30.12.11
Πόντιος Πιλάτος. Η υποκρισία της εξουσίας!
"Ο δε Πιλάτος επέκρινε γενέσθαι το αίτημα αυτών, απέλυσε δε αυτοίς τον Βαραββάν, τον διά στάσιν και φόνον βεβλημένον εις την φυλακήν, ον ητούντο, τον δε Ιησού παρέδωκε τω θελήματι αυτών. (...) Ηκολούθει δε αυτώ πολύ πλήθος του λαού και γυναικών, αι και εκόπτοντο και εθρήνουν αυτόν. Στραφείς δε προς αυτάς ο Ιησούς είπε. Θυγατέρες Ιερουσαλήμ, μη κλαίετε επ΄ εμέ, πλην εφ΄εαυτάς κλαίετε και επί τα τέκνα υμών. ότι ιδού έρχονται ημέραι εν εν αις ερούσι, μακάριαι αι στείραι και κοιλίαι αι ουκ εγέννησαν και μαστοί οι ουκ εθήλασαν." (Λουκ.ΚΓ΄)
Μετά την προδοσία του Ιούδα οι εκπρόσωποι της άρχουσας τάξης των πλουσίων γραμματείς και φαρισαίοι οδήγησαν τον Ιησού στον εκπρόσωπο της εξουσίας, τον Πόντιο Πιλάτο και ζήτησαν να απολύσει τον Βαραββάν, στασιαστή και φονιά και να σταυρώσει τον Ιησού.
Ο Πόντιος Πιλάτος επέκρινε δήθεν τους γραμματείς και φαρισαίους για το αίτημά τους να απολύσει τον Βαραββάν και να παραδώσει τον Ιησού για να τον σταυρώσουν. Εξεγέρθηκε δήθεν η συνείδησή του γιατί τον αίτημά τους ήταν άδικο και έθιγε το περί δικαίου αίσθημά του. Τί θεατρινισμός και τί ψυχική σκληρότητα την ώρα που κρινόταν η ζωή ενός αθώου ανθρώπου!
Ο Πιλάτος σαν μεγάλος υποκριτής επέκρινε δήθεν τους γραμματείς και φαρισαίους για να ρίξει στάχτη στα μάτια αυτών που ενδεχομένως θα προκαλούσε η απόφασή του, διότι ήταν παντελώς άδικη. Πλήθος λαού ακολουθούσε τον Ιησού και υπέφερε για την δίωξή Του.
Ο Πιλάτος απέδειξε ότι ήταν μεγάλος υποκριτής που έπαιζε θέατρο υπερασπιζόμενος δήθεν τον Ιησού. 'Οταν τελείωσε τους θεατρινισμούς του απέλυσε τον Βαραββάν και παρέδωσε τον Ιησού στους διώκτες Του να τον κάνουν ό,τι θέλουν! Τόση υποκρισία, δειλία, ψυχική σκληρότητα, καιροσκοπισμός είναι αδύνατο να υπάρξει άλλη στον κόσμο!
Βάλε τώρα στη θέση του Ιησού τον φτωχό κυνηγημένο άνθρωπο σε κάθε εποχή και στη δική μας σήμερα, και στη θέση του Πόντιου Πιλάτου βάλε την εξουσία και θα δεις την υποκρισία της.
29.12.11
"Ακόμα μια τέτοια "νίκη"!"
"Τί ανταποδώσω τω Κυρίω περί πάντων, ων ανταπέδωκέ μοι" (Ψαλμ.115,3)
Η παραβολή του πονηρού δούλου του Ευαγγελίου, που ενώ είναι υπηρέτης
συμπεριφέρεται σαν να είναι αφεντικό, είναι μια «πύρρεια νίκη». Γιατί έρχεται στο
τέλος ο κύριός του και χάνει τα πάντα. Παραθέτουμε ένα μικρό απόσπασμα της
παραβολής στο πρωτότυπο και σε πρόχειρη απόδοση:
"Εάν δε είπη ο κακός δούλος εκείνος εν τη καρδία αυτού, χρονίζει ο κύριός μου
ελθείν, και άρξεται τύπτειν τους συνδούλους αυτού, εσθίη δε και πίνη μετά των
μεθυόντων, ήξει ο κύριος του δούλου εκείνου εν ημέρα η ου προσδοκά και εν ώρα η
ου γινώσκει και διχοτομήσει αυτόν. και το μέρος αυτού μετά των υποκριτών θήσει.
εκεί έσται ο κλαυθμός και ο βρυγμός των οδόντων".
(Αν όμως ο κακός εκείνος δούλος πει μέσα του:"αργεί να ρθει ο κύριός μου" κι
αρχίσει να χτυπάει τους συνδούλους του και να τρώει και να πίνει μαζί με μέθυσους,
θαρθεί ο κύριός του μια μέρα που κι αυτός δεν θα τον περιμένει και σε ώρα που δε
θα την υποψιάζεται, θα του επιβάλει σκληρή τιμωρία και θα τον ρίξει στον τόπο που
τιμωρούνται οι υποκριτές. Εκεί θα κλαίει και θα τρίζει τα δόντια του.)
Η ιστορία της "πύρρειας νίκης" από την οποία προήλθε και η παροιμιώδης αυτή
φράση είναι γνωστή: Ο βασιλεύς Πύρρος νίκησε τους Ρωμαίους, αλλά έχασε το μισό
στρατό του! Και είπε τότε, "ακόμα μια τέτοια νίκη και δεν θα μας μείνει καθόλου
στρατός". Δεν ξέρουμε κάτω από ποιες συνθήκες διεξήχθη η μάχη και ποιοι ήταν οι
στρατηγοί του Πύρρου, που του πρόσφεραν μια τέτοια νίκη, που ισοδυναμούσε με
πανωλεθρία! Ήταν άραγε ειλικρινείς με τον Πύρρο; Τους εμπιστεύθηκε ο βασιλεύς
και άλλες τέτοιες μάχες ή τους κατέταξε στους υποκριτές;
Το ουσιαστικό γνώρισμα σε παρόμοιες νίκες είναι η υποκρισία. Αυτοί που
καταγάγουν «πύρρειες νίκες» διακρίνονται από την υποκρισία τους. Κανένας
συνετός άνθρωπος δεν είναι μαζί τους. Η βασιλεία τους τελειώνει όταν η υποκρισία
τους αποκαλυφθεί από όλους. Εν τω μεταξύ έχουν χάσει όλους τους αληθινούς
και ανιδιοτελείς ανθρώπους, γιατί έχουν αντιληφθεί ότι είναι επικίνδυνοι όχι μόνο
για τους εχθρούς τους αλλά και για τους δικούς τους. Θα είμαστε πιο κοντά στην
αλήθεια, αν λέγαμε ότι οι άνθρωποι αυτοί είναι άρρωστοι!
Η αναιτιολόγητη προφυλάκιση του Γέροντα Εφραίμ είναι μια "πύρρειος νίκη" γι΄
αυτούς που την εμπνεύστηκαν και την διεξήγαγαν! Ακόμα κι άλλες τέτοιες νίκες και
δεν θα ΄χουν καθόλου πολίτες με το μέρος τους.
Και στην πιο πωρωμένη ψυχή μένουν ίχνη ελευθερίας. Όταν θίγεται το περί
δικαίου αίσθημα όλοι το νιώθουν!
27.12.11
Ο Εχθρός έπεσε στην παγίδα που έστησε ο ίδιος!
"Ει εμέ εδίωξαν και υμάς διώξουσιν"!
Ο ΚΥΡΙΟΣ
Κανείς δεν μπορεί να δουλεύει σε δύο κυρίους. Η διοίκηση της Εκκλησίας ή με την εξουσία θα είναι ή με το λαό του Θεού. Ποια άλλα μέτρα περιμένει να λάβει εναντίον της Πίστεως η εξουσία, για να συνειδητοποιήσει τον διωγμό; Το Κακό δρα πλέον απροκάλυπτα.
Η δίωξη του Γέροντος Εφραίμ δεν εξέπληξε καθόλου τους πιστούς. Δεν τους έθλιψε. Μάλλον τους χαροποίησε. Ο ελληνικός λαός που νιώθει στο πετσί του την καταπίεση και τη θλίψη περιμένει την Εκκλησία να γίνει ο σύμμαχός του στον πόλεμο που δέχεται από την εξουσία. Είναι η μόνη συνεκτική του δύναμη. Η Εκκλησία θα ενώσει το λαό.
Ο Γέροντας Εφραίμ είναι το σκεύος της επιλογής του Κυρίου, για να νιώσει ο λαός του Θεού , ότι η Εκκλησία, το σώμα του Χριστού συμπάσχει μαζί του.
Η Ορθοδοξία είναι η μόνη ενωτική δύναμη του λαού. Η Ορθοδοξία διωκομένη θα ενώσει τους πιστούς. Θα συνειδητοποιήσουν ότι τα σχέδια του Εχθρού και θα υπερασπιστούν την πίστη τους.
Ο Εχθρός με τη δίωξη του Γέροντα Εφραίμ έπεσε στην παγίδα που έστησε ο ίδιος. Είθε ο διωγμός της Εκκλησίας να ενταθεί και να συνεχιστεί. Δεν κινδυνεύει η Ορθόδοξη Πίστη από τους διωγμούς, αλλά από την παθητικότητα και τον εφησυχασμό.
Ο Θεός έχει μεγάλη υπομονή. Φυλάττει το αυτεξούσιο των ανθρώπων, των αγγέλων και των δαιμόνων. Ήδη παρεχώρησε στον Εχθρό να αποθρασυνθεί στην πνευματική του τύφλωση. Ο Εχθρος εγκαταλείπει την τακτική της πνευματικής νάρκης και της υποκατάστασης του πνεύματος και επιτίθεται φανερά κατά της Ορθοδοξίας.
Αισθάνεται άραγε ο Εχθρός τόσο δυνατός; Είνα πεπεισμένος ότι οι πιστοί δεν θα βγούν με τίποτε από το λήθαργό τους; Ή βρίσκεται σε απόγνωση και δεν ξέρει τί κάνει;
Οι μερες που ζούμε είναι αποκαλυπτικές.
26.12.11
Στα ολοκληρωτικά καθεστώτα οι καλύτεροι πολίτες είναι στη φυλακή!
Τα ολοκληρωτικά καθεστώτα κλείνουν στη φυλακή τους καλύτερους πολίτες τους.Αυτό συνάγεται από τις μαρτυρίες αυτών που υπήρξαν κρατούμενοι στις φυλακές αυτές και κατέγραψαν τις εμπειρίες τους από αυτές.
Τα ολοκληρωτικά καθεστώτα εφαρμόζουν τους νόμους επιλεκτικά. Τα δικαστήρια δεν απονέμουν δικαιοσύνη. Οι δικαστές δεν απονέμουν δικαιοσύνη σύμφωνα με τη συνείδησή τους. Οι δικαστές όπως κι οι άλλοι πολίτες δεν είναι ελεύθεροι. Η δικαιοσύνη είναι διατεταγμένη. Οι δικαστικές αποφάσεις είναι αποφάσεις σκοπιμότητας.
Τί πρέπει να γνωρίζουμε άλλο οι Έλληνες για να γίνει κοινή συνείδηση ότι η δημοκρατία δεν λειτουργεί στη χώρα μας; Μέρες Χριστουγέννων ο ηγούμενος της μεγαλύτερης Μονής της Ελλάδος κρίνεται ύποπτος φυγής και διατάσσεται η προφυλάκισίς του!
Τέτοιες ενέργειες της εξουσίας στρέφονται κυρίως εναντίον της.Όταν μια εξουσία καταδιώκει τους καλύτερους πολίτες της είναι επικίνδυνη για τον ίδιο το λαό. Είναι υποχρεωμένη να παίρνει ολοένα και χειρότερα μέτρα εναντίον του. Αλλά τα μέτρα έχουν τα όριά τους.Η ενέργειά της εξαντλείται. Κανείς σωστός άνθρωπος δεν συνεργάζεται μαζί της. Ή θα καταπέσει από μόνη της ή ο λαός θα εξεγερθεί και θα την ανατρέψει.
Μόσχος Εμμανουήλ Λαγκουβάρδος
24.12.11
Τελευταία θέση, αγάπη μου!
Αντίθετα αυτοί που με χρήματα ή με γνωριμίες επιδιώκουν να αποκτήσουν αξιώματα και πρωτοκαθεδρίες εκθέτουν τον εαυτό τους σε μεγάλο κίνδυνο. Ο άγιος Νικήτας σε κάποιο από τα Φυσικά Κεφάλαια της Φιλοκαλίας, γράφει: Μην επιδιώξεις ποτέ με χρήματα ή με γνωριμίες να επιτύχεις να καταλάβεις αξιώματα , ακόμα κι αν βλέπεις τον εαυτό σου πως έχει τη δύναμη να ωφελήσει ψυχές, χωρίς την άνωθεν κλήση.
Ένα από τα τρία αυτά κακά περιμένουν αυτόν που με χρήματα ή με γνωριμίες επιδιώκει να καταλάβει αξιώματα: ή από την αγανάκτηση του Θεού θα πέσει επάνω του οργή με συμφορές, με περιστάσεις, πολεμούμενος όχι μόνο από τους ανθρώπους, αλλά κι από ολόκληρη την κτίση και η ζωή του θα γίνει πολυστένακτη ή με πολλή ατιμία θα καθαιρεθεί από αυτούς που θα υπερισχύσουν ή θα πεθάνει πριν την ώρα του και θα ξεκοπεί απ΄ την παρούσα ζωή.
Ο Ιησούς μακαρίζει αυτούς που βρίσκονται στην τελευταία θέση: τους φτωχούς, αυτούς που πενθούν, αυτούς που κλαίνε, αυτούς που πεινούν και διψούν για δικαιοσύνη!
Θαυμάζω αυτούς που βάζουν θεληματικά τον εαυτό τους στην τελευταία θέση! Σαν τον πλούσιο Αυστριακό που τις προάλλες μοίρασε τα πλούτη του στους φτωχούς για να μείνει σ΄ ένα τροχόσπιτο, εξοικονομώντας τα προς το ζην από την εργασία του! Ο μισθός του δεν υπερβαίνει τα 1200 ευρώ. Νιώθω τον ευτυχισμένο αυτόν άνθρωπο! Αγαπώ την τελευταία θέση! Ακόμα και στο πιο φριχτό πεπρωμένο ο Ιησούς είναι εκεί. Ενώ οι φίλοι και οι πλησίον, καθώς λέει ο στίχος του ψαλμού, μακρόθεν στέκουν!
Παραδείγματα ανθρώπων που διάλεξαν και πήραν θεληματικά την τελευταία θέση είναι πολλά. Ο σωστός άνθρωπος όταν κυβερνούν ανάξιοι αποσύρεται στην εσωτερική αρετή του, δηλαδή παίρνει θεληματικά την τελευταία θέση. Οι μικροί και ανάξιοι όταν καταλαμβάνουν την εξουσία εξαντλούν την ενέργειά τους κι αυτοκαταστρέφονται. Κανένας σωστός άνθρωπος δεν συνεργάζεται μαζί τους. Δυστυχώς παίρνουν στο λαιμό τους αθώα θύματα!
Τα Χριστούγεννα γιορτάζουμε τη γέννηση του Κυρίου εκ της Παρθένου Μαρίας. Ο Θεός έγινε άνθρωπος , για να γίνει ο άνθρωπος Θεός, ενωμένος με τον Κύριο Ιησού Χριστό!
Η Χαναναία του Ευαγγελίου ζούσε στα όρια Τύρου και Σιδώνος . Ήταν μια απλή γυναίκα , Συροφοίνισα την καταγωγή. Η κόρη της βασανιζόταν από ανίατη ασθένεια. Πίστευε στον Ιησού ως Θεό. Δεν αμφέβαλε για την ευσπλαχνία Του. Μια μέρα ακολουθούσε πίσω από τους μαθητές του Ιησού κράζοντας για βοήθεια. Οι μαθητές του Ιησού ζήτησαν να την απολύσει. Ακολουθεί πίσω μας και κράζει, είπαν.
Κύριε, βοήθησέ με, είπε η γυναίκα , όταν πλησίασε τον Ιησού. Δεν παίρνουμε τον άρτο από τα παιδιά για να τον δώσουμε στα κυνάρια , αποκρίθηκε ο Ιησούς , για να αναδείξει την απλή αυτή γυναίκα ένα αιώνιο πρότυπο βαθειάς ταπεινοφροσύνης και θερμής πίστης στο Θεό.
Ναι, Κύριε, σκυλάκι ακάθαρτο είμαι κι εγώ, είπε η Χαναναία .Αλλά καθώς εκείνα τρώνε τα ψιχία που πέφτουν από το τραπέζι των κυρίων τους, έτσι δώσε και σε μένα την ευεργεσία αυτή, για να θεραπευτεί η κόρη μου που πολύ υποφέρει.
Μεγάλη είναι η πίστη σου, είπε ο Ιησούς . Ας γίνει όπως θέλεις. Και από εκείνη τη στιγμή θεραπεύθηκε η κόρη της!
Μόσχος Εμμανουήλ Λαγκουβάρδος
22.12.11
Η χαρά της ελευθερίας!
Η χαρά της ελευθερίας ακούγεται παράξενα! Τόσο έχουμε συνηθίσει στην κατάσταση ανελευθερίας που μας επέβαλε ο εχθρός στον πρωτόγνωρο οικονομικό πόλεμο που μας κάνει! Ανεμπόδιστα δηλητηριάζει την ψυχή μας με την προπαγάνδα του φόβου! Μήπως δεν μπορούμε πια να διακρίνουμε την ελευθερία απ΄τη δουλεία; Μήπως δεν ξέρουμε τί είναι αυτή η πίκρα σαν θάνατος κι αυτός ο φόβος του θανάτου;Δεν νιώσαμε ποτέ τη χαρά της ελευθερίας; Μήπως δεν έχουμε πια τη δύναμη να θαυμάζουμε τίποτε;
Κάποτε μου ζήτησε ο πατέρας μου να του πω έναν στίχο των ψαλμών που μ΄ αρέσει. Του είπα τον 107 ψαλμό του Δαβίδ που αρχίζει με το στίχο "Ετοίμη η καρδία μου, ο Θεός, ετοίμη καρδία μου. άσομαι και ψαλώ εν τη δόξη μου". Ο πατέρας μου διάβασε αργά και με προσοχή τους στίχους του ψαλμού από την αρχή έως το τέλος. Κατόπιν έβγαλε το σημειωματάριό του και έγραψε τον πρώτο στίχο. Αυτό ήταν όλο. Δεν έκανε κανένα σχόλιο. Ούτε αναρωτήθηκε τί σημαίνει το "ετοίμη η καρδία μου" ή το "θα ψάλω εν τη δόξη μου".
Σημείωσε το στίχο για να τον ξαναδιαβάσει, πράγμα που σημαίνει ότι του άρεσε. Σε μένα όμως έμεινε η απορία τί ήταν αυτό που του άρεσε.
Πέρασαν από τότε δέκα χρόνια. Ο πατέρας μου έχει πεθάνει κι ο μεγαλύτερος στην οικογένεια μετά από αυτόν είμαι εγώ. Καί κάτι άλλο, πρώτη φορά τώρα μετά από μισό αιώνα νιώθω πάλι τον ίδιο φόβο, που ένιωσα στα παιδικά μου χρόνια με τους πολέμους.
Σ΄ αυτήν την κατάσταση ανελευθερίας έτσι σαν μια έλαμψη ήρθε στο νου μου το βαθύτερο νόημα του ψαλμού, αυτό που έκανε τον πατέρα μου να τον αγαπήσει.
Ο ψαλμός εκφράζει τη χαρά της ελευθερίας, κάθε ελευθερίας και ιδαιτέρως για τη χαρά της ελευθερίας από το φόβο του θανάτου. Ο δημιουργός του μιλάει μέσα από τα βιώματά του για μια χαρούμενη προοπτική του τέλους του ανθρώπου. Δεν είναι το τέλος με την έννοια της διακοπής και της έλλειψης συνέχειας, αλλά με την έννοια της τελειοποιήσεως. Ο άνθρωπος δεν τελειώνει, τελειώνεται. Δεν μπορεί κανείς να προσθέσει ή να αφαιρέσει τίποτε. Είναι έτοιμος να εμφανιστεί ενώπιον του Θεού! Είναι έτοιμη η καρδιά του όχι για να κλάψει ή να φοβηθεί, αλλά για να τραγουδήσει ένα καινούριο τραγούδι στο Θεό. Για να σηκωθεί το πρωί κι όπως οι άγγελοι να παίξει τη λύρα του και την κιθάρα του για το Θεό. Αυτή είναι η πιο μεγάλη του χαρά. Η πιο μεγάλη καύχησή του. Η δόξα του με ένα λόγο. Η πορεία κάτω από τη λύπη και τη σκιά του θανάτου δεν έχει να προσφέρει τίποτε στον άνθρωπο που τελειώθηκε.Τώρα υπάρχει το φως και η μουσική, η χαρά της ελευθερίας, την οποία πολλοί τυχεροί προγεύονται από αυτήν εδώ τη ζωή!
Ποιος είναι ο προορισμός του ανθρώπου; Να πώς περιγράφει ο Απόστολος Παύλος τη ζωή του στη δεύτερη επιστολή του προς τους Κορινθίους: "Η καύχησις ημών αύτη εστί, το μαρτύριον της συνειδήσεως ημών, ότι εν απλότητι και ειλικρινεία Θεού, ουκ εν σοφία σαρκική, αλλ΄εν χάριτι Θεού ανεστράφημεν εν τω κόσμω." (Αυτή είναι η καυχήσή μας: Η συνείδησή μας μαρτυρεί ότι συμπεριφερθήκαμε στον κόσμο με την απλότητα και ειλικρίνεια που δίνει ο Θεός, όχι με ανθρώπινη σοφία, αλλά με τη χάρη του Θεού.)
Λέει κάποια ωδή πως τα λόγια του Θεού είναι χρυσάφι που πέρασε από εφτά καμίνια.
Μέσα από τα βάσανα πέρασαν οι αγαπημένοι μας για να αποκτήσουν την εσωτερική ειρήνη και ελευθερία που λάμπει στα πρόσωπά τους με τόση γλυκύτητα. Αναφέρομαι στους αγαπημένους,γιατί σ΄ αυτούς νιώσαμε πρώτη φορά το θαυμασμό για τη χαρά της ελευθερίας. Η αγάπη για την ελευθερία αρχίζει με το θαυμασμό στα πρόσωπα που βίωσαν την ελευθερία και την ειρήνη.
Στην αρχή η ελευθερία είναι αγάπη για την ελευθερία. Η αγάπη σε συνδέει με τα πρόσωπα που έγιναν τα πρότυπά σου. Στα πρόσωπα της δικής μου ιστορίας ξεχωρίζει το πρόσωπο του παππού μου. Τον θαύμαζα γιατί δεν κατέκρινε ποτέ κανέναν. Μια φορά κάποιος έστειλε μια αναφορά στην υπηρεσία του για να τον διώξουν γιατί δήθεν ήταν άρρωστος. Ο παππούς μου το έμαθε, αλλά δεν του το είπε ποτέ. Συνέχισε να τον ευεργετεί όπως και πριν. Ένιωθε συμπόνια για όλα τα πλάσματα του Θεού. Ήταν ταπεινός, άκακος, αμνησίκακος. Ο θαυμασμός μου γι΄αυτόν εκδηλωνόταν σαν μια φλογερή επιθυμία να του μοιάσω. Το ίδιο συνέβη και με τα άλλα αγαπημένα μου πρόσωπα. Για μένα αγάπη σήμαινε θαυμασμός. Το ίδιο εξακολουθεί να σημαίνει και τώρα. Η μίμηση που χαρακτηρίζει περισσότερο την παιδική ηλικία δεν έπαψε να με διακατέχει.
Θα νιώσω κι εγώ κάποτε την εσωτερική ειρήνη του παππού μας και τη χαρά της ελευθερίας; Πιστεύω πως ό,τι καλό έρχεται σε μάς απ΄ το Θεό είναι ανταμοιβή για τους καλούς προγόνους μας. Οι προγονοί μας αγάπησαν όσο κανένας άλλος λαός στον κόσμο την ελευθερία και την ειρήνη. Είμαστε ο μόνος λαός που ακολουθούμε την Ορθόδοξη παράδοση δυο χιλιάδες χρόνια και ο μόνος λαός , που ακούει τη διδασκαλία του Κυρίου στην μητρική του γλώσσα! Έλεος γι΄ αυτούς που πολεμάνε την Ορθοδοξία και την Ελληνική γλώσσα! Δεν ξέρουν τί κάνουν!
Ποιος θα πείσει τους πολιτικούς να μην πάνε τη δανειακή σύμβαση στη βουλή; Με τη δανειακή σύμβαση η Ελλάδα υπάγεται στα αγγλικά δικαστήρια! Έχει αυτό να κάνει με την ελευθερία; Τί κομίζουν στους Έλληνες; Με τί πρόσωπο θα τους αντικρίσουν και θα ζητήσουν πάλι την ψήφο τους;
Μόσχος Εμμανουήλ Λαγκουβάρδος
21.12.11
Εσωτερική χρεωκοπία!
Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
Με την επικύρωση της δανειακής σύμβασης από τη Βουλή η Ελλάδα υπάγεται στα αγγλικά δικαστήρια. Αυτό σημαίνει στην πράξη οτι οι διεθνείς τοκογλύφοι θα τα πάρουν όλα!Θα μου πείτε , θα βρεθούν αυτοί που θα ψηφίσουν τέτοια σύμβαση εν γνώσει του τί κάνουν! Δεν θα σκεφτούν πριν το κάνουν, τί λόγο θα δώσουν στο Θεό και στους ανθρώπους;Δεν θα σκεφτούν!
Θα επαναληφθεί αυτό που έγινε με τη Σταύρωση του Ιησού που οι άνθρωποι δεν ήξεραν τί έκαναν; Αυτοί που θα ψηφίσουν τη δανειακή σύμβαση δεν θα ξέρουν τί κάνουν; Στην πραγματικότητα δεν θα ξέρουν. Ο Ιησούς είπε εθεώρουν τον σατανά να πέφτει σαν αστραπή στη γη. Τί σημαίνουν μυστηριώδη αυτά λόγια; Σημαίνουν ότι ο σατανάς έγινε υπηρέτης του Θεού;
Μήπως αυτή είναι η τελευταία ελπίδα για τους Έλληνες, να χάσουν τα πάντα και να αρκεστούν στις διατροφές και στα σκεπάσματα; Μήπως επαχύνθη και ελιπάνθη η καρδία αυτών και λησμόνησαν το Θεό; Για τους άλλους δεν υπάρχει καμιά ελπίδα.
Πείτε μου, ποιά άλλη ερμηνεία να δώσουμε στον εκατοστό έβδομο ψαλμό;"Ετοίμη η καρδία μου, ο Θεός,ετοίμη η καρδία μου(...) Δος ημίν βοήθειαν εκ θλίψεως, και ματαία σωτηρία ανθρώπου. Εν τω Θεώ ποιήσομεν δύναμιν, και αυτός εξουδενώσει τους εχθρούς ημών."
19.12.11
Κοινωνίες των ανθρώπων
Η ανθρώπινη ευφυία αντί να αυξάνει με την τεχνική εξέλιξη και τον λεγόμενο τεχνικό πολιτισμό φαίνεται ότι μειώνεται αισθητά. Ο μέσος άνθρωπος είναι λιγότερο ευφυής από τον μέσο άνθρωπο άλλων εποχών για πολλούς λόγους.
Το ερώτημα είναι αν εκείνο που προέχει είναι το μέγεθος της ευφυίας ενός ανθρώπου ή η ποιότητά της. Το ίδιο ερώτημα τίθεται για τις κοινωνίες των ανθρώπων επίσης. Είναι ευφυέστερη η σημερινή κοινωνία από τις κοινωνίες του παρελθόντος;
Ένας ποιητής, ο Τόμας Έλιοτ, είπε πως σήμερα ο άνθρωπος πλούτισε σε γνώσεις και πληροφορίες, αλλά έγινε φτωχός σε Γνώση και σε ανώτερη ευφυία. Στην εποχή μας, είπε, μας αρπάζουν την ψυχή με υλικά ανταλλάγματα.
Ρώτησα κάποιον νέο, ποιος πιστεύει ότι είναι ηλίθιος ο αγαθός άνθρωπος ή ο πονηρός και μου απάντησε χωρίς να σκεφθεί, ότι ηλίθιος είναι ο αγαθός, ενώ ο πονηρός ή αλλιώς καπάτσος είναι έξυπνος. Δηλαδή η αγαθότητα είναι ηλιθιότητα, ενώ η πονηρία ή αλλιώς καπατσοσύνη είναι ευφυία.
Όταν έφυγα απ΄ το χωριό κι ήρθα στην πόλη, στις πρώτες τάξεις του γυμνασίου , φτωχό χωριατάκι, πίστευα πως όλοι οι άνθρωποι είναι ή τουλάχιστον πρέπει να είναι ειλικρινείς και να αγαπούν αληθινά το Θεό και τον πλησίον.
Στην πόλη δεν συνάντησα πολλούς που να συμμερίζονται την πίστη μου αυτή, σχεδόν κανέναν. Στο γυμνάσιο οι καθηγητές διέκριναν βέβαια τους αρχαίους φιλοσόφους τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη και τη μόρφωση, αλλά θεωρούσαν ότι η μόρφωση χρησιμεύει για να ξεχωρίζεις από τους άλλους που δεν έλαβαν την ίδια μόρφωση και όχι για να ζεις με αυτή.
Η άποψη αυτή δημιουργούσε μέσα μου μια ρήξη και μια πληγή που μεγάλωσε ακόμα περισσότερο στο πανεπιστήμιο, όταν νιώθαμε , ιδίως εμείς που καταγόμαστε από χωριά, την περιφρόνηση ενός περίγυρου που μας ήταν εντελώς άγνωστος και στον οποίο ήταν αδύνατο να εισχωρήσουμε, ακόμα κι αν δεν αρνούμαστε να εγκολπωθούμε τις ιδέες τους. Πόσο μάλλον αν μέναμε πιστοί στα όσα μας δίδαξαν
η οικογένεια, το σχολείο και η Εκκλησία.
Οι καθηγητές μας , σπουδαγμένοι στα πανεπιστήμια της Ευρώπης και της Αμερικής ήταν φανερό ότι υπερεκτιμούσαν τις γνώσεις και τις πληροφορίες. Αργότερα έμαθα ότι αυτή η στάση τους εξέφραζε τη θετικιστική φιλοσοφία του Διαφωτισμού και της Γαλλικής Επανάστασης κατά την οποία , για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας, ένα σύνολο ανθρώπων διακήρυττε ότι επιθυμεί να ζει χωρίς Θεό και χωρίς ηθικές βάσεις.
Η επιστημονική έρευνα και γενικά η κοινωνική ζωή δεν είχε πλέον ηθικά όρια. Στους δύο παγκοσμίους πολέμους η ανθρωπότητα υπέφερε και συνεχίζει να υποφέρει την πρωτόγνωρη βαρβαρότητα στην οποία οδηγεί η ιδέα ότι είναι περιττή η ηθικότητα, ότι φτάνει κάτι να εξυπηρετεί τους σκοπούς ενός κοινωνικού συνόλου, μιας επιστήμης, μιας συντεχνίας, ενός πολιτικού κόμματος, για να είναι θεμιτό!
Ο ι συμμαθητές μου διάβαζαν βιβλία για την πολιτική και την οικονομία, ενώ εμένα μου άρεσε η φιλοσοφία. Στις συζητήσεις που κάναμε είχα ως σημείο αναφοράς τη φιλοσοφία και την θεολογία. Όλοι οι φιλόσοφοι από την αρχαία εποχή μέχρι σήμερα και όλοι οι άγιοι πιστεύουν ότι η αλήθεια, η ειλικρίνεια, η καλή πίστη, η επιείκεια, η ευγένεια κ.α. είναι αρετές που διακρίνουν τον ευφυή και τον αξιοσημείωτο άνθρωπο. Οι αληθινοί φιλόσοφοι ( όχι αυτοί που χρησιμοποιούν τη φιλοσοφία για τη σκοπιμότητα) και οι άγιοι διδάσκουν , οι άγιοι και με το παράδειγμά τους, ότι εκείνο που προέχει είναι το πνεύμα, ότι δεν έχει σημασία πόσα γνωρίζει κανείς, αλλά πώς χρησιμοποιεί τα όσα γνωρίζει. Άρα το ήθος είναι αυτό που προέχει και όχι η σκοπιμότητα. Η σκοπιμότητα είναι υποκρισία. Λόγοι σκοπιμότητας σταύρωσαν το Χριστό. Μετά από δύο παγκοσμίους πολέμους που αιματοκύλισαν την ανθρωπότητα , θα έπρεπε να γνωρίζει καθένας από μας ότι η σκοπιμότητα δεν είναι ευφυία, αλλά ηλιθιότητα είτε είναι σκοπιμότητα πολιτική ή οικονομική ή θρησκευτική ή οποιασδήποτε άλλης μορφής
Ποια κοινωνία λοιπόν είναι έξυπνη και ποια είναι ηλίθια; Η κοινωνία των υποκριτών, των ψευτών, των κλεπτών και των καπάτσων ή η κοινωνία των απλών και ταπεινών ανθρώπων;
Η απάντηση βγαίνει μέσα από την ίδια τη ζωή, αν εμβαθύνει κανείς σ΄ αυτήν; Τι είναι εκείνο που δημιουργεί τις ενώσεις των ανθρώπων και τι είναι εκείνο που τις διαλύει; «Το ωραίο δημιουργεί τις ενώσεις» γράφει ο άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης. Το ίδιο μας βεβαιώνει η προσωπική εμπειρία μας, αλλά και οι παραδόσεις του Ελληνικού λαού. Αντιθέτως το άσχημο διαλύει τις κοινωνίες και προκαλεί πολλά δεινά στους ανθρώπους.
Παράδειγμα η παράδοση της Μονοβύζας από το Δέλφινο και από άλλα μέρη της Ηπείρου: « Ό,τι μεγάλο κακό έχει γίνει στον τόπο μας, το ΄καμε η Μονοβύζα. χώραις εξωλόθρεψε, βουνά εβούλιαξε, βράχους εγκρέμισε αλλού, και πολλά ποτάμια τους άλλαξε το ρέμα. Γι΄ αυτό ακόμα λεν, «από τον καιρό της Μονοβύζας», για κάθε παλαιό πράγμα και για κάθε μεγάλο κακό που έγινε.» (Ν.Γ. Πολίτη, Παραδόσεις).
Οι Έλληνες είμαστε μικρός αριθμητικά λαός, ο οποίος όμως χάρις στην ευφυία του και τις ψυχικές και πνευματικές του αξίες κατορθώνει να επιβιώνει και να δημιουργεί, ενώ αυτοκρατορίες μεγάλες κατέρρευσαν και λαοί χάθηκαν.
Είμαστε αριθμητικά μικρός λαός, αλλά πνευματικά οι Έλληνες είναι μεγάλη δύναμη. Εκείνο που μας δυσκολεύει αυτόν τον καιρό είναι η έλλειψη ενότητας μεταξύ μας. Στο ερώτημα, πώς φτάσαμε έως εδώ, η απάντηση είναι ότι ανταλλάξαμε τις αρετές με το χρήμα κι αφήσαμε το Άσχημο να διαλύσει την κοινωνία μας. Σχεδόν κανείς δεν εμπιστεύεται πια τον άλλον. Η Ορθοδοξία και η Ελληνική γλώσσα είναι οι μόνες συνεκτικές δυνάμεις του λαού, κι αυτές υφίστανται σφοδρό διωγμό τον οποίο ο Θεός επιτρέπει για να ξυπνήσει τους Έλληνες από τον λήθαργο και την παθητικότητα.
18.12.11
Ελευθερία και επιβίωση
17.12.11
Η νίκη είναι αυτού που γνωρίζει γιατί πολεμάει!
Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
"Ισχύς μου και ύμνησίς μου ο Κύριος.
Παιδεύων επαίδευσέ με ο Κύριος."
Ψαλμ.117
Η νίκη είναι αυτού που γνωρίζει τον τόπο και το χρόνο και το σπουδαιότερο, γνωρίζει γιατί πολεμάει! Πάντα ο εξωτερικός εχθρός χρησιμοποιεί συνεργάτες, τη γνωστή « Πέμπτη φάλαγγα»* επειδή δεν γνωρίζει τόπο και χρόνο ούτε γνωρίζει γιατί πολεμάει.
Κανείς δε γνωρίζει καλύτερα τον τόπο και το χρόνο από αυτόν που πολεμάει στον τόπο του. Οι Κινέζοι λένε πως όταν πολεμάει κανείς στον τόπο του άλλου μπαίνει στη φωλιά της τίγρης. Στη φωλιά της τίγρης μπήκαν οι Αμερικάνοι στο Βιετνάμ και έπαθαν πανωλεθρία.
Το ίδιο κάνουν τώρα στην Ελλάδα οι διεθνείς τοκογλύφοι. Μπήκαν στη φωλιά της τίγρης. Δεν γνωρίζουν ούτε τόπο και χρόνο, ούτε γιατί πολεμάνε. Η ήττα τους είναι βεβαία. Κανείς δεν βγαίνει νικητής μπαίνοντας στη φωλιά της τίγρης.
Οι γραμματείς και φαρισαίοι δεν τολμούσαν να συλλάβουν τον Ιησού. Φοβούνταν τον λαό. Έπρεπε να τον συλλάβουν χωρίς να γίνουν αντιληπτοί. Ο Απόστολος Παύλος τους χαρακτηρίζει ως άσοφους και αδαείς. Αν είχαν σοφία και γνώση, τον Κύριον της δόξης δεν θα σταύρωναν !
Στην κινέζικη κινηματογραφική ταινία του Τζον Γου "Ο Πορφυρός λόφος", στον πόλεμο ανάμεσα σε δυο αριθμητικά άνισους στρατούς, στο στρατό του πρωθυπουργού της βόρειας Κίνας και στο στρατό του αντιβασιλέα της νότιας Κίνας, νίκησε ο αριθμητικά μικρότερος στρατός του αντιβασιλέα της Νότιας Κίνας, που υπερασπιζόταν τον τόπο του.
Ο αντιβασιλέας πίστευε ότι στον πόλεμο νικάει αυτός που γνωρίζει τον τόπο και το χρόνο και το σπουδαιότερο, γνωρίζει γιατί πολεμάει. Στους στρατηγούς του που του ζητούσαν να μην απασχολεί μεγάλο μέρος του στρατού για την προστασία των αμάχων, ο αντιβασιλέας απάντησε: «αν δεν προστατέψουμε τον άμαχο πληθυσμό, τί νόημα έχει ο πόλεμος».
Ο αντιβασιλέας με λίγο στρατό που δεν υπερέβαινε μαζί με το στρατό των συμμάχων του τις εβδομήντα χιλιάδες, νίκησε τον αντίπαλό του που διέθετε εκατοντάδες χιλιάδες στρατό. Ο αντιβασιλέας ήταν ένας γενναίος άντρας με καλό και ευγενικό χαρακτήρα. Τον κοσμούσαν σπάνιες αρετές. Ήταν ειλικρινής, σεμνός, τηρούσε το λόγο του, εμπιστευόταν τους φίλους του και τους συμμάχους του, ήταν ανδρείος και γενναιόκαρδος με τους ηττημένους . Πολεμούσε ο ίδιος μπροστά με τους στρατιώτες του, ενώ ο αντίπαλός του παρακολουθούσε τις μάχες από μακριά.
Χάρισε τη ζωή στον ηττημένο εχθρό, λέγοντάς του ότι ηττήθηκε επειδή δεν ήξερε γιατί πολεμούσε.
__________________________
* «Πέμπτη φάλαγγα» ονομάζεται η εντός μιας πολιορκούμενης πόλης ή εμπόλεμης χώρας εκδηλωθείσα προπαγάνδα επ΄ ωφελεία του εχθρού. Το είδος αυτό της προπαγάνδας μπορεί να είναι είτε εγχώριο (εσωτερική), είτε εξωτερική (εκ του εχθρού) και εκδηλώνεται με διασπορά ψευδών ειδήσεων (ραδιοφωνικές ανακοινώσεις ή έντυπες - φέιγ-βολάν) μέχρι και δολιοφθορές.Ο όρος τέθηκε σε χρήση για πρώτη φορά κατά τον Ισπανικό εμφύλιο πόλεμο (1936-1939) όταν στη πολιορκία της Μαδρίτης εκτός από τις τέσσερις φάλαγγες του στρατού που έκαναν την επίθεση κατά της πόλης, υπήρχε και εντός αυτής σημαντική μερίδα πληθυσμού υπέρ των πολιορκητών η οποία και υπέσκαπτε τη θέση των υπερασπιστών.Στην Ελλάδα ο όρος έχει χρησιμοποιηθεί πολλές φορές σε πολιτικούς λόγους.
(Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια)
16.12.11
Γράμμα σε φίλους
Πάμε μια βόλτα στα συστήματα διακυβέρνησης;
15.12.11
Δεν πρέπει κάποτε οι πολιτικοί να πουν ότι με τον τρόπο που ξεπληρώνουμε το ανύπαρκτο χρέος δεν θα ξεχρεωθούμε στον αιώνα τον άπαντα;
Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
14.12.11
Η Γερόντισα Χριστονύμφη της Ιεράς Μονής Μεταμορφώσεως του Σωτήρος εκοιμήθη.
Η Γερόντισα Χριστονύμφη εκοιμήθη. Ο Θεός να αναπαύει την ψυχήν της.
Η οσιακή μορφή της θα μείνει για πάντα ζωντανή μέσα στην ψυχή μας.
Η Γερόντισα Χριστονύμφη δεν θα είναι πια εκεί ψηλά στο βουνό,
στο μοναστήρι, που διάλεξε να ζει σαν ένας φύλακας άγγελος του οίκου του Θεού. Η Γερόντισσα εφάρμοσε στη ζωή της τα λόγια του ψαλμού: “Εξελεξάμην παραρριπτείσθαι εν τω οίκω του Θεού μου μάλλον, ή οικείν με εν σκηνώμασιν αμαρτωλών.” (Θα προτιμούσα να φυλάγω τον οίκο του Θεού μου, παρά
να κατοικώ στα σκηνώματα και στα ανάκτορα των αμαρτωλών).
Ήταν πάντα εκεί σαν άγγελος φύλακας, περιμένοντας τον καθένα από μας
ως να ήταν ο μοναδικός προσκυνητής, τόση αγάπη είχε για τον πονεμένο
άνθρωπο που επισκεπτόταν το μοναστήρι με πόθο, για να αναπαύσει την
ψυχή του.
Η αγαπημένη παρουσία της Γερόντισσας , με το ιλαρό πρόσωπο, το φωτεινό
χαμόγελο, τα ενθαρρυντικά λόγια του Θεού στο στόμα της και τους ψαλμούς
που με την τεράστια μνήμη τους ήξερε απέξω, για να έχει πάντα πρόσφορο
κάποιο στίχο με τον οποίο θα ξεδιψούσε τη διψασμένη ψυχή μας.
Λόγο Θεού, λόγια αγνά, χρυσάφι περασμένο εφτά φορές απ΄ το καμίνι.
Γράφουμε τα λόγια αυτά σαν μια ελάχιστη ευγνωμοσύνη για την αγάπη της.
Κάθε φορά που πηγαίναμε ταπεινοί προσκυνητές στην Ιερά Μονή, κουρασμένοι
από τη ζωή στον κόσμο, η ψυχή μας αναπαυόταν. Φεύγαμε γεμάτοι θαυμασμό!
Πώς μια γυναίκα μένει μόνη στο βουνό! Τι ανδρεία ψυχή είναι αυτή, που με τη φοβερή αρρώστια της μπορούσε να μένει μόνη στο βουνό. Χωρίς τη
συντροφιά άλλου ανθρώπου. Μόνη στην απαράκλητη έρημο! Αυτό ήταν για μας ένα αληθινό θαύμα! Όπως ήταν θαύμα πώς είχε πάντοτε την καλή διάθεση να μας δεχθεί!
Πώς δεν έδειχνε ποτέ κουρασμένη και με τί κουράγιο άκουγε τον πόνο
των άλλων, συμμετέχοντας στα βάσανα του κόσμου και βάζοντας τα δικά της
σε δεύτερη μοίρα!
Η Γερόντισσα Χριστονύμφη είχε πάντοτε την αίσθηση της παρουσίας του
Κυρίου Ιησού. Η αίσθηση της παρουσίας του Κυρίου την στήριζε. Προορώμην τον Κύριόν μου ότι εκ δεξιών μου εστί ίνα μη σαλευθώ.
Ο Γέρων Προφύριος είχε πει στα πνευματικά του τέκνα να μη λυπούνται
όταν φύγει από κοντά τους. Όταν φύγω, είπε, θα είμαι πιο κοντά σας από
όσο είμαι τώρα. Τα λόγια αυτά μας παρηγορούν τώρα που η Γερόντισσα
Χριστονύμφη δεν θα είναι επάνω στο βουνό, μόνη, να μας περιμένει.
Θα είναι πιο κοντά μας από πριν. Θα είναι μέσα στην καρδιά μας. Εκεί
θα βλέπουμε την μορφή της και θα ακούμε τα λόγια της να εύχονται για
μας και για όλο τον κόσμο. Θα προσεύχεται για μας στον Κύριο με
την παρρησία που της δίδει η αγία της ζωή.
Γερόντισσα Χριστονύμφη, αναπαύου εν ειρήνη και εύχου υπέρ ημών!
Μ.Ε.Λαγκουβάρδος
13.12.11
Η επανάσταση ή θα είναι ανιδιοτελής ή δεν θα υπάρξει
ΦΥΛΑΞΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΗΣ ΑΠΕΛΠΙΣΙΑΣ
Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
12.12.11
Το χαμόγελο (Ευχετήριος διάλογος)
Του Μόσχου Εμμανουήλ Λαγκουβάρδου
- Αγαπητή Λίλα, σε ευχαριστώ! Αντεύχομαι επίσης χρόνια πολλά και προσθέτω και μια ευχή που διάβασα σήμερα το πρωί στο Ευαγγέλιο, την ευχή "Να ευοδούται η ψυχή σου". Είναι από την Επιστολή του Ευαγγελιστή Ιωάννη προς το μαθητή του Γάϊο. Σε ευχαριστώ γιατί για μια ακόμα φορά με τον τρόπο σου μου ενίσχυσες αυτό που πιστεύω για τη δύναμη της "Ευχής". Άλλωστε ο Κύριος μας θυμίζει κάθε φορά , να ευχόμαστε.
Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΠΤΩΧΕΥΣΟΥΝ
ΔΕΥΤΈΡΑ, 12 ΔΕΚΕΜΒΡΊΟΥ 2011
Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΠΤΩΧΕΥΣΟΥΝ
1. Είμαστε μια χώρα που ελέγχει μια χερσαία και θαλάσσια έκταση όση είναι η Γερμανία και η Αυστρία μαζί (450.000 τετρ. χιλιόμετρα), αφού εκτεινόμαστε από την Αδριατική ως τις ακτές του Λιβάνου (περιλαμβανομένης της Κύπρου μας) και από το τριεθνές στον Έβρο ως ανοιχτά της Λιβύης. Θέλεις 2 ώρες ταξίδι με το αεροπλάνο για να πας από το πιο δυτικό (Κέρκυρα) στο πιο ανατολικό άκρο του Ελλαδικού χώρου (Λάρνακα).Σαν να πετάς δηλαδή από τις Βρυξέλλες προς τη Μασσαλία.
2. Στον κόσμο ζουν συνολικά 17.000.000 Ελλαδίτες, Κύπριοι, Βορειοηπειρώτες, Κωνσταντινουπολίτες, Ίμβριοι, Τενέδιοι κλπ.
3. Είμαστε 2οι στον κόσμο σε καταθέσεις στην Ελβετία.
4. Δεχόμαστε 16.000.000 τουρίστες τον χρόνο και διαθέτουμε μια σημαντική τουριστική βιομηχανία.
5. Έχουμε τρία πολύ μεγάλα ναυπηγεία που κατασκευάζουν όποιο είδος πλοίου σκεφτεί κανείς.
6. Έχουμε βιομηχανίες αμαξωμάτων που κατασκευάζουν καταπληκτικά βαρέα φορτηγά, λεωφορεία, τρόλεϊ, βαγόνια τραίνων, επικαθήμενα, μπετονιέρες, βυτία κλπ.7. Διαθέτουμε 2.400 υπερδεξαμενόπλοια και μεγάλα φορτηγά και είμαστε έτσι 1οι στον κόσμο στην εμπορική ναυτιλία, ενώ άλλα 1.500 τεράστια τάνκερ και φορτηγά έχουν οι Κύπριοι πλοιοκτήτες και είναι 5οι στον κόσμο.8. Είμαστε 2οι παγκοσμίως στο πρόβειο γάλα, 3οι στις ελιές, 3οι παγκοσμίως στον κρόκο, στα ακτινίδια, στα ροδάκινα.9. Είμαστε 1οι στον κόσμο σε νικέλιο, 1οι σε λευκόλιθο, 1οι στον κόσμο σε υδρομαγνησίτη, 1οι στον κόσμο σε περλίτη, (1.600.000 τόννοι), 2οι παγκοσμίως σε μπετονίτη (1.500.000 τόννοι), 1οι στην ΕΕ σε βωξίτη (2.174.000 τόννοι), 1οι και σε χρωμίτη, 1οι και σε ψευδάργυρο, 1οι και σε αλουμίνια.10. Έχουμε την 2η καλύτερη Πολεμική Αεροπορία στο ΝΑΤΟ (μετά τις ΗΠΑ, ενώ οι Τούρκοι είναι προτελευταίοι), ενώ έχουμε και το 2ο καλύτερο Πολεμικό Ναυτικό στο ΝΑΤΟ, με την Τουρκία να είναι ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ!11. Έχουμε νοτίως της Κρήτης 175 δισεκατομμύρια βαρέλια πετρέλαιο, το 3ο μεγαλύτερο κοίτασμα παγκοσμίως. Εντωμεταξύ ο χρυσός που υπάρχει στην Θράκη μας αξίζει 38 δις ευρώ. Έχουμε εκεί, στην Μακεδονία και την Θράκη, τα 3 μεγαλύτερα κοιτάσματα χρυσού της Ευρώπης. Η αξία του πετρελαίου και του αερίου μας είναι - κρατηθείτε - 10.000.000.000.000 (10 ΤΡΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΔΟΛΆΡΙΑ !) όπως αναφέρει το Γεωλογικό Ινστιτούτο των ΗΠΑ, το ΥΣΓΣ.
Αυτή τη χώρα πάνε να ξεπουλήσουν για 340 δις??????To παραπάνω κείμενο, συνέταξε σύμφωνα με το onalert απόστρατος αξιωματικός
11.12.11
Ερώτηση κι απάντηση
ΟΤΑΝ ΣΕ ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΤΑΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΣΤΗ ΣΕΛΙΔΑ,ΑΦΗΝΟΝΤΑΣ ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ, ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΝ ΕΧΕΙ ΑΝΤΙΘΕΤΗ ΑΠΟΨΗ ΜΕ ΣΕΝΑ, ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΝΑ ΗΡΘΕ ΣΤΟ ΑΡΧΟΝΤΑΡΙΚΙ ΤΟΥ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΟΥ ΣΟΥ.
ΔΕΝ ΤΟΝ ΠΕΤΑΣ ΜΕ ΚΛΟΤΣΙΕΣ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΧΟΝΤΑΡΙΚΙ, ΤΟΝ ΑΝΤΙΦΡΟΝΟΥΝΤΑ.
ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΝ ΕΤΣΙ ΟΙ ΝΗΦΑΛΙΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΚΑΙ ΚΑΛΟΙ ΜΟΝΑΧΟΙ.
Του προσφέρεις και ένα ποτήρι νερό στο ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ, αλλά του λές:
ΑΔΕΛΦΕ, ΛΥΠΟΥΜΑΣΤΕ, ΕΙΣΑΙ ΣΕ ΠΛΑΝΗ,ΘΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗΘΟΥΜΕ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΝΑ ΣΕ ΦΩΤΙΣΕΙ.
ΕΤΣΙ ΦΕΡΟΝΤΑΙ ΟΙ Α Λ Η Θ Ι Ν Ο Ι ΠΙΣΤΟΙ, φίλοι Αμέθυστοι...
ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΣΤΟΝ "ΕΧΘΡΟ"
ΔΕΝ ΤΟΥ ΡΙΧΝΟΥΝ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΧΥΔΑΙΟΤΗΤΕΣ ΚΑΤΑΚΕΦΑΛΑ, ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΟΥΝ ΑΝΤΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ, ΌΤΑΝ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΑΝΤΙΛΟΓΟ.
ΚΑΙ ΠΡΑΚΤΟΡΑΣ ΕΓΚΑΘΕΤΟΣ, ΝΑ ΣΑΣ ΜΙΛΑΕΙ ΤΟΥ Ο Φ Ε Ι Λ Ε Τ Ε ΣΕΒΑΣΜΟ, ΔΙΟΤΙ ΚΑΙ ΕΣΑΣ ΣΑΣ ΣΕΒΕΤΑΙ Ο ΘΕΟΣ, ΠΑΡΟΤΙ ΑΜΑΡΤΑΝΕΤΕ ΠΟΙΚΙΛΟΤΡΟΠΩΣ ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ.
ΑΛΛΑ...ΕΝΤΑΞΕΙ..ΔΕΝ ΦΤΑΙΣ ΕΣΥ...ΦΤΑΙΝΕ ΟΙ ΚΑΚΟΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ ΠΟΥ ΕΤΥΧΑΝ ΣΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ, ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΤΑΝΤΗΣΑΝ ΑΓΕΝΗ ΚΑΙ ΜΙΣΟΓΥΝΗ...
ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΒΕΛΤΙΩΘΕΙΤΕ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΕ ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΟΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΤΗΝ Α Γ Α Π Η.
ΑΛΗΘΕΙΑ ΧΩΡΙΣ ΑΓΑΠΗ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ.
ΕΙΝΑΙ ΚΟΛΑΣΗ.
ΚΑΙ ΞΕΡΩ ΠΟΛΛΟΥΣ ΚΟΛΑΣΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΝΕΟΗΜΕΡΟΛΟΓΙΤΕΣ ΚΑΙ ΠΑΛΑΙΟΗΜΕΡΟΓΙΤΕΣ, ΔΥΣΤΥΧΩΣ.
ΤΕΛΟΣ.
ΚΑΙ ΤΩ ΘΕΩ ΔΟΞΑ.
ΣΧΟΛΙΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΣΤΟΝ ΑΜΕΘΥΣΤΟ ΣΤΙΣ 11-12-2012