριν ημών "ἑαυτὸν ἐκένωσε μορφὴν δούλου λαβών, ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενος".

Αυτό βλέπουν οι αδίστακτοι τοκογλύφοι και μας δολοφονούν σιγά- σιγά μη τυχόν και κατηγορηθούν, οι ευγενείς αυτοί, ως εγκληματίες. Την πίστη θέλουν να μας πάρουν, αφού προηγουμένως φρόντισαν οι ποικίλοι εγχώριοι εφιάλτες να τη χαλάσουν, διότι είναι επικατάρατος "ος την ελπίδα έχει επ' άνθρωπον".

Silver είπε...

«Το "εμείς περιμενουμε απ΄ το Θεό" αναφέρεται στη στιγμή που ο άσωτος μετανοεί για να επιστρέψει στον πατέρα του.»

Συντρέχουν τέτοιοι λόγοι-προς το παρόν- στον ελληνικό λαό για να δικαιολογείται τοιούτου είδους αναμονή;


«Η ασχολείται με εμάς μόνο για να μας τιμωρήσει;»

Ο Ορθόδοξος ελληνικός λαός είναι ο κατ΄ εξοχήν « γνους το θέλημα του Κυρίου εαυτού και ο μη ετοιμάσας μηδέ ποιήσας προς το θέλημα Αυτού, δικαίως λοιπόν «δαρήσεται πολλάς».

«Ο Ιησούς είπε ότι ο Θεός είναι ο πατέρας μας;»

Με μια προϋπόθεσι : «όσοι δε έλαβον αυτόν, έδωκεν αυτοίς εξουσίαν τέκνα Θεού γενέσθαι».

«Ο Ουράνιος πατέρας μας έχει μεγάλη υπομονή»

Ευτυχώς και μεγάλη παιδαγωγική ράβδο(= «τοκογλύφοι») !...


Y.Γ.
Ζητώ την κατανόησή σου για την μη χρήση πληθυντικού. Σε θεωρώ ειλικρινή Ορθόδοξο, και ως εκ τούτου, μέλος του Σώματος της Εκκλησίας. Μου είναι αδιανόητο να χρησιμοποιώ ενικό στην Κυρία Θεοτόκο, και στα άλλα μέλη του Σώματος της Εκκλησίας, πλυθυντικό. Αν παρά ταύτα κάνω λάθος είμαι έτοιμος να διορθώσω.

Μόσχος Λαγκουβάρδος είπε...

Χρησιμοποιώ κι εγώ τον ενικό όπως έκαναν οι παππούδες μας στα χωριά.
Θέλω να τους μοιάζω.Μ΄ αρέσει ο τρόπος που ζούσαν. Υπήρχε μια ζεστασιά μεταξύ τους που έβγαινε απ΄ την ψυχή, που τώρα χάθηκε.

Αυτό τον καιρό προσπαθώ να καταλάβω τη βία. Δεν σου κάνει εντύπωση το γεγονός ότι οι αναφορές στη βία θεμελιώνονται στα κείμενα της Παλαιάς Διαθήκης και όχι σε όλα. Π.χ. ο διάλογος του Ιωνά με τον Κύριο δεν αποτελεί καλό θεμέλιο για την βία ως τιμωρία του Θεού.

Τον Ιωνά τον κάνει εμετό ένα θηρίο, που δεν μπορεί να διακρίνει τη βία από τη βασιλεία του Θεού. Τον ίδιο δεν αποβάλλει μήπως τον Ιησού η ανθρωπότητα η οποία δεν κατανοεί το Ευαγγέλιο και τη βασιλεία του Θεού;

Γράφοντας ένα μικρό δοκίμιο για τον στωικό Επίκτητο προβληματίστηκα με την ιδέα των στωικών ότι πρέπει να υπομένει τα εμπόδια χάριν της αξιοπρέπειας. Για τον ορθόδοξο χριστιανό, σκέφτηκα, δεν φτάνει αυτό. Δεν είναι ο σκοπός της ζωής του η αναζήτηση της αξιοπρέπειας. Για τον ορθόδοξο χριστιανό ο σκοπός της ζωής του είναι η αναζήτηση του Θεού. Θυμάμαι την τελευταία παράγραφο την οποία είχε επισημάνει και ο καλός καθηγητής που παρουσίασε το βιβλίο μου Ένας ήσυχος άνθρωπος, ο κύριος Αθανασόπουλος, στο Χατζηγιάννειο στη Λάρισα το 2000. Ίσως μόνο γι΄ αυτό το δοκίμιο για τον Επίκτητο άξιζε να εκδοθεί το βιβλίο μου. Παραθέτω την πρώτη και την τελευταία σειρά: "Εκείνο που θυμάμαι απ΄ τον Επίκτητο είναι το ρητό των στωϊκών "απέχου και ανέχου".Ο Επίκτητος πιστεύει ότι δεν πρέπει να δίνουμε σημασία στα πράγματα τα οποία δεν είναι στη δύναμή μας, χάριν της αξιοπρέπειας.
Για μας τους χριστιανούς έχει άλλη σημασία να μη δίνουμε σημασία στα γήϊνα, επειδή δεν είναι εκεί ο Θεός. Οι επιθυμίες μας για τα γήινα μας χωρίζουν απ΄ το Θεό.

Κυπριανός Χριστοδουλίδης είπε...

"Γράφοντας ένα μικρό δοκίμιο για τον στωικό Επίκτητο προβληματίστηκα με την ιδέα των στωικών ότι πρέπει να υπομένoυν τα εμπόδια χάριν της αξιοπρέπειας. Για τον ορθόδοξο χριστιανό, σκέφτηκα, δεν φτάνει αυτό.Δεν είναι ο σκοπός της ζωής του η αναζήτηση της αξιοπρέπειας. Για τον ορθόδοξο χριστιανό ο σκοπός της ζωής του είναι η αναζήτηση του Θεού"

ΚΧ
Σκέφτομαι μήπως πρέπει να αναθεωρήσουμε τις απόψεις μας ως προς τη λέξη "αξιοπρέπεια". Διότι έχουμε φθάσει στο σημείο να θεωρούμε ως "αξίως πρέπον" την ευθανασία. Ο αξιοπρεπής θάνατος των ανιάτως και χρονίως πασχόντων έχει κατοχυρωθεί νομοθετικά σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες.

Θα έλεγα λοιπόν ότι ασφαλώς και η αξιοπρέπεια είναι το ζητούμενο των χριστιανών, νοουμένου ότι ως αξιοπρέπεια εκλαμβάνουμε την ευγένεια των αισθημάτων. Προτιμότερα των συναισθημάτων καθόσον το ευ-γενές αυτών προδίδει και την προέλευσή τους.

Εκ Θεού έλκουν την καταγωγή τους τα συναισθήματα, οπότε η αναζήτηση του Θεού εμπεριέχεται και εμπεριέχει την αξιοπρέπεια : Το αξίως πρέπον.

Μόσχος Λαγκουβάρδος είπε...

Συμφωνώ με την άποψη αυτή. Έχω κάνει κι εγώ παρόμοιες σκέψεις.
Ότι αξίζει να αναζητώ το αξίως πρέπον, ότι μπορεί να έχει και χριστιανική έννοια η αξιοπρέπεια και ότι στη Δύση φοβάμαι ότι διαστρεβλώθηκε η αληθινή έννοια της αξιοπρέπειας.
Γυρίστηκε μια κινηματογραφική ταινία, με τίτλο Μέσα στη θάλασσα, αν θυμάμαι καλά. Πρόκειται για έναν χρονίως ασθενή, τον οποίο αυτοί που τον αγαπούν (!) προσπαθούν να τον βοηθήσουν να πεθάνει.
Αν δείτε την ταινία αυτή,να δείτε κατόπιν την ταινία Τυφλή ανάγκη, για να ξανανιώσετε ως άνθρωπος.


Η αξιοπρέπεια διαφέρει αν είναι μια εικόνα που τη βλέπουν οι άλλοι, κι αν είναι ένα αίσθημα δικό μας. Ως αίσθηση αξιοπρέπειας φοβάμαι πως είναι ασύμβατη με την πίστη. Ως εκτίμηση των άλλων, γιατί να μην βλέπουμε ως αξιοπρεπή τον αληθινά πιστό;
Είναι για μένα αξιοπρεπής ακόμα κι αν είναι κουρελής και βρώμικος όπως ένας ασκητής π.χ. Είναι πιο αξιοπρεπής κι από ένα βασιλέα,επειδή είναι βασιλεύς, ως κυρίαρχος των παθών.

Η διαφορά βρίσκεται στο σημείο αναφοράς. Αξιοπρέπεια ως προς ποίον; Ως προς τον εαυτό μας; Κινδυνεύουμε να πέσουμε στην υπερηφάνεια.
Άξιο λέμε στην Εκκλησία αυτόν που πέθανε για τον κόσμο για να γίνει άξιος για το Θεό. Ο Θεός θα το πει αν είμαστε αξιοπρεπείς.
Υπάρχει ακόμα ένα εμπόδιο, ότι η αίσθηση της αξιοπρέπειας μπορεί να εμποδίσει την κατάνυξη.
Αξιοπρεπής αισθανόταν ο Φαρισαίος της Παραβολής. "Ευχαριστώ Θεέ, επειδή δεν είμαι σαν τους άλλους, επειδή είμαι άξιος".

Εκ Θεού έλκουν την καταγωγή τους τα συναισθήματα, οπότε η αναζήτηση του Θεού εμπεριέχεται και εμπεριέχει την αξιοπρέπεια : Το αξίως πρέπον.

Πράγματι εκ Θεού έλκουν την καταγωγή τους τα συναισθήματα.
Το θυμικόν είναι μέρος της ψυχής μας.
Μέσω της ευγενείας των αισθημάτων θα ακολουθήσουμε τον πιο ευγενή από όλους τους ανθρώπους, τον γλυκύτατο Ιησού.